Εμένα θα με δείτε στο fb vasia stathopoulou. Αν θέλετε με κάνετε add.

NeNaKi_Gr έγραψε:

adeline έγραψε:Είμαι από Βόλο, αλλά εδώ και 3 χρόνια μένω μόνιμα Αθήνα...ο έρωτας βλέπεις με έκανε να πάρω την απόφαση να εγκαταλείψω τον όμορφο Βόλο μου -για μένα είναι όμορφος...και μου λείπει πολύ πολύ...οι γονείς μου...οι φίλοι μου...οι ρυθμοί του...η παραλία...η βόλτα δίπλα στη θάλασσα...το τσίπουρο...τα πάντα - και να έρθω εδώ στο χάος...ακόμη δεν έχω προσαρμοστεί...και δούλευα -γράφω αόριστο χρόνο γιατί μάλλον δεν θα πάω δουλειά από σεπτέμβρη..άσε...και γω το έμαθα πριν λίγες μέρες...μετά την άδεια μητρότητας...ανεργία...merdre...- Χαλάνδρι σ'ενα ιδιωτικό σχολείο...

Λυπάμαι πολύ για την δουλειά σου, κρίμα να σε πάρει και σένα το κύμα... αν και ελπίζω αυτό το ‘μάλλον’, να έχει τελικά θετική έκβαση στην υπόθεση σου και να 'αναγκαστείς' να ξαναπάς στην δουλίτσα σου τον Σεπτέμβρη... στο εύχομαι κοπέλα μου, ειλικρινά!

Δηλαδή, μένεις ΚΑΙ Χαλάνδρι ή απλά δουλεύεις εδώ?
Ρωτάω, μήπως και σε γνωρίσουμε απο κοντά και πιούμε καμια φορά και κανένα καφέ, παρεούλα και με την Κάσση
Απο ότι βλέπω, έχουμε πολλά περισσότερα να πούμε...

Πέραν των όλων... παρ' όλο που της μοιάζεις, μπορεί να μην είσαι η παλιά μου συμμαθήτρια, μα η ζωή σου μοιάζει και φαίνεται να είναι σαν τη δική μου ή και το αντίθετο... όπως θέλεις παρ' το

Και γώ... είμαι απο Ξάνθη, χιλιόμετρα μακριά, μα πρίν πολλά χρόνια γνώρισα τον άντρα μου. Η μοίρα μας το έφερε να βρεθούμε μαζί και ως φοιτητές και στον γυρισμό να τον ακολουθήσω.
Ο Έρωτας βλέπεις και μένα μ' έκανε να εγκαταλείψω τον τόπο που γεννήθηκα και έζησα μέχρι τα 23 μου χρόνια και να ζω τα τελευταία 6 χρόνια στην Αθήνα.
Άφησα πίσω μου γονείς, συγγενείς, πολλούς καλούς φίλους και στιγμές, πολλές όμορφες στιγμές με τσιπουράκι όπως λές, στην Παλαιά πόλη, και ουζομεζέδες σε κρυφές ταβέρνες στα σοκάκια της... στιγμές, πάρα πολλές στιγμές που η απουσία τους στην καθημερινότητα μου είναι πολύ έντονη και μου λείπουν το ίδιο με σένα πολύ και είναι κάποιες ώρες που σκέφτομαι μήπως κάτι δεν έκανα σωστά, μήπως είναι λίγο άδικο να μην μπορώ να έχω όλα μαζί τα αγαπημένα μου πρόσωπα σε ένα μέρος, γιατί κάθε φορά να είμαι υποχρεωμένη να κομματιάζω την καρδιά σου στα δύο... τον άντρα μου χωρίς την ζωή μου εκεί ή την ζωή μου εκεί χωρίς τον άντρα μου... σε καταλαβαίνω απόλυτα γλυκιά μου!

Η Αθήνα ουδεμία σχέση έχει με την επαρχία και είναι λογικό αυτό, αλλά δες το αλλιώς... ότι εμείς, τα επαρχιωτάκια της Αθήνας, έχουμε τουλάχιστον το προνόμιο, όποτε θέλουμε να την σκαπουλάρουμε για λίγο, να πηγαίνουμε σε ένα μέρος μακριά που για άλλους είναι απλά διακοπές ή ταξιδάκι αναψυχής και το χρυσοπληρώνουν, αλλά για μας είναι πάλι ένα κομμάτι του εαυτού μας... σπίτι μας, ένα επίσης οικίο περιβάλλον που μας κάνει να το αισθανόμαστε ζωή μας και χαλαρώνουμε όπως πρέπει, για να επιστρέψουμε πιο δυναμικοί στην χαοτική ζωή της μεγαλούπολης

Σου εύχομαι να είσαι γερή και να επισκέπτεσαι συχνά τον πανέμορφο Βόλο... είναι ο τόπος σου και πάντα θα έχεις αυτό το προνόμιο... όπου και αν πάμε, πάλι κάποια μέρα στο σπίτι μας γυρνάμε... έστω και για λίγο... Κάτι είναι και αυτό...

ρε νενάκι πόσο ωραία τα γράφεις...μ'έκανες να κλάψω αχ πόσο με καταλαβαίνεις και πόσο σε καταλαβαίνω...υπάρχουν στιγμές που λέω στον εαυτό μου "πάμε πίσω στο σπιτάκι σου, στην ζεστη φωλίτσα που μεγάλωσες και νιώθεις ασφάλεια;...γονείς...φίλοι.." αλλά αμέσως επανέρχομαι βλέποντας το παιδί μου και λέω "ώπα...έχω ευθύνες τώρα..ας τ'αφήσω αυτά"...πάντως να σου πω ειλικρινά ότι νιώθω ξένη ακόμη...δεν μπορώ να προσαρμοστώ...δεν μπορώ να δεχτώ ότι συναναστρέφομαι τον κύκλο του άντρα μου, τους γονείς του...μόνο τους δικούς του και οι 2 φίλες που έχω τις βλέπω αραιά και που...νιώθω ότι δεν με καταλαβαίνω, έχω άλλη νοοτροποία...έμαθα με άλλους ρυθμούς για παράδειγμα θέλω να κάνω σιέστα το μεσημέρι, μην με παίρνετε τηλέφωνο στις 3 προσπαθώ να κοιμηθώ...το πρωί θέλω να πίνω το καφεδάκι μου στο μπαλκόνι ακούγοντας τα πουλάκια και όχι την χαλασμένη εξάτμιση της μηχανής...θέλω να ζω την κάθε μέρα και όχι μόνο το σαβατοκύριακο...δεν θέλω να τρέχω με 1000 και μου την σπάει ο χώστης στα φανάρια που βιάζεται να φύγει...άσε Νενάκι δεν μπορώ...αν υπήρχε δυνατότητα δουλειάς στο Βόλο και για τον άντρα μου και για μένα, θα έφευγα, αλλά δυστυχώς...το στίγμα της επαρχείας είναι αυτό...δεν έχει πολλές δουλειές...αχ μπορείς να μου πεις τη δουλειά κάνεις; γράφεις πάρα πολύ ωραία και ειλικρινά με συγκίνησες...ένιωσα λες και ήμουν τώρα στην παραλία του Βόλου για βολτίτσα...ε το παγωτό στο χέρι και να κοιτάζω τα φωτάκια απέναντι στις Αλυκές...
όχι δεν μένω Χαλάνδρι...Ραφήνα μένω, αλλά για 2 χρόνια έκανα το δρομολόγιο κάθε μέρα...εκτός από φέτος που λόγω γέννας κάθησα με άδεια
σ'ευχαριστώ για τις ευχές σου...εύχομαι και σε σένα ό,τι καλύτερο...με το καλό να έρθει και το μωράκι...με ηρεμία και χωρίς άγχος θα έρθει αχ Νενάκι θα το ξανα πω με συγκίνησες