ntina έγραψε:καλημέρα κορίτσια!!
εγώ έχω το άγχος να είμαι δίπλα του γιατί η παιδονευρολόγος μας είχε πει πάντα να είμαστε δίπλα του όταν το παθαίνει για να νοιώθει ασφάλεια και όχι φόβο, φυσικά αυτό εξαρτάται από εμάς γιατί αν ασπούμε είναι ο άντρας μου κοντά στο παιδί εκείνη τη στιγμή μάλλον περισσότερο πανικό θα του προκαλέσει όπως ασπούμε και όποιος θα είναι εκείνη τη στιγμή με το παιδί δεν ξέρει πως θα αντιδράσει γιατί πολύ πάνω στον πανικό τους κάνουν βλακείες.....μάλιστα η γιατρός μας είχε δώσει κάποια παραδείγματα για να μας δώσει να καταλάβουμε ορισμένα πράγματα!πχ μας είχε πει για ένα παιδάκι που ενώ έπαιζε στη αυλή του σπιτιού του και οι γονείς το παρακολουθούσαν έπεσε μάγκωσε το δαχτυλάκι του καπου και πόνεσε αρκετά ώστε να βάλει τα κλάματα και να πάθει άπνοια όμως οι γονείς επειδή η αυλή ήταν αρκετά μεγάλη και ενώ έτρεξαν όσό πιο γρήγορα μπορούσαν το παιδί παθάινοντας την άπνοια έπεσε και χτύπησε αρκετά άσχημα το κεφάλι του! άλλο παράδειγμά ήταν πως άλλο παιδάκι το κρατούσαν οι γιαγιά και ο παππούς και ενώ οι γονείς τους είχαν δώσει οδηγίες για το τι θα κάνουν αν πάθει το παιδί τους άπνοια οι άνθρωποι απτον πανικό τους ο παππούς συγκεκριμένα τράνταξε τόσο δυνατά το παιδί για να πάρει ανάσα που το παιδάκι έπαθε ζημιά στην σπονδυλική του στήλη!
και πολλά άλλα παραδείγματα.............
τα αναφέρω αυτά όχι για να προκαλέσω φόβο αλλά γιατί πιστέυω πως πρέπει να τα γνωρίζουμε έτσι ώστε να τα αποφύγουμε!
και για να πω και τον προσωπικό μου "πόνο" μάλλον "θυμό"
εχθές που είχαμε πάει στα πεθερικά μου (μένουν σαλαμίνα) το λένε και το ξαναλένε συνέχεια να τους αφήσουμε το παιδί για καμιά εβδομάδα εκεί...........δεν μπορούν να καταλάβουν ούτε την αγωνία μας ούτε τον φόβο μας!φυσικά ούτε εγώ ούτε ο άντρας μου θα το κάναμε αυτό ούτε στα πεθερικά μου ούτε αν ήταν στην ίδια θέση οι γονείς μου!αλλά όσο το ακούω μου χτυπάει πολύ άσχημα και νευριάζω γιατί η ίδια σου η οικογένεια δεν καταλαβαίνει την αγωνία σου!τέλος παντων αυτό το είπα τώρα για το βγάλω από μέσα μου!