princess 05/05/10 έγραψε:ενα βαρυ ααχχχχ μολις διαβασα ολες τις απαντησεις σας...ηρθα στην πολη μου μετα απο 6 χρονια στη συμπρωτευουσα ως φοιτητρια(δεν τα εσπαγα καθε μερα..αλλα ημουν ξενοιαστη) μετα απο 7-8 μηνεσ γνωρισα τον αντρα μου και μεσα σε ενα χρονο γαμος -παιδι...αυτο σημαινει οτι οι λιγοστες μου φιλες ειναι θεσσαλονικη και γενικα σκορπισμενεσ καμια εδω κοντα διαθεσιμη...ο αντρας μου ευτυχως καθετε μαζι μου..αν ειναι να βγει ειναι για κανεναν αγωνα ...η μαμα μου ειναι απο κατω μας ...αλλα κ αυτο εχει γινει ρουτινα .καθε απογευμα σχολαω περνω τη μπεμπα και παω για καμια ωρα..αλλα τι να πουμε ?τιποτα καινουριο..οσο για να την αφησω πολυ θα ηθελα αλλα εφοσον σχολαω στις 7 το απογευμα ,εκεινη την ωρα θα φαει την κρεμα της ..δε θα περασει μια ωρα μεχρι να ετοιμαστω για να βγω?θα περασει.. με την ανυσησυχια που εχει και τη γκρίνια πρεπει να ειμαι εκει γιατι αν νυσταξει η οτιδηποτε πρεπει να τη θηλασω οποτε απ το απογευμα κ μετα δεν μπορω να βγω..αν ετρωγε ξενο γαλα δεν υπηρχε θεμα..ηθελε δεν ηθελε η μαμα μου μια φορα την εδομαδα θα την αφηνα και εκτος αυτου το θηλαστρο μου ειναι....χαλια και στους 9 μηνες πλεον δεν εχω τοοοση ροη γεμισω ενα μπουκαλι με το χερι....χθεσ μιλησα με τον αντρα μου ...με καταλαβαινει νιωθει κ εκεινος ετσι ειπε και μειναμε στο ερωτημα μηπως δεν ειμαστε σωστοι γονεις γιατι περιμενουμε ο ενας να ερθει ο αλλος για να αναλαβει το παιδι?καθομαστε να παιξουμε μαζι της επςιδη πρεπει!τελοσπαντων η ουσια ειναι οτι κοιμηθηκαμε αγκαλια χωρις σεξ αλλα αγκαλια ..ασ ερθει η ανοιξη να ανοιξη η ψυχή μας κοριτσια!!σας ευχαριστώ και παλι

ioannam24 έγραψε:κι εγω στην ιδια φαση και χειροτερη ειμαι !!!!!!!! νιωθω ολα αυτα που γραφεις αλλα εγω πηρα την αποφαση να επισκεπτω καποιον ψυχολογο για να παρω λιγο τα πανω μου. η δικια μου ειναι πολυ ησυχη αλλα εδω και 3 εβδομαδες που την ενοχλουν τα ουλα της εχει γκρινια και νιωθω απιστευτα κουρασμενη και εξαντλημενη. περασα επιλοχεια καταθλιψη και ακομα την περναω... δεν νιωθω καλα ψυχολογικα!εχασα τα κιλα της εγκυμοσυνη, 12 το συνολο, μεσα σε 15 μερες απο τον τοκετο και τωρα χανω απο τα δικα μου... ζαλιζομαι ,εχω συνεχεια πονοκεφαλους και δεν εχω ορεξη να φαω... ευτυχως ο αντρας μου με στηριζει πολυ αλλα και παλι νιωθω πνιγμενη... κι εγω θελω να ξεκουραστω, να παω μια βολτα...

ελπιζω να βρω συντομα ραντεβου με ψυχολογο γιατι το μυαλο παιζει περιεργα παιχνιδια και φοβαμαι μην κανω κακο στον εαυτο μου... θα μου πειτε να κοιταζω την μικρη μου και να παιρνω δυναμη... προσπαθω αλλα ειμαι πολυ ευαισθητη σαν ατομο και ωρες ωρες αντιδρω παραλογα...
φοβαμαι ........