Φόρουμ
Αναζήτηση
Latest images
Εγγραφή
Σύνδεση
1
ΟΚ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ, ΑΛΛΑ ΟΤΑΝ ΕΧΕΙ ΔΙΚΙΟ??? Τετ Σεπ 01, 2010 4:13 am
pitsicoco
Μμμμ, έχει αρχίσει να συμμετέχει!
Να σας πω το πρόβλημά μου...
Ο μεγάλος μας έχει έναν "φίλο" απο την παιδική χαρά (ο δικός μας 3,5 χρονών, αυτό 3-4 μήνες μικρότερο). Δε λέω, καλό παιδάκι, αλλά έχει μανία με τα ξένα πράγματα. Ό,τι του γυαλίσει θέλει να το πάρει. Σε όλα τα παιδάκια το κάνει, αλλά στον δικό μου επειδή έχει και μεγαλύτερη άνεση το κάνει συνέχεια! Τις προάλλες είχε ο δικός μας μαζί τα αυτοκινητάκια του. Είχα πάρει και άλλα 3 για τον μικρό μας και άλλα 3 για να δώσω στο άλλο επειδή ήξερα οτι θα τα θέλει(δυστυχώς δεν είχα 9 ίδια αυτοκινητάκια έτσι, ήταν όλα διαφορετικά). Τα πήρε λοιπόν τα "δικά του" και μετά ήθελε να πάρει του μεγάλου. Όταν ο μεγάλος δεν του τα έδινε άρχισε να τα τραβάει μέχρι που αναγκάστηκα να τους τα πάρω όλα για να μην πλακωθούν. Φυσικά ο δικός μας άρχισε να κλαίει γιατί δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί του τα πήρα. Μετά, πήγε και άρπαξε του μωρού (που δεν είχα προλάβει να κρύψω) και άρχισε και αυτό να κλαίει...
Χθες, πήγαμε πάλι παιδική χαρά (χωρίς αυτοκινητάκια φυσικά) και αυτή τη φορά του γυάλισε το ποδήλατο του παιδιού αν και έχει ακριβώς το ίδιο σε άλλο χρώμα. Πάει λοιπόν μπροστά του και άρχισε να το ζητάει "θέλω αυτό το ποδήλατο" και δικός μου του έλεγε πως δεν θέλει να του το δώσει γιατί θέλει να κάνει. Η κατάληξη ήταν 1. του έπιασε το χέρι που κρατούσε το τιμονάκι του και προσπαθούσε να του σηκώσει τα δάχτυλα και μάλιστα στο τσακ τον πρόλαβα να μην του σπάσει το δείκτη του παιδιού μου 2. κάποια στιγμή που είχε σταματήσει, του έριξε μια σπρωξιά και το παιδί έπεσε απο το ποδήλατο, μαζί με το ποδήλατο!!!
Εδώ είναι το ζητούμενο... τρέχω στο παιδί μου, αλλά στο μεταξύ είχε σηκωθεί μόνος του και έτρεχε προς το άλλο προφανώς για να το βαρέσει. Επειδή τον είδα να έχει αφηνιάσει τον συγκράτησα γιατί πραγματικά θα το σάπιζε το άλλο, τέτοια νεύρα είχε. Με το ζόρι τον κρατούσα δλδ και αυτός φώναζε "άσε με να τον βαρέσω και εγώ, είναι κακός" (ό άλλος την είχε κοπανήσει) μέχρι που έβαλε τα κλαματα απο τα νεύρα. Μια κυρία λοιπόν, που τα είδε όλα αυτά, μου είπε πως δεν έπρεπε να τον συγκρατήσω αφού είχε δίκιο και πως στην τελική αν τις έτρωγε δεν θα το ξανάκανε.
Δεν ξέρω ποιό είναι το σωστό. Βέβαια, έχουν πέσει μερικές σφαλιάρες στο παρελθόν που δεν τις έχω προλάβει και μάλιστα το άλλο επειδή δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα με τον δικό μας μετά πάει και βαράει τον μικρό. Μεγάλη επιτυχία! Και το καλύτερο, θα είναι στην ίδια τάξη στον παιδικό...
Σορυ για το μεγάλο ποστ, αλλά έχω μιλήσει στη μάνα του και δεν τα καταφέρνει ούτε αυτή να τον μαζέψει και δεν ξερω τι να κάνω... όσο για τον δικό μου, και ολα τα παιδάκια δλδ, είναι σωστό επειδή εγώ προσπαθώ να τα μάθω να μη χτυπάνε, να μην βαράνε πίσω όταν τους επιτεθεί κάποιο άλλο?
Ο μεγάλος μας έχει έναν "φίλο" απο την παιδική χαρά (ο δικός μας 3,5 χρονών, αυτό 3-4 μήνες μικρότερο). Δε λέω, καλό παιδάκι, αλλά έχει μανία με τα ξένα πράγματα. Ό,τι του γυαλίσει θέλει να το πάρει. Σε όλα τα παιδάκια το κάνει, αλλά στον δικό μου επειδή έχει και μεγαλύτερη άνεση το κάνει συνέχεια! Τις προάλλες είχε ο δικός μας μαζί τα αυτοκινητάκια του. Είχα πάρει και άλλα 3 για τον μικρό μας και άλλα 3 για να δώσω στο άλλο επειδή ήξερα οτι θα τα θέλει(δυστυχώς δεν είχα 9 ίδια αυτοκινητάκια έτσι, ήταν όλα διαφορετικά). Τα πήρε λοιπόν τα "δικά του" και μετά ήθελε να πάρει του μεγάλου. Όταν ο μεγάλος δεν του τα έδινε άρχισε να τα τραβάει μέχρι που αναγκάστηκα να τους τα πάρω όλα για να μην πλακωθούν. Φυσικά ο δικός μας άρχισε να κλαίει γιατί δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί του τα πήρα. Μετά, πήγε και άρπαξε του μωρού (που δεν είχα προλάβει να κρύψω) και άρχισε και αυτό να κλαίει...
Χθες, πήγαμε πάλι παιδική χαρά (χωρίς αυτοκινητάκια φυσικά) και αυτή τη φορά του γυάλισε το ποδήλατο του παιδιού αν και έχει ακριβώς το ίδιο σε άλλο χρώμα. Πάει λοιπόν μπροστά του και άρχισε να το ζητάει "θέλω αυτό το ποδήλατο" και δικός μου του έλεγε πως δεν θέλει να του το δώσει γιατί θέλει να κάνει. Η κατάληξη ήταν 1. του έπιασε το χέρι που κρατούσε το τιμονάκι του και προσπαθούσε να του σηκώσει τα δάχτυλα και μάλιστα στο τσακ τον πρόλαβα να μην του σπάσει το δείκτη του παιδιού μου 2. κάποια στιγμή που είχε σταματήσει, του έριξε μια σπρωξιά και το παιδί έπεσε απο το ποδήλατο, μαζί με το ποδήλατο!!!
Εδώ είναι το ζητούμενο... τρέχω στο παιδί μου, αλλά στο μεταξύ είχε σηκωθεί μόνος του και έτρεχε προς το άλλο προφανώς για να το βαρέσει. Επειδή τον είδα να έχει αφηνιάσει τον συγκράτησα γιατί πραγματικά θα το σάπιζε το άλλο, τέτοια νεύρα είχε. Με το ζόρι τον κρατούσα δλδ και αυτός φώναζε "άσε με να τον βαρέσω και εγώ, είναι κακός" (ό άλλος την είχε κοπανήσει) μέχρι που έβαλε τα κλαματα απο τα νεύρα. Μια κυρία λοιπόν, που τα είδε όλα αυτά, μου είπε πως δεν έπρεπε να τον συγκρατήσω αφού είχε δίκιο και πως στην τελική αν τις έτρωγε δεν θα το ξανάκανε.
Δεν ξέρω ποιό είναι το σωστό. Βέβαια, έχουν πέσει μερικές σφαλιάρες στο παρελθόν που δεν τις έχω προλάβει και μάλιστα το άλλο επειδή δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα με τον δικό μας μετά πάει και βαράει τον μικρό. Μεγάλη επιτυχία! Και το καλύτερο, θα είναι στην ίδια τάξη στον παιδικό...
Σορυ για το μεγάλο ποστ, αλλά έχω μιλήσει στη μάνα του και δεν τα καταφέρνει ούτε αυτή να τον μαζέψει και δεν ξερω τι να κάνω... όσο για τον δικό μου, και ολα τα παιδάκια δλδ, είναι σωστό επειδή εγώ προσπαθώ να τα μάθω να μη χτυπάνε, να μην βαράνε πίσω όταν τους επιτεθεί κάποιο άλλο?
ή έτσι 