elena25 έγραψε:Ωραίο θέμα και μεγάλο Κατ... Χωράει πολύ συζήτηση εδώ...

elena25 έγραψε:Απωθημένα...

Από πολύ μικρά, ασήμαντα, έως τεράστια. Από υλικά έως συναισθηματικά.

Προσωπικά έχω αρκετά απωθημένα.

Ένα από αυτά είναι ότι δεν έχω ακούσει "συγνώμη" ειλικρινή από τους γονείς μου. Ούτε ένα "σ' αγαπώ" από τη μάνα μου. Δε λέω πως δεν το νιώθει, πως δε με αγαπάει αλλά θα ήθελα να το ακούσω κιόλας.

Γενικά, πράγματα που θα ήθελα και δεν τα έχω και που ζηλεύω τους άλλους που τα έχουν αποκτήσει. Και τότε στενοχωριέμαι περισσότερο γιατί νιώθω κακός άνθρωπος.

Να σου προτεινω μια ζεν συμβουλη? (ζεν το λεω αστειευομενη) αποδεξου την ετσι οπως ειναι για να προχωρησεις.Μην ζητας τιποτα,δωσε εσυ αν μπορεις κ προχωρα σε ξεχωριστο δρομο.
Ο γκουρου του μεσονυχτιου μιλησε

elena25 έγραψε:Απωθημένα...

Από πολύ μικρά, ασήμαντα, έως τεράστια. Από υλικά έως συναισθηματικά.

Προσωπικά έχω αρκετά απωθημένα.

Ένα από αυτά είναι ότι δεν έχω ακούσει "συγνώμη" ειλικρινή από τους γονείς μου. Ούτε ένα "σ' αγαπώ" από τη μάνα μου. Δε λέω πως δεν το νιώθει, πως δε με αγαπάει αλλά θα ήθελα να το ακούσω κιόλας.

Γενικά, πράγματα που θα ήθελα και δεν τα έχω και που ζηλεύω τους άλλους που τα έχουν αποκτήσει. Και τότε στενοχωριέμαι περισσότερο γιατί νιώθω κακός άνθρωπος.

συγνώμη απο τους γονείς μην περιμένεις ν'ακούσεις ...έχω τσακωθεί άπειρες φορές με τη μαμά μου και φυσικά ποτέ δεν παραδέχεται το λάθος της εγώ είμαι πάντα αυτή που το "αφήνω" πίσω μου, αλλά δεν με νοιάζει κι όλας γιατί μπροστά σε αυτά που έχει κάνει και συνεχίζει να κάνει για μένα αυτό δεν είναι τίποτα... ούτε απο τον πατέρα μου το περιμένω που έχει κάνει τα άπειρα.. νομίζω αυτό είναι το μεγαλύτερο απωθημένο μου.. "Να ζήσω και να έχω έναν πατέρα δίπλα μου" με πληγώνει το γεγονός πως θα φύγω απο αυτή τη ζωή χωρίς να το έχω ζήσει...

mama katerina έγραψε:

elena25 έγραψε:Απωθημένα...

Από πολύ μικρά, ασήμαντα, έως τεράστια. Από υλικά έως συναισθηματικά.

Προσωπικά έχω αρκετά απωθημένα.

Ένα από αυτά είναι ότι δεν έχω ακούσει "συγνώμη" ειλικρινή από τους γονείς μου. Ούτε ένα "σ' αγαπώ" από τη μάνα μου. Δε λέω πως δεν το νιώθει, πως δε με αγαπάει αλλά θα ήθελα να το ακούσω κιόλας.

Γενικά, πράγματα που θα ήθελα και δεν τα έχω και που ζηλεύω τους άλλους που τα έχουν αποκτήσει. Και τότε στενοχωριέμαι περισσότερο γιατί νιώθω κακός άνθρωπος.

συγνώμη απο τους γονείς μην περιμένεις ν'ακούσεις ...έχω τσακωθεί άπειρες φορές με τη μαμά μου και φυσικά ποτέ δεν παραδέχεται το λάθος της εγώ είμαι πάντα αυτή που το "αφήνω" πίσω μου, αλλά δεν με νοιάζει κι όλας γιατί μπροστά σε αυτά που έχει κάνει και συνεχίζει να κάνει για μένα αυτό δεν είναι τίποτα... ούτε απο τον πατέρα μου το περιμένω που έχει κάνει τα άπειρα.. νομίζω αυτό είναι το μεγαλύτερο απωθημένο μου.. "Να ζήσω και να έχω έναν πατέρα δίπλα μου" με πληγώνει το γεγονός πως θα φύγω απο αυτή τη ζωή χωρίς να το έχω ζήσει...

Πολλοι ειναι αποντες και παροντες ταυτοχρονα.μεγαλη συζητηση αυτη..

litsakos έγραψε:

mama katerina έγραψε:

elena25 έγραψε:Απωθημένα...

Από πολύ μικρά, ασήμαντα, έως τεράστια. Από υλικά έως συναισθηματικά.

Προσωπικά έχω αρκετά απωθημένα.

Ένα από αυτά είναι ότι δεν έχω ακούσει "συγνώμη" ειλικρινή από τους γονείς μου. Ούτε ένα "σ' αγαπώ" από τη μάνα μου. Δε λέω πως δεν το νιώθει, πως δε με αγαπάει αλλά θα ήθελα να το ακούσω κιόλας.

Γενικά, πράγματα που θα ήθελα και δεν τα έχω και που ζηλεύω τους άλλους που τα έχουν αποκτήσει. Και τότε στενοχωριέμαι περισσότερο γιατί νιώθω κακός άνθρωπος.

συγνώμη απο τους γονείς μην περιμένεις ν'ακούσεις ...έχω τσακωθεί άπειρες φορές με τη μαμά μου και φυσικά ποτέ δεν παραδέχεται το λάθος της εγώ είμαι πάντα αυτή που το "αφήνω" πίσω μου, αλλά δεν με νοιάζει κι όλας γιατί μπροστά σε αυτά που έχει κάνει και συνεχίζει να κάνει για μένα αυτό δεν είναι τίποτα... ούτε απο τον πατέρα μου το περιμένω που έχει κάνει τα άπειρα.. νομίζω αυτό είναι το μεγαλύτερο απωθημένο μου.. "Να ζήσω και να έχω έναν πατέρα δίπλα μου" με πληγώνει το γεγονός πως θα φύγω απο αυτή τη ζωή χωρίς να το έχω ζήσει...

Πολλοι ειναι αποντες και παροντες ταυτοχρονα.μεγαλη συζητηση αυτη..

elena25 έγραψε:Μεγάλη δε θα πεις τίποτα.

Βασικά, πιο πολύ πληγώνομαι από το γεγονός ότι δεν είναι περήφανοι για μένα. Και ποτέ δεν είναι ευχαριστημένοι. Δε με νοιάζει τόσο για τον πατέρα μου, όσο για τη μάνα μου.

Αλλά η κουβέντα πάει αλλού.

elena25 έγραψε:Μεγάλη δε θα πεις τίποτα.

Βασικά, πιο πολύ πληγώνομαι από το γεγονός ότι δεν είναι περήφανοι για μένα. Και ποτέ δεν είναι ευχαριστημένοι. Δε με νοιάζει τόσο για τον πατέρα μου, όσο για τη μάνα μου.

Αλλά η κουβέντα πάει αλλού.

litsakos έγραψε:

elena25 έγραψε:Απωθημένα...

Από πολύ μικρά, ασήμαντα, έως τεράστια. Από υλικά έως συναισθηματικά.

Προσωπικά έχω αρκετά απωθημένα.

Ένα από αυτά είναι ότι δεν έχω ακούσει "συγνώμη" ειλικρινή από τους γονείς μου. Ούτε ένα "σ' αγαπώ" από τη μάνα μου. Δε λέω πως δεν το νιώθει, πως δε με αγαπάει αλλά θα ήθελα να το ακούσω κιόλας.

Γενικά, πράγματα που θα ήθελα και δεν τα έχω και που ζηλεύω τους άλλους που τα έχουν αποκτήσει. Και τότε στενοχωριέμαι περισσότερο γιατί νιώθω κακός άνθρωπος.

Να σου προτεινω μια ζεν συμβουλη? (ζεν το λεω αστειευομενη) αποδεξου την ετσι οπως ειναι για να προχωρησεις.Μην ζητας τιποτα,δωσε εσυ αν μπορεις κ προχωρα σε ξεχωριστο δρομο.
Ο γκουρου του μεσονυχτιου μιλησε

ortikaki έγραψε:Το δικο μου ειναι τελειως διαφορετικο απο τα δικα σας.Οι γονεις μου ποτε δεν ειχαν την οικονομικη δυνατοτητα να μας προσφερουν το κατι παραπανο,βλεπετε φτωχοι ανθρωποι απο φτωχες οικογενειες,ποτε δεν ειχαμε αυτο που ειχαν τα αλλα παιδια πολλα ρουχα,πολλα παιχνιδια,μοντερνα επιπλα,τελος παντων ολα!!Για να μη παρεξηγηθω απωθημενο μου δεν ειναι τα πλουτη αλλα η ανετη ζωη δλδ να μη ζοριζομαι να αγορασω κατι σκεφτομενη πως δε θα εχω να πληρωσω τη δεη μου για παραδειγμα.Να θελω να παω μια εκδρομη και να μη σκεφτομαι πως δε θα μπορεσω να παρω τα τροφιμα του επομενου μηνα.
με καταλαβατε;;;;

litsakos έγραψε:

ortikaki έγραψε:Το δικο μου ειναι τελειως διαφορετικο απο τα δικα σας.Οι γονεις μου ποτε δεν ειχαν την οικονομικη δυνατοτητα να μας προσφερουν το κατι παραπανο,βλεπετε φτωχοι ανθρωποι απο φτωχες οικογενειες,ποτε δεν ειχαμε αυτο που ειχαν τα αλλα παιδια πολλα ρουχα,πολλα παιχνιδια,μοντερνα επιπλα,τελος παντων ολα!!Για να μη παρεξηγηθω απωθημενο μου δεν ειναι τα πλουτη αλλα η ανετη ζωη δλδ να μη ζοριζομαι να αγορασω κατι σκεφτομενη πως δε θα εχω να πληρωσω τη δεη μου για παραδειγμα.Να θελω να παω μια εκδρομη και να μη σκεφτομαι πως δε θα μπορεσω να παρω τα τροφιμα του επομενου μηνα.
με καταλαβατε;;;;

Σαν παιδι ειχα μπολικα υλικα αγαθα,υπηρχε οικονομικη ανεση στο σπιτι.Με τα παιχνιδια μου και με τα ρουχα μου μεγαλωσαν αρκετα παιδια στην γειτονια μας.Αλλα ποτε δεν ειχα την μαμα μου αφου σκοτωθηκε σε τροχαιο οταν ημουν 7 μηνων,κ νηπια τα αδερφια μου. Ο μπαμπας μου δουλευε πολυ,ειχε αφοσιωθει στην καριερα του. Δεν θυμαμαι να χαιρομουν ιδιαιτερα ουτε τα παιχνιδια μου ουτε τα ρουχα μου,κ γενικως ηταν καπως ζορικα τα παιδικα μου χρονια. Το κενο δεν γεμιζει(ακριβως οπως λεει κ η mamavivo πιο πανω).Μενει εκει,κενο.
Τωρα που ειμαι ενηλικας,εχω οικογενεια κ δεν ειμαι στο πατρικο μου πια,ζοριζομαστε καπως οικονομικα τελευταια αφου δεν εργαζομαι ειλικρινα μπορει να θυμωνω ,κυριως με την κατασταση στην Ελλαδα, αλλα δεν με νοιαζει. Δυστυχως/ευτυχως ξερω οτι δεν μετρανε αυτα,καθολου.

έχεις τοοοοοοόσο δίκιο φιλενάδα!
μόνο οι άνθρωποι μετράνε.
δεν λέω καλές και οι ανέσεις και όντως διευκολύνουν τη ζωή μας, αλλά μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς αυτά.

mama katerina έγραψε:Πόσοι από εμάς (και βάζω και τον εαυτό μου μέσα) δεν είχαμε υπάρξει απωθημένα άλλων ή έχουν υπάρξει οι άλλοι απωθημένα για εμάς; Αλήθεια έχετε αναρωτηθεί ποτέ για ποιο λόγο να «υποφέρουμε» για κάτι που δεν έχουμε και το θέλουμε πάση θυσία; Τι είναι αυτό που μας έλκει τόσο πολύ και τι σημαίνει η λέξη απωθημένο;