ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΡΚΕΤΟ ΚΑΙΡΟ...ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΠΟΛΥ ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΤΩ ΕΝΑ ΘΕΜΑ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ...ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΣΤΑ 7 ΜΟΥ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΝ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΣΥΝΗΠΑΡΞΟΥΝ .Η ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΙΚΡΗ ΜΟΥ ΑΔΕΡΦΗ ΚΑΙ ΕΓΩ ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΠΠΟΥΔΕΣ ΠΟΥ Η ΙΔΙΑ ΟΜΩς ΕΠΕΛΕΞΑ ,ΕΠΕΛΕΞΑ ΝΑ ΖΗΣΩ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΑΛΛΑ ΑΥΤΟΣ ΖΟΥΣΕ ΤΙΣ ΕΡΩΤΙΚΕΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΟΠΟΤΕ ΜΕ ΠΑΡΑΤΗΣΕ ΣΤΟΥΣ ΠΑΠΠΟΥΔΕΣ Η ΟΠΟΙΟΙ ΜΕ ΜΕΓΑΛΩΣΑΝ ΣΑΝ ΦΥΛΑΚΕΣ ΑΓΓΕΛΟΙ ΜΟΥ...ΠΑΝΤΑ ΕΠΙΚΡΑΤΟΥΣΕ ΤΟ ΠΑΝ ΜΕΤΡΟΝ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΚΑΤΑΧΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΜΕ ΕΚΑΝΕ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ...Ο ΠΑΤΕΡΑΣ Μ ΑΡΡΑΒΩΝΙΑΖΟΤΑΝ ,ΕΞΑΦΑΝΙΖΟΤΑΝ ...ΔΕΝ ΑΦΗΝΕ ΚΑΘΟΛΟΥ ΧΡΗΜΑΤΑ ΕΣΤΩ ΓΙΑ ΤΑ ΤΡΟΦΙΜΑ ΠΟΥ ΕΓΩ ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΑ ΑΠΟ ΤΟ ΥΣΤΕΡΗΜΑ ΤΩΝ ΠΑΠΠΟΥΔΩΝ...ΣΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΟΥ ΑΡΡΑΒΩΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ Η ΟΠΟΙΑ ΕΙΧΕ 2 ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΠΑΡΕΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ...ΓΤ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΠΑΡΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΚΡΟΣ ΚΑΙ ΤΙ ΘΑ ΕΛΕΓΕ?1 ΧΡΟΝΟ ΠΕΡΑΣΑ ΜΑΡΤΥΡΙΚΑ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ ΝΑ ΕΡΘΩ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΩ ΤΗΝ ΜΑΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΔΕΡΦΗ ΜΟΥ...ΚΑΙ ΕΝΩ ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΙ ΟΛΑ ΤΟΣΟ ΟΜΟΡΦΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ...Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΖΟΥΣΕ ΜΕ ΤΗΝ ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΚΑΙ Η ΑΔΕΡΦΗ ΜΟΥ ΜΕΓΑΛΩΝΕ ΜΕ ΤΙΣ ΘΕΙΕΣ ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΤΗΝ ΦΡΟΝΤΙΖΑΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΡΟΠΟ...ΤΗΝ ΕΒΑΖΑΝ ΤΙΜΩΡΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΒΑΛΟΥΝ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥΣ ,ΤΗΝ ΜΑΛΩΝΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΜΑΛΩΣΟΥΝ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΒΑΖΑΝ ΠΡΟΧΘΕΣΙΝΟ ΦΑΓΗΤΟ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΠΕΤΑΞΟΥΝ....ΠΕΡΝΩ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΝΑ ΠΑΩ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΜΕ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΕΧΩΝΤΑΣ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΠΑΠΠΟΥΔΕΣ ΕΝΑ ΣΠΙΤΑΚΙ ΜΙΚΡΟ ΠΟΥ  ΕΡΧΟΝΤΑΝ ΣΠΑΝΙΑ ΚΑΙ ΖΟΥΣΑ ΕΚΕΙ ...ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΑ Ν ΠΛΗΡΩΣΩ ΤΑ ΕΞΟΔΑ  ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΩ ΤΗΝ ΜΙΚΡΗ ΟΣΟ ΜΠΟΡΟΥΣΑ...Η ΜΑΝΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟ ΕΠΑΙΖΕ ΜΗΤΕΡΑ ,ΑΛΛΑ ΣΕ ΕΜΑΣ ΚΑΠΝΟΣ...ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΚΑΚΙΑ ΜΑ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕΣΣ ΝΑ ΕΛΕΓΕΣ ΟΤΙ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΡΧΕΙ ΕΝΑ ΚΥΜΑ ΠΑΛΙΜΠΑΙΔΙΣΜΟΥ...ΕΚΑΝΕ ΤΟ ΧΑΒΑΛΕ ΤΗΣ  ΑΛΛΑ ΜΕΧΡΙ ΕΚΕΙ...ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΕΥΘΥΝΕΣ ...ΔΕΝ ΥΠΡΧΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΝΑ ΣΟΥ ΜΑΓΕΙΡΕΨΕΙ ΟΥΤΕ ΣΤΙΣ ΚΑΛΕΣ ΟΥΤΕ ΣΤΙΣ ΑΣΧΗΜΕΣ ΜΕΡΕΣ..ΟΥΤΕΝΑ ΦΡΟΝΤΙΣΕΙ ΤΙΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΕΝΟΣ ΣΠΙΤΙΟΥ...ΕΤΣΙ ΜΕΓΑΛΩΣΑ  ΚΑΙ  ΓΝΩΡΙΣΑ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ  ΚΑΙ ΤΝ ΑΓΑΠΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΜΟΥ.. ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ ΜΑΖΙ ΕΔΩ ΚΑΙ 9 ΧΡΟΝΙΑ ΕΧΟΥΜΕ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ...ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΜΑΣ,ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΗΤΑΝ ΑΠΟΝ ΞΑΦΝΙΚΑ ΕΓΙΝΑΝ ΠΑΡΩΝ ,ΗΘΕΛΑΝ ΝΑ ΡΙΞΩ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΠΟΥ ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΠΙΟ ΥΠΕΡΟΧΑ ΔΩΡΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΟΥ ΧΑΡΙΣΕΙ Ο ΘΕΟΣ ...Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΓΤ Η ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΓΥΝΑΙΚΑ ΕΙΧΕ ΜΕΙΝΕΙ ΕΓΚΥΟΣ ΚΑΙ ΤΙ ΘΑ ΕΛΕΓΕ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΑΝ ΓΙΝΟΤΑΝ ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΠΑΠΠΟΥΣ ΚΑΙ Η ΜΗΤΕΡΑ ΓΤ ΤΙ ΘΑ ΠΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ,Μ ΞΕΚΑΘΑΡΗΣΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΕΓΙΝΕ ...ΑΛΛΑ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΠΑΝΙΑ ΜΕΝ ΑΛΛΑ ΔΕ...ΣΤ ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΜΑΣ ΕΙΧΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗΣ ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΝΑ ΜΑΣ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΜΕ ΑΠΟΚΟΛΛΗΣΗ  ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΚΑΝΩ ΟΤΙ ΜΠΟΡΩ ΓΤ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΔΟΥΛΕΥΕ...ΚΑΙ ΕΚΕΙ ΑΠΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΓΟΝΕΙΣ...ΕΝΑ ΤΗΛ ΜΕ ΠΗΡΕ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ Η ΜΗΤΕΡΑ ΕΦΕΡΕ 2 ΦΟΡΕΣ ΦΑΓΗΤΟ ΜΕΤΡΗΜΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ...ΑΥΤΑ ΛΟΙΠΟΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΗ Η ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΣΩΝ ΧΡΟΝΩΝ ...ΤΟΝ ΜΙΚΡΟ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΣΕ ΣΤ 3 ΤΟΥ ΧΡΟΝΙΑ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΙΚΡΗ ΣΤΑ 7 ΤΗΝ ΕΙΔΕ ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΟΡΑ ...ΠΑΡΟΛΑ ΑΥΤΑ ΔΙΑΔΙΔΕΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΟΤΙ ΜΕ  ΜΕΓΑΛΩΣΕ ΜΕ ΠΑΝΤΡΕΨΕ ΚΑΙ ΜΕ ΣΠΟΥΔΑΣΕ ...ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ ΤΠΤ ΑΠΟ ΟΛΑ ΑΥΤΑ...Η ΜΗΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΥΝΗΔΗΤΟΠΟΙΗΣΕ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΑΠΩΝ ΚΑΙ ΠΕΡΝΕΙ ΠΙΟ ΣΥΧΝΑ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΝΑ ΔΕΙ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ...ΕΧΩ ΓΙΝΕΙ ΜΑΝΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΗ ΑΞΙΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ Ο ΘΕΟΣ ,ΕΓΩ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΖΗΣΩ ΜΑΚΡΥΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ  ,ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΑ ΠΑΡΩ ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ ,ΝΑ ΜΝ ΕΙΜΑΙ ΔΙΠΛΑ ΤΟΥΣ ΟΤΑΝ ΑΥΤΑ ΥΠΟΦΕΡΟΥΝ  ΝΑ ΜΗΝ ΤΑ ΒΛΕΠΩ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟΥΝ ...ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΛΗ ΜΟΥ Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΟΝ ΘΕΟ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΜΟΥ ,ΠΟΥ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΑΓΑΠΑΕΙ ...ΑΛΛΑ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΤΟ ΕΚΑΝΑΝ ΚΑΙ ΑΝΡΩΤΙΕΜΑΙ ΑΝ ΗΜΟΥΝ ΥΙΟΘΕΤΗΜΕΝΗ ΜΗΠΩΣ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΑΝ ΝΑ ΜΕ ΑΓΑΠΗΣΟΥΝ  ?ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΒΡΩ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΛΥΣΗ ...ΣΥΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΟ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ ΜΕΓΑΛΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ...

manoulita πολυ συγκλονιστικη η ιστορια σου...ειλικρινα εχω παθει σοκ  
πως ειναι δυνατον να υπαρχουν τετοιοι γονεις;;;ειλικρινα μπραβο για την δυναμη σου!!!
να μου πεις εδω σκοτωνουν τα ιδια τους τα παιδια  τι να πω;;;οποτε δεν θεωρω απαραιτητα οτι πρεπει να εισαι υιοθετημενη για να σου φερονται ετσι...απλα ατομα ανευθυνα κανουν οικογενεια, ατομα που περαν απο τον εαυτο τους δε νοιαζονται για τιποτα αλλο...πολυ κριμα να την πληρωνουν αθωοι...

Δηλαδή εσύ τα παιδάκια σου που έχεις αν τα είχες υιοθετήσει θα τα αγαπούσες λιγότερο?Δεν νομίζω!

Το πρόβλημα σου δεν είναι ότι σου φέρθηκαν έτσι επειδή είσαι υιοθετημένη...τα υιοθετημένα παιδιά δεν είναι λιγότερο παιδιά..και οι γονείς του τα αγαπούν όπως όλοι οι γονείς τα παιδιά τους!

Οι γονείς σου φέρθηκαν έτσι γιατί δεν ήταν άξιοι να γίνουν γονείς. Δεν είναι δικό σου φταίξιμο αυτό. Δυστυχώς η ζωή είναι άδικη. Γονιός είναι αυτός που μεγαλώνει και ανατρέφει ένα παιδί και δυστυχώς οι δικοί σου δεν το έκαναν αυτό.

Καταλαβαίνω ότι σε πονάει όλο αυτό και σου έχει αφήσει ένα μεγάλο γιατί...είναι λογικό και απολύτως φυσιολογικό...αλλά για το καλό σου θα σου πρότεινα να προσπαθήσεις να συμφιλιωθείς με το γεγονός ότι οι γονείς σου καλώς ή κακώς ήταν ανάξιοι και δεν φταίτε γι αυτό ούτε εσύ ούτε η αδερφή σου..

Επίσης θα σου πρότεινα να προσπαθήσεις να το μεταφέρεις στο πίσω μέρος του μυαλού σου όλο αυτό (όσο γίνεται) και να μην ξύνεις άλλο τις πληγές σου γιατί μόνο θλίψη θα σου πρκαλεί αυτό. Να επικεντρωθείς στη δική σου οικογένεια καινα προσπαθήσεις να γίνεις η μαμά που ποτέ δεν είχες για τα παιδάκια σου (που πιστεύω ότι το κάνεις)!

Εύχομαι τα καλύτερα!

Υ.Γ.: Ωστόσο, ήσουν πολύ τυχερή που είχες τους παππούδες σου..αν ήμουν στη θέση σου για μένα αυτή η σκέψη θα ήταν πολύ παρήγορη!