thequeen86 έγραψε:στο γαμο μας εγω ειμαι αυτη που εχει αλλαξει.αγχωνομαι υπερβολικα και με ολα πραγμα που εχει καταβαλει κ την ψυχολογια μου αλλα και τον οργανισμο μου που εχει αρχησει να δειχνει σημαδια κλαταρισματος.ο καημενος ο αντρας μου σε οτι μπορει ειναι διπλα μου και με βοηθαει ακομα κ στις δουλειες του σπιτιου κ προσπαθει να με κανει να χαλαρωσω.εγω δεν ημουν ετσι ομως ημουν πιο χαλαρη πιο ηρεμη τωρα τα παντα με αγχωνουν υπερβολικα και με το παραμικρο παθαινω πανικο!!!! δεν αναγνωριζω τον εαυτο μου καταστρεφω τον οργανισμο μου αλλα και τον αντρα μου που δεν αντεχει να βλεπει ετσι αλλα ρε κοριτσια δεν μπορω να το ελεγξω!!

σορυ για το μεγαλο ποοστ

και εγω το ιδιο εχω παθει απο οταν εμεινα εγκυος αγχωνομαο τοσο πολυ σε σημειο να με πιανει υστερια εχω τα νευρα μου τις περισσοτερες μερες και ο αντρας μου ο καημενος εκει να με στηριζει οσο μπορει!!δεν ξερω εχω κουραστει εχω δυσκολη εγκυμοσυνη απο την αρχη και αυτο με εχει καταβαλλει!δεν το εχω ευχαριστηθει!ευτυχως σε λιγες εβδομαδες γενναω!

ΤΟ ΣΕΞ ΤΟ ΕΧΕΙ ΔΕΔΟΜΕΝΟ ΓΙΑΤΙ ΕΓΩ ΤΟΝ ΕΜΑΘΑ ΕΤΣΙ..ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΜΕ ΠΙΕΖΕΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΕ ΑΥΤΟ..ΠΑΝΤΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ.

Εμεις πριν παντρευτουμε περασαμε μια δυσκολη φαση, ολο καβγαδες (λογω της οικογενειας του) και η αληθεια ειναι οτι ετρεμα το γαμο, νομιζα οτι θα μας κατεληγαν σε διαζυγιο..
Τελικα ομως μετα το γαμο ηρθε με το μερος μου πιο πολυ, περναμε τελεια,καναμε πολλα ταξιδια, χαρηκαμε τη ζωη (ειμαστε 5 χρονια παντρεμενοι), περασαμε μια δυσκολη φαση δυστυχως με τις αποβολες, 3 χρονια ταλαιπωρια που μας εδεσε απιστευτα παρολες τις στεναχωριες, τωρα ομως πανε ολα καλα με την εγκυμοσυνη και πηραμε τα πανω μας.
Θα τολμουσα να πω οτι ειμαι τρελα ερωτευμενη μαζι του ακομα, τον λατρευω,δε μπορω να ζησω χωρις αυτον και τα χρονια μετα το γαμο ηταν καλυτερα απο τα πριν. Επισης ολα τα χρονια μαζι του (10...) ηταν/ειναι τα καλυτερα της ζωης μου. Μακαρι να μπορουσα να εκφρασω ολα αυτα τα συναισθηματα που ξεχειλιζουν απο μεσα μου. Λατρεια, αγαπη, τρελος ερωτας...
Ακομα τον κοιταζω και χτυπαει η καρδια μου γρηγορα, οπως στους ερωτες του γυμνασιου!!!!

Σεξ πριν μεινω εγκυος ηταν κορυφαιο (βεβαια δεν εχω παει και με αλλον για να εχω μετρο συγκρισης ) και αυτο που μου λειπει σε ολη την εγκυμοσυνη ειναι το αγγιγμα του.. Δε κανουμε καθολου γιατι φοβομαστε επειδη στην αρχη ειχα παθει αποκολληση.. Του το φυλάω ομως για τον 9ο!!!

Βλεπω αλλα ζευγαρια που στα 2 χρονια βαριουνται και απορω. Εμεις δεν εχουμε βαρεθει λεπτο. Τον ρωτουν οι φιλοι του αν εχει βαρεθει και απορουν πως γινεται να περναει τοσο καλα μετα απο τοσα χρονια, οταν εκεινοι τα βλεπουν ολα χαλια (σ αυτο απορω και εγω!!! )...
Τον παρακαλαω να βγει με τους φιλους του, αλλα προτιμα να μενει μαζι μου και εκεινοι νομιζουν οτι εγω δε τον αφηνω, επειδη εκεινοι θελουν να ειναι συνεχεια εκτος σπιτιου..
Αν αυτη τη στιγμη δεν ειχαμε και τα προβληματα με τις δουλειες και οσα γινονται στη χωρα, τολμω να πω οτι θα ημουν πραγματικα ο πιο χαρουμενος ανθρωπος στον κοσμο!!!
Ο γαμος μου ηταν η καλυτερη κινηση της ζωης μου. Περιμενω να ερθει και το παιδακι μας που νομιζω οτι θα μας απογειωσει!

αγαπη 25 έγραψε:

thequeen86 έγραψε:στο γαμο μας εγω ειμαι αυτη που εχει αλλαξει.αγχωνομαι υπερβολικα και με ολα πραγμα που εχει καταβαλει κ την ψυχολογια μου αλλα και τον οργανισμο μου που εχει αρχησει να δειχνει σημαδια κλαταρισματος.ο καημενος ο αντρας μου σε οτι μπορει ειναι διπλα μου και με βοηθαει ακομα κ στις δουλειες του σπιτιου κ προσπαθει να με κανει να χαλαρωσω.εγω δεν ημουν ετσι ομως ημουν πιο χαλαρη πιο ηρεμη τωρα τα παντα με αγχωνουν υπερβολικα και με το παραμικρο παθαινω πανικο!!!! δεν αναγνωριζω τον εαυτο μου καταστρεφω τον οργανισμο μου αλλα και τον αντρα μου που δεν αντεχει να βλεπει ετσι αλλα ρε κοριτσια δεν μπορω να το ελεγξω!!

σορυ για το μεγαλο ποοστ

και εγω το ιδιο εχω παθει απο οταν εμεινα εγκυος αγχωνομαο τοσο πολυ σε σημειο να με πιανει υστερια εχω τα νευρα μου τις περισσοτερες μερες και ο αντρας μου ο καημενος εκει να με στηριζει οσο μπορει!!δεν ξερω εχω κουραστει εχω δυσκολη εγκυμοσυνη απο την αρχη και αυτο με εχει καταβαλλει!δεν το εχω ευχαριστηθει!ευτυχως σε λιγες εβδομαδες γενναω!

Και εγω εχω κουραστει στην εγκυμοσυνη... Ολο κατι στραβο βγαινει ρε γαμωτο... Αλλα φτανουμε στο τελος... Δοξα τω θεω!!!

NAI ΡΕ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΤΙ ΝΕΥΡΑ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΕΤΟΙΜΗ ΓΙΑ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΔΕΝ ΜΟΥ ΦΑΙΝΕΤΕ ΤΟΣΟ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ!

RANIAASIKIDOY έγραψε:NAI ΡΕ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΤΙ ΝΕΥΡΑ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΕΤΟΙΜΗ ΓΙΑ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΔΕΝ ΜΟΥ ΦΑΙΝΕΤΕ ΤΟΣΟ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ!

δεν εισαι η μονη!! εγω σπαω οτι βρω μπροστα μου ενω πριν την εγκυμοσυνη ημουν πολυ ηρεμη!

δε νομιζω οτι υπαρχει γυναικα που να μην ονειρευεται τελειο το γαμο της.ολες ξεκιναμε με τις καλυτερες διαθεσεις πιστευοντας οτι δε θα κανουμε τα λαθη που κανουν οι αλλοι. εγω ξερω ζευγαρι που ηταν 12 χρονια μζι και μολις παντρευτηκαν χωρισαν, μεσα στο χρονο. καθε γαμος εχει τα δικα του, νευρα, οικονομικα προβληματα, κακο σεξ, ατιμες πεθερες κτλ. το θεμα ειναι αν υπαρχει συνεννοηση στο ζευγαρι. εγω νιοπαντρη ειμαι οποτε δεν εχω δει ακομα μεγαλες διαφορες απο αυτα που περιμενα.παντως τα νευρα που λετε κ εγω τα εχω ...

etoile! έγραψε:

αγαπη 25 έγραψε:

thequeen86 έγραψε:στο γαμο μας εγω ειμαι αυτη που εχει αλλαξει.αγχωνομαι υπερβολικα και με ολα πραγμα που εχει καταβαλει κ την ψυχολογια μου αλλα και τον οργανισμο μου που εχει αρχησει να δειχνει σημαδια κλαταρισματος.ο καημενος ο αντρας μου σε οτι μπορει ειναι διπλα μου και με βοηθαει ακομα κ στις δουλειες του σπιτιου κ προσπαθει να με κανει να χαλαρωσω.εγω δεν ημουν ετσι ομως ημουν πιο χαλαρη πιο ηρεμη τωρα τα παντα με αγχωνουν υπερβολικα και με το παραμικρο παθαινω πανικο!!!! δεν αναγνωριζω τον εαυτο μου καταστρεφω τον οργανισμο μου αλλα και τον αντρα μου που δεν αντεχει να βλεπει ετσι αλλα ρε κοριτσια δεν μπορω να το ελεγξω!!

σορυ για το μεγαλο ποοστ

και εγω το ιδιο εχω παθει απο οταν εμεινα εγκυος αγχωνομαο τοσο πολυ σε σημειο να με πιανει υστερια εχω τα νευρα μου τις περισσοτερες μερες και ο αντρας μου ο καημενος εκει να με στηριζει οσο μπορει!!δεν ξερω εχω κουραστει εχω δυσκολη εγκυμοσυνη απο την αρχη και αυτο με εχει καταβαλλει!δεν το εχω ευχαριστηθει!ευτυχως σε λιγες εβδομαδες γενναω!

Και εγω εχω κουραστει στην εγκυμοσυνη... Ολο κατι στραβο βγαινει ρε γαμωτο... Αλλα φτανουμε στο τελος... Δοξα τω θεω!!!

ναι λιγο μας εμεινε!!! με το καλο!!!

[quote="αγγελικημαρια"]δε νομιζω οτι υπαρχει γυναικα που να μην ονειρευεται τελειο το γαμο της.ολες ξεκιναμε με τις καλυτερες διαθεσεις πιστευοντας οτι δε θα κανουμε τα λαθη που κανουν οι αλλοι. εγω ξερω ζευγαρι που ηταν 12 χρονια μζι και μολις παντρευτηκαν χωρισαν, μεσα στο χρονο. καθε γαμος εχει τα δικα του, νευρα, οικονομικα προβληματα, κακο σεξ, ατιμες πεθερες κτλ. το θεμα ειναι αν υπαρχει συνεννοηση στο ζευγαρι. εγω νιοπαντρη ειμαι οποτε δεν εχω δει ακομα μεγαλες διαφορες απο αυτα που περιμενα.παντως τα νευρα που λετε κ εγω τα εχω ...[/quo


ποσο συμφωνω μαζι σου!!!φυσικα και ονειρευομαστε τον τελειο γαμο με εναν τελειο συζυγο χωρις ελαττωματα αλλα αυτο δυστυχως μονο στην φαντασια μας υπαρχει!

πο μικρη την οικογενεια μου την ονειρευομουν καπως σαν το μικρο σπιτι στο λειβαδι ειμαι πολυ ρομαντικη για τις μερες μας δυστυχως και λεω δυστυχως γιατι η πραγματικοτητα απεχει πολυ απο το μικρο σπιτι στο λειβαδι...με τον αντρα μου ειμαστε 6 χρονια μαζι και εχουμε τον πριγκηοακο μας εδς κ 8 μηνες...τον αντρα μου τον αγαπαω πολυ ειναι η πρωτη μου σοβαρη σχεση κ ο πρωτος αντρας που πηγα...η σχεση μας ηταν πολυ ομορφη και πιστευα οτι αυτο δεν θα αλλαζε απο την στιγμη της συγκατοικησης μας ομως εμεινα αμεσως εγκυος κ δεν προλαβαμε να ζησουμε ο ενας τον αλλον οπως θελαμε δεν θα αλλαζα βεβαια με τιποτα στον κοσμο τον μικρο μας αγγελο αλλα δυστυχως τα αγχη τα προβληματα μας εχουν φερει σε μια δυσκολη φαση που τωρα προσπαθουμε να σωσουμε την κατασταση...ο γαμος παντα ηθελα να ειναι ευτιχισμενος γιατι σαν παιδι χωρισμενων γονιων ειχα ορκιστει στον ευατο μου οτι το δικο μου παιδι θα ζησει σε ενα υπεροχο περιβαλλον αλλα δυστυχβ=ως δεν ειχα προετοιμασει τιν ευατο μου για τις δυσκολιες και μου φανηκαν βουνο...ειμαι πολυ ανασφαλης ανθρωπος και φοβαμαι για τα παντα...μην χωρισω,μην δεν μ αγαπαει πια ο αντρας μου,μην αμα γυρισω στην δουλεια δεν με θελει πια το παιδι μου κ ενα αλλο σωρο φοβιεσ που δεν ξερω πως να τισ καταπολεμησω και πρεπει γιατι βλαπτω την οικογενεια μου με αυτο...δεν ξερω που να βρω την δυναμη κ την αυτοπεποιθηση να πατησω γερα στα ποδια μου και να φροντισω τον αντρα μου κ το παιδι μου οπως πρεπει....καμια συμβουλη?

Anonymous έγραψε:



Βλεπω αλλα ζευγαρια που στα 2 χρονια βαριουνται και απορω. Εμεις δεν εχουμε βαρεθει λεπτο. Τον ρωτουν οι φιλοι του αν εχει βαρεθει και απορουν πως γινεται να περναει τοσο καλα μετα απο τοσα χρονια, οταν εκεινοι τα βλεπουν ολα χαλια (σ αυτο απορω και εγω!!! )...
Τον παρακαλαω να βγει με τους φιλους του, αλλα προτιμα να μενει μαζι μου και εκεινοι νομιζουν οτι εγω δε τον αφηνω, επειδη εκεινοι θελουν να ειναι συνεχεια εκτος σπιτιου..
Αν αυτη τη στιγμη δεν ειχαμε και τα προβληματα με τις δουλειες και οσα γινονται στη χωρα, τολμω να πω οτι θα ημουν πραγματικα ο πιο χαρουμενος ανθρωπος στον κοσμο!!!
Ο γαμος μου ηταν η καλυτερη κινηση της ζωης μου. Περιμενω να ερθει και το παιδακι μας που νομιζω οτι θα μας απογειωσει!

αυτο που λες ειναι σαν να το εγραψα εγω..ακριβως ετσι!
Εμεις ξεκινησαμε αναποδα..τον πρωτο χρονο πολλοι καβγαδες μεχρι για χωρισμο ειπαμε..και τωρα 5 χρονια μετα ειμαστε καλυτερα απο ποτε!Περιμενουμε με τρελη ανυπομονησια το πρωτο μας παιδακι και ελπιζω οταν με το καλο ερθει να κρατησουμε τις ισορροπιες μας!
Ειναι ο καλυτερος μου φιλος, συζηταμε τα παντα και ειμαστε παντα μαζι!
Αλλαξαμε και οι δυο πολυ αλλα προς το καλυτερο και οσο περναει ο καιρος τον αγαπαω πιο πολυ..

bou-boukitsa έγραψε:

RANIAASIKIDOY έγραψε:Κ..ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΤΟ 2 ΜΩΡΑΚΙ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ..ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ ΚΟΥΡΑΣΗ ΑΓΧΟΣ... ΤΟ ΣΕΞ ΠΑΕΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΔΩΞΑ ΤΟ ΘΕΟ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΕΓΚΥΟΣ ΣΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΒΑΣΗ ΓΙΝΕΤΕ..ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΤΟ ΦΟΒΟΤΑΝ ΟΤΑΝ ΑΚΟΥΓΕ ΑΠΟ ΣΥΝΑΔΕΡΦΟΥΣ ΟΤΙ ΑΝ ΠΑΝΤΡΕΥΤΕΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΑ ΞΕΧΑΣΕΙ ΑΥΤΑ.. ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΤΟΥ ΤΟ ΑΠΟΔΕΙΞΩ ΚΑΙ ΜΑΡΕΣΕΙ..ΔΕΝ ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΦΟΒΟΜΟΥΝ ΚΑΙ ΚΟΡΟΙΔΕΥΑ..

Καταρχήν με το καλό το δευτερο μωρακι!!!

δευτερον νομιζω πως αγχωνεσαι υπερβολικα για το τι θελει ο αντρας σου...και τι ακουγε κλπ...
δεν εχεις να αποδειξεις τιποτα! γιατι πρεπει να προσπαθεις να αποδειξεις οτι δεν ειναι ετσι??? οταν λενε οτι στο γαμο καποια πραγματα αλλαζουν ειναι αληθεια...δεν σημαινει προς το χειροτερο...
και θα επικεντρωθω στο σεξ γιατι το ανεφερες και σε αλλο θεμα και πιστευω σε αγχωνει...ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙς ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙς ΤΙΠΟΤΑ...εισαι εγκυος ..μπορεις να χαλαρωσεις ..μπορεις να μην εχεις ορεξη..μπορει να εχεις ενοχλησεις .κλπ..και ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟς Ο ΑΝΤΡΑ ΣΟΥ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΣΕΒΕΤΑΙ...

σορρυ αλλα λιγο συγχιζομαι...δεν μπορει να βιωνει η γυναικα τοσες αλλαγες και ο αλλος να συνεχιζει τη ζωη του οπως πριν ...σαν να μην συμβαινει τιποτα....συμβαινει!!! θα γινεται γονεις!!να το καταλαβει!!
δηλαδη αν αυτος ειανι αρρωστος και δεν μπορει μια μερα εσυ θα πεις κατι...θα αλλαξει κατι μεταξυ σας αν δεν κανετε σεξ???
δεν εχεις να ποδειξεις τιποτα!! η ζωη αλλαζει ετσι και αλλιως με τα παιδια..θα το καταλαβει και αυτος αργα η γρηγορα...ΜΗΝ ΤΟΝ ΚΑΚΟΜΑΘΑΙΝΕΙς ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΓΥΡΙΣΕΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΣΟΥ ΟΛΟ ΑΥΤΟ!!

κουκλα μου δεν εχω κτ αλλο να πω.συμφωνω απολυτα μαζι σου.