Φόρουμ
Αναζήτηση
Latest images
Εγγραφή
Σύνδεση
1
O ερχομος του γιου μου! Σαβ Αυγ 14, 2010 5:21 am
DiMa
Σιωπηλή δύναμη
Ειχα ΠΗΤ 4/11/2005 η ημερομηνια πλησιαζε κι εγω περιμενοντας τη μεγαλη εξοδο ειχα πια πειστει οτι αυτο το μωρα δε θελει να βγει απο κει μεσα!Τις τελευταιες μερες ειχε βγαλει κατι σπυρακια με πυον σε ολη την κοιλια μου που εφερναν πολυ φαγουρα,δεν τα εδωσα σημασια αλλα ερχεται ενα πρωι η μαμα μου και με περνει να παμε στο νοσοκομειο οπου και θα γεννουσα να με δουν.Τα βλεπουν,μου λενε ποτε γεννας?τους λεω σημερα 
(ηταν η μερα της ΠΗΤ)δε μου λενε τι ειναι,μου κανουν μια ενεση και μου λενε αυριο ειναι η πρωτη μερα της παρατασης θα ερθεις το πρωι να σε δουμε!Ξημερωνει η επομενη (Σαββατο)και πηγαινω με τον αντρουλη μου αγκαζε να με δουνε,με βαζουν στον καρδιοτοκογραφο,μου κανουν υπερηχο βλεπουν και τη διαστολη απο κατω,ολα καλα,το μωρο ειναι ψηλα ακομη θα ξαναρθεις τη Δευτερα!
Φευγω απο κει και λεω εναξει δε θα γεννησω ποτε εγω θα μεινω για παντα εγκυος!
Το ριχνω λοιπον στο περπατημα,με την κοιλια μεχρι απεναντι να εχω περπατησει ολη την πολη και τα περιχωρα ολο το ΣΚ!
Την Κυριακη το βραδυ φευγει ο αντρας μου στη δουλεια κι ερχεται η κουνιαδα μου να μεινει μαζι μου μηπως και κατι χρειαστω.Μπαινω για μπανακι και ξαπλωνω στο καναπε οπου με παιρνει ο υπνος για κανενα μισαωρο,ξυπναω και λεω ας παω στο κρεβατακι μου να κοιμηθω γιατι αυριο το πρωι ξαναπαμε για ελεγχο.Με το ξαπλωνω στο κρεβατι δεν μπορω να κοιμηθω,με ενοχλει η μεση μου η κοιλια μου σαν πονοι περιοδου,τι ειναι παλι αυτο?Ουτε που παει το μυαλο μου,ξανασηκωνομαι και ξαναπω στον καναπε,σκεπαζομαι και με μια κουβερτουλα και μετα απο λιγο τσακ αισθανομαι κατι ζεστο αναμεσα στα ποδια μου........τι γινεται?Μηπως σπασανε τα νερα?Βαζω την κουβερτα απο κατω μου και μετα αισθανομαι να τρεχουν πολλα νερα,λεω στην κουνιαδα μου φερε πετσετες σπασανε τα νερα!Παιρνω τηλ τον αντρα μου στη δουλεια και του λεω "δεν ερχεσαι σιγα σιγα γιατι σπασανε τα νερα?"δεν προλαβα να κλεισω το τηλεφωνο και ειχε φτασει,μα με ποσο ετρεχε?
Μπαινω να κανω ενα ντουζακι και βλεπω οτι τα νερα ειναι πρασινα,κατλαβαινω οτι ο μικρουλης μου ζοριζεται εκιε μεσα,με πιανει ενας πανικος προς στιγμην αλλα το ξεπερναω,ειδοποιουμε γονεις και πεθερικα και φευγουμε για το νοσοκομειο.Η ωρα ειναι 2 εχει περασει μια ωρα απο τοτε που σπασανε τα νερα και αρχιζουν και τα πονακια ανα 5λεπτο κατευθειαν,αρχιζω κι εγω τις αναπνοες.
Φτανουμε στο νοσκομειο,ερχεται μια μαια να με παραλαβει(η οποια μαλλον κοιμοταν κιολας)μου κανει την προετοιμασια,χαιρεταω τους δικους μου(κερκιδα ειχε μαζευτει πεθερογονεις,συζυγο,κουνιαδα)και πηγαινω στο δωματιο ωδινων,με συνδεει με το καρδιοτοκογραφο,μου σβηνει και το φως μηπως και θελω να κοιμηθω και φευγει!Που να κοιμηθω εγω ποναω και κανω αναπνοες,εχει ξεραθει το στομα μου και δεν εχω ενα νερακι να πιω,βλεπω τη βρυση απεναντι και θελω νερο αλλα πως να σηκωθω?Υπομονη!Οι συσπασεις συνεχιζονται ανα 5λεπτο εχει ξημερωσει κι ερχεται η πρωινη βαρδια,ερχονται οι μαιες να δουν τη διαστολη μου,μου λενε 4,λεω δεν μπορει εγω ΠΟΝΑΩ ολο το βραδυ και ειμαι ακομη στο 4?Ζηταω νερακι,μου δινουν ενα μικρο ποτηρακι αλλα μου λενε δε πιεις πολυ,λιγο να βρεχεις τα χειλια σου.Οι πονοι πιο εντονοι εγω αναπνοες πλεον αισθανομαι οτι ξεραθει ολο το λαρυγγι μου και σκεφτομαι οτι μολις βγω απο δω θα παρω ενα μπουκαλι νερο και θα το αδειασω.
Ξαναερχονται για τη διαστολη,παλι 4!Μα κολλησα στο 4?Αφου ποναω πως γινεται αυτο?
Με πηγαινουν στην αιθουσα τοκετων,μου βαζουν παλι καρδιοτοκογραφο συνεχιζω τις αναπνοες,8 ωρες ειμαι φου και φου δεν αντεχω αλλο εχω εξαντληθει,η διαστολη ειναι ακομη 4 και το μωρο ψηλα θα περιμενουμε να κατεβει!
Κατα τις 12 επιτελους μου λενε οτι εχω διιαστολη 7,μαζευονται γιατροι και μαιες καμια 10 ατομα οταν πια ειχα τελεια διαστολη αισθανομουν οτι επρεπε να σπρωξω,εγω να σπρωχνω μια μαια να μου κραταει την πλατη και να φωναζει"σπρωξε κοριτσι μου" ο γιατρος απο κατω να προσπαθει να βαλει τη βεντουζα να με βοηθησει κι αυτο το παλιομηχανημα να μη λειτουργει,σπρωχνω και ξανα και ξανα και αισθανομαι το κεφαλακι του να εχει βγει,αλλη μια δυνατη ακομη λιγο και νατος να τον κραταει η μαια αναποδα και ο γιατρος να κοβει το λωρο.Κοιταζω το ρολοι απεναντι μου 12.55 γεννηθηκε το αστερι μου!Να σου ζησει μου λενε ολοι κι εγω αισθανομαι μια ανακουφιση ενα ξελαφρωμα αυτο ηταν ,ηρθε το μωρο μου!Τον ζυγιζουν 4120!τον καθαριζουν και τον παιρνω αγκαλιτσα,δεν εχω και πολλες δυναμεις,τον κοιταζω τον καημενουλη που ειναι τοσο ταλαιπωρημενος με σημαδια στο προσωπακι του αλλα αισθανομαι τετοια ευτυχια,θελω να πω σε ολους οτι γεννησα,η καρδια μου πεταριζει!
Και αρχισαν τα ραματα απο κατω,χωρις αναισθησια,να ποναω,να ουρλιζω,νομιζω πως τα ραματα με πονεσαν περισσοτερο απο τον τοκετο!
Προσπαθω να ξεκουραστω το βλεπω απεναντι μου στο πυρεξακι,το μωρακι μου το γλυκουλακι μου,δεν το πιστευω οτι αυτο ειναι το παιδακι μου.
Ερχεται συχνα-πυκνα ο γιατρος για να με δει μου παταει με δυναμη την κοιλια και με ποναει ,μου κοβεται η ανασα,κατι θελει να δει,εχω αιμοραγια μου φερνουν αιμα και περνουν το μωρακι μου στο δωματιο.Μα γιατι να μην μπορω να παω κι εγω μαζι του?Δε γινεται εχασα αιμα πρεπει να με παρακολουθουν και η ωρα δεν περναει,μου αλλαζουν τους ορους και ξαφνικα μου φευγει και η πεινα και η διψα,τελειωνει η μια φιαλη αιμα μου βαζουν εναν ορο,μετα κι αλλον μετα κι αλλη φιαλη αιμα,λεω σας παρακαλω θελω να παω στο δωματιο στο μωρο μου,δε γινεται τα βαλετε εκει?Στο μεταξυ οι δικοι μου απο εξω εχουν ανησυχησει,εχουν περασει 6 ωρες απο τον τοκετο και ακομη δε μ εχουν δει.Φωναζουν τον τραυματιοφορεα με φορτωνουν στην καρεκλιτσα με ορους και απο τα δυο χερια και επιτελους μετα απο 17 ωρες με πηγαινουν στο δωματιο.
Ποναω αφανταστα,η φωνη μου εχει αλλαξει απο την ταλαιπωρια αλλα εχω διπλα μου το μωρακι μου και παιρνω τηλ την κολλητη μου και της λεω"αξιζει να το ζησεις".
Το πρωι δεκαημερο μετα ηταν δραμα μιας και δεν μπορουσα ουτε να περπατησω ουτε να καθησω και φυσικα ουτε να φροντισω το μωρο μου,μου το εφερναν αγκαλια,το θηλαζα και το επαιρναν παλι.Αλλα ολα περνανε και σου μενει μια γλυκα αλλα και μια απιστευτη δυναμη απο την εμπειρια του τοκετου!
(ηταν η μερα της ΠΗΤ)δε μου λενε τι ειναι,μου κανουν μια ενεση και μου λενε αυριο ειναι η πρωτη μερα της παρατασης θα ερθεις το πρωι να σε δουμε!Ξημερωνει η επομενη (Σαββατο)και πηγαινω με τον αντρουλη μου αγκαζε να με δουνε,με βαζουν στον καρδιοτοκογραφο,μου κανουν υπερηχο βλεπουν και τη διαστολη απο κατω,ολα καλα,το μωρο ειναι ψηλα ακομη θα ξαναρθεις τη Δευτερα!Φευγω απο κει και λεω εναξει δε θα γεννησω ποτε εγω θα μεινω για παντα εγκυος!
Το ριχνω λοιπον στο περπατημα,με την κοιλια μεχρι απεναντι να εχω περπατησει ολη την πολη και τα περιχωρα ολο το ΣΚ!
Την Κυριακη το βραδυ φευγει ο αντρας μου στη δουλεια κι ερχεται η κουνιαδα μου να μεινει μαζι μου μηπως και κατι χρειαστω.Μπαινω για μπανακι και ξαπλωνω στο καναπε οπου με παιρνει ο υπνος για κανενα μισαωρο,ξυπναω και λεω ας παω στο κρεβατακι μου να κοιμηθω γιατι αυριο το πρωι ξαναπαμε για ελεγχο.Με το ξαπλωνω στο κρεβατι δεν μπορω να κοιμηθω,με ενοχλει η μεση μου η κοιλια μου σαν πονοι περιοδου,τι ειναι παλι αυτο?Ουτε που παει το μυαλο μου,ξανασηκωνομαι και ξαναπω στον καναπε,σκεπαζομαι και με μια κουβερτουλα και μετα απο λιγο τσακ αισθανομαι κατι ζεστο αναμεσα στα ποδια μου........τι γινεται?Μηπως σπασανε τα νερα?Βαζω την κουβερτα απο κατω μου και μετα αισθανομαι να τρεχουν πολλα νερα,λεω στην κουνιαδα μου φερε πετσετες σπασανε τα νερα!Παιρνω τηλ τον αντρα μου στη δουλεια και του λεω "δεν ερχεσαι σιγα σιγα γιατι σπασανε τα νερα?"δεν προλαβα να κλεισω το τηλεφωνο και ειχε φτασει,μα με ποσο ετρεχε?
Μπαινω να κανω ενα ντουζακι και βλεπω οτι τα νερα ειναι πρασινα,κατλαβαινω οτι ο μικρουλης μου ζοριζεται εκιε μεσα,με πιανει ενας πανικος προς στιγμην αλλα το ξεπερναω,ειδοποιουμε γονεις και πεθερικα και φευγουμε για το νοσοκομειο.Η ωρα ειναι 2 εχει περασει μια ωρα απο τοτε που σπασανε τα νερα και αρχιζουν και τα πονακια ανα 5λεπτο κατευθειαν,αρχιζω κι εγω τις αναπνοες.
Φτανουμε στο νοσκομειο,ερχεται μια μαια να με παραλαβει(η οποια μαλλον κοιμοταν κιολας)μου κανει την προετοιμασια,χαιρεταω τους δικους μου(κερκιδα ειχε μαζευτει πεθερογονεις,συζυγο,κουνιαδα)και πηγαινω στο δωματιο ωδινων,με συνδεει με το καρδιοτοκογραφο,μου σβηνει και το φως μηπως και θελω να κοιμηθω και φευγει!Που να κοιμηθω εγω ποναω και κανω αναπνοες,εχει ξεραθει το στομα μου και δεν εχω ενα νερακι να πιω,βλεπω τη βρυση απεναντι και θελω νερο αλλα πως να σηκωθω?Υπομονη!Οι συσπασεις συνεχιζονται ανα 5λεπτο εχει ξημερωσει κι ερχεται η πρωινη βαρδια,ερχονται οι μαιες να δουν τη διαστολη μου,μου λενε 4,λεω δεν μπορει εγω ΠΟΝΑΩ ολο το βραδυ και ειμαι ακομη στο 4?Ζηταω νερακι,μου δινουν ενα μικρο ποτηρακι αλλα μου λενε δε πιεις πολυ,λιγο να βρεχεις τα χειλια σου.Οι πονοι πιο εντονοι εγω αναπνοες πλεον αισθανομαι οτι ξεραθει ολο το λαρυγγι μου και σκεφτομαι οτι μολις βγω απο δω θα παρω ενα μπουκαλι νερο και θα το αδειασω.
Ξαναερχονται για τη διαστολη,παλι 4!Μα κολλησα στο 4?Αφου ποναω πως γινεται αυτο?
Με πηγαινουν στην αιθουσα τοκετων,μου βαζουν παλι καρδιοτοκογραφο συνεχιζω τις αναπνοες,8 ωρες ειμαι φου και φου δεν αντεχω αλλο εχω εξαντληθει,η διαστολη ειναι ακομη 4 και το μωρο ψηλα θα περιμενουμε να κατεβει!
Κατα τις 12 επιτελους μου λενε οτι εχω διιαστολη 7,μαζευονται γιατροι και μαιες καμια 10 ατομα οταν πια ειχα τελεια διαστολη αισθανομουν οτι επρεπε να σπρωξω,εγω να σπρωχνω μια μαια να μου κραταει την πλατη και να φωναζει"σπρωξε κοριτσι μου" ο γιατρος απο κατω να προσπαθει να βαλει τη βεντουζα να με βοηθησει κι αυτο το παλιομηχανημα να μη λειτουργει,σπρωχνω και ξανα και ξανα και αισθανομαι το κεφαλακι του να εχει βγει,αλλη μια δυνατη ακομη λιγο και νατος να τον κραταει η μαια αναποδα και ο γιατρος να κοβει το λωρο.Κοιταζω το ρολοι απεναντι μου 12.55 γεννηθηκε το αστερι μου!Να σου ζησει μου λενε ολοι κι εγω αισθανομαι μια ανακουφιση ενα ξελαφρωμα αυτο ηταν ,ηρθε το μωρο μου!Τον ζυγιζουν 4120!τον καθαριζουν και τον παιρνω αγκαλιτσα,δεν εχω και πολλες δυναμεις,τον κοιταζω τον καημενουλη που ειναι τοσο ταλαιπωρημενος με σημαδια στο προσωπακι του αλλα αισθανομαι τετοια ευτυχια,θελω να πω σε ολους οτι γεννησα,η καρδια μου πεταριζει!
Και αρχισαν τα ραματα απο κατω,χωρις αναισθησια,να ποναω,να ουρλιζω,νομιζω πως τα ραματα με πονεσαν περισσοτερο απο τον τοκετο!
Προσπαθω να ξεκουραστω το βλεπω απεναντι μου στο πυρεξακι,το μωρακι μου το γλυκουλακι μου,δεν το πιστευω οτι αυτο ειναι το παιδακι μου.
Ερχεται συχνα-πυκνα ο γιατρος για να με δει μου παταει με δυναμη την κοιλια και με ποναει ,μου κοβεται η ανασα,κατι θελει να δει,εχω αιμοραγια μου φερνουν αιμα και περνουν το μωρακι μου στο δωματιο.Μα γιατι να μην μπορω να παω κι εγω μαζι του?Δε γινεται εχασα αιμα πρεπει να με παρακολουθουν και η ωρα δεν περναει,μου αλλαζουν τους ορους και ξαφνικα μου φευγει και η πεινα και η διψα,τελειωνει η μια φιαλη αιμα μου βαζουν εναν ορο,μετα κι αλλον μετα κι αλλη φιαλη αιμα,λεω σας παρακαλω θελω να παω στο δωματιο στο μωρο μου,δε γινεται τα βαλετε εκει?Στο μεταξυ οι δικοι μου απο εξω εχουν ανησυχησει,εχουν περασει 6 ωρες απο τον τοκετο και ακομη δε μ εχουν δει.Φωναζουν τον τραυματιοφορεα με φορτωνουν στην καρεκλιτσα με ορους και απο τα δυο χερια και επιτελους μετα απο 17 ωρες με πηγαινουν στο δωματιο.
Ποναω αφανταστα,η φωνη μου εχει αλλαξει απο την ταλαιπωρια αλλα εχω διπλα μου το μωρακι μου και παιρνω τηλ την κολλητη μου και της λεω"αξιζει να το ζησεις".
Το πρωι δεκαημερο μετα ηταν δραμα μιας και δεν μπορουσα ουτε να περπατησω ουτε να καθησω και φυσικα ουτε να φροντισω το μωρο μου,μου το εφερναν αγκαλια,το θηλαζα και το επαιρναν παλι.Αλλα ολα περνανε και σου μενει μια γλυκα αλλα και μια απιστευτη δυναμη απο την εμπειρια του τοκετου!
