Λείπω από σας , το ξέρω, λείπω, γιατί θεώρησα ότι η καθημερινή μας συναναστροφή με χειροτέρευε, συγγνώμη, αλλά δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια, σας συντρόφευα σε όλες τις αγωνίες σας και μ συντροφεύατε στις δικές μου. Χαιρόμουν μαζί σας, με κάθε επιτυχία σας και θλιβόμουν ταυτόχρονα για μένα και όμως περίμενα και περίμενα κι ενώ μέσω εσάς έλεγα υπάρχει ελπίδα κάποια στιγμή χειροτέρεψα, όχι λόγω των επιτυχιών σας, αλλά λόγω της δικής μου ανεξήγητης αποτυχίας μου(λόγια του γιατρού μου).

Απόψε, κι ενώ ούτε εγώ, ούτε ο σύζυγος αντιμετωπίζουμε κανένα πρόβλημα εξ αρχής μετά από 2,5 χρόνια πριν 15 μέρες καταφύγαμε στη μέθοδο της σπερματέγχυσης... για αρχή...

Ο γιατρός είπε ότι η στιγμή που  έγιναν όλα ήταν ιδανική, δε θέλησε να μας δώσει πολλές ελπίδες πέραν των ποσοστών, είπε ότι αν δεν πετύχει δε θέλει να το πάρουμε βαριά, εγώ του είπα "μην ανησυχείς γιατρέ, μετά από 2,5 χρόνια ήττες, ακόμα μια φορά δε λέει τίποτα", κι εκείνη την ώρα το πίστευα, δεν ξέρω για ποιον το είπα, για μένα, τον άντρα μου, το γιατρό, για ποιον δεν ξέρω...

Οι  προδιαγραφές εδώ και μέρες, έτσι όπως αισθάνομαι, δεν είναι καλές, με τη λογική οτι ότι συμπτώματα είχα στο μέσω του κύκλου μου επαναλήφθηκαν, ενδιάμεσα μ έπιασε κι ένα συνάχι, ενώ είχα να συναχωθώ από φοιτήτρια το 1995, (να σκεφτεις ότι το περισσότερο φάρμακο που εχω πάρει είναι το depon και με πιανει στο 5'λεπτο) όλα αυτά, αυτό το μήνα συνέβησαν, τα πιο κουλά. Σήμερα ή αύριο θα τελειώσουν ή θα αρχίσουν όλα, απογοητευμένη είμαι, παρόλο  που ξεκίνησα χωρίς αξιώσεις…


Όλα αυτά όμως, δεν τα γράφω για σας… απλά εσεις, θελω να νιώστε (που είμαι σίγουρη πως με νιώθετε) πώς νιώθω,εγώ απλά, θέλω να απευθυνθώ στο παιδί μου που για κανένα ιατρικό αίτιο δεν έρχεται και θέλω να του πω....να ρωτήσω...γιατί, δεν ξέρω γιατι..:

Θέλω να του πω....

Σε περιμένω…

Σε περιμένω… να μου πεις αν θες να ζεις μαζί μου...

Σε περιμένω… να μου πεις αν με θες για μαμά σου...

Σε περιμένω… να μου πεις αν δεν έρθεις τι έκανα λάθος...και δεν έρχεσαι ... ή γιατί δεν έρχεσαι?

Σε περιμένω… να μου πεις, πώς με θες ν αλλάξω...

Σε περιμένω… να μου πεις αν με θες...

Σε περιμένω… να μου πεις, αν δεν έρθεις...  γιατί δεν έρχεσαι...


Εγω θα σε περιμένω… πάντα θα περιμένω...


Αυτό μόνο... σε περιμένω...

Πολλές μας τα βιώσαμε αυτά...Κ σε μας μετά από 2 χρόνια ήρθε με πρόκληση.Μην χάνεις τις ελπίδες σου,εξετάσεις έχετε κάνει αλήθεια να δείτε αν υπάρχει θεματάκι?

Συναισθηματα και ερωτηματα που βασανιζουν τοσες απο εμας...δυστυχως...
Μακαρι να παρεις την απαντηση που λαχταρας συντομα και καλη επιτυχια με την σπερματεγχυση!Ολα να ερθουν οπως τα θελετε!

Πιστεψε τα λογια σου εκφραζουν τις περισσοτερες απο εμας.
Οσο διαβαζα το μηνυμα σου τοσο πιστευα οτι θα μπορουσα να το ειχα γραψει εγω .
Καθε σου λεξη, καθε σου συναισθημα με εκφραζει απολυτα.
Καθε μηνα λεω πως δεν θα αγχωθω,θα ξεπερασω τις ασχημες σκεψεις αλλα οσο περνουν οι μερες τοσο τρελαινομαι.
Θα μπορουσα να σου πω χιλια δυο λογια για να σου δωσω δυναμη και κουραγιο αλλα ειμαι απολυτα σιγουρη πως δεν μπορω να σε ανακουφισω.
Οσο απλο ακουγεται το να μην αγχωνεσαι τοσο ακατορθωτο μου φαινεται.
Καθε μερα προσευχομαι στην Παναγια να με αξιωσει να κρατησω το δικο μου μωρο στην αγκαλια μου και ειμαι σιγουρη πως θα με βοηθησει.
Σου ευχομαι μεσα απο την καρδια μου να αποκτησεις πολυ συντομα το πολυτιμοτερο δωρο, το δωρο της μητροτητας.

ax na kseres poso to perimenw k gw kai oles oses prospa8oume makari na mas sumvei grigora!!

Κοριτσάκι μου.....
έχω περπατήσει στα ίδια μονοπατια με σενα......σε νιώθω απολυτα!!!!
9 χρόνια ήταν αυτά... Προς Θεού, δεν προσπαθούσαμε και τα 9 αλλά δεν μας ηρθε και τοσο ευκολα. Με εξωσωματικη έχω αυτή τη στιγμή το μικρο μου πριγκιπα στην αγκαλιά μου!!! Είναι ο,τι πιο ΠΟΛΥΤΙΜΟ εχω!!!!!! Είναι ο Αγγελος μου, ειναι ΟΛΗ μου η ΖΩΗ!!!!!!!!!
Ευχομαι πραγματικά μεσα απο την καρδια μου, εσύ και ολες οι μανουλες του κοσμου που λαχταρατε ενα μωρακι να σας ερθει και να ειναι υγιες και καλοτυχο!!! Αυτο προσευχομαι καθε μερα για το μικρο μου πριγκιπα!!!!

Η αλήθεια είναι, ότι είμαι πολύ δυνατός άνθρωπος, εκείνη τη βραδιά, που έγραψα όλα αυτά, ήταν μια στιγμή αδυναμίας, ένιωσα, σαν να τα γράφω prive στο  word, για μένα…να σκεφτείτε, 2 μέρες τώρα, δε σας απάντησα, γιατί ντρέπομαι για τον εαυτό μου, και ταυτόχρονα τον κατανοώ, ντρέπομαι, όχι για μένα, ούτε για ότι είπα, αλλά για κάποια κοπέλα στην ίδια κατάσταση μ εμένα, που μπορεί να το διάβασε, και να της διέλυσα την ψυχολογία.

Χίλια συγγνώμη, δεν το ήθελα, δεν το ήθελα αλλά την ώρα που τα έγραψα ήταν σαν κάτι να ήταν πάνω από τις δυνάμεις μου.

Ελπίζω να επανορθώσω τώρα με τη θετική μου στάση.

Με τη σπερματέγχυση δεν έγινε τίποτα, σήμερα το πρωί αδιαθέτησα,  όχι ότι είχα και τις τρελές προσδοκίες, γιατί όσο να πεις, 2,5 χρόνια δεν έκατσε έστω κι από “λάθος” μια στραβή να μείνω έγκυος , εφόσον επιστημονικά κανένας εκ των 2 μας δεν έχουμε τίποτα ..., (‘έχουμε κάνει από εξετάσεις ότι υπάρχει) πήγαμε για την σπερματέγχυση, χωρίς φάρμακα, (μια ένεση μ έδωσε να έχω ωορρηξία στις 36 ώρες για να είμαστε σίγουροι ότι θα πετύχουμε το ραντεβού) πού ίσως και να μην χρειαζόταν , γιατί όταν λέμε ότι έχω κύκλο 26 ημερών, είναι 26 ημερών, standard 12-13 γίνεται η “δουλειά”,   κι ο γιατρός μας είπε εκείνη τη μέρα κοιτώντας με κλινικά και μέσω υπερηχου , ότι αντιμετώπισε τις καλύτερες συνθήκες τραχήλου (από πλευράς δεκτικότητας- ετοιμότητας), ωαρίου εγώ έχω κάνει την ΑΜΙ και το αποτέλεσμα ήταν πλήρης γονιμότητα, (μ αυτή βλέπεις τι απόθεμα ωαρίων έχεις και την ποιότητα στην αναλογική η απάντηση ήταν ότι και μέχρι το 45 ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ  θα μπορώ να τεκνοποιήσω) και σπέρματος(48 εκατομμύρια ήταν αρχικά, με την επεξεργασία έγιαναν 90 εκατομμύρια κι η κινητικότητα άνω του των ορίων του φυσιολογικού εξ αρχής, με την εργαστηριακή επεξεργασία η λιγότερη λέξη που μπορούμε να πούμε είναι το turbo) κι είπε ότι   λίγες φορές συνάντησε τόσο καλές συνθήκες, ‘

Ήταν συγκρατημένα αισιόδοξος, το κατάλαβα, ήταν σχεδόν ενθουσιασμένος, …{τον είδα ότι ήταν τόσο σίγουρος (συνάδελφος της πεθεράς μου} που το ύφος του εκείνη τη ώρα ήταν σαν να θριάμβευε) δεν είναι κανένας τυχαίος,, είναι αυτό που λέμε “έχει αναστήσει και νεκρούς…” κι δεν αναφέρομαι μ αυτό σε άντρες με τρόπο υποτιμητικό , έχουν κάνει μαζί του παιδιά γυναίκες στα 43 μετά από πολλές εναλλαγές γιατρών, έχει αυτή τη χρονιά 2 στα 2 στις σπερματεγχύσεις, με επιτυχίας περιπτώσεις, που λογικά, σε σχέση με τη δική μας κλινική εικόνα,  δε θα μπορούσαν.

 αυτό είναι που με τρελαίνει, έκανε κόσμος μαζί του παιδιά με τρομερά προβλήματα, και δε μπορούμε να κάνουμε εμείς με κανένα πρόβλημα...

να έχεις ένα πρόβλημα, να πεις θα το διορθώσω και να ελπίσεις , να μην  έχεις κανένα πρόβλημα …στο τί να ελπίζεις?

Να πάω εγώ αύριο που λέμε να αποφασίσω να κάνω εξωσωματική ας πούμε, , πώς να το δικαιολογήσω αυτό σ εμένα, στον άντρα μου, κι ο άντρας μου σ έμενα? Μα δεν έχουμε τίποτα…

Πώς να την κάνουμε και γιατί?

Καταλήγω λοιπόν, και στέλνω ελπιδοφόρο μήνυμα, απόψε, μετά τη φρίκη που έφαγα προχθές και ζητώ συγγνώμη πάλι αν σας τάραξα,-συμβαίνει, ανθρώπινη αδυναμία-, λέγοντας σας ότι εγώ που δεν έχω κανένα πρόβλημα, αυτό το πολυπόθητο παιδί, θα το φέρω στον κόσμο...

... με τον όποιο τρόπο...

...με κάθε τρόπο...

...το ξέρω, και το νιώθω και θα σας το πω, τότε...

... εσείς που έχετε κάποιο πρόβλημα, που μπορείτε να το αντιμετωπίσετε, να είστε σίγουρες ότι μπορεί να και να το φέρετε στον κόσμο πριν από εμένα.

Σας το εύχομαι ολόψυχα.

κοριτσακι μου, κοριτσακια μου ομορφα σας καταλαβαινω απολυτα ομως.
εχω ενα κοριτσακι που απεκτησα με εξωσωματικη κι ευχαριστω το θεο για αυτο.το τι περασα ουτε καν το θυμαμαι πια ειναι μια παλια θολη αναμνηση.ετσι κι εσεις θα το βλεπετε οταν κρατατε το παιδι σας που παλεψατε για αυτο.
μονο δυναμη θα σας δινει.
σας ευχομαι τα καλυτερα αν και πιστευω οτι με την θεληση ολα γινονται!  

Με αφορμή αυτό το θέμα που με συγκίνησε, θα σας γράψω κι εγώ την άποψή μου.
Λοιπόν, μετά από πολύ κόπο και σκέψη, εγώ και προσωπικά εγώ κατέληξα ότι ΔΕΝ θα κάνω τα πάντα για να αποκτήσω ένα μωρό πάση θυσία. Το θέλω ναι, το λαχταρώ και εγώ κι ο σύντροφός μου ναι, αλλά δεν είμαι διατεθειμένη να φθάσω τον οργανισμό και τα νεύρα μου σε οριακό σημείο για να γίνω σώνει και καλά μάνα. Ο Θεός με ευλογησε με έναν ιδανικό για μένα άντρα κι αυτό έγινε στα 34 μου. Από τη μέρα που τον γνώρισα και 3 χρόνια τώρα είναι το άλλο μου μισό και με έχει κάνει καλύτερο άνθρωπο. Ήδη αυτό είναι μεγάλο δώρο στη ζωή μου. Ένα παιδί ναι, θα έδινε άλλη χαρά στην οικογένειά μας, όμως έχω ήδη τόσα καλά πράγματα που ζω και προσδοκώ να ζήσω με τους δικούς μου έστω και χωρίς παιδί, που δεν έχω σκεφτεί ακόμη ότι το άπαν και το όλον είναι ένα μωρό. Χωρίς καμία παρεξήγηση, χωρίς καμία προτροπή να σκέφτεστε έτσι και οι υπόλοιπες κοπέλες, απλώς μια παρότρυνση να προσπαθήσετε να ηρεμήσετε και πού και πού να σταματάτε και να μυρίζετε τα τριαντάφυλλα που λένε και οι αλλοδαποί, με άλλα λόγια να χαίρεστε κάθε μέρα ό,τι καλό υπάρχει στη ζωή σας. Αυτά και συγνώμη για το σεντόνι!

mhtsaina έγραψε:Με αφορμή αυτό το θέμα που με συγκίνησε, θα σας γράψω κι εγώ την άποψή μου.
Λοιπόν, μετά από πολύ κόπο και σκέψη, εγώ και προσωπικά εγώ κατέληξα ότι ΔΕΝ θα κάνω τα πάντα για να αποκτήσω ένα μωρό πάση θυσία. Το θέλω ναι, το λαχταρώ και εγώ κι ο σύντροφός μου ναι, αλλά δεν είμαι διατεθειμένη να φθάσω τον οργανισμό και τα νεύρα μου σε οριακό σημείο για να γίνω σώνει και καλά μάνα. Ο Θεός με ευλογησε με έναν ιδανικό για μένα άντρα κι αυτό έγινε στα 34 μου. Από τη μέρα που τον γνώρισα και 3 χρόνια τώρα είναι το άλλο μου μισό και με έχει κάνει καλύτερο άνθρωπο. Ήδη αυτό είναι μεγάλο δώρο στη ζωή μου. Ένα παιδί ναι, θα έδινε άλλη χαρά στην οικογένειά μας, όμως έχω ήδη τόσα καλά πράγματα που ζω και προσδοκώ να ζήσω με τους δικούς μου έστω και χωρίς παιδί, που δεν έχω σκεφτεί ακόμη ότι το άπαν και το όλον είναι ένα μωρό. Χωρίς καμία παρεξήγηση, χωρίς καμία προτροπή να σκέφτεστε έτσι και οι υπόλοιπες κοπέλες, απλώς μια παρότρυνση να προσπαθήσετε να ηρεμήσετε και πού και πού να σταματάτε και να μυρίζετε τα τριαντάφυλλα που λένε και οι αλλοδαποί, με άλλα λόγια να χαίρεστε κάθε μέρα ό,τι καλό υπάρχει στη ζωή σας. Αυτά και συγνώμη για το σεντόνι!

Θα τρελλαθω παναγια μου! γραφεις ολα αυτα που θα ηθελα να πω. ετσι νιωθω κι εγω, παραλληλοι βιοι. Στα 34 γνωρισα τον καλο μου κι ειμαστε 3 χρονια μαζι.
Ναι δεν μπορω να τρελλαθω για το θεμα παιδι γιατι η ζωη δεν ειναι μονο αυτο και πραγματικα νιωθω ευλογημενη για ολα τα υπολοιπα που το θεωρω βλασφημια να παραπονεθω για αυτο.
Το μονο που με πληγωνει ειναι οταν μου λενε για να μιλας ετσι, δεν το θελεις πολυ.
Κι ομως το θελω αλλα θελω και ψυχικη ηρεμια, θελω να μπορω να κανω ανθρωπους ευτυχισμενους κι αν η ζωη μου γυριζει μονο γυρω απο αυτο που ΔΕΝ εχω τοτε ειναι θεμα χρονου να χασω κι αυτα που εχω.

Αλήθεια το λες;; Είμαστε πολλές λοιπόν εκεί έξω!  
Μα αλήθεια θέλω παιδί, όπως κι εσύ, απλώς είμαι πολύ ευτυχισμένη κι όπως είμαι τώρα και δεν το θεωρώ εγωιστικό. Κοπίασα πολύ για να φτιάξω μια προσωπική ζωή όπως τη λαχταρούσα και στάθηκα και πολύ τυχερή, αλλά δεν ήλθε νωρίς, χρειάστηκε πολύς χρόνος. Προσπαθούμε για παιδί κάποιους μήνες τώρα, όμως συνειδητοποιώ ότι και η ηλικία μου και οι συνθήκες ζωής μας δε μου εξασφαλίζουν ότι τελικά θα αποκτήσουμε ένα μωρό. Ε, δε θέλω λοιπόν να τελειώσει η ζωή μου για το λόγο αυτό. Όχι, ΔΕ θα κάνω πέντε εξωσωματικές για να το αποκτήσω, δε θέλω, δικαίωμά μου είναι νομίζω. Αν δεν μπορέσω να κάνω παιδί, θα δώσω την αγάπη μου στο σύντροφό μου, στους δικούς μου, στους φίλους μου, στη δουλειά μου και σε ό,τι με κάνει χαρούμενη και θα πορευτώ.

εμεις προσπαθουμε εναμιση χρονο αλλα εχουμε επιβεβαιωμενο θεμα του συζυγου.
θα παμε για σπερματεγχυση συντομα και βλεπουμε.

παντως δεν ειμαστε πολλες, ειμαστε πολυ λιγες αλλα δεν με νοιαζει αυτο. αυτο που με νοιαζει ειναι οταν με κατηγορουν οτι δεν θελω ενα παιδι απλα και μονο επειδη δεν σκοπευω να γινω ρακος.

darsel έγραψε:εμεις προσπαθουμε εναμιση χρονο αλλα εχουμε επιβεβαιωμενο θεμα του συζυγου.
θα παμε για σπερματεγχυση συντομα και βλεπουμε.

παντως δεν ειμαστε πολλες, ειμαστε πολυ λιγες αλλα δεν με νοιαζει αυτο. αυτο που με νοιαζει ειναι οταν με κατηγορουν οτι δεν θελω ενα παιδι απλα και μονο επειδη δεν σκοπευω να γινω ρακος.

Με το καλό darsel, να σας πάνε όλα καλά με την πρώτη εύχομαι! Κι όμως, εγώ πιστεύω ότι δεν είμαστε και τόσο λίγες, απλώς μας μεγαλώνουν με έναν τρόπο που ακόμη και αταβιστικά θεωρούμε ότι ολοκληρωνόμαστε μόνο όταν γίνουμε μητέρες. Ακόμη και οι πιο "προοδευτικές" από εμάς, κάπως έτσι έχουμε γαλουχηθεί. Αν αφηνόμασταν ελεύθερες να εκφράσουμε έστω και στον εαυτό μας τα πραγματικά μας θέλω και πρέπει, πολλές από εμάς θα δοκίμαζαν έκπληξη. Την επιθυμία για παιδί μου τη γέννησε ο συγκεκριμένος σύντροφος, δεν είχα νιώσει μέχρι πρόσφατα κανένα βιολογικό ρολόι να χτυπά και αυτό το ορκίζομαι. Αν όμως δεν τα καταφέρουμε, εντάξει. Δε θέλω να νιώσω ότι εκβιάζω τη Φύση και τη φύση μου. Προσωπική μου πεποίθηση πάντα, το τονίζω.