litsakos έγραψε:Λοιπον ..απο που να το πιασουμε το θεμα?
Θελει καποιο διαστημα να προσαρμοστει το μεγαλυτερο,εχε το στο νου σου για να μην πελαγωνεις (στο παιζω cool τωρα γιατι περασε,την 1η βδομαδα ημουν πανικοβλητη). Θηλαζε το μικρο και παραλληλα διαβασε ενα βιβλιαρακι με το μεγαλο,ή παιξε κατι που δεν θελει κινηση,γενικα μην τον απομακρυνεις κ μην κολλας μονο σε αυτο που θηλαζει.(Αν μπορουσες να γινεις αλληθωρη θα το ελυνες με τη μια).

χαχαχαχα...ειλικρινα νομιζω οτι εχω αρχιζει να αλληθωριζω ...

Συμφωνω με την Λιτσα και εχε απλα κατα νου οτι ειναι απλα μια παροδικη φαση και με τον καιρο θα μαθεις τα προγραμματα τους,γι αυτο παιρνε θαρρος και μην πελαγωνεις.

κοριτσια υπομονη θελει και ολα θα βρουν τον ρυθμο τους. εμενα εχουν ακριβως 2 χρονια διαφορα, 3 ετων ο γιος και 1 η μπεμπα. οταν λοιπον γυρισα σπιτι με την μικρη, τις πρωτες μερες δεν υπηρχε ιδιαιτερο προβλημα, γιατι ηταν και ο αντρας μου εκει με αδεια. μετα απο 7 μερες ομως που εφυγε για κερκυρα λογω δουλειας ςμεινα εντελως μονη να μεγαλωνω 2 παιδια. αλλα με υπομονη και ηρεμια προσαρμοστικα. φυσικα το οτι θηλαζα ηταν θετικο γιατι δεν εχεις το αγχος με αποστειρωση, με μπουκαλια και τετοια. και ο μικρος μου ηταν αρκετα υσηχος, ουτε ζηλειες ουτε τιποτα. τα δυσκολα τωρα ειναι, που η μικρη μπουσουλαει, θελει κι αυτη παιχνιδια, μα κυριως θελει πολυ προσοχη και ουτε λεπτο μονα τους, γιατι και ο μικρος μου δεν ξερει τι πρεπει να δινει και τι οχι στην μικρη για να παιζει. τωρα αρχιζουν τα δυσκολα και το πολυ τρεξιμο, γιατι οταν η μικρη μωρο ηταν 'μαμ,κακα και νανι. τωρα ομως κουραζομαι πολυ γιατι και οι δουλειες του σπιτιου ειναι πιο πολλες και ο σηζυγος ακομα κερκυρα. και τρεχω ολη μερα. αλλα οταν τα βλεπω το βραδυ που κοιμουνται, νοιωθω τετοια ευτυχια και γαληνη που μου φευγει ολη η κουραση. απλα υπομονη και κυριως οχι πανικο και αγχος. εσυ θα προσαρμοσεις τα παιδια στο προγραμμα που θελεις, οχι αυτα εσενα. φιλακια και καλη δυναμη.

Κοριτσια (tinker kai purple)δεν θελω να σας αγχωσω προς θεου!!Εμενα ο μεγαλος δεν ειναι οτι ζηλευει ακριβως ...ειναι οτι θελει να συμμετεχει!!και δεν του λεω οχι αλλα ειναι μικρος και ατσουμπαλος!!!Ας πουμε χθες θηλαζα τον μικρο και τον ειχα μαζι και παιζαμε και ηθελε να δωσει και στον μικρο να παιξει ο μκρος οπως ηταν λογικο δεν αντιδρουσε και του φορεσε ενα καλαθακι που ειχε στα χερια καπελο!!με ταχυτητα φωτος!!!μετα ειπαμε να αλλαξουμε το μωρο το ακουμπησαμε στο κρεβατι και ηθελε να με βοηθησει και πηγε να παρει το μωρο αγκαλια !!Ελπιζω να καταφερω να συντονιστω αμεσα!!!!

ΔΕΝ ΘΑ ΣΟΥ ΠΒ ΚΑΤΙ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΑΠΟ ΟΤΙ ΕΙΠΑΝ ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΜΑΜΑΔΕΣ.ΑΠΛΑ ΚΑΝΕ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟ ΝΑ ΝΙΩΣΕΙ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΟΛΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΟΣ.ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΣΑ ΒΡΑΔΥΑ ΞΥΠΝΟΥΣΑ ΝΑ ΤΑΪΣΩ ΤΟΝ ΜΠΕΜΠΗ ΚΑΙ ΜΟΥ ΣΗΚΩΝΟΝΤΑΝ ΚΑΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΩΡΑ???( ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ ΠΑΛΙΟΤΕΡΑ).ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΤΑΪΖΑ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟ,ΕΙΤΕ ΤΗΣ ΕΔΙΝΑ ΝΑ ΚΡΑΤΑΕΙ ΤΟ ΜΠΟΥΚΑΛΙ( ΕΝΑΣ ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΗΛΑΣΑ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟΣ- ΟΙ ΤΥΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΩΣ ΘΑ ΜΕ ΒΛΕΠΕΙ Η ΚΟΡΗ ΜΟΥ ΝΑ ΘΗΛΑΖΩ- ΧΑΖΟΜΑΡΕΣ )Ή ΤΗΣ ΕΔΙΝΑ ΝΑ ΚΡΑΤΑΕΙ ΜΙΑ ΚΟΥΚΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΤΑΪΖΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΗ.ΟΤΑΝ ΤΟΝ ΑΛΛΑΖΕΙΣ ,ΔΩΣΤΟΥ ΝΑ ΣΟΥ ΦΕΡΕΙ ΤΗΝ ΠΑΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙ.ΚΑΝΕ ΤΕΤΟΙΕΣ ΜΙΚΡΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΘΕΙ ΟΤΙ ΒΟΗΘΑΕΙ ΚΑΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.
ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΑΠΛΕΤΗ ΥΠΟΜΟΝΗ....ΟΛΕΣ ΤΑ ΕΧΟΥΜΕ ΠΕΡΑΣΕΙ ΚΑΙ ΞΕΡΟΥΜΕ ΠΩΣ ΑΙΣΘΑΝΕΣΑΙ!!!

[quote="Nena"]Κάνε τον μεγάλο να αισ8αν8ει ότι χρειάζεται κι αυτός στο μεγάλωμα του μωρού. Κάντον να νιώσει ότι χωρίς αυτόν δεν θα τα καταφερνες, πχ "φέρε μου την πάνα του μικρού" ή "μπράβο, ευτυχώς που εχω κι εσένα και με βοηθάς" η "φέρε μου την πιπίλα του" ή "ελα να σε δει ο μικρός και να σταματησει να κλαίει" και τέτοια. Παίζει ρόλο και πώς θα το παρει από όταν είσαι εγκυος ακόμα, ο δικός μου το είχε πάρει σχετικά καλά, "πότε θα βγει το νινι, να το δούμε" ή όταν έφτιαχνα το κρεβατάκι του κι έβαζα το μουσικό περιστρεφόμενο μου έλεγε "τι καλά, 8α χαρεί το νινι που 8α το δει" κτλ κτλ.
εννοείται 0τι του φέρνεις δώρα και καλά ότι είναι από το μωρό, ο αδελφός σου που σε αγαπάει σου έφερε αυτό και τέτοια.
όταν θηλάζεις το μικρό διάβαζε ένα παραμύθι στον μεγάλο, ή παρτον αγκαλιά κοντά σου και μίλα του, με τις ώωωωωωωωρες..
Γενικά να του μιλάς. Πολύ. Να του εξηγείς τα πάντα. Να το βάζεις να παρακολουθεί όλες τις διαδικασίες πχ "έλα να φτιάξουμε το φαγητό του μπέμπη/της μπέμπας", "έλα να κάνουμε μπανάκι το νινί μας". Να τ0υ λές τι καλα που θα είναι τα αδελφάκια μεταξύ τους όταν μεγαλώσουν λίγο και παίζουν μαζί. Τι καλη παρέα θα κάνουν.
Και όποτε δεν άσχολείσαι με το μικρό να ασχολείσαι με το μεγάλο.

Δεν ξέρω αν πιάνει πάντα αυτό, εξαρτάται από το παιδί, και κάθε περίπτωση είναι διαφορετική οπότε αν κάτη πάει στραβά μην το βάλεις κάτω. Πάντως όλα θέλουν να νιώθουν ότι τα υπολογίζεις. Ότι χωρίς αυτα δεν θα μπορούσες να τα βγάλεις πέρα. Ο δικός μου πάει και τον αγκαλιάζει το μικρό και του λέει "ποτε 8α μεγαλώσεις να παίζουμε???" "πολύ σε αγαπάω" θοδωρή, όχι εκεί, είναι επικίνδυνο" και τέτοια. Ώρες ωρες θελω να β΄λω τα κλάματα απο συγκίνιση..

καλημερα συμφωνω απολυτα,αυτο ακριβως εκανα και εγω.βεβαια τα δικα μου παιδια εχουν 5 χρονια διαφορα το οποιο καπως ευκολυνει την κατασταση γιατι εχεις ενα παιδι ανεξαρτητο και κοινωνικοποιημενο που εχει τις δικες του παρεες αλλα και τις δικες του ασχολιες σχολειο γυμναστηριο κτλ τα οποια σε δυσκολευουν οταν δεν εχεις κανενα κοντα και τρεχεις εσυ μαζι με το μωρο.καθε ενας μας εχει και τα δικα του εγω αυτο που διαπιστωσα ηταν οτι μονο με υπομονη και ηρεμια μπηκαμε στο ρυθμο μας για ολους μας ηταν μια καινουργια κατασταση.
μια συμβουλη να προσεχετε πολυ οταν μιλατε μπροστα στο μεγαλυτερο παιδι δεν ξερεις τι ειναι αυτο που θα το ενοχλησει

και εμενα εχουν 13 μηνες διαφορα!
Θα πρεπει να εισαι ετοιμη ψυχολογικα οτι θα υπαρξουν στιγμες που θα πεινανε ταυτοχρονα,θα νυσταζουν ταυτοχρονα και θα κλαινε μαζι, ή απλα θα αρχιζει ο ενας το κλαμα κ θα κλαινε κ τα 2 μαζι!

Ψυχραιμια!Τους επαιρνα κ τους 2 αγκαλια κ τους κουνουσα!να σκεφτεσαι οτι οσο παιρναει οκαιρος θα συνηθιζει το ενα παιδι το αλλο κ θα ειναι καλυτερα!
Εμενα απο την αρχη δεν μπορουσε να συμμετεχει ενεργα στο μικρο, να μου φερνει πανα κλπ αλλα οτι κ να εκανα τον επαιρνα μαζι μου!Εκανα μπανιο τον μικρο κ τον μεγαλο τον εκλεινα με τα ποδια μου γιατι εβαζε τα χερια στην τουαλετα!Στον θηλασμο ειχα ενα παιχνιδακι κ ξεγιελιοταν για λιγο!

Αυτο που δεν θα σου συνιστουσα να κανεις ειναι να εχεις υπερβολικες απαιτησεις απο τον μεγαλο ωστε να καταλαβαινει κ να κανει ησυχια ή να μην γκρινιαζει οταν θηλαζεις!Μην ξεχνας κ τον παραγοντα ζηλια που θελει πιο πολυ αγαπη κ πολυ υπομονη!

Πολυ καλα λοιπον....ολα θα φανουν στην πραξη!!!

Γλυκια μου θελει πολυ υπομονη. Να σου πω και γω την εμπειρια μου που εχω μια κορουλα 3 χρονών και τα διδυμακια ειναι 2 μηνων. Στην αρχη για να μην ζηλευει η μικρη την αφηνα να τα αγκαλιαζει, να τα φιλαει, να τους δινει την πιπιλα μεχρι που τα κολλησε βροχιολητιδα και εκατσα 12 μερες στο νοσοκομειο. Απο τοτε προσπαθω οταν ειναι η ωρα του ταισματος να την απασχολησω με ενα παιχνιδι που θα της τραβηξει το ενδιαφερον η θα τις βαλω να δει κανενα dvd μεχρι να τελειωσω το ταισμα και να παιξω μαζι της. Αυτο βεβαια συμβαινει μονο οταν δεν ειναι απιτι ο αντρασ μου, διαφορετικα ασχολειτε αυτος μαζι της. Βεβαια τις περισσοτερες ωρες τα μωρα τα εχω στο υπνοδωματιο μας, ελαχιστα εως καθολου θα βγουν στο σαλονι.
Παντως την ζηλεια δεν θα την γλιτωσεις. Καθε φορα που τα εχω αγκαλια με ρωταει αν την αγαπαω. Ειναι δυσκολα τα πραγματα, αλλα θελει υπομονη, πολυ υπομονη.
Καλη επιτυχια σου ευχομαι!!!

ευχαριστω πολυ κοριτσια !!!Χθες ημουν πολυ χαλια!!Σημερα ειμαι λιγο καλητερα!!Την Τριτη θα φυγουν οι γονεις μου και θα δουμε πως θα τα καταφερω!!!Βεβαια δεν ξερω αλλα εχω την αισθηση ωρες ωρες οτι η παρουσια τους εδω ενω βοηθανε αναμφιβολα πολυ με αγχωνει τραγικα!!Χθες μου ειπαν αν θελω να παρουν μαζι τους τον παναγιωτη και δεν μπορουσα να σταματησω να κλαιω και μονο στην ιδεα οτι μπορει να αναγκαστω να κανω κατι τετοιο!Ελπιζω να τα καταφερω και να πανε ολα καλα!!

οι πρωτες μερες ειναι οι δυσκολες, μετα συνηθιζεις. ρωτα κι εμενα με ενα παιδι θηριο!!!παλι καλα που ο μικρος ειναι ησυχος(ακομη!)

Καλωσήρθες στο κλαμπ. Δεν έχω να πω κάτι καινούργιο. Με κάλυψαν τα κορίτσια. Ένα θα σου πω. Απόλαυσέ το όσο είναι νεογέννητο, γιατί μετά τον 5-6ο αρχίζουν τα γλέντια, που αρχίζει κι αυτό να καταλαβαίνει και να έχει άποψη. Έχει τύχει να έχω την μπέμπα αγκαλιά, να φτιάχνω γάλα και στα δύο, να προσπαθώ να πλύνω το μπουκάλι με 1,5 χέρι. Άλλες φορές να έχω και τα δύο αγκαλιά όρθια κλπ κλπ κλπ. Γενικώς θα σου βγουν τα χέρια και η πλάτη. Κατά τα άλλα όμως είναι από τους πιο γλυκούς πόνους που θα νιώσεις.