26 Απ: ΝΙΩΘΩ ΑΧΡΗΣΤΗ ΣΑΝ ΜΑΝΑ Κυρ Δεκ 18, 2011 4:07 am
γεωργία02/07/10
Πανταχού παρούσα!
fani μου, δεν είσαι καθόλου άχρηστη. Εγω έχω μόνο ένα μπόμπιρα, μια δουλεία, έναν άντρα, και δυο σκυλια σε ένα διαμέρισμα. Δεν ξέρω αν θα μπορούσε να χωρέσει και δεύτερο παιδί τώρα στην ζωή μου. Αλλά όσες έχουν 2 και 3 παιδιά λένε ότι στο επόμενο καταλαβαίνεις πόσο ελεύθερο χρόνο είχες στο προηγούμενο. Όλες εδώ, νομίζω ότι σε καταλαβαίνουμε 100%. Και να ξέρεις ότι αν είσαι εσύ άχρηστη τότε είμαστε όλες.
Εγώ έκανα κύρηγμα στον άντρα μου επί 2 βδομάδες, όταν μετά από μια σκανταλιά του μικρού τον αποκάλεσε "ΚΑΚΟ ΠΑΙΔΙ". Μέχρι και τον παιδίατρο έβαλα στο κόλπο για να τον πείσω, ότι δεν μπορεί να βάζει ταμπέλες στον μικρό, και ότι δεν υπάρχουν κακά παιδιά αλλά κακές πράξεις, και ότι πρέπει να του λέει ότι αυτό που έκανες ήταν κακό και όχι ότι είσαι κακό παιδί. Λοιπόν αφου τον πείσαμε, την μ@@@κια την έκανα εγώ, προχτές και ενω παλέψαμε για να φάει, (μόλις είχα τελείωσει τα πιάτα και έκανα έναν καφέ για να πάω στο σίδερο,) τον έβγαλα από το πάρκο και άρχισε να τρέχει μέσα στο σπίτι. Και για το Θεό σας ρε κορίτσια σε ένα σπίτι τσίρκο από παιχνίδια, αυτός πήγε και έριξε το καφέ μου, τον οποίο παρεπιπτώντος είχα φυγαδέψει πίσω από κάτι βιβλία πίσω μου στην βιβλιοθήκη. Έγινα ΤΟΎΡΚΟς, μόλις τον είχα αλλάξει, και ο καφές και τα γυαλιά παντου, ΤΙ ΚΑΝΕΙς αρπάζεις το παιδί από τα γυαλιά, κυνηγάς τον καφέ που παέι προς τα χαλιά, κλείνεις το σίδερο, μαζεύεις τα σκυλιά που πάνε προς τον καφέ, ή βάζεις τις φωνές???? Ε! τότε το είπα και εγώ. Του φώναξα του πήρα το χέρι, τον κοίταξα στα μάτια και του είπα ότι: "Κοίτα τι έκανες, ΚΑΚΟ ΠΑΙΔΙ, ΚΑΚΟ!!!".Άρπαξα μια πετσέτα από τα ασιδέρωτα την έριξα πάνω στα συντρίμια, και φωναξα τον άντρα μου να βγει να καθαρίσει και να μαζέψει τα σκυλιά μέχρι να καθαριστώ εγώ και ο μικρός. Περιττό να σας πω ότι μεταξύ σοβαρού και αστείου, ακόμα μου το χτυπάει ο άντρας μου και ότι ακόμα νιώθω χάλια. Ξέρω ότι δεν είναι τόσο σοβαρό και δεν με κάνει άχρηστη, αλλά ρε κορίτσια γκρεμίστηκε ο κόσμος μου, εκανα αυτό που όχι μόνο δεν πίστευα ποτέ, αλλά μάλωνα και τους άλλους. Τελικά κατάλαβα για πρώτη φορά, ότι το να ξεφεύγουμε καμιά φορά έστω και τόσο, μας κάνει να καταλαβαίνουμε πρώτον ότι είμαστε άνθρωποι, και δεύτερον πόσο λατρεύουμε τα παιδιά μας, γιατι αμέσως μετανιώνουμε και αυτό μας κάνει καλύτερες μανούλες.
Φανή μου να είσαι γερή και δυνατή, να αντέχεις και να προσέχεις τα αγγελούδια σου, να παίρνεις δύναμη από αυτά που κάνεις για τα παιδιά σου και όχι από αυτά που δεν κάνεις. Και να μην κάνεις τις δουλειές του σπιτιού κάθε μέρα αλλά μέρα παρα μέρα, και τότε να ζητάς την βοήθεια της μαμάς σου, νιώσε αυτοπεποίθηση και όλα θα έρθουν... Καλή τύχη!!!
Εγώ έκανα κύρηγμα στον άντρα μου επί 2 βδομάδες, όταν μετά από μια σκανταλιά του μικρού τον αποκάλεσε "ΚΑΚΟ ΠΑΙΔΙ". Μέχρι και τον παιδίατρο έβαλα στο κόλπο για να τον πείσω, ότι δεν μπορεί να βάζει ταμπέλες στον μικρό, και ότι δεν υπάρχουν κακά παιδιά αλλά κακές πράξεις, και ότι πρέπει να του λέει ότι αυτό που έκανες ήταν κακό και όχι ότι είσαι κακό παιδί. Λοιπόν αφου τον πείσαμε, την μ@@@κια την έκανα εγώ, προχτές και ενω παλέψαμε για να φάει, (μόλις είχα τελείωσει τα πιάτα και έκανα έναν καφέ για να πάω στο σίδερο,) τον έβγαλα από το πάρκο και άρχισε να τρέχει μέσα στο σπίτι. Και για το Θεό σας ρε κορίτσια σε ένα σπίτι τσίρκο από παιχνίδια, αυτός πήγε και έριξε το καφέ μου, τον οποίο παρεπιπτώντος είχα φυγαδέψει πίσω από κάτι βιβλία πίσω μου στην βιβλιοθήκη. Έγινα ΤΟΎΡΚΟς, μόλις τον είχα αλλάξει, και ο καφές και τα γυαλιά παντου, ΤΙ ΚΑΝΕΙς αρπάζεις το παιδί από τα γυαλιά, κυνηγάς τον καφέ που παέι προς τα χαλιά, κλείνεις το σίδερο, μαζεύεις τα σκυλιά που πάνε προς τον καφέ, ή βάζεις τις φωνές???? Ε! τότε το είπα και εγώ. Του φώναξα του πήρα το χέρι, τον κοίταξα στα μάτια και του είπα ότι: "Κοίτα τι έκανες, ΚΑΚΟ ΠΑΙΔΙ, ΚΑΚΟ!!!".Άρπαξα μια πετσέτα από τα ασιδέρωτα την έριξα πάνω στα συντρίμια, και φωναξα τον άντρα μου να βγει να καθαρίσει και να μαζέψει τα σκυλιά μέχρι να καθαριστώ εγώ και ο μικρός. Περιττό να σας πω ότι μεταξύ σοβαρού και αστείου, ακόμα μου το χτυπάει ο άντρας μου και ότι ακόμα νιώθω χάλια. Ξέρω ότι δεν είναι τόσο σοβαρό και δεν με κάνει άχρηστη, αλλά ρε κορίτσια γκρεμίστηκε ο κόσμος μου, εκανα αυτό που όχι μόνο δεν πίστευα ποτέ, αλλά μάλωνα και τους άλλους. Τελικά κατάλαβα για πρώτη φορά, ότι το να ξεφεύγουμε καμιά φορά έστω και τόσο, μας κάνει να καταλαβαίνουμε πρώτον ότι είμαστε άνθρωποι, και δεύτερον πόσο λατρεύουμε τα παιδιά μας, γιατι αμέσως μετανιώνουμε και αυτό μας κάνει καλύτερες μανούλες.
Φανή μου να είσαι γερή και δυνατή, να αντέχεις και να προσέχεις τα αγγελούδια σου, να παίρνεις δύναμη από αυτά που κάνεις για τα παιδιά σου και όχι από αυτά που δεν κάνεις. Και να μην κάνεις τις δουλειές του σπιτιού κάθε μέρα αλλά μέρα παρα μέρα, και τότε να ζητάς την βοήθεια της μαμάς σου, νιώσε αυτοπεποίθηση και όλα θα έρθουν... Καλή τύχη!!!