Δε ξερω γιατι αλλα νομιζω οτι θα με κανετε να νιωσω καλυτερα..

Σε γενικες γραμμες ειμαι τοσο μα τοσο ευτυχισμενη! Εμαθα να ευχαριστω το Θεο για οσα μου εχει δωσει, και να ελπιζω καθε μερα για το καλυτερο.. Περασα δυσκολες καταστασεις και τωρα χαιρομαι πολυ για το παραμικρο καλο που εχω..Νιωθω ευλογημενη πραγματικα για τον αντρα μου και το παιδι μου. Μπορει να μην εχω καταφερει τιποτα αλλα καταφερα να εχω την οικογενεια που παντα ονειρευομουν.

Το ερωτημα ειναι, πως μπορω να κρατησω αυτη την ηρεμια που εχω, οταν γυρω μου υπαρχει μαυριλα...

Η μαμα μου..κι ο μπαμπας μου...
Οι δυο ανθρωποι που με εκαναν αυτο που ειμαι σημερα και θα τους αγαπω για παντα με ολη μου την καρδια. στερηθηκαν πολλα για μενα..με αγαπησαν.. αλλα τωρα πια δεν ξερω...

Ο πατερας μου ειναι αρρωστος και μεγαλος ανθρωπος..φαινεται να εχει παραιτηθει από τις χαρες της ζωης, και κανει οτι του λεν οι γιατροι να μην κανει.

Η μαμα μου, μεγαλωνει κι εκεινη και φαινεται να μην μπορει να το παραδεεχτει αφου κι εκεινη κανει οτι μπορει για να κουραζεται και να παραπονιεαι συνεχεια..
Το προβλημα της (το φαινομενικο τουλαχιστον) ειναι ο νεος γαμπρος μας που μενει στο σπιτι της μαμας μου λογω οικονομικων προβληματων. Δε τα παν καλα. Καθε μερα μιλαμε 1 ωρα στο τηλ με τη μαμα και την ακουω να φωναζει.. να κλαιει κι εγω να προσπαθω να την παρηγορω. Αλλες φορες τα βαζει με τον μπαμπα μου που κανει οτι κανει..αλλες με την αδερφη μου.. κι εγω παντα εκει να προσπαθω να ισορροπω τις καταστασεις.
Παει καιρος απο τοτε που πηγαινα στο πατρικο μου με το μωρο και περνουσαμε ωραια.. Τωρα φοβαμαι να μιλησω.. Οι αντιδρασεις της εχουν γινει επικυνδυνες για την ιδια. Δεν ελεγχει τα νευρα της και ξεσπα με το παραμικρο.
Χθες το βραδυ, προσπαθουσα να συνεφερω τον πατερα μου απο μια κριση που ειχε παθει, και του ελεγα..ελα μωρε..τυχαιο γεγονος ηταν..αφου το εχεις ξαναπαθει αρκετες φορες.. Τι ηθελα και το ελεγα.. Αρχισε να οριεται η μανα μου..και μου ελεγε να μη μιλαω εγω και τετοια! Πηρα το παιδι και φυγαμε.

Σημερα την πηρα τηλεφωνο γιατι φοβαμαι και για την υγεια της,κ και αρχισε να κλαιει.. να λεει οτι δεν την αγαπα κανεις, να μας κατηγορει οτι οοολη η οικογενεια ειναι εναντιον της και τετοια ομορφα.. Της ελεγα κι εγω οτι κανενας δεν ειναι απεναντι της και λαθος που το βλεπει ετσι. Συννενοηση φυσικα δεν υπηρξε... Εκεινη που τρεχει για ολους και κανεις δε της δινει σημασια..Νιωθει εντελως μονη και θυμωνει συνεχεια με το παραμικρο!

Δε ξερω πως μπορω να τη βοηθησω..οσα κι αν της ειπα τα γυρναγε. Φοβαμαι τα χειροτερα.
Δε ξερω τι θελω να ακουσω απο σας.. Μαλλον απλα ηθελα καπου να μιλησω...

ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΠΕΙΔΗ ΕΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΟΝ ΓΑΜΠΡΟ Κ ΖΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΝΕΥΡΑ????????ΑΝ ΝΑΙ ΤΟΤΕ ΘΑ ΣΟΥ ΕΛΕΓΑ ΜΗΠΩΣ ΝΑ ΒΡΙΣΚΑΤΕ ΜΙΑ ΛΥΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΔΕΡΦΗ ΣΟΥ ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΑΠΟ ΚΕΙ...ΠΑΝΤΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ ΝΑ ΖΕΙΣ ΜΕ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙΣ ΜΑΣΕ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΣΟΥ ΤΟ ΣΠΙΤΙ!ΜΗΠΩΣ ΝΑ ΤΗΣ ΠΡΟΤΕΙΝΕΣ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ 2 3 ΜΕΡΟΥΛΕΣ ΝΑ ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΕΙ??

Αναστασια μου.. δε νομιζω το προβλημα να ειναι μονο εκεινος.. Ειναι και τα οικονομικα που τους δυσκολευουν.. ειναι και το προβλημα του πατερα μου.. ειναι και οτι μεγαλωνει και η ιδια και νιωθει τις δυναμεις της να την εγκαταλειπουν.. ειναι πολλα..και ποιος ξερει ακομα ποσα αλλα που δε τα φανταζομαι.
Δε λεω οτι εχει αδικο.. φυσικα και δεν ειναι ευκολο να ζεις με καποιον με το ζορι. Την καταλαβαιονω απολυτα. Αυτο που δεν καταλαβαινω ειναι γιατι αφησε τον εαυτο της να φτασει μεχρι εκει.
Για να ερθει να μεινει σπιτι μου αποκλειεται! 5 λεπτα με τα ποδια μενει μακρυα μας και δεν ερχεται ουτε για καφε τον τελευταιο καιρο με προφαση τις δουλειες του σπιτιου(που ποτε δεν τελειωνουν) Και το οτι δε μπορει να αφησει μονο του τον μπαμπα μου.
Σε ευχαριστω για την απαντηση σου.
σε λιγο καιρο, οταν τους το επιτρεψουν τα οικονομικα θα χωρισουν το σπιτι και ελπιζω να ειναι καλυτερα τα πραγματα. Μεχρι τοτε ομως δε νομιζω η μανα μου να τη βγαλει καθαρη...