Φόρουμ
Αναζήτηση
Latest images
Εγγραφή
Σύνδεση
26
Απ: Γίνεται;;;; Τετ Αυγ 24, 2011 11:52 am
elena25
Πρωταγωνιστής!!
Κορίτσια σας ευχαριστώ όλες για τα λόγια σας!
Μαρία μου, θα σου πω ξανά πως από τα όσα έχω γράψει (και είναι πολύ λίγα, πίστεψέ με) έχεις καταλάβει ακριβώς τι άνθρωπος είναι η μαμά μου. Δεν είναι κακιά, το ξέρω απλά δεν έχει τον τρόπο να είναι μάνα.
Νόπη μου, μιας και έχουμε το ίδιο "πρόβλημα" εμείς οι δύο, είμαι σίγουρη ότι καταλαβαίνουμε ακριβώς η μία την άλλη, πώς νιώθει. Και σκεφτόμουν κι εγώ να ξεκινήσω συνεδρίες με ψυχολόγο μόλις φτιάξουν λίγο τα οικονομικά μας. Πραγματικά, θέλω πολύ να βελτιωθεί η σχέση μου μαζί της, θέλω επιτέλους να γίνουμε μάνα και κόρη, ή έστω να καταλάβω για ποιο λόγο δεν μπορούμε να είμαστε.
Κορίτσια, πραγματικά, την αγαπάω πολύ τη μάνα μου και θα ήθελα να τη βοηθήσω γιατί έχει όντως περάσει πολλά. Και με πληγώνει αφάνταστα το ότι με κάνει να νιώθω ότι δε με αγαπάει. Είναι αλλιώς να τρως απόρριψη από οποιονδήποτε άλλο, στην τελική το ξεπερνάς και πας παρακάτω, και είναι τελείως διαφορετικό να σε απορρίπτει η ίδια σου η μάνα. Τότε είναι μια τεράστια πληγή στο είναι μου. Ειδικά, όταν βλέπω μανάδες-ύαινες έτοιμες να κατασπαράξουν όποιον κάνει κακό ή πει κακό λόγο για το παιδί της. Η δικιά μου, αν μπορούσε θα κατασπάραζε εμένα!
Δε ζητάω πολλά, έναν καλό λόγο μόνο και να νιώθω ότι με αγαπάει γιατί τώρα δεν το νιώθω αυτό. Ή έστω να καταλάβω γιατί δε μπορεί να με αγαπήσει.
Ασούλα μου, λυπάμαι πολύ για τη μανούλα σου. Δε θα ήθελα με τίποτα να είμαι στη θέση σου και καταλαβαίνω πόσο πονεμένη πρέπει να είσαι. Σίγουρα θα σου φαίνονται εγωιστικά αυτά που λέω για τη δικιά μου μανούλα και πολλές φορές να ξέρεις πως το μετανιώνω. Σκέφτομαι κι εγώ κάθε φορά που λέω κάτι κακό για εκείνη πως αν πάθει κάτι θα έχω τρομερές τύψεις μετά. Είμαι όμως άνθρωπος και θέλω πού και πού να ξεσπάω, να τα βγάζω από μέσα μου και να παίρνω δύναμη.
Σας ευχαριστώ όλες για το ενδιαφέρον σας, πραγματικά το εκτιμώ πάρα πολύ. Με κάνετε και νιώθω όμορφα με τη συμπαράστασή σας! Χίλια ευχαριστώ!
Μαρία μου, θα σου πω ξανά πως από τα όσα έχω γράψει (και είναι πολύ λίγα, πίστεψέ με) έχεις καταλάβει ακριβώς τι άνθρωπος είναι η μαμά μου. Δεν είναι κακιά, το ξέρω απλά δεν έχει τον τρόπο να είναι μάνα.
Νόπη μου, μιας και έχουμε το ίδιο "πρόβλημα" εμείς οι δύο, είμαι σίγουρη ότι καταλαβαίνουμε ακριβώς η μία την άλλη, πώς νιώθει. Και σκεφτόμουν κι εγώ να ξεκινήσω συνεδρίες με ψυχολόγο μόλις φτιάξουν λίγο τα οικονομικά μας. Πραγματικά, θέλω πολύ να βελτιωθεί η σχέση μου μαζί της, θέλω επιτέλους να γίνουμε μάνα και κόρη, ή έστω να καταλάβω για ποιο λόγο δεν μπορούμε να είμαστε.
Κορίτσια, πραγματικά, την αγαπάω πολύ τη μάνα μου και θα ήθελα να τη βοηθήσω γιατί έχει όντως περάσει πολλά. Και με πληγώνει αφάνταστα το ότι με κάνει να νιώθω ότι δε με αγαπάει. Είναι αλλιώς να τρως απόρριψη από οποιονδήποτε άλλο, στην τελική το ξεπερνάς και πας παρακάτω, και είναι τελείως διαφορετικό να σε απορρίπτει η ίδια σου η μάνα. Τότε είναι μια τεράστια πληγή στο είναι μου. Ειδικά, όταν βλέπω μανάδες-ύαινες έτοιμες να κατασπαράξουν όποιον κάνει κακό ή πει κακό λόγο για το παιδί της. Η δικιά μου, αν μπορούσε θα κατασπάραζε εμένα!
Δε ζητάω πολλά, έναν καλό λόγο μόνο και να νιώθω ότι με αγαπάει γιατί τώρα δεν το νιώθω αυτό. Ή έστω να καταλάβω γιατί δε μπορεί να με αγαπήσει.
Ασούλα μου, λυπάμαι πολύ για τη μανούλα σου. Δε θα ήθελα με τίποτα να είμαι στη θέση σου και καταλαβαίνω πόσο πονεμένη πρέπει να είσαι. Σίγουρα θα σου φαίνονται εγωιστικά αυτά που λέω για τη δικιά μου μανούλα και πολλές φορές να ξέρεις πως το μετανιώνω. Σκέφτομαι κι εγώ κάθε φορά που λέω κάτι κακό για εκείνη πως αν πάθει κάτι θα έχω τρομερές τύψεις μετά. Είμαι όμως άνθρωπος και θέλω πού και πού να ξεσπάω, να τα βγάζω από μέσα μου και να παίρνω δύναμη.
Σας ευχαριστώ όλες για το ενδιαφέρον σας, πραγματικά το εκτιμώ πάρα πολύ. Με κάνετε και νιώθω όμορφα με τη συμπαράστασή σας! Χίλια ευχαριστώ!
