1 ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ - ΠΕΙΤΕ ΓΝΩΜΕΣ/ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ! Τετ Ιουν 03, 2015 11:55 am
A.A
Είναι σε καλό δρόμο!
Γεία σας κοπέλες,
Θα ήθελα να σας ρωτήσω το εξής:
Πως θα το χειριζόσασταν αν ο άντρας σας μετά απο κάποια λάθη του πατέρα σας που ποτέ όμως δεν λογομάχησαν για αυτά απλά μετά που τελείωσε η υπομονή του συζήγου τράβηξε μια γραμμή και δεν τους ξαναμίλησε και γενικότερα δεν έχει επαφή μαζί τους εδω και 7 ολόκληρα χρόνια μόνο σε κάποια events όπως βάπτιση, γενέθλια τον παιδιών και συγγενικούς γάμους.
Ο πατέρας μου το άρχισε όλο αυτο αλλα λόγω του χαρακτήρα του, ο άντρας μου το συνέχισε και το παρατράβηξε κιόλας σε σημείο που να μην δέχεται καμία συζήτηση, με την πρώτη ευκαιρία τους βρίζει σε εμένα και όλα αυτά όχι για τρομερούς λόγους, απλα ο πατέρας μου θα μου έκτιζε σπίτι, αυτος αγύριστο κεφάλι ήθελε να το κτίση με τον δικό του τρόπο δηλ δεν ήρθε να μας πεί ελάτε παιδια όλο το ποσο (σιγα κιόλας) και κανετε ότι θέλετε αλλα ήθελε να έχει έλεγχο πράγμα που ο άντρας μου δεν δέχτηκε! αυτη ήταν η πρώτη σύγκρουση, ακολούθησαν κι άλλες.
Το αποτέλεσμα είναι ότι οι γονείς μου αποτραβήχτηκαν παντελώς απο της ζωές μας, ούτε γιορτές ουτε τίποτα δεν περνάμε μαζί. Μόνο εγω πάω και τους βλέπω και η μάνα μου έρχεται όταν είναι δουλεια.
Όταν γεννήσα την πρώτη μου κόρη έγινε άλλη σύγκρουση γιατι ήταν τσιτωμένος ο σύζυγος και τα έβγαλε στην μάνα μου! στο δέυτερο παιδί επίσης δεν την άφησε να έρθει καθόλου να με δει γιατι όπως είπε ας έρθει όταν πάω δουλεια γιατι να χαλαστώ!
Να μην τα πολυλογώ εγω δεν αντέχω άλλο όλο αυτο, συνεχώς να έιμαι με το σόι του και τους δικούς μου γραμμένους!! τους αγαπάω και ξέρω ότι δεν ήταν εσκεμμένες οι κινήσης τους! Προσπάθησαν για επανασύνδεση αλλα λέει βαριές κουβέντες ο άντρας μου και έτσι προκαλεί και τον πατέρα μου και οι τσακωμοί είναι στο τσεπάκι τους!!
Είναι για να τρελαθώ δεν μπορώ άλλο ετσι τι να κάνω!! δεν θέλω απο την μια να διαλυσω το σπίτι μου αλλα δεν γίνεται με κάθε μας διαφωνία που συνήθως είναι σε αύτο το θέμα να τους βρίζει και να λέει πο....να την μάνα μου και μα....κα α τον πατέρα μου και ότι μόνο για την πάρτη τους είναι και ότι δεν με στηρίζουν κτλ κτλ!!
Σιγούρα δεν τον στηρίζουν τον ίδιο αλλα για εμένα κάνουν πολλά! είμαι άνεργη και όλα μου τα ρούχα και γενικός τα λούσα μου η μάνα μου τα αγοράζει λόγω και της φύσεως της δουλειάς της, όλα τα λαχανικά ο πατέρας μου λογο της δουλειάς του, στα παιδιά όλα τα ρούχα τους σχεδόν. Μου φέρνει την καθαρίστρια της γιαγιάς μου και με βοηθά και μόνο βρισιές ακουω.
Το παράπονό μου είναι όχι αν έχει σχέσεις μαζι τους η όχι αλλα το ότι δεν με σέβεται δεν με πονεί δεν με νοιώθει....η ψυχή μου είναι μάυρη η ζωή μας δεν είναι νορμάλ!
Δεν γίνεται εδω και 4 χρόνια να μην πήγαμε 1 φορά έξω μόνοι μας γιατι δεν αφήνουμε τα παιδιά πουθενά, δεν γίνεται να δουλεύει τόσες ώρες και μόλις έρθει σπίτι να βάζουμε τα παιδιά να κοιμηθούν και να ξανά δουλεύει!!
Μου στερεί την οικογενειακή μου ευτυχία.
Εγώ στους γονείς του πάω και δεν πάω γιατι θέλω άλλα για τα παιδιά μου για τα μυνήματα που παίρνουν!
Δεν γίνεται στον γάμο του αδελφού μου να μην ήρθε και να ήταν αδιάφορο το γεγονός ότι ούτε 40 μέρες δεν είχαν περάσει απο την δεύτερη μου γέννα και πήγα μόνη μου με το ένα παιδί! πώς ένοιωθα!]
δεν γίνεται η μάνα μου να κλαίει δεν γίνεται να τους απορρίπτω συνεχώς για τον άντρα μου αλλα να μην εισπράττω τίποτα ούτε καν σεβασμό!!!
Τι πρέπει να κάνω!
Τονίζω στης αρχές είχε του κόσμου τα δίκαια αλλα στην συνέχεια τα έχασε.... έπρεπε κατα εμένα να κρατήσει τα προσχήματα σε ένα γάμο υπάρχει ο συμβιβασμός και απο της δύο πλευρές, τουλάχιστο τυπικές σχέσης για να μην χάσει εμένα ..... αλλα!!
Ακούω της γνώμες σας τι θα κάνατε, ειμαι υπερβολική?
Θα ήθελα να σας ρωτήσω το εξής:
Πως θα το χειριζόσασταν αν ο άντρας σας μετά απο κάποια λάθη του πατέρα σας που ποτέ όμως δεν λογομάχησαν για αυτά απλά μετά που τελείωσε η υπομονή του συζήγου τράβηξε μια γραμμή και δεν τους ξαναμίλησε και γενικότερα δεν έχει επαφή μαζί τους εδω και 7 ολόκληρα χρόνια μόνο σε κάποια events όπως βάπτιση, γενέθλια τον παιδιών και συγγενικούς γάμους.
Ο πατέρας μου το άρχισε όλο αυτο αλλα λόγω του χαρακτήρα του, ο άντρας μου το συνέχισε και το παρατράβηξε κιόλας σε σημείο που να μην δέχεται καμία συζήτηση, με την πρώτη ευκαιρία τους βρίζει σε εμένα και όλα αυτά όχι για τρομερούς λόγους, απλα ο πατέρας μου θα μου έκτιζε σπίτι, αυτος αγύριστο κεφάλι ήθελε να το κτίση με τον δικό του τρόπο δηλ δεν ήρθε να μας πεί ελάτε παιδια όλο το ποσο (σιγα κιόλας) και κανετε ότι θέλετε αλλα ήθελε να έχει έλεγχο πράγμα που ο άντρας μου δεν δέχτηκε! αυτη ήταν η πρώτη σύγκρουση, ακολούθησαν κι άλλες.
Το αποτέλεσμα είναι ότι οι γονείς μου αποτραβήχτηκαν παντελώς απο της ζωές μας, ούτε γιορτές ουτε τίποτα δεν περνάμε μαζί. Μόνο εγω πάω και τους βλέπω και η μάνα μου έρχεται όταν είναι δουλεια.
Όταν γεννήσα την πρώτη μου κόρη έγινε άλλη σύγκρουση γιατι ήταν τσιτωμένος ο σύζυγος και τα έβγαλε στην μάνα μου! στο δέυτερο παιδί επίσης δεν την άφησε να έρθει καθόλου να με δει γιατι όπως είπε ας έρθει όταν πάω δουλεια γιατι να χαλαστώ!
Να μην τα πολυλογώ εγω δεν αντέχω άλλο όλο αυτο, συνεχώς να έιμαι με το σόι του και τους δικούς μου γραμμένους!! τους αγαπάω και ξέρω ότι δεν ήταν εσκεμμένες οι κινήσης τους! Προσπάθησαν για επανασύνδεση αλλα λέει βαριές κουβέντες ο άντρας μου και έτσι προκαλεί και τον πατέρα μου και οι τσακωμοί είναι στο τσεπάκι τους!!
Είναι για να τρελαθώ δεν μπορώ άλλο ετσι τι να κάνω!! δεν θέλω απο την μια να διαλυσω το σπίτι μου αλλα δεν γίνεται με κάθε μας διαφωνία που συνήθως είναι σε αύτο το θέμα να τους βρίζει και να λέει πο....να την μάνα μου και μα....κα α τον πατέρα μου και ότι μόνο για την πάρτη τους είναι και ότι δεν με στηρίζουν κτλ κτλ!!
Σιγούρα δεν τον στηρίζουν τον ίδιο αλλα για εμένα κάνουν πολλά! είμαι άνεργη και όλα μου τα ρούχα και γενικός τα λούσα μου η μάνα μου τα αγοράζει λόγω και της φύσεως της δουλειάς της, όλα τα λαχανικά ο πατέρας μου λογο της δουλειάς του, στα παιδιά όλα τα ρούχα τους σχεδόν. Μου φέρνει την καθαρίστρια της γιαγιάς μου και με βοηθά και μόνο βρισιές ακουω.
Το παράπονό μου είναι όχι αν έχει σχέσεις μαζι τους η όχι αλλα το ότι δεν με σέβεται δεν με πονεί δεν με νοιώθει....η ψυχή μου είναι μάυρη η ζωή μας δεν είναι νορμάλ!
Δεν γίνεται εδω και 4 χρόνια να μην πήγαμε 1 φορά έξω μόνοι μας γιατι δεν αφήνουμε τα παιδιά πουθενά, δεν γίνεται να δουλεύει τόσες ώρες και μόλις έρθει σπίτι να βάζουμε τα παιδιά να κοιμηθούν και να ξανά δουλεύει!!
Μου στερεί την οικογενειακή μου ευτυχία.
Εγώ στους γονείς του πάω και δεν πάω γιατι θέλω άλλα για τα παιδιά μου για τα μυνήματα που παίρνουν!
Δεν γίνεται στον γάμο του αδελφού μου να μην ήρθε και να ήταν αδιάφορο το γεγονός ότι ούτε 40 μέρες δεν είχαν περάσει απο την δεύτερη μου γέννα και πήγα μόνη μου με το ένα παιδί! πώς ένοιωθα!]
δεν γίνεται η μάνα μου να κλαίει δεν γίνεται να τους απορρίπτω συνεχώς για τον άντρα μου αλλα να μην εισπράττω τίποτα ούτε καν σεβασμό!!!
Τι πρέπει να κάνω!
Τονίζω στης αρχές είχε του κόσμου τα δίκαια αλλα στην συνέχεια τα έχασε.... έπρεπε κατα εμένα να κρατήσει τα προσχήματα σε ένα γάμο υπάρχει ο συμβιβασμός και απο της δύο πλευρές, τουλάχιστο τυπικές σχέσης για να μην χάσει εμένα ..... αλλα!!
Ακούω της γνώμες σας τι θα κάνατε, ειμαι υπερβολική?