1 ΤΙ ΣΟΙ ΜΑΝΑ ΕΙΜΑΙ ή ΘΑ ΜΕ ΦΑΝΕ ΟΙ ΤΥΨΕΙΣ (και καλά θα μου κάνουνε) Πεμ Αυγ 05, 2010 12:39 pm
pitsicoco
Μμμμ, έχει αρχίσει να συμμετέχει!
Ααααααχχχχ... Αν και νευρική & οξύθυμη απο μωρό, προσπαθώ να είμαι όσο το δυνατόν πιο ψύχραιμη με τα παιδιά. Αλλά μερικές φορές βγαίνω εκτός ευαυτού...
Έχω δυο αγόρια, ο μεγάλος 3,5 και ο μικρός 1,5. Το τι γίνεται σπίτι δεν περιγράφεται! Ο πιο συνηθισμένος λόγος για να αρχίσει η σφαγή είναι πως ο μικρός δαγκώνει τον μεγάλο και ο μεγάλος εκνευρίζεται και ή πέφτουν μπούφλες ή τον σπρώχνει (και πέφτει και κλαίει και ουρλιάζει και εγώ παθαίνω εγκεφαλικά κλπ κλπ κλπ). Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου να λέω στον έναν να μην δαγκώνει και στον άλλον να μη σπρώχνει. Και καλά, ο μικρός είναι μικρός τι να του πεις, αυτός ο μεγάλος όμως δεν βάζει μυαλό!
Σήμερα, τον δάγκωσε πάλι ο μικρός και ο μεγάλος του έριξε μια σπρωξιά και έσκασε με το κεφάλι στο καλοριφέρ. Έπαθα αμόκ. Αντί να μαζέψω το μωρό που ούρλιαζε, άρχισα να φωνάζω στον μεγάλο "πας καλά παιδάκι μου" "φύγε απο δώ, πήγαινε στο δωμάτιό σου γρήγορα". Αυτός φοβήθηκε φυσικά έτσι όπως έκανα σαν τρελή & πήγε στο κρεβάτι του & έκλαιγε. Το μπαμ κράτησε 1 λεπτό το πολύ και μετά ήρθα σε νορμαλ κατάσταση ξανά, χαμήλωσα τους τόνους, του ξαναεξήγησα (για χιλιοστή φορά) αλλά το κακό είχε γίνει. Δεν μου συμβαίνει συχνά κάτι τέτοιο, αλλά μου συμβαίνει. Και μετά αισθάνομαι αίσχος, χάλια... Το παθαίνετε & εσείς ή είμαι η μόνη???
Έχω δυο αγόρια, ο μεγάλος 3,5 και ο μικρός 1,5. Το τι γίνεται σπίτι δεν περιγράφεται! Ο πιο συνηθισμένος λόγος για να αρχίσει η σφαγή είναι πως ο μικρός δαγκώνει τον μεγάλο και ο μεγάλος εκνευρίζεται και ή πέφτουν μπούφλες ή τον σπρώχνει (και πέφτει και κλαίει και ουρλιάζει και εγώ παθαίνω εγκεφαλικά κλπ κλπ κλπ). Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου να λέω στον έναν να μην δαγκώνει και στον άλλον να μη σπρώχνει. Και καλά, ο μικρός είναι μικρός τι να του πεις, αυτός ο μεγάλος όμως δεν βάζει μυαλό!
Σήμερα, τον δάγκωσε πάλι ο μικρός και ο μεγάλος του έριξε μια σπρωξιά και έσκασε με το κεφάλι στο καλοριφέρ. Έπαθα αμόκ. Αντί να μαζέψω το μωρό που ούρλιαζε, άρχισα να φωνάζω στον μεγάλο "πας καλά παιδάκι μου" "φύγε απο δώ, πήγαινε στο δωμάτιό σου γρήγορα". Αυτός φοβήθηκε φυσικά έτσι όπως έκανα σαν τρελή & πήγε στο κρεβάτι του & έκλαιγε. Το μπαμ κράτησε 1 λεπτό το πολύ και μετά ήρθα σε νορμαλ κατάσταση ξανά, χαμήλωσα τους τόνους, του ξαναεξήγησα (για χιλιοστή φορά) αλλά το κακό είχε γίνει. Δεν μου συμβαίνει συχνά κάτι τέτοιο, αλλά μου συμβαίνει. Και μετά αισθάνομαι αίσχος, χάλια... Το παθαίνετε & εσείς ή είμαι η μόνη???