Neni έγραψε:

ΥΓ Όλες λιγόψυχες ήμασταν… πίστεψέ με!

Συμφωνώ και επαυξάνω! Καμία από όσες ξέρω εγώ τουλάχιστον δεν έχω ακούσει να λέει με χαρά, "τι ωραία που θα γεννήσω!". Όλες φοβόμαστε! Απλά μην αφήσεις τον φόβο να γίνει πανικός. Έλεγχέ τον όσο μπορείς. Απο την δικη μου εμπειρία, θα σου πω πως φοβομουν μέχρι την στιγμή που με έπιασαν πόνοι και κατάλαβα ότι γεννάω. Μετά δεν φοβόμουν γιατί σκεφτόμουν άλλα πράγματα. Ένα βήμα την φορά θα κάνεις. Αρχικά μετράς τις συσπάσεις με ψυχραιμία. Δεν ξέρω τι σου είπε ο γιατρο΄ς σου. Εμένα μου είπε να μην βιαστώ να πάω στο μαιευτήριο και έτσι έκανα. Ξεκίνησα να πονάω λίγο-λίγο 9 το βράδυ, 11 πέρασε απο το μυαλό μου ότι μπορεί και να γεννάω αλλά δεν ήμουν σίγουρη ακομα, χαχα! 12μιση πήρα τον γιατρό μου είπε να πάρω υπόθετο για να μαλακώσει ο τράχηλος και ότι θα τα πούμε το πρωί μάλλον... Πήρα και σταυρόλεξο να περάσει η ώρα αν δεν κατάφερνα να κοιμηθώ , κοιμήθηκα λιγο, ξύπνησα μετά γιατί δεν βολευόμουν πια, γιατί με ενοχλούσε ο πόνος (υποφερτός όμως), έλυσα καναδυο σταυρόλεξα, κατά τις 3 το ξημέρωμα ξύπνησε ο άντρας μου, εμένα μου ήρθαν και καναδυο δυνατές συσπασούλες και τρόμαξε εκείνος (εγώ χαλαρή ήξερα τι συμβαίνει, το ένιωθα), είχα αρχίσει και να τρέμω γιατί στον τοκετό έχεις ένα τρέμουλο σαν να έχεις πάρκινσον (πολύ φάση, στο λέω για να μην ξαφνιαστείς και τρομάξεις) 5 έκανα ντουζ (πολύ χαλαρωτικό), 5μιση φύγαμε, στο δρόμο τον έσκασα γιατί ήθελα να πηγαίνει αργά στην εθνική οδό (60 χλμ.α.ω) γιατι φοβόμουν μην τρακάρουμε και δεν φτάσω (είναι που λένε πάω αργά για να φτάσω γρήγορα ), 7μιση έφτασα ΙΑΣΩ με πόνους και διαστολάρα και 10:10 το πρωί βγήκε το παλικαράκι μου!

Carrie έγραψε:Γράφω εδώ για να μην ανοίξω καινούριο θέμα!Πήγα σήμερα για νστ και ήδη ξεκίνησαν συσπάσεις που κρατάνε 1-2' και μου είπε ο γιατρός ότι κάποια στιγμή απλώς θα συνεχίσουν και θα αυξάνουν.Επίσης ο τράχηλος μου είπε ότι έχει μαλακώσει αλλά δεν έπιασε το κεφαλάκι του μωρού ακόμη..Έχω τρομοκρατηθεί πάρα πολύ δεν μπορώ να σταματήσω να κλαίω,με έχει πιάσει πανικός γιατί φοβάμαι πάρα πολύ ότι δεν θα τα καταφέρω,ότι θα πανικοβληθώ και δεν θα μπορώ να σπρώξω,ότι θα γεννήσω μέσα στο Σκ και θα τρέχουμε και γενικότερα νομίζω πως δεν θα κοιμηθώ ξανά ως την Δευτέρα που θα πάμε στο ιατρείο του για υπέρηχο. Αν πόνεσα στην τραχηλική εξέταση πως στο καλό θα γεννήσω φυσιολογικά,μπορεί να μου πει κανείς???

MariaM έγραψε:

Neni έγραψε:

ΥΓ Όλες λιγόψυχες ήμασταν… πίστεψέ με!

Συμφωνώ και επαυξάνω! Καμία από όσες ξέρω εγώ τουλάχιστον δεν έχω ακούσει να λέει με χαρά, "τι ωραία που θα γεννήσω!". Όλες φοβόμαστε! Απλά μην αφήσεις τον φόβο να γίνει πανικός. Έλεγχέ τον όσο μπορείς. Απο την δικη μου εμπειρία, θα σου πω πως φοβομουν μέχρι την στιγμή που με έπιασαν πόνοι και κατάλαβα ότι γεννάω. Μετά δεν φοβόμουν γιατί σκεφτόμουν άλλα πράγματα. Ένα βήμα την φορά θα κάνεις. Αρχικά μετράς τις συσπάσεις με ψυχραιμία. Δεν ξέρω τι σου είπε ο γιατρο΄ς σου. Εμένα μου είπε να μην βιαστώ να πάω στο μαιευτήριο και έτσι έκανα. Ξεκίνησα να πονάω λίγο-λίγο 9 το βράδυ, 11 πέρασε απο το μυαλό μου ότι μπορεί και να γεννάω αλλά δεν ήμουν σίγουρη ακομα, χαχα! 12μιση πήρα τον γιατρό μου είπε να πάρω υπόθετο για να μαλακώσει ο τράχηλος και ότι θα τα πούμε το πρωί μάλλον... Πήρα και σταυρόλεξο να περάσει η ώρα αν δεν κατάφερνα να κοιμηθώ , κοιμήθηκα λιγο, ξύπνησα μετά γιατί δεν βολευόμουν πια, γιατί με ενοχλούσε ο πόνος (υποφερτός όμως), έλυσα καναδυο σταυρόλεξα, κατά τις 3 το ξημέρωμα ξύπνησε ο άντρας μου, εμένα μου ήρθαν και καναδυο δυνατές συσπασούλες και τρόμαξε εκείνος (εγώ χαλαρή ήξερα τι συμβαίνει, το ένιωθα), είχα αρχίσει και να τρέμω γιατί στον τοκετό έχεις ένα τρέμουλο σαν να έχεις πάρκινσον (πολύ φάση, στο λέω για να μην ξαφνιαστείς και τρομάξεις) 5 έκανα ντουζ (πολύ χαλαρωτικό), 5μιση φύγαμε, στο δρόμο τον έσκασα γιατί ήθελα να πηγαίνει αργά στην εθνική οδό (60 χλμ.α.ω) γιατι φοβόμουν μην τρακάρουμε και δεν φτάσω (είναι που λένε πάω αργά για να φτάσω γρήγορα ), 7μιση έφτασα ΙΑΣΩ με πόνους και διαστολάρα και 10:10 το πρωί βγήκε το παλικαράκι μου!

SKATZOXOIROULA έγραψε:ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΘΑ ΜΕ ΠΕΙΤΕ ΤΡΕΛΗ ΑΛΛΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ 10ΑΡΙΑ ΜΕΡΕς ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΣΚΕΥΤΟΜΑΙ ΟΤΙ ΣΕ ΛΙΓΕς ΕΒΔΟΜΑΔΕς ΘΑ ΓΕΝΝΗΣΩ ΤΡΕΜΩ ΑΠΟ ΦΟΒΟ.ΑΝ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΤΑΡΤΗ ΓΕΝΝΑ ΦΟΒΑΜΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ.ΠΕΙΤΕ ΚΑΤΙ ΝΑ ΜΕ ΗΡΕΜΗΣΕΤΕ ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΕΙς ΔΕΝ ΜΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ.ΚΑΜΙΑ ΜΑΝΟΥΛΑ ΠΟΥ ΓΕΝΗΣΕ ΤΕΤΑΡΤΟ ΜΩΡΟ ΑΝ ΞΕΡΕΙ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙ ΑΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΤΟΜΟς ΚΑΙ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΟς Ο ΤΟΚΕΤΟς;

etoile! έγραψε:

MariaM έγραψε:

Neni έγραψε:

ΥΓ Όλες λιγόψυχες ήμασταν… πίστεψέ με!

Συμφωνώ και επαυξάνω! Καμία από όσες ξέρω εγώ τουλάχιστον δεν έχω ακούσει να λέει με χαρά, "τι ωραία που θα γεννήσω!". Όλες φοβόμαστε! Απλά μην αφήσεις τον φόβο να γίνει πανικός. Έλεγχέ τον όσο μπορείς. Απο την δικη μου εμπειρία, θα σου πω πως φοβομουν μέχρι την στιγμή που με έπιασαν πόνοι και κατάλαβα ότι γεννάω. Μετά δεν φοβόμουν γιατί σκεφτόμουν άλλα πράγματα. Ένα βήμα την φορά θα κάνεις. Αρχικά μετράς τις συσπάσεις με ψυχραιμία. Δεν ξέρω τι σου είπε ο γιατρο΄ς σου. Εμένα μου είπε να μην βιαστώ να πάω στο μαιευτήριο και έτσι έκανα. Ξεκίνησα να πονάω λίγο-λίγο 9 το βράδυ, 11 πέρασε απο το μυαλό μου ότι μπορεί και να γεννάω αλλά δεν ήμουν σίγουρη ακομα, χαχα! 12μιση πήρα τον γιατρό μου είπε να πάρω υπόθετο για να μαλακώσει ο τράχηλος και ότι θα τα πούμε το πρωί μάλλον... Πήρα και σταυρόλεξο να περάσει η ώρα αν δεν κατάφερνα να κοιμηθώ , κοιμήθηκα λιγο, ξύπνησα μετά γιατί δεν βολευόμουν πια, γιατί με ενοχλούσε ο πόνος (υποφερτός όμως), έλυσα καναδυο σταυρόλεξα, κατά τις 3 το ξημέρωμα ξύπνησε ο άντρας μου, εμένα μου ήρθαν και καναδυο δυνατές συσπασούλες και τρόμαξε εκείνος (εγώ χαλαρή ήξερα τι συμβαίνει, το ένιωθα), είχα αρχίσει και να τρέμω γιατί στον τοκετό έχεις ένα τρέμουλο σαν να έχεις πάρκινσον (πολύ φάση, στο λέω για να μην ξαφνιαστείς και τρομάξεις) 5 έκανα ντουζ (πολύ χαλαρωτικό), 5μιση φύγαμε, στο δρόμο τον έσκασα γιατί ήθελα να πηγαίνει αργά στην εθνική οδό (60 χλμ.α.ω) γιατι φοβόμουν μην τρακάρουμε και δεν φτάσω (είναι που λένε πάω αργά για να φτάσω γρήγορα ), 7μιση έφτασα ΙΑΣΩ με πόνους και διαστολάρα και 10:10 το πρωί βγήκε το παλικαράκι μου!

Καλα, τα περιγραφεις ολα τοσο χαλαρα!!! Λες και πηγες εκδρομη!!!
Εισαι φοβερη!!!

MariaM έγραψε:

etoile! έγραψε:

MariaM έγραψε:

Neni έγραψε:

ΥΓ Όλες λιγόψυχες ήμασταν… πίστεψέ με!

Συμφωνώ και επαυξάνω! Καμία από όσες ξέρω εγώ τουλάχιστον δεν έχω ακούσει να λέει με χαρά, "τι ωραία που θα γεννήσω!". Όλες φοβόμαστε! Απλά μην αφήσεις τον φόβο να γίνει πανικός. Έλεγχέ τον όσο μπορείς. Απο την δικη μου εμπειρία, θα σου πω πως φοβομουν μέχρι την στιγμή που με έπιασαν πόνοι και κατάλαβα ότι γεννάω. Μετά δεν φοβόμουν γιατί σκεφτόμουν άλλα πράγματα. Ένα βήμα την φορά θα κάνεις. Αρχικά μετράς τις συσπάσεις με ψυχραιμία. Δεν ξέρω τι σου είπε ο γιατρο΄ς σου. Εμένα μου είπε να μην βιαστώ να πάω στο μαιευτήριο και έτσι έκανα. Ξεκίνησα να πονάω λίγο-λίγο 9 το βράδυ, 11 πέρασε απο το μυαλό μου ότι μπορεί και να γεννάω αλλά δεν ήμουν σίγουρη ακομα, χαχα! 12μιση πήρα τον γιατρό μου είπε να πάρω υπόθετο για να μαλακώσει ο τράχηλος και ότι θα τα πούμε το πρωί μάλλον... Πήρα και σταυρόλεξο να περάσει η ώρα αν δεν κατάφερνα να κοιμηθώ , κοιμήθηκα λιγο, ξύπνησα μετά γιατί δεν βολευόμουν πια, γιατί με ενοχλούσε ο πόνος (υποφερτός όμως), έλυσα καναδυο σταυρόλεξα, κατά τις 3 το ξημέρωμα ξύπνησε ο άντρας μου, εμένα μου ήρθαν και καναδυο δυνατές συσπασούλες και τρόμαξε εκείνος (εγώ χαλαρή ήξερα τι συμβαίνει, το ένιωθα), είχα αρχίσει και να τρέμω γιατί στον τοκετό έχεις ένα τρέμουλο σαν να έχεις πάρκινσον (πολύ φάση, στο λέω για να μην ξαφνιαστείς και τρομάξεις) 5 έκανα ντουζ (πολύ χαλαρωτικό), 5μιση φύγαμε, στο δρόμο τον έσκασα γιατί ήθελα να πηγαίνει αργά στην εθνική οδό (60 χλμ.α.ω) γιατι φοβόμουν μην τρακάρουμε και δεν φτάσω (είναι που λένε πάω αργά για να φτάσω γρήγορα ), 7μιση έφτασα ΙΑΣΩ με πόνους και διαστολάρα και 10:10 το πρωί βγήκε το παλικαράκι μου!

Καλα, τα περιγραφεις ολα τοσο χαλαρα!!! Λες και πηγες εκδρομη!!!
Εισαι φοβερη!!!

Σε ευχαριστώ! Χαλαρά θέλει, αλλιώς δεν παλεύεται γιατί προχωράνε όλα τόσο αργά που θα τρελαθείς απο την αγωνία. Ψυχραιμία να έχετε κορίτσια και τίποτα άλλο δεν χρειάζετε να κάνετε, πιστέψτε με! Μόνο ψυχραιμία. Όλα τα άλλα θα τα κάνει το σώμα σας μόνο του με ή χωρίς την συγκατάθεσή σας. Με το καλό και σε εσένα Etoile μου!

etoile! έγραψε:

MariaM έγραψε:

etoile! έγραψε:

MariaM έγραψε:

Neni έγραψε:

ΥΓ Όλες λιγόψυχες ήμασταν… πίστεψέ με!

Συμφωνώ και επαυξάνω! Καμία από όσες ξέρω εγώ τουλάχιστον δεν έχω ακούσει να λέει με χαρά, "τι ωραία που θα γεννήσω!". Όλες φοβόμαστε! Απλά μην αφήσεις τον φόβο να γίνει πανικός. Έλεγχέ τον όσο μπορείς. Απο την δικη μου εμπειρία, θα σου πω πως φοβομουν μέχρι την στιγμή που με έπιασαν πόνοι και κατάλαβα ότι γεννάω. Μετά δεν φοβόμουν γιατί σκεφτόμουν άλλα πράγματα. Ένα βήμα την φορά θα κάνεις. Αρχικά μετράς τις συσπάσεις με ψυχραιμία. Δεν ξέρω τι σου είπε ο γιατρο΄ς σου. Εμένα μου είπε να μην βιαστώ να πάω στο μαιευτήριο και έτσι έκανα. Ξεκίνησα να πονάω λίγο-λίγο 9 το βράδυ, 11 πέρασε απο το μυαλό μου ότι μπορεί και να γεννάω αλλά δεν ήμουν σίγουρη ακομα, χαχα! 12μιση πήρα τον γιατρό μου είπε να πάρω υπόθετο για να μαλακώσει ο τράχηλος και ότι θα τα πούμε το πρωί μάλλον... Πήρα και σταυρόλεξο να περάσει η ώρα αν δεν κατάφερνα να κοιμηθώ , κοιμήθηκα λιγο, ξύπνησα μετά γιατί δεν βολευόμουν πια, γιατί με ενοχλούσε ο πόνος (υποφερτός όμως), έλυσα καναδυο σταυρόλεξα, κατά τις 3 το ξημέρωμα ξύπνησε ο άντρας μου, εμένα μου ήρθαν και καναδυο δυνατές συσπασούλες και τρόμαξε εκείνος (εγώ χαλαρή ήξερα τι συμβαίνει, το ένιωθα), είχα αρχίσει και να τρέμω γιατί στον τοκετό έχεις ένα τρέμουλο σαν να έχεις πάρκινσον (πολύ φάση, στο λέω για να μην ξαφνιαστείς και τρομάξεις) 5 έκανα ντουζ (πολύ χαλαρωτικό), 5μιση φύγαμε, στο δρόμο τον έσκασα γιατί ήθελα να πηγαίνει αργά στην εθνική οδό (60 χλμ.α.ω) γιατι φοβόμουν μην τρακάρουμε και δεν φτάσω (είναι που λένε πάω αργά για να φτάσω γρήγορα ), 7μιση έφτασα ΙΑΣΩ με πόνους και διαστολάρα και 10:10 το πρωί βγήκε το παλικαράκι μου!

Καλα, τα περιγραφεις ολα τοσο χαλαρα!!! Λες και πηγες εκδρομη!!!
Εισαι φοβερη!!!

Σε ευχαριστώ! Χαλαρά θέλει, αλλιώς δεν παλεύεται γιατί προχωράνε όλα τόσο αργά που θα τρελαθείς απο την αγωνία. Ψυχραιμία να έχετε κορίτσια και τίποτα άλλο δεν χρειάζετε να κάνετε, πιστέψτε με! Μόνο ψυχραιμία. Όλα τα άλλα θα τα κάνει το σώμα σας μόνο του με ή χωρίς την συγκατάθεσή σας. Με το καλό και σε εσένα Etoile μου!

Σ ευχαριστω!!!

Εγω παλι το ειχα φανταστει ως εξης:
12 σπανε τα νερα ή αρχιζουν τρελοι πονοι
12:10 φευγω απο το σπιτι
12:30 γενναω στο αυτοκινητο
Ειλικρινα δε το περιμενα τοσο χαλαρα οσο περιγραφεις!! Παντα νομιζα οτι γεννας αμεσως!! Καλα λεει τελικα ο γιατρος μου οτι μπορει να κανεις και 2 μερες να γεννησεις!!!

TΟΥΡΤΙΤΣΑ έγραψε:εξαλλου ο καθενας αντιλαμβανεται διαφορετικα τον πονο.

Carrie έγραψε:Γράφω εδώ για να μην ανοίξω καινούριο θέμα!Πήγα σήμερα για νστ και ήδη ξεκίνησαν συσπάσεις που κρατάνε 1-2' και μου είπε ο γιατρός ότι κάποια στιγμή απλώς θα συνεχίσουν και θα αυξάνουν.Επίσης ο τράχηλος μου είπε ότι έχει μαλακώσει αλλά δεν έπιασε το κεφαλάκι του μωρού ακόμη..Έχω τρομοκρατηθεί πάρα πολύ δεν μπορώ να σταματήσω να κλαίω,με έχει πιάσει πανικός γιατί φοβάμαι πάρα πολύ ότι δεν θα τα καταφέρω,ότι θα πανικοβληθώ και δεν θα μπορώ να σπρώξω,ότι θα γεννήσω μέσα στο Σκ και θα τρέχουμε και γενικότερα νομίζω πως δεν θα κοιμηθώ ξανά ως την Δευτέρα που θα πάμε στο ιατρείο του για υπέρηχο. Αν πόνεσα στην τραχηλική εξέταση πως στο καλό θα γεννήσω φυσιολογικά,μπορεί να μου πει κανείς???

basilikaki έγραψε:ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΣΟΥ.
ΠΕΣ ΤΟΥ:
ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΤΗΝ ΜΑΜΑ (ΜΗ ΧΕΣΩ) ΓΙΑ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΤΗΣ (ΜΠΛΙΑΧ) ΑΛΛΑ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΟΛΗ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΝΑΜΟΝΗ ΟΙ ΔΥΟ ΜΑΣ.
ΘΑ ΝΙΩΘΩ ΠΙΟ ΑΝΕΤΑ ΑΝ ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΣΕΝΑ. ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΙΣΑΙ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΑΝΤΙΚΡΙΣΕΙ ΤΟ ΑΓΓΕΛΟΥΔΙ ΜΑΣ.ΣΕΒΑΣΟΥ ΤΗΝ ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑΤΙ ΑΛΛΙΩΣ "ΘΑ ΣΕ ΠΑΡΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΣΕ ΣΗΚΩΣΕΙ!!!!!!!" ΜΩΡΑΚΙ ΜΟΥ.

etoile! έγραψε:

basilikaki έγραψε:ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΣΟΥ.
ΠΕΣ ΤΟΥ:
ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΤΗΝ ΜΑΜΑ (ΜΗ ΧΕΣΩ) ΓΙΑ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΤΗΣ (ΜΠΛΙΑΧ) ΑΛΛΑ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΟΛΗ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΝΑΜΟΝΗ ΟΙ ΔΥΟ ΜΑΣ.
ΘΑ ΝΙΩΘΩ ΠΙΟ ΑΝΕΤΑ ΑΝ ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΣΕΝΑ. ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΙΣΑΙ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΑΝΤΙΚΡΙΣΕΙ ΤΟ ΑΓΓΕΛΟΥΔΙ ΜΑΣ.ΣΕΒΑΣΟΥ ΤΗΝ ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑΤΙ ΑΛΛΙΩΣ "ΘΑ ΣΕ ΠΑΡΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΣΕ ΣΗΚΩΣΕΙ!!!!!!!" ΜΩΡΑΚΙ ΜΟΥ.

χαχαχαχα
με πεθανες!!!!!!!!!!!!

Το θεμα ειναι οτι αυτη δεν εχει μεταφορικο μεσο και το μαιευτηριο ειναι μακρυα, γι αυτο θελει να την παρουμε. Δικιο εχει και αυτος. Αλλα εγω ΔΕ ΤΗ ΘΕΛΩ!!! Ειδικα αυτη τη μοναδικη για τη ζωη μου στιγμη!!! Δε μπορω να την ακουω και να τη βλεπω!! Ειναι και οι ορμονες και με τσιτωνει ακομα πιο πολυ!!!