elzu έγραψε:εγω δεν την πηρα αμεσως αγκαλια...μετα απο μια ωρα την ειδα αλλα δεν μπορουσα λογω ορων να την κρατησω πολυ...και δεν ενοιωσα τον δεσμο που εχουν αλλες μαμαδες αμεσως...τωρα στο σπιτι εχουμε γινει ενα...

mihantroula έγραψε:Η δική μου ιστορία ξεκινάει ως εξης:Ιανουάριος 2007.Καθυστέρηση, τεστ θετικό,έγκυος...Χαρά και φόβος μαζί.Απροετοίμαστοι.Με τον άντρα μου,4 μήνες πριν είχαμε κάνει πολιτικό γάμο.Στην 8η εβδομάδα η κύηση παλινδρόμησε....Εμείς ράκος..Είναι οτι χειρότερο..ειδικά αν είναι το πρώτο σου.Ο χρόνος περνά και Οκτώβριο του 2008 ένα άλλο τεστ ήρθε να επιβεβαιώσει μια δεύτερη εγκυμοσύνη.Δυστυχώς παλίνδρομη στην 8η εβδομάδα ξανά....!!!!απελπισία.Εξετάσεις ξανά,( σημειωτέον οτι είχαμε κανει και την πρώτη φορά).Αλλάζω γιατρό-τυχαίο??Ο επόμενος χρόνος πέρασε με πολλή δουλειά και τρελό άγχος γιατί δεν έμενα έγκυος.Ιανουάριος του2010.¨Ενα τρίτο τέστ ήρθε να επιβεβαιώσει μια ακόμη εγκυμοσύνη.Με φόβο αγχος και τάματα...ναι,ναι!!!πέρασε το πρώτο τρίμηνο και ανασάναμε.Το κοριτσάκι μου λοιπόν είχε οριστεί να ¨βγει¨στις 15.10.2010.Και περίμενε υπομονετικά μέχρι την ημέρα εκείνη γιατί δεν έλεγε να βγεί από μέσα μου...15.10.2010 λοιπόν και φτάνουμε στο ΙΑΣΩ στις 06.30 το πρωί για πρόκληση.07.30 ήμουν έτοιμη στις ωδίνες και μου ρίχνουν το φάρμακο ενώ φωνάζουν και τον αντρούλη μου που ήθελε να είναι μέσα σ'όλη την διαδικασία.08.00 άρχισαν να με πιάνουν οι πρώτοι πόνοι.Ο γιατρός μου εκεί δίπλα μου από της07.30.Η διαστολή μου πήγαινε πολύ καλά και μέχρι της 10.00 οι πόνοι είχαν αρχίσει να γίνονται ανυπόφοροι.Φωνάζουμε για επισκληρίδιο και μετά απόλαυσα μιάμιση ωρίτσα περίπου την συντροφιά του άντρα μου ακούγοντας στον καρδιοτοκογράφο την καρδούλα του μωρού μας.Στο μεταξύ η μαία και ο γιατρός αφού μου σπάσαν τα νερά, κάνανε μικρές εξερευνήσεις εκεί κάτω,να ελέγξουν τη διαστολή και πόσο κάτω είναι το μωρό,(δεν ήταν πολύ χαμηλά).Είχα αρχίσει να αισθάνομαι κάπως τους πόνους γιατι είχε αρχίσει να περνάει η επισκληρίδιος.12 παρα, διαστολή 10,λέει ο γιατρός έτοιμη,πάμε απέναντι...ζητούσα απελπισμένα επισκληρίδιο συμπλήρωμα,το οποίο και μου έβαλαν αλλά μέχρι να ενεργήσει η μικρή μου βγήκε με την βοήθεια βεντούζας μιας και εγώ δεν μπορούσα καθόλου να σπρώξω να την βοηθήσω.Περιττό να πώ οτι κατάλαβα κάθε πιθαμή του μικροσκοπικού κορμιού της καθώς ξεχυνόταν από μέσα μου, αλλά εκείνη πια την ώρα δεν με ένοιαζε καθόλου!!!σες ένα λεπτό και ως δια μαγείας ο πόνος έφυγε,η ψυχή μου αγαλίασε μόλις αντίκρυσα τα γλυκά της ματάκια που είχε ανοίξει και με κοιτούσε κατάματα.Γύρισα και κοίταξα τον άντρα μου που μου κρατούσε το χέρι ΟΛΗ την ώρα και είχαμε ξεσπάσει και οι δυο σε λυγμούς ευτυχίας!!!
Είναι οτι πιο όμορφο έχω αντικρύσει ποτέ μου...και να μαστε τώρα 6 μήνες μετα, μια μικρή καθυστέρηση....ένα τεστ,και...για άλλη μια φορά έγκυος!!!!Φόβος στην αρχή και κλάμα και αγωνία και μια μικρή απογοήτευση.Τώρα με περισσότερη ψυχραιμία λέω πως ο Θεός ξέρει τι κάνει.Εμπιστεύομαι την κρίση του λοιπόν....Καλοδεχούμενο λοιπόν και το άλλο μου νινάκι!!!Θα δυσκολευτώ λίγο βέβαια με την μπεμπούλα γιατί είναι μικρή ακόμα, αλλά θα τα καταφέρουμε.....Με πολλή πολλή αγάπη!!!!

mihantroula έγραψε:Πήγα ήδη στο γιατρό και το ακούσαμε το φασολάκι μας.....όλα μια χαρά προς το παρόν ελπίζω να πάνε όλα καλά μέχρι το τέλος!!!!!Σας ευχαριστώ όλες για τις ευχές

Με το καλό mihantroula!!!!!Όλα να σου πάνε τέλεια σου εύχομαι από καρδιάς και να έχεις μία καλή και τελειόμηνη εγκυμοσύνη!!