Φόρουμ
Αναζήτηση
Latest images
Εγγραφή
Σύνδεση
1
Ρυθμικά χτυπήματα Δευ Νοε 08, 2010 7:18 am
Tziz
Πρωταγωνιστής!!
Ίσως με πείτε ηλίθια αλλά το έχω απορία και θα σκάσω αν κάποιος δε μου πει τι συμβαίνει.
Είναι καιρός τώρα (κάνας μήνας) που νιώθω χτυπηματάκια χαμηλά αριστερά -εκεί που θα λέγαμε ότι στο περίπου βρίσκεται η ωοθήκη μας, κοντά στην κλείδωση του ποδιού.
Είναι τόσο ρυθμικά -για να σας δώσω καλύτερα να το καταλάβετε είναι σα φλέβα, όπως δηλαδή νιώθουμε τους παλμούς μας πιέζοντας το λαιμό μας ή κάπου αλλού- που δεν μπορώ να καταλάβω αν είναι η μικρούλα που χτυπάει ή είναι κάτι άλλο... Σημείωση ότι είναι με το κεφάλι κάτω όλο αυτό το διάστημα που σας λέω.
Στην αρχή -όταν το πρωτοένιωσα- πήγα στην τουαλέτα κι όλα καλά, δηλαδή σταμάτησε... Σκέφτηκα λοιπόν ότι ίσως έχει να κάνει με το έντερό μου, πιέζεται ή κάτι τέτοιο... Όταν όμως συνέβη και ΑΦΟΥ "είχα πάει", άρχισα να παραξενεύομαι.
Δεν πονάει. Ούτε μου προκαλεί κάποια πίεση πχ αέρια, ή πρήξιμο. Το μόνο πράγμα είναι ότι είναι άκρως εκνευριστικό και ειδικά στη σκέψη ότι είναι η μικρή που δε λέει να σταματήσει λες και το κάνει επίτηδες! Μπορεί να συνεχίσει για ώρες αν δεν κάνω κάτι πχ να περπατήσω, να σκύψω, να φάω κάτι...
Δεν ξέρω αν σας έχει τύχει να πέφτετε για ύπνο το βράδυ και να ακούτε την καρδιά σας! Κάπως έτσι! Εγώ όταν το παθαίνω δε μπορώ να κοιμηθώ!
Και ερωτώ:
Αν όντως είναι η μικρούλα μου, πώς είναι δυνατόν για τόοοοοοοση πολλή ώρα να μπορεί να επαναλαμβάνει το ίδιο χτύπημα? Στο ίδιο σημείο και με την ίδια ένταση? Και στην τελική, κάπου εκεί θα είναι τώρα το κεφαλάκι της. Ίσως να φέρνει το χεράκι της στο στόμα ή τίποτα τέτοιο αλλά τόσο πολύ πια?
Είχε ή έχει καμιά σας κάτι παρόμοιο?
Είναι καιρός τώρα (κάνας μήνας) που νιώθω χτυπηματάκια χαμηλά αριστερά -εκεί που θα λέγαμε ότι στο περίπου βρίσκεται η ωοθήκη μας, κοντά στην κλείδωση του ποδιού.
Είναι τόσο ρυθμικά -για να σας δώσω καλύτερα να το καταλάβετε είναι σα φλέβα, όπως δηλαδή νιώθουμε τους παλμούς μας πιέζοντας το λαιμό μας ή κάπου αλλού- που δεν μπορώ να καταλάβω αν είναι η μικρούλα που χτυπάει ή είναι κάτι άλλο... Σημείωση ότι είναι με το κεφάλι κάτω όλο αυτό το διάστημα που σας λέω.
Στην αρχή -όταν το πρωτοένιωσα- πήγα στην τουαλέτα κι όλα καλά, δηλαδή σταμάτησε... Σκέφτηκα λοιπόν ότι ίσως έχει να κάνει με το έντερό μου, πιέζεται ή κάτι τέτοιο... Όταν όμως συνέβη και ΑΦΟΥ "είχα πάει", άρχισα να παραξενεύομαι.
Δεν πονάει. Ούτε μου προκαλεί κάποια πίεση πχ αέρια, ή πρήξιμο. Το μόνο πράγμα είναι ότι είναι άκρως εκνευριστικό και ειδικά στη σκέψη ότι είναι η μικρή που δε λέει να σταματήσει λες και το κάνει επίτηδες! Μπορεί να συνεχίσει για ώρες αν δεν κάνω κάτι πχ να περπατήσω, να σκύψω, να φάω κάτι...
Δεν ξέρω αν σας έχει τύχει να πέφτετε για ύπνο το βράδυ και να ακούτε την καρδιά σας! Κάπως έτσι! Εγώ όταν το παθαίνω δε μπορώ να κοιμηθώ!
Και ερωτώ:
Αν όντως είναι η μικρούλα μου, πώς είναι δυνατόν για τόοοοοοοση πολλή ώρα να μπορεί να επαναλαμβάνει το ίδιο χτύπημα? Στο ίδιο σημείο και με την ίδια ένταση? Και στην τελική, κάπου εκεί θα είναι τώρα το κεφαλάκι της. Ίσως να φέρνει το χεράκι της στο στόμα ή τίποτα τέτοιο αλλά τόσο πολύ πια?
Είχε ή έχει καμιά σας κάτι παρόμοιο?
