Τις σκέψεις διεκοψε ο πατέρας της
-Αννα, της είπε, το βράδυ έχουμε καλεσμένους, φρόντισε να εισαι ευγενική και περιποιημένη. Θα πας με την Αφροδίτη στην αγορά και θα διαλέξεις ένα φόρεμα κατάλληλο για την περίσταση...

Η Αφροδίτη ήταν η παραμάνα της Αννας. Αυτή που ουσιαστικά τη μεγάλωσε και της έδωσε τις πρώτες βάσεις για τη ζωή. Ηταν η μόνη εμπιστη... Ναι σε αυτή θα μπορούσε να μιλήσει η Αννα, σε αυτή θα μπορούσε να ανοίξει την καρδιά της. Να πεί πως νιώθει. Σα μαριονέτα στολισμένη, με τον πατέρα της να κινεί τα νήματα της ζωής της.

Το γράμμα αυτής της κοπέλας και τα λόγια της απασχολούσαν καθόλη τη διάρκεια της διαδρομής τον Φίλιππο.. Γιατί του είχαν χαραχτεί στο μυαλό; Γιατί ο γραφικός εκείνος χαρακτήρας του ήταν τόσο γνωστός;
Έξω από το Καφέ Νησί τον περίμενε ο Σταύρος. κολλητός φίλος του Φίλιππου και ένας από τους έμπιστους συνεργάτες του...
Ο Σταύρος ήταν ένα χρόνο μαγαλύτερος από το Φίλιππο, ξανθός με γαλάζια μάτια και με μια άποψη για τη ζωή που μπορούσε να σε κάνει να ξεχάσεις, μιλώντας μαζί του, όλες τις σκοτούρες και τις εγνοιες σου.

-Πέρα από αυτό όμως, υπάρχει και κάτι που ανακάλυψα και πρέπει να το μάθεις, γι αυτό άλλωστε και θέλησα να σε δω εκτός εργοστασίου, είπε ο Σταύρος κοιτώντας τον Φίλιππο στα μάτια.
Ο Φίλιππος απόρησε, τί ήταν αυτό που ανακάλυψε ο Σταύρος.
Ο φίλος του έμεινε για λίγο αμίλητος, ρούφηξε λίγο απο τον καφε του και είπε
- Φίλιππε, ξέρω ότι η υγεία σου είναι κλονισμένη, υπάρχουν όμως κάποια θέματα που πρέπει να διευθετήσεις. Ψάχνοντας στα λογιστικά βιβλία, βρήκα ένα μαυρο φάκελο μέσα στον οποίο υπήρχαν τιμολόγια που δεν είχα ξαναδει.
- Τι τιμολόγια είναι αυτά;
- Από παραλαβές πρώτων υλών.. Τα ποσά όμως είναι τεράστια και δεν συμβαδίζουν με τα επισημα, είπε ο Σταύρος και έβγαλε από την τσάντα του το μαύρο αυτό φάκελο.

...O φίλιππος πήρε στα χέρια του το φάκελο και έριξε μια ματιά στις παραλαβές. Η έκπληξη ζωγραφίστηκε στο πρόσωπό του.Πως ήταν δυνατον να μην συμβαδίζουν τα ποσα; Σκεφτόμενος όλα αυτά, μια γυναικεία μορφή του ήρθε στο μυαλό, για κλάσματα δευτερολέπτου. Ένα πρόσωπο που δεν ήξερε αν το γνωρίζει. Αυτό τον έκανε να σαστίσει και να παγώσει το βλέμα του στο πουθενά...

- Είσαι καλα; Τον ρώτησε ο Σταύρος με εμφανή την ανησυχία στο βλέμμα του.
- Ναι... Καλα είμαι... Απλα έρχονται διάφορες εικόνες στο μυαλό μου και δεν είναι ξεκάθαρες... Στο θέμα μας όμως. Πώς λες να κινηθούμε;;;
- Μυστικά.. Να ανακαλύψουμε αυτόν που έχει φτιάξει την όλη ιστορία με τα ψεύτικα τιμολόγια, μέχρι τότε όμως θα πρέπει να μην καταλάβει κανείς τίποτα.

Εντωμεταξύ στην άλλη πλευρά της θάλασσας η Άννα διάλεγε το φόρεμα που θα φορούσε, μη γνωρίζοντας τα σχέδια του πατέρα της για το βράδυ και την ξαφνική επίσκεψη των Κομνηνών.
Η Αφροδίτη κοιτούσε λυπημένη την κοπέλα να δοκιμάζει φορέματα. Δεν ήθελε όμως η Αννα να καταλάβει ότι η ίδια ήξερε.. Το παιδί αυτό το αγαπούσε σαν δικό της και ήθελε να το δει ευτυχισμένο. Και τώρα; Αισθανόταν συνένοχη γνωρίζοντας τις προθέσεις του Φράγκου.

- Γλυκειά μου είσαι έτοιμη; Τη ρώτησε η Αννέτα.
- Ναι μητέρα, κατεβαίνω σε λίγο.
- Μα τί είναι αυτό, είπε η Αννέτα και πρόσεξε ένα φθηνό δαχτυλίδι στο χέρι της Άννας. Βγάλτο αμέσως. Δεν είναι δυνατόν εσύ μια κόρη Φράγκου να φοράς ψεύτικα κοσμήματα, έχεις τόσα πολλά αληθινά.

Το δαχτυλίδι το είχε βρει στη παραλία θαμενο στη άμμο σε ένα από τους περιπάτους της με το Φίλιππο. Αυτό το δαχτυλίδι της θύμιζε εκείνον. Σκέφτηκε να αντιδράσει, αλλα δεν το έκανε. Καλύτερα να το έβγαζε, να μην ήταν μαζί της εκείνος αυτή την ώρα.

ΕΡΩΤΑΣ ΚΑΙ ΑΜΝΗΣΙΑ



mama katerina έγραψε:ενα Αυγουστιατικο πρωι η Μελινα σκεφτηκε να παρει το πρωινο της στη Θαλασσ που τοσο λατρευε! πηρε λοιπον το δισκο της και κατεβηκε απο τη βεραντα του σπιτου για να κατσει ξυπολητη στην αμμουδια...συντροφια λοιπον με τον σκυλο της τον Τιτο καθησε στην αμμουδια..ειχε υπεροχη μερα δεν ειχε πολυ ζεστη και ετσι το ευχαριστηθηκε...αφου απολαυσε το πρωινο της σηκωθηκε να παει μεσα και ξαφνικα ειδε στη θαλασσα κατι να γυαλιζει..πλησιασε τοτε αδιαφορωντας αν θα βρεξει τη λευκη φουστα της και ειδε ενα μπουκαλι με ενα χαρτι μεσα ...ηταν γραμμα ..μπηκε λοιπον στον πειρασμο και το ανοιξε....


Evaggelitsa 26 έγραψε:Το γράμμα φαινόταν να είναι αρκετό καιρό κλεισμένο στο μπουκάλι... Η Μελίνα ξεκίνησε να διαβάζει τις πρώτες γραμμές..
"Αγαπημένε μου,
Εχω απελπιστεί. Δεν ξερω αν είσαι ζωντανός ή όχι. Δεν ξέρω καν που βρίσκεσαι. Αύριο είναι ο γάμος μου. Η καρδιά μπαίνει στην άκρη και για τους γονείς μου μετράει μόνο το συμφέρον. Πως θα κοιμάμαι με ένα άνδρα που δεν αγαπώ, έχοντας εσένα στην καρδιά μου...


bell έγραψε:...πήρε από το δίσκο ένα λαχταριστό κρουασάν με μαρμελάδα βύσσινο και το δάσκωσε. Μια σταγόνα μαρμρελάδας έπεσε πάνω στην κατάλευκη φούστα της, αφήνοντας έναν πορφυρό λεκέ. "Θα το πλύνει η Σταυρούλα " σκέφτηκε.
Η Σταυρούλα δούλευε εδώ και 4 χρόνια στο αρχοντικό τους σαν παραδουλεύτρα. Ήταν 26 χρονών, μελαχρινή, με πλούσια μακριά μαλιά.
Τα ρούχα της δουλειάς δεν έκρυβαν την καλίγραμμη σιλουέτα της. Μπορεί να ήταν άχαρα, αλλά αναδείκνυαν την λεπτή της μέση και τη λυγερή της κορμοστασιά.
Το δέρμα του προσώπου της, σαν από περσελάνη, δεν μαρτυρούσε με τίποτα ότι δούλευε σκληρά. Ήταν πάντα ευδιάθετη και καλοκαρδη, ενώ όταν χαμογελούσε μια τέλεια λευκή οδοντοστοιχία ξεπρόβαλε πίσω από τα σαρκώδη χείλη της.
Ξαφνικά ακούστηκε καλπασμός αλόγου. Σηκωσε το κεφάλι της να δει... ήταν ο αδελφός της. Ένας γοητευτικός άνδρας 28 χρονών. Τίποτα δεν μαρτυρούσε ότι 2 χρόνια πριν το παλικάρι αυτό παρα λίγο να ¨φυγει".
Ήταν και αυτός εκεί στο ατύχημα του εργοστασίου. Η έκρηξη μπορεί να ήταν δυνατή, το χτύπημα στο κεφάλι επίσης, αλλά δεν άφησε τίποτα άλλο παρά μόνο μια μικρή αμνησία... Ένα κομμάτι της ζωής του χάθηκε τελέιως από τη μνύμη του... δεν γνωρίζει καν τους καρδιακούς του φίλους... δεν θυμάται καν την Άννα΄ τον κρυφό δεσμό του με την κόρη του Φράγκου... Κανείς άλλωστε δεν ήξερε για τη σχέση τους...
τις σκεψεις της Μελινας διεκοψε ο αδερφος της ...
-γεια σου αδερφουλα πως και μονη σημερα στην αμμουδια?
- δεν ξερω Φιλιππε κατι με τραβηξε σημερα εδω και μαλλον δεν επεσα εξω ..κοιτα τη βρηκα (του εδειξε το μπουκαλι με το γραμμα) ειναι γραμμα προφανως απο καποια κοπελα που εχασε τον αγαπημενο της σε καποιο ταξιδι...
-χμμ ειπε ο Φιλιππος ενδιαφερον κατι μου λεει αυτος ο γραφικος χαρακτηρας αλλα δεν θυμαμαι..ισως φταιει το ατυχημα...
μα δεν του μιλουσε μονο η μνημη του αλλα και η καρδια του κατι του φαινοταν γνωριμο σε αυτο το γραμμα....
Ο Φράγκος, γνωστός κροίσος και κάτοχος του απέναντι νησιου, ήταν ένας στριφνός και κατότροπος μεσήλικας. Μπορούσε με τα χρήματά του να κάνει τα πάντα. Είχε τεράστια δύναμη! Είχε όμως κ αδυμαμία στην μοναχοκόρη του....
την Αννα... δεν της χαλαγε χατηρι μπορουσε να κανει τα παντα για εκεινη εκτος απο το να δεχτει να παντρευτει εναν φτωχο νεο! ηθελε για το κοριτσι του τον πιο πλουσιο αντρα που υπαρχει.. σε αυτο ηταν ανενδοτος! η Αννα ομως δεν συμμεριζοταν αυτη την επιθυμια! ηθελε να ζησει και να ερωτευτει...
Όμως δεν μπορούσε να πάει ενάντια στον πατέρα της... Το αγαπούσε και ο λόγος του γι αυτή πάντα ήταν συμβόλαιο... Τα συναισθήματα όμως δεν τα ελέγχεις και την καρδιά δεν την ορίζεις...
ετσι εγινε πριν απο 2 χρονια οταν στο νησι της παραθεριζε μια οικογενεια φτωχη δεν την ελεγες αλλα ουτε πολυ πλουσια ενα εργοστασιο υφασματων ειχανε και βγαζανε τα εξοδα τους...
τοτε η Αννα γνωρισε τον Φιλιππο...
Οι δύο νέοι έκαναν πολύ παρέα... Περνούσαν ώρες ατελίωτες στην παραλία, κολύμπούσαν στα γαλάζια νερά της θάλασσιας, ένιωθαν ξένοιαστοι! Πως θα μπορούσαν να μην αισθανθούν πράγματα ο ένας για τον άλλο; Πως θα μπορούσαν να μην ερωτευτούν; Να σκεφτούν όλα αυτά που τους χώριζαν; Όχι.. τα άφησαν πίσω και έζησαν τις στιγμές, τις όμορφες αυτές στιγμές που αποδείχθηκαν ότι θα δημιουργουσαν ένα μεγάλο έρωτα!
22 χρονων κεινη 28 αυτος το αιμα τους εβραζε απο ερωτα και παθος... περασαν 2 μηνες μαζι αγκαλιασμενοι γεμιζοντας το καθε λεπτο απο τον χρονο τους στο να αγαπιουνται...ομως τιποτα δεν μενει κρυφο..ενας παλιος και καλος φιλος του Φραγκου τους ειδε στην παραλια σφιχταγκαλιασμενους αμεσως αναγνωρισε την Αννα..την αλλη μερα ειχε παει στα αυτια του πατερα της...

...Εκείνο το καλοκαίρι ο πατέρας της έπρεπε να πάει να επιθεωρήσει τις φυτείες τους στην ενδοχώρα και η Άννα κυκλοφορούσε στο νησί ανέμελη. Μόλις όμως έμαθε τα καθέκαστα από τον φίλο του, που μεταξύ μας την γλυκοκοίταζε την Άννα, επέστρεψε από το ταξίδι του στο νησί...

Η Άννα κατέβηκε τις ξύλινες σκάλες του παλιού αρχοντικού στο οποίο έμεναν γενίες και γενιές της οικογενειάς της...Είχε ραντεβού με τον Φίλιππο στην παραλία μετά του Κάμπο του Λαέρτη. Τι όμορφα που θα περνούσαν και σήμερα!
-Αννα!
Η φωνη του πατέρα της διέκοψε τις σκέψεις τις
- Πηγαίνεις κάπου; τη ρώτησε.

την φωναξε απο την τραπεζαρια οπου επαιρνε το πρωινο του
- ε παω μια βολτα στη Θαλασσα πατερα..
-αν νομιζεις πως μπορεις να κανεις οτι θελεις και να κυκλοφορεις με οποιον θελεις εισαι γελασμενη..εισαι μια κορη Φραγκου μην το ξεχνας...κομμενα λοιπον τα χαιδολογηματα με τον νεαρο που σε ειδανε...και εννοια σου δεν θα τα αφησω ετσι θα μαθω απο που κραταει η σκουφια του...
Η Αννα ταράχθηκε; Πως έμαθε ο πατέρας της για το Φίλιππο.. Ηταν όμως τόσο ερωτευμένη που όρθωσε το παράστημά της
-Ως πότε θα με κρατάτε κλεισμένη μέσα στο σπίτι πατέρα; Εχω μεγαλώσει πια δεν είμαι το κοριτσάκι που ήμουν πια και θα κάνω ότι θέλω...
Τα λόγια της διέκοψε το χέρι του πατέρα της που έπεσε με μανία στο προσωπό της..
η Αννα τρελαθηκε!!!! ποτε ξανα δεν την ειχε χτυπησε ο πατερας της!
-ακουσες τι σου ειπα??? δεν θα μου μαγαρισεις εσυ το ονομα που χρονια τωρα χτιζω με τοσο κοπο αν χρειαστει θα μεινεις κλειδωμενη για παντα στη σοφιτα...κοψε καθε επικοινωνια με τον νεαρο αμεσως...φυγε απο μπροστα μου τωρα!!!!!! ανεβηκε στο δωματιο της η Αννα και εκεινη την μερα εκλαψε τοσο πολυ που στραγγισε! δεν ηξερε τι να κανει..δεν ηθελε να χασει τον Φιλλιπο...τον αγαπουσε...


Η Μελίνα και ο Φιλιππος απολάμβαναν τον καφέ τους στη βεράντα του σπιτιού τους και χαζευαν τη θάλασσα... Ηταν συνηθειά τους από μικροί να πέρνουν πρωινό καθε μέρα μαζί, την ίδια ώρα.
- Αλήθεια δεν ολοκήρωσε το γράμμα που βρήκες στο μπουκάλι, είπε ο Φίλιππος στην Μελίνα.
- Αλλη μία ιστορία που ξέβρασε η θάλασσα... αποκρίθηκε η Μελίνα βγάζοντας το γράμμα που είχε βρει από την τσέπη της...
[b]"Αγαπημένε μου,
Εχω απελπιστεί. Δεν ξερω αν είσαι ζωντανός ή
όχι. Δεν ξέρω καν που βρίσκεσαι. Αύριο είναι ο γάμος μου. Η καρδιά
μπαίνει στην άκρη και για τους γονείς μου μετράει μόνο το συμφέρον. Πως
θα κοιμάμαι με ένα άνδρα που δεν αγαπώ, έχοντας εσένα στην καρδιά μου. Θα είμαι πάντα δικιά σου, κανείς δεν θα μας χωρίσει. Αγαπώ τον πατέρα μου και δεν μπορώ να πάω κόντα στη βουλησή του... Ομως είμαι δικιά σου, έγινα δικιά σου εκείνο το βράδυ στην παραλία... Σ'αγαπώ και αυτό δεν αλλάζει.. Δική σου, Α."
η καρδια του Φιλιππου χτυπησε και παλι δυνατα...μα τι στο καλο τι τον τραβαγε απο αυτη την ιστορια?
-το θες αυτο το γραμμα αδερφουλα?
-γιατι το θελεις εσυ Φιλιππε?
-ναι αν δεν το χρειαζεσαι θα το ηθελα...
αν και απορημενη η Μελινα του το εδωσε...ξαφνικα τους διεκοψε η Σταυρουλα..
-ειναι ετοιμο το φαγητο κυρια...

Η Σταυρούλα παρακολουθούσε τη σκηνή...

- Ωραία Σταυρούλα, είπε η Μελίνα, θα σου πω πότε να σερβίρεις.
- Εμένα μην με υπολογίζεται, είπε ο Φίλιππος και σηκώθηκε από το τραπέζι. Φεύγω.
-Που πας; Ρωτησε η Μελίνα
- Έχω ραντεβού με τον Σταύρο και το ξέχασα, θα τα πουμε το βραδάκι, είπε και τη φίλησε στο μέτωπο

Η Μελίνα έμεινε να τον κοιτά, καθώς εκείνος απομακρίνονταν. Κατάλαβε ότι οι λέξεις που υπήρχαν σε εκείνο το γράμμα τον είχαν ταράξει..Ήταν όμως και η αμνησία που είχε ο Φιλιππος μετά από εκείνο το ατύχημα που παραλίγο να του είχε στοιχίσει ακόμα και τη ζωή του.
Την ίδια ώρα οι Φράγκοι απολάμβαναν το γευμα τους δίπλα στην πισίνα...


- Το βράδυθα έρθει ο κ. Κομνηνός να δειπνήσει μαζι μας. Είπε ο Μιχαηλ Φράγκος, πατέρας της Αννας.

Ηταν ένας άνδρας ψηλός και αδύνατος, γύρως τα 65 με γκρίζους κροτάφους και επιβλητικό βλέμμα. Η αμύθητη περιουσία του, που κληρονόμησε από τους γονείς του, την οποια αύξησε με τα χρόνια αλλά και η θέση του τον έκαναν απόμακρο.

- Αλήθεια; Μεγάλη μας τιμή! Πάντα συμπαθούσα αυτόν το άνθρωπο, αποκρίθηκε φανερά ενθουσιασμένη η Αννέτα Φράγκου. Η μητέρα της Άννας.

-Αννετα σκεφτομαι κατι αποκαιρο και ηρθε η ωρα να στο πω... σκεφτομαι πως η Αννα θα μπορουσε να παντρευτει τον γιο του Κομνηνου τον Παυλο ειναι καλο παιδι και συνεσταλμενο και αν ενωθουν οι δουλειες μας τοτε δεν μας πιανει κανεις!!!
-δεν ειναι κακη σκεψη ειπε η Αννετα ... πιο περα η Αννα ακουσε αθελα της τα λογια του πατερα της...
-ειναι δυνατον? δεν μπορει να σκεφτεται ετσι ο πατερας μου! μα δεν τον αγαπω τον Παυλο..αχ θεε μου σωσε με τι θα κανω???

Τις σκέψεις διεκοψε ο πατέρας της
-Αννα, της είπε, το βράδυ έχουμε καλεσμένους, φρόντισε να εισαι ευγενική και περιποιημένη. Θα πας με την Αφροδίτη στην αγορά και θα διαλέξεις ένα φόρεμα κατάλληλο για την περίσταση...

Η Αφροδίτη ήταν η παραμάνα της Αννας. Αυτή που ουσιαστικά τη μεγάλωσε και της έδωσε τις πρώτες βάσεις για τη ζωή. Ηταν η μόνη εμπιστη... Ναι σε αυτή θα μπορούσε να μιλήσει η Αννα, σε αυτή θα μπορούσε να ανοίξει την καρδιά της. Να πεί πως νιώθει. Σα μαριονέτα στολισμένη, με τον πατέρα της να κινεί τα νήματα της ζωής της.

ο σωφερ τους νοιξε την πορτα για να μπουν στο αμαξι η Αννα ηταν πολυ στεναχωρημενη κι αυτο δεν μπορουσε να περασει απαρατηρητο απο την Αφροδιτη...
-τι εχεις κοριτσακι μου? πεσμου εμενα δεν με κοροιδευεις...η Αννα ξεσπασε σε κλαμματα..
-Αφροδιτη μου βοηθησε με δεν ξερω τι αλλο να κανω ετσι μου ρχεται να βαλως τελος στη ζωη μου....-ησυχασε κοριτσακι μου και πεσμου... η Αννα της τα εξιστορησε ολα...η Αφροδιτη εμεινε με ανοιχτο το στομα...την αγκαλιασε και της ειπε...
-ηρεμησε γλυκο μου κοριτσακι ηρεμησε θα βρουμε μια λυση..προς το παρον πρεπει να διαλεξουμε ενα τελειο φορεμα οπως ειπε ο πατερας σου...
Το γράμμα αυτής της κοπέλας και τα λόγια της απασχολούσαν καθόλη τη διάρκεια της διαδρομής τον Φίλιππο.. Γιατί του είχαν χαραχτεί στο μυαλό; Γιατί ο γραφικός εκείνος χαρακτήρας του ήταν τόσο γνωστός;
Έξω από το Καφέ Νησί τον περίμενε ο Σταύρος. κολλητός φίλος του Φίλιππου και ένας από τους έμπιστους συνεργάτες του...
Ο Σταύρος ήταν ένα χρόνο μαγαλύτερος από το Φίλιππο, ξανθός με γαλάζια μάτια και με μια άποψη για τη ζωή που μπορούσε να σε κάνει να ξεχάσεις, μιλώντας μαζί του, όλες τις σκοτούρες και τις εγνοιες σου.
ετσι οπως απολαμβαναν τον καφε τους ο Σταυρος παρατηρησε τον Φιλιππο...
-τι εχεις φιλε μου και εισαι ετσι προβληματισμενος? τι σε απασχολει?
-Σταυρο αυτη η αμνησια με εχει τρελανει νιωθω πως εχω χασει κομματια απο τη ζωη μου..
-δηλαδη?
του εξηγει για το γραμμα που βρηκε η Μελινα....
-νομιζεις πως εχει να κανει με σενα? ειπε ο Σταυρος...
-δεν ξερω Σταυρο μα ναι κατι μου λεει πως αυτος ο παραληπτης ειμαι εγω δεν θυμαμαι μα μου το λεει η καρδια μου...
-μα τοτε φιλε μου πρεπει να το μαθουμε αυτο..εγω ειμαι εδω...μαζι

-Πέρα από αυτό όμως, υπάρχει και κάτι που ανακάλυψα και πρέπει να το μάθεις, γι αυτό άλλωστε και θέλησα να σε δω εκτός εργοστασίου, είπε ο Σταύρος κοιτώντας τον Φίλιππο στα μάτια.
Ο Φίλιππος απόρησε, τί ήταν αυτό που ανακάλυψε ο Σταύρος.
Ο φίλος του έμεινε για λίγο αμίλητος, ρούφηξε λίγο απο τον καφε του και είπε
- Φίλιππε, ξέρω ότι η υγεία σου είναι κλονισμένη, υπάρχουν όμως κάποια θέματα που πρέπει να διευθετήσεις. Ψάχνοντας στα λογιστικά βιβλία, βρήκα ένα μαυρο φάκελο μέσα στον οποίο υπήρχαν τιμολόγια που δεν είχα ξαναδει.
- Τι τιμολόγια είναι αυτά;
- Από παραλαβές πρώτων υλών.. Τα ποσά όμως είναι τεράστια και δεν συμβαδίζουν με τα επισημα, είπε ο Σταύρος και έβγαλε από την τσάντα του το μαύρο αυτό φάκελο.

...O φίλιππος πήρε στα χέρια του το φάκελο και έριξε μια ματιά στις παραλαβές. Η έκπληξη ζωγραφίστηκε στο πρόσωπό του.Πως ήταν δυνατον να μην συμβαδίζουν τα ποσα; Σκεφτόμενος όλα αυτά, μια γυναικεία μορφή του ήρθε στο μυαλό, για κλάσματα δευτερολέπτου. Ένα πρόσωπο που δεν ήξερε αν το γνωρίζει. Αυτό τον έκανε να σαστίσει και να παγώσει το βλέμα του στο πουθενά...

- Είσαι καλα; Τον ρώτησε ο Σταύρος με εμφανή την ανησυχία στο βλέμμα του.
- Ναι... Καλα είμαι... Απλα έρχονται διάφορες εικόνες στο μυαλό μου και δεν είναι ξεκάθαρες... Στο θέμα μας όμως. Πώς λες να κινηθούμε;;;
- Μυστικά.. Να ανακαλύψουμε αυτόν που έχει φτιάξει την όλη ιστορία με τα ψεύτικα τιμολόγια, μέχρι τότε όμως θα πρέπει να μην καταλάβει κανείς τίποτα.
-θα το βρουμε να σαι σιγουρος Σταυρο! κι εγω εχω καταλαβει πως καποιος βαζει το χερακι του εδω και καιρο μα αυτο που μου δειχνεις ειναι ζωντανη αποδειξη...
-ναι Φιλιππε πρεπει να δρασουμε..
-ολα θα γινουν Σταυρο ειπε ο Φιλιππος και στο μυαλο του ηρθε παλι η πανεμορφη κοπελα...

Εντωμεταξύ στην άλλη πλευρά της θάλασσας η Άννα διάλεγε το φόρεμα που θα φορούσε, μη γνωρίζοντας τα σχέδια του πατέρα της για το βράδυ και την ξαφνική επίσκεψη των Κομνηνών.
Η Αφροδίτη κοιτούσε λυπημένη την κοπέλα να δοκιμάζει φορέματα. Δεν ήθελε όμως η Αννα να καταλάβει ότι η ίδια ήξερε.. Το παιδί αυτό το αγαπούσε σαν δικό της και ήθελε να το δει ευτυχισμένο. Και τώρα; Αισθανόταν συνένοχη γνωρίζοντας τις προθέσεις του Φράγκου.

Η Αννα ηταν πανεμορφη μεσα στο λιλα φορεμα της ειχε και ενα κορμι τελειο που το αναδεικνυε ακομη περισσοτερο τα μαλλια της τα ειχε πιασει επανω και ηταν εκθαμβωτικη! η Αφροδιτη την εφτυσε
-φτου φτου κοριτσαρα μου εισαι σωστη πριγκιπισσα
-ναι μα ο πριγκιπας μου λειπει σκεφτηκε και κατεβασε το κεφαλι λυπημενη...
κατω γινοταν ολες οι ετοιμασιες για το περιφημο δειπνο ..το μενου το ειχε δωσει η ιδια η μητερα της Αννας και ολα επρεπε να ηταν αψογα...
ξαφνικα χτυπησε η πορτα της Αννας..
-παρακαλω περαστε...


- Γλυκειά μου είσαι έτοιμη; Τη ρώτησε η Αννέτα.
- Ναι μητέρα, κατεβαίνω σε λίγο.
- Μα τί είναι αυτό, είπε η Αννέτα και πρόσεξε ένα φθηνό δαχτυλίδι στο χέρι της Άννας. Βγάλτο αμέσως. Δεν είναι δυνατόν εσύ μια κόρη Φράγκου να φοράς ψεύτικα κοσμήματα, έχεις τόσα πολλά αληθινά.

Το δαχτυλίδι το είχε βρει στη παραλία θαμενο στη άμμο σε ένα από τους περιπάτους της με το Φίλιππο. Αυτό το δαχτυλίδι της θύμιζε εκείνον. Σκέφτηκε να αντιδράσει, αλλα δεν το έκανε. Καλύτερα να το έβγαζε, να μην ήταν μαζί της εκείνος αυτή την ώρα.

-μαμα εμεις οι δυο καποτε ειμασταν δεμενες.. τι εγινε και δεν μιλαμε πια? μου λειπεις μαμα μου θελω να ερθουμε παλι κοντα..
-τι εχεις λουλουδακι μου τι σε απασχολει μπορεις παντα να μου μιλας ελευθερα της ειπε και την αγκαλιασε τρυφερα..
-μαμα πνιγομαι θελω να σου μιλησω...
-πεσμου ειπε η Αννετα..
πανω που πηγε να μιλησει η Αννα ομως χτυπησε το κουδουνι..
-ΗΡΘΑΝ! ειπε η Αννετα..παω Αννουλα ετοιμασου κι εσυ και κατεβα... ααα και χαμογελασε λιγο κοριτσακι μου μην εισαι ετσι...
-θα προσπαθησω ειπε η Αννα και κοιταξε παλι τον εαυτο της στον καθρεφτη..ξαφνικα ειχε μια ταση να σκισει το πανακριβο φορεμα και να τρεξει να τρεξει μακρια... ομως δεν το εκανε..φορεσε το ψευτικο χαμογελο της και κατεβηκε...

mama katerina έγραψε:-μαμα εμεις οι δυο καποτε ειμασταν δεμενες.. τι εγινε και δεν μιλαμε πια? μου λειπεις μαμα μου θελω να ερθουμε παλι κοντα..
-τι εχεις λουλουδακι μου τι σε απασχολει μπορεις παντα να μου μιλας ελευθερα της ειπε και την αγκαλιασε τρυφερα..
-μαμα πνιγομαι θελω να σου μιλησω...
-πεσμου ειπε η Αννετα..
πανω που πηγε να μιλησει η Αννα ομως χτυπησε το κουδουνι..
-ΗΡΘΑΝ! ειπε η Αννετα..παω Αννουλα ετοιμασου κι εσυ και κατεβα... ααα και χαμογελασε λιγο κοριτσακι μου μην εισαι ετσι...
-θα προσπαθησω ειπε η Αννα και κοιταξε παλι τον εαυτο της στον καθρεφτη..ξαφνικα ειχε μια ταση να σκισει το πανακριβο φορεμα και να τρεξει να τρεξει μακρια... ομως δεν το εκανε..φορεσε το ψευτικο χαμογελο της και κατεβηκε...

-Να και η Αννα μας! Είπε ο Φράγκος και αγκάλιασε τη κόρη του, σπρόχνωντας την ελαφρά προς το μέρος του Παύλος Κομνηνού.
- Τι κάνεις Αννα; Τη ρώτησε ο Παύλος. Εχω πολύ καιρό να σε δώ, έχεις μεγαλώσει απο τότε.
- Σωστή δεσποινίδα , συμπλήρωσε ο Αλέξανδρος Κομνηνός, ο πατέρας του Παύλου.
- Καλά ειμαι. Απάντησε ψυχρά η Αννα.
- Μα ας καθίσουμε στο τραπέζι είπε η Αννέτα, ελπίζω να σας αρέσουν αυτά που ετοίμασε ο μαγειράς μας, τα επελεξα προσωπικά.
- Είμαι σίγουρος για το υπέροχο γούστο σας κυρία μου, είπε ο Αλέξανδρος κάνοντας χειροφίλημα στην Αννέτα.

- Θα πιω στη υγεια και την καρποφορία της νέας μας συνεργασίας! αυτή η συνεργασία θα βγάλει από το παιχνίδι πολλους αντιπάλους και των δύο οικογενειών και τα αποτελέσματα θα είναι κερδοφόρα...Είπε ο Φράγκος και γυρνώντας προς τον Κομνηνό, Φίλε μου Αλέξανδρε για να δεις πόσο σε εμπιστεύομαι θα δώσω στην οικογενειά σας ότι πιο πολύτιμο έχω.. Τη Αννα μου! Μου πρότεινες να παντρέψουμε τα παιδιά μας, εμπιστεύομαι λοιπόν την Άννα στον Παύλο που είμαι σίγουρος ότι θα την κάνει ευτυχισμένη!

Ο ήχος από το ξυπνητήρι διέκοψε το ύπνο του Φίλιππου. Έπρεπε να ετοιμαστεί για το εργοστάσιο.. Τον περίμενε πολύ δουλειά εκεί, έπρεπε να δει πως θα χειριστεί το θέμα των ψευτικων τιμολογίων... Αφού ντύθηκε πήγε στη βεράντα όπου τον περίμενε η Μελίνα.
- Καλημέρα αδερφούλα
- Καλημέρα να σου βάλω καφέ;
- Οχι βιάζομαι.
- Φίλιππε συμβαίνει κατι;
- Πολλά.
-Μπορώ να βοηθήσω.
- Θα σου πώ αν χρειαστεί... Φεύγω τώρα! Τα λέμε το μεσημέρι.

Οι δύο άνδρες έπεσαν με τα μούτρα στη δουλειά. Τι ακριβώς γινόταν..
- Ρε φίλε κάποιος έχει βγάλει τρελα ποσά από αυτή την ιστορία, είπε ο Σταύρος και συνέχισε, και μετά αναρρωτιέσαι γιατί δεν πάμε καλά! Μας κλέβουν φίλε μου γι αυτο.

Το χτύπημα της πόρτα διέκοψε τη συζήτηση. Στο γραφείο μπήκε η Πωλίνα. Δούλευε αρκετά χρόνια στο εργοστάσιο. Ήταν ψηλή, αδύνατη, μελαχρινή με μακριά μαλλιά. Όμορφη δεν την έλεγες απλά εντυπωσιακή, αυτό που σου έμενε κοιτάζοντας την ήταν τα μάτια της. Ηταν μεγάλα και καταπράσινα με υπέροχες βλεφαρίδες...

Ο Σταύρος ήταν καιρό ερωτευμένος μαζί της, όμως η Πωλίνα το είχε πάρει στη πλάκα.

- Τι κάνετε αγόρια; Ρώτησε.
- Εδώ, δουλεία τα ίδια... Απάντησε ο Σταύρος θέλοντας να δείξει ότι είναι άνετος και δεν συμβαίνει τίποτα, αφού η ανακάλυψη του έπρεπε να μεινει κρυφή από όλους!
- Πωλίνα, είπε ο Φίλιππος, φέρε μου σε παρακαλώ τα τιμολόγια παραγγελίας πρώτων υλών του προηγούμενου μήνα.
- Συμβαίνει κάτι; ρώτησε η Πωλίνα.
- Όχι απλά θέλω να τα ρίξω μια ματιά.
Η κοπέλα κούνησε καταφατικά το κεφάλι και βγήκε από το γραφείο... Αφήνοντας το Σταύρο να χαζεύει από πίσω τα προσόντα του καλοσχηματισμένου της κορμιού με ανοιχτό το στόμα!!!