Lilliput έγραψε:Δεν υπάρχει κατάλληλη στιγμή! Όποτε νιώσεις έτοιμη να κάνεις ένα δεύτερο, να το κάνεις απλά να προσπαθήσεις να μην έχουν μεγάλη διαφορά για να τα βρίσκουν και μεταξύ τους!

nai k egw symfwno se ayto den yparxei katallhlh stigmh,aplos na mhn exoun megalh diafora metaksh toys egw exw 3 kores k oles exoun 2 xronia k 1 mhna diafora,

δεν διαβασα καθολου τι εχουν γραψει τα κοριτσια μονο τον τιτλο που εβαλε η κοπελα που ανοιξε το ποστ.για μενα η καταλληλη στιγμη για ενα παιδι ειναι οταν μπορεις και εχεις την δυνατοτητα να του προσφερεις αυτα που χρειαζονται για να μεγαλωσει!εγω π.χ. εχω εναν γιο που τελη σεπτεμβρη γιννεται 2.5 χρονων.απο τη μια θελω δευτερο παιδι αλλα δεν προσπαθθω γιατι μενω στην κω και δεν προβλεπεται μεταθεση πριν τα 2 χρονια απο τωρα οπου η κως εχει αθλιο νοσοκομειο εγω δεν υπαρχει περιπτωση να αφησω τον αντρα μου για να παω αθηνα να γεννησω οποτε...δευτερο παιδι αν ερθει μετα απο 2 χρονια!!!!!

Εχω μονο ενα παιδακι 5 χρονων ο λογος που δεν εχω δευτερο ειναι γιατι δεν ερχετε.... Το λεω γιατι δε νομιζω πως μπορεις να βαλεις καποια πραγματα σε αυστηρο προγραμμα... Ενταξη, μπορει να πεις τωρα αρχιζω προσπαθειες αλλα δεν ξερεις το ποτε θα συμβει... Καποια μωρακια ερχονται πολυ νωρις απο απροσεξια (χωρις οι γονεις να προσπαθουν)... αλλα μωρακια αργουν... Οποτε δεν θεωρω οτι υπαρχει κατι ιδανικο... Για μενα δεν εχει σημασια το ποση διαφορα εχουν τα παιδια, στην μεταξυ τους σχεση... Πιστευω οτι ειναι και λιγο στο χερι του γονιου η σχεση των αδερφων... Οσο για το αν θα ζοριστουν οι γονεις θα συμφωνησω με την μπουμπουκιτσα και οι δυο περιπτωσεις εχουν τα ζορια τους... Εγω με την αδερφη μου εχουμε 2,5 χρονια διαφορα και η μαμα μου παντα την ξεχωριζε γιατι οταν εμεινε εγκυος δεν την ηθελε και ηθελε να την ριξει και απο τυψεις της φερετε αλλιως...
Οποτε αυτο που πιστευω εγω ειναι να ζυγιασεις τα οικονομικα, τις αντοχες σου, την υπομονη που εχεις και μετα να αποφασισεις.
Εγω προσωπικα ας πουμε δεν ηθελα δευτερο κατευθειαν γιατι ηθελα και να χαρω το πρωτο αλλα και να μπορω να ανταπεξελθω στη δουλεια μου η οποια τοτε ηταν μια υπευθυνη θεση που απαιτουσε την παρουσια μου πολλες ωρες την ημερα. Οποτε δευτερο παιδι δεν χωρουσε στο προγραμμα και αυτο γιατι θα ηταν αδικο να παραμελλω τα παιδια μου για χαρη της δουλειας ή να μην μπορω να ανταπεξελθω στη δουλεια για χαρη των παιδιων. Λενε ενα ισον κανενα και νομιζω πως δεν εχουν κι αδικο...
Δυστηχως λογο της κρισης ολοι σκεφτομαστε το οικονομικο αλλα εγω θυμαμαι οτι σαν παιδι μεγαλωσα με τα ακρως απαραιτητα. Το μονο που μου ελειψε ηταν η παρουσια των γονιων μου οι οποιοι δουλευαν και σιγουρα δεν μου εδιναν την πρεπεουσα σημασια... Ο λογος που δεν εργαζομαι ειναι και αυτος, θελω να ειμαι δυπλα στο παιδι μου και ψαχνω μονο για 4ωρη απασχοληση για να εχω πολλες ωρες με τον γιο μου, να ειμαι κοντα του ψυχικα γιατι αυτο ειναι που εχουν πραγματικα αναγκη τα παιδια... ειναι πιο σημαντικο απο οποιοδηποτε υλικο αγαθο... κι ας ακουγεται πολυ κοινοτυπο ή ρομαντικο ειναι η αληθεια... Ο πατερας μου δουλευε μερα νυχτα και ΣαββατοΚυριακα δεν υπηρχε για χρονια στη ζωη μου... και... εχτισε τα σπιτια του, τα οποια εγω δεν τα χαιρομαι και ουτε προκειτε να τα χαρω ( για να μην βιαστει καποια να μου πει οτι το εκανε για μενα για εκεινον το εκανε), εγω ομως ηθελα την παρουσια του, ηθελα να ασχολειθει μαζι μου... βεβαια τωρα προσπαθει να αναπληρωσει το χρονο και αυτο του το αναγνωριζω.. Απλα θελω να σου πω οτι τα παιδια εχουν αναγκη απο τους γονεις σε καθε τους στιγμη και ειναι ομορφο οι γονεις να ειναι εκει...

evxaristw oles tis manoules gia tis apanthseis,oso gia evta pou les nopi mou exeis apoluto dikio,ta paidia theloun tous idious tous goneis kai oxi toso ta ulika agatha pou emeis trelenomaste na tous prosferoume,evxaristw polu kai pali polla filia sta spourgitakia sas