ede έγραψε:Εγώ όταν θα κάλούσα μια φίλη. Φιλη μου στο σπίτι μου και είχε παιδιά όπως είπα θα είχα φροντίσει να μην κάνουν ζήμιες με το να μαζέψω πράγματα. Απο την άλλη λοιπόν ξαναλέω πως όταν καλάω μια φίλη θέλω να πιω καφέ και όχι να βλέπω μαι μουρλή να τρέχει. Δεν λέω να σπάνε το σπίτι αλλά στο παιδί της φίλης πα΄ταω εγω την φωνή που με φοβάται περισσότερο απο την μάνα του και τελειωνει το θέμα. Οσο για τα ψίχουλα και εγώ και όλοι μας τα παιδιά τα έχουμε με το πιατάκι. ε Δεν χάλασε και ο κόσμος να του πέσουν όχι ένα αλλά όλο το πιάτο. Εδώ εμείς μεγάλοι είμαστε και ψίχουλα μας πέφτον και μακαρόνια και λάδια. θέλω να καταλήξω ότι αν με το ψίχουλο κάνεις έτσι όταν θα κάνεις ένα παρτάκι στο σπίτι σου με 6 παιδα΄κια και 10 γονείς τι κάνεις έκει?

ede έγραψε:Πρίν γίνω μαμά έλεγα ''το παιδάκι σου και το σκυλάκι σου όπως το μάθεις''. Είχα και στο μυαλό μου την δική μου μάνα που ενώ είχε τρια παιδιά το σπίτι ήταν στην εντέλεια και ώπου πηγαίναμε ήμασταν Παναγίες. οτάν έγινα μαμά έβλα κα΄τω τα πράγματα και είδα τι διαφορά ε΄χω ε΄γω με την μαμά μου και τις μαμάδες των συμομήλικων μου.
1 )Εμείς μεγαλώσαμε στις αλάνες. Βγαίναμε απο τις 9 το πρώι γυρίζαμε στις 1 και μετά ξανά στις 5 ως τις 8-9 το βράδυ απο ηλικία 5-6 ετών. Το σπίτι για αυτό ήταν πάντα καθαρό νοικοκυρεμένο . Δεν μέναμε μέσα πάρα για ύπνο φαγητό και μπάνιο.
2) Η μαμά μου όταν ήθελε να πάει κάπου μας αφηνε στην Κυρα Αθηνά την γειτόνισσα, Στην Κυρα Γιάννα άλλη γειτόνισσα και γενικώς η μια βοηθούσε την άλλη αφού ούτε οι παιδεραστείες ούτε το εμπόριο κλπ είχαμε ακούσει ποτέ.
3) Επίσης ήμασταν ήσυχοι όταν βγαίναμε έξω και δεν ζητάγαμε ποτέ όσο και να μας έπεφταν τα σάλια στο πάτωμα γιατί......αν δεν είμασταν τα χαστούκια έπεφταν απο τον δρόμο μέχρι να γυρίσουμε σπίτι και όταν γυρνούσαμε και το μάθαινε ο μπαμπάς τις τρώγαμε και απο εκεί.
4) Δεν λερώναμε ποτε για τον ίδιο με το 3 (ακούμπησες το τζάμι??????????? Χαστούκι για να σου βρίσκεται)
5) Απο ηλικία 9-10 ετών περνούσαμε λεωφόρους και πηγαίναμε μόνοι μας σχολείο
6) απο ηλικία 12 ετών κάναμε διαδρομές με λεωφορείο(περισσότερο τα αδερφια μου που ήταν και μεγαλύτερα) άρα η μαμά μας δεν χρειαζόταν να μας πάει κάπου...Πηγαίναμε μόνοι μας. Αγγλικά, προπονήσεις κλπ.
7) η μαμά μου ποτέ δεν μας έκανε πάρτι -γενέθλεια ώστενα χαλάμε το σπίτι δεν μας ενοχλούσε κιόλας γιατί δεν έκαναν και πολλοί.
Παιχνίδι μας έπαιρνε μόνο ο Αγιος Βασίλης τα Χριστούγεννα και άντε αλλά 2-3 μέσα στην χρονιά λόγω γιορτής κλπ δεν γκρινιάζαμε ποτέ σε παιχνιδάδικα και ψιλικατζίδικα γιατί υπήρχε και το χαστούκι που λέγαμε και ήταν κρίμα να το φαμε αφού δεν υπήρχε περίπτωση να πάρουμε.

Μάλλον οι διαφορές είναι μεγάλες. Και νομίζω όσες έιναι άνω των 30 κάτι τους θυμίζει..........................

Μαμά2011 έγραψε:

ede έγραψε:Πρίν γίνω μαμά έλεγα ''το παιδάκι σου και το σκυλάκι σου όπως το μάθεις''. Είχα και στο μυαλό μου την δική μου μάνα που ενώ είχε τρια παιδιά το σπίτι ήταν στην εντέλεια και ώπου πηγαίναμε ήμασταν Παναγίες. οτάν έγινα μαμά έβλα κα΄τω τα πράγματα και είδα τι διαφορά ε΄χω ε΄γω με την μαμά μου και τις μαμάδες των συμομήλικων μου.
1 )Εμείς μεγαλώσαμε στις αλάνες. Βγαίναμε απο τις 9 το πρώι γυρίζαμε στις 1 και μετά ξανά στις 5 ως τις 8-9 το βράδυ απο ηλικία 5-6 ετών. Το σπίτι για αυτό ήταν πάντα καθαρό νοικοκυρεμένο . Δεν μέναμε μέσα πάρα για ύπνο φαγητό και μπάνιο.
2) Η μαμά μου όταν ήθελε να πάει κάπου μας αφηνε στην Κυρα Αθηνά την γειτόνισσα, Στην Κυρα Γιάννα άλλη γειτόνισσα και γενικώς η μια βοηθούσε την άλλη αφού ούτε οι παιδεραστείες ούτε το εμπόριο κλπ είχαμε ακούσει ποτέ.
3) Επίσης ήμασταν ήσυχοι όταν βγαίναμε έξω και δεν ζητάγαμε ποτέ όσο και να μας έπεφταν τα σάλια στο πάτωμα γιατί......αν δεν είμασταν τα χαστούκια έπεφταν απο τον δρόμο μέχρι να γυρίσουμε σπίτι και όταν γυρνούσαμε και το μάθαινε ο μπαμπάς τις τρώγαμε και απο εκεί.
4) Δεν λερώναμε ποτε για τον ίδιο με το 3 (ακούμπησες το τζάμι??????????? Χαστούκι για να σου βρίσκεται)
5) Απο ηλικία 9-10 ετών περνούσαμε λεωφόρους και πηγαίναμε μόνοι μας σχολείο
6) απο ηλικία 12 ετών κάναμε διαδρομές με λεωφορείο(περισσότερο τα αδερφια μου που ήταν και μεγαλύτερα) άρα η μαμά μας δεν χρειαζόταν να μας πάει κάπου...Πηγαίναμε μόνοι μας. Αγγλικά, προπονήσεις κλπ.
7) η μαμά μου ποτέ δεν μας έκανε πάρτι -γενέθλεια ώστενα χαλάμε το σπίτι δεν μας ενοχλούσε κιόλας γιατί δεν έκαναν και πολλοί.
Παιχνίδι μας έπαιρνε μόνο ο Αγιος Βασίλης τα Χριστούγεννα και άντε αλλά 2-3 μέσα στην χρονιά λόγω γιορτής κλπ δεν γκρινιάζαμε ποτέ σε παιχνιδάδικα και ψιλικατζίδικα γιατί υπήρχε και το χαστούκι που λέγαμε και ήταν κρίμα να το φαμε αφού δεν υπήρχε περίπτωση να πάρουμε.

Μάλλον οι διαφορές είναι μεγάλες. Και νομίζω όσες έιναι άνω των 30 κάτι τους θυμίζει..........................

Αυτά ακριβώς θυμάμαι κι εγώ... είμαι 38 ετών... οπότε όλα αυτά είναι γνώριμα...είμασταν πολύ ήσυχα αλλά έπεφταν και κάτι χαστούκια, με τα οποία δε συμφωνώ όμως. Το θέμα είναι πώς πειθαρχείς τα παιδιά σου χωρίς να σηκώσεις χέρι. Δεν διανοούμαι να απλώσω χέρι στην κόρη μου και με χορεύει στο ταψί! Παναγία στους άλλους, με μένα αφηνιάζει! Τελευταία προσπαθώ να είμαι ήρεμη αλλά σταθερή... "όταν λέω όχι είναι όχι"... κάποιες φορές πετυχαίνει και κάποιες όχι.
Αλλά όταν την πιάσει το τρελό της, τι να πω... χαμός και από τη μια λες να μην της κάνεις το χατήρι, γιατί το κακό διαιωνίζεται, από την άλλη κάποια στιγμή κουράζεσαι από τα κλάματα ή ντρέπεσαι που ενοχλείς άλλους και γίνεται το δικό της!
Και τότε ακούω τους γονείς μου να λένε: δώσε της και καμια στον πωπό, εσύ τι έπαθες;
Πάρ'τ'αυγ'ο και κούρευτο...

E μα εκέι θέλω να καταλήξω ότι τα περισσότερα παιδιά του τότε ήμασταν ήρεμα γιατί ήμασταν εν μέρη ΄΄κακοποιημένα'' Μην τρομάζετε με την λάξη. Αν μια σημερινή μαμά έκανε τα παραπάνω χαστούκι μέσα σε δημόσιο χώρο με την π΄ρωτη κουβέντα τι θα βάζαμε στο μυαλό μας? Φυσικά και δεν συμφωνώ με αυτή την μέθοδο. Φυσικά και όχι. Μην παρεξηγηθώ αλλά δεν θα το παίξω και Αγια. Εχουμ φάει μια δυο (ο μεγάλος) και αναγνωρίζω ΄τι δεν έγινε για ''παιδαγωγική ανάγκη'' Εγώ φταίω που έχασα την ψυχραιμία μου.