1 Ξεκιναω...... Τρι Απρ 24, 2012 10:36 pm
ζουμπι
Πανταχού παρούσα!
Καλημερα κοριτσια.Εχω πολυ,παρα πολυ καιρο να μπω κ να γραψω.Καποιες με ξερουν κ ισως να με θυμηθουν..Εμπαινα καπου-καπου κ διαβαζα τα νεα σας.
Σημερα πηρα τη μεγαλη αποφαση και....ξεκιναω.Εκλεισα ραντεβου στο Αλεξανδρα στο τμημα εξωσωματικης(Τριτη 8 Μαιου).
Πηρα την αποφαση να παιξω πλεον το τελευταιο μου χαρτι...Στην δικη μου περιπτωση(οπως βεβαια κ σε τοσες αλλες γυναικες) ειναι η μονη λυση.Τα χρονια περνανε κ τα αυγουλακια...λιγοστευουν κ "γερνανε" κ αυτα μαζι μου.
Σας γραφω γιατι ηθελα καπου να το πω,να το μοιραστω.Με καταλαβαινετε εσεις.Δεν θελω ακομα να πω τιποτα στους δικους μου.Ασε να ξεκινησουμε,να δουμε πως θα παμε...
Ηξερα απο την αρχη οτι η μονη λυση για να κανουμε ενα παιδακι με τον αντρα μου ειναι η εξωσωματικη(εχουμε αδυναμο σπερμα κ εγω ειμαι με μια ωοθηκη που βγαζει ωαρια,οποτε το θυμηθει...).Πριν 2 περιπου χρονια εμεινα εγγυος φυσιολογικα...πως;;;;;;Μη με ρωτατε...ειναι αυτα τα "τρελα" που κανει η φυση κ μας...αποτελειωνει.Δυστηχως στην 7η εβδομαδα το εμβρυο παλλινδρομησε...Απο τοτε επεσα σε μια απιστευτη μελαγχολια κ ειδα κ επαθα να συνελθω.Για αυτο περασε κ τοσος καιρος να παρω την αποφαση.Τωρα νοιωθω καλα.Δεν παω ουτε με τον αερα της νικητριας αλλα ουτε με το κεφαλι σκυμενο.Παω απλα να κανω την υστατη προσπαθεια.Το οφειλω και στον εαυτο μου κ στον αντρα μου που ειναι συνεχως διπλα μου κ με στηριζει στα παντα!
Για εμας αυτη θα ειναι η πρωτη κ τελευταια εξωσωματικη.Δεν σκεφτομαι τιποτα,δεν ελπιζω τιποτα.Οτι ειναι να γινει, θα γινει.Ολα ειναι θεμα τυχης.Απο εδω κ στο εξης,θα σας χρειαστω.Θα μπαινω να γραφω τα νεα μου.
Καλη μας επιτυχια σε οσες προσπαθουμε και ο Θεος ας ειναι μαζι μας,τωρα που τον χρειαζομαστε.
Φιλια σε ολες!
Σημερα πηρα τη μεγαλη αποφαση και....ξεκιναω.Εκλεισα ραντεβου στο Αλεξανδρα στο τμημα εξωσωματικης(Τριτη 8 Μαιου).
Πηρα την αποφαση να παιξω πλεον το τελευταιο μου χαρτι...Στην δικη μου περιπτωση(οπως βεβαια κ σε τοσες αλλες γυναικες) ειναι η μονη λυση.Τα χρονια περνανε κ τα αυγουλακια...λιγοστευουν κ "γερνανε" κ αυτα μαζι μου.
Σας γραφω γιατι ηθελα καπου να το πω,να το μοιραστω.Με καταλαβαινετε εσεις.Δεν θελω ακομα να πω τιποτα στους δικους μου.Ασε να ξεκινησουμε,να δουμε πως θα παμε...
Ηξερα απο την αρχη οτι η μονη λυση για να κανουμε ενα παιδακι με τον αντρα μου ειναι η εξωσωματικη(εχουμε αδυναμο σπερμα κ εγω ειμαι με μια ωοθηκη που βγαζει ωαρια,οποτε το θυμηθει...).Πριν 2 περιπου χρονια εμεινα εγγυος φυσιολογικα...πως;;;;;;Μη με ρωτατε...ειναι αυτα τα "τρελα" που κανει η φυση κ μας...αποτελειωνει.Δυστηχως στην 7η εβδομαδα το εμβρυο παλλινδρομησε...Απο τοτε επεσα σε μια απιστευτη μελαγχολια κ ειδα κ επαθα να συνελθω.Για αυτο περασε κ τοσος καιρος να παρω την αποφαση.Τωρα νοιωθω καλα.Δεν παω ουτε με τον αερα της νικητριας αλλα ουτε με το κεφαλι σκυμενο.Παω απλα να κανω την υστατη προσπαθεια.Το οφειλω και στον εαυτο μου κ στον αντρα μου που ειναι συνεχως διπλα μου κ με στηριζει στα παντα!
Για εμας αυτη θα ειναι η πρωτη κ τελευταια εξωσωματικη.Δεν σκεφτομαι τιποτα,δεν ελπιζω τιποτα.Οτι ειναι να γινει, θα γινει.Ολα ειναι θεμα τυχης.Απο εδω κ στο εξης,θα σας χρειαστω.Θα μπαινω να γραφω τα νεα μου.
Καλη μας επιτυχια σε οσες προσπαθουμε και ο Θεος ας ειναι μαζι μας,τωρα που τον χρειαζομαστε.
Φιλια σε ολες!