Διαβάζω κι εγώ μετά από αρκετές μέρες το θέμα, συμπάσχω διότι και εγώ, ακριβώς την ημέρα που έγραφες (16 Ιουλίου) ήμουν στο νοσοκομείο για να κάνουμε διακοπή κύησης, λόγω προβλημάτων στο έμβρυο, στην 14η εβδομάδα. Στο παρελθόν είχα άλλη μία παλίνδρομη οπότε.. τι να σου λέω..

Χαίρομαι που είσαι καλύτερα ψυχολογικά και που δείχνεις τέτοιο κουράγιο!

Όσο για την περίοδο δεν ξέρω αν παίζει ρόλο που ήσουν στην 20τόσο εβδομάδα. Όμως εγώ στην πρώτη παλίνδρομη (ήμουν 8η) είχα πάλι περίοδο σε 40 μέρες. Και τώρα που ήμουν στην 14η, επίσης η γιατρός μου είπε ότι σε 40 μέρες θα έχω πάλι. Κανονικά έχω κύκλο 28 ημερών. Νομίζω όμως ότι έχει και να κάνει, με το πόση αιμορραγία είχες μετά την διαδικασία.

Και κάτι ακόμη, από την δική μου εμπειρία: μετά την 1η παλίνδρομη, έκανα ένα "πακέτο" εξετάσεων. Μάλιστα, εγώ επέμεινα να κάνω και περισσότερες εξετάσεις διότι ουσιαστικά με 1 παλίνδρομη, δεν σε βάζουν να κάνεις πολλές. Έκανα ό,τι περισσότερο μπορούσα, αλλά όταν βγήκες ΟΛΕΣ ΟΚ, ρωτήσαμε αν πρέπει να κάνει και ο σύζυγος μας είπαν ΟΧΙ διότι δεν χρειάζεται λέει. Είναι πολύ σπάνιο να είναι εξ αιτίας του συζύγου, λέει, το πρόβλημα.

ΚΙ ΟΜΩΣ!! Τώρα μετά την 2η φορά, έκανε και ο σύζυγος καρυότυπο, σπερμοδιάγραμμα κλπ. Τελικά έχει πρόβλημα στον καρυότυπο!! Μία στις 1000!!! Σπάνιο αλλά συνέβη. ΑΝ το ξέραμε από πριν, θα είχα γλιτώσει σχεδόν ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ και απίστευτη ταλαιπωρία ψυχική και σωματική.

Γι' αυτό σου συνιστώ να κάνετε ΟΛΕΣ τις εξετάσεις ΚΑΙ ΑΚΟΜΗ ΠΑΡΑΠΑΝΩ, αν οι βασικές σας βγουν φυσιολογικές. Δλδ να το εξαντλήσετε το θέμα! Αξίζει!

Εύχομαι κουράγιο κ από εδώ και πέρα.. μόνο καλά...

Σου εύχομαι κορίτσι μου να το ξεπεράσεις γρήγορα αν και ξέρω πως δεν είναι καθόλου εύκολο.Έχασα και έγω το 2ο παιδάκι μου την 36η εβδομάδα και γέννησα φυσιολογικά ένα νεκρό μωρό.Πέρασα όλους τους πόνους της γέννας κανονικά και χωρίς επισκληρίδιο συν ότι άκουγα απο το διπλανο χειρουργείο το κλάμα ενος νεογέννητου,πέρασα δραματικές ώρες.Οταν γύρισα στο σπίτι έκλεγα συνέχεια και δεν έτρωγα τίποτα.Ζούσα μόνο με καφέ για 3 μήνες(έφτασα 45 κιλά)δεν ήθελα να βγώ απο το σπίτι και όπως καταλαβαίνετε ούτε ήθελα να δω μωρό, είχε κολλήσει στο μυαλό μου το δικό μου αγγελούδι,ήταν τόσο όμορφο και γαλήνιο αφού θα έβαζα το χέρι μου στη φωτιά οτι δεν ήταν νεκρό απλώς κοιμόταν, το γλυκό μου κοριτσάκι..Το ξεπέρασα σιγα-σιγα μόνη μου και με την βοηθεια των δικών μου ανθρώπων και έξάλου έπρεπε να συνέλθω για το πρώτο μου κοριτσάκι που ήταν τότε 2,5 χρονών.Να ξέρεις οτι ΜΟΝΗ σου θα το ξεπεράσεις,βάλε τα δυνατά σου, γέμισε τις μπαταρίες σου και βάλε μπροστα για άλλο παιδάκι σύντομα.Κάνε όλες τις εξετάσεις που προβλέπονται και θα δείς όλα θα πάνε καλά,και έγω έχω τώρα ένα δεύτερο κοριτσάκι 9μηνών και όλα είναι καλά......

Νικολετα μου ανατριχιασα με την ιστορια σου τι συνεβη τελικα εμαθεσ τι ειχε το μωρο και πεθανε? Συγγνωμη αν σου ξυνω πληγες απλα και γω 30 Μαιου ημουν για αποξεση βεβαια στην 12 εβδομαδα αλλα μια απωλεια ειναι παντα δυνατο συναισθημα!

athina73 έγραψε:Νικολετα μου ανατριχιασα με την ιστορια σου τι συνεβη τελικα εμαθεσ τι ειχε το μωρο και πεθανε? Συγγνωμη αν σου ξυνω πληγες απλα και γω 30 Μαιου ημουν για αποξεση βεβαια στην 12 εβδομαδα αλλα μια απωλεια ειναι παντα δυνατο συναισθημα!

Το ξέρω!!!κουράγιο και όλα θα γίνουν καλύτερο εξάλλου πάντα υπάρχει κάποιος λόγος που γίνονται κάποια πράγματα,τέλοσπάντων περαστικά να είναι. Μου είπαν οτι ήταν θρόμβοση λώρου,οτι δημιουργήθηκε χωρίς κάποια εμφανή αιτία,ήταν τυχαίο γεγονός μου είπαν αν και 4 μέρες νωρίτερα είχα κάνει nst k doppler δεν φάνηκε τίποτα, ολα καλά και απλώς περίμενα να γεννήσω απο βδομάδα σε βδομάδα.Ημουν τόσο σίγουρη οτι όλα θα πάνε καλά που δεν έδωσα σημασία οτι δεν άκουγα το μωρό,, με αποτέλεσμα να είναι 2 μέρες νεκρό μέσα μου,μεγάλη βλακεία μερικές φορές ακόμα το σκέφτομαι και λέω οτι ίσως να το είχα προλάβει αν πήγαινα πιο έγκαιρα να δω τι συμβαίνει......Υποψιάζομαι οτι είχα ζάχαρο και ο γιατρός μου δεν έδωσε σημασία συν οτι με έδιωξε με 16 πίεση 4 μέρες πριν.Να πω την μαύρη μου αλήθεια κάπνιζα κιόλας λίγο απο τότε το έκοψα μαχαίρι βέβαια και τσατίζομαι πολύ οταν βλέπω έγκυο να καπνίζει...Αυτά το ολίγα λοιπόν χαιρετώ ΦΙΛΙΑ...!!!!

nikoletta10 έγραψε:

athina73 έγραψε:Νικολετα μου ανατριχιασα με την ιστορια σου τι συνεβη τελικα εμαθεσ τι ειχε το μωρο και πεθανε? Συγγνωμη αν σου ξυνω πληγες απλα και γω 30 Μαιου ημουν για αποξεση βεβαια στην 12 εβδομαδα αλλα μια απωλεια ειναι παντα δυνατο συναισθημα!

Το ξέρω!!!κουράγιο και όλα θα γίνουν καλύτερο εξάλλου πάντα υπάρχει κάποιος λόγος που γίνονται κάποια πράγματα,τέλοσπάντων περαστικά να είναι. Μου είπαν οτι ήταν θρόμβοση λώρου,οτι δημιουργήθηκε χωρίς κάποια εμφανή αιτία,ήταν τυχαίο γεγονός μου είπαν αν και 4 μέρες νωρίτερα είχα κάνει nst k doppler δεν φάνηκε τίποτα, ολα καλά και απλώς περίμενα να γεννήσω απο βδομάδα σε βδομάδα.Ημουν τόσο σίγουρη οτι όλα θα πάνε καλά που δεν έδωσα σημασία οτι δεν άκουγα το μωρό,, με αποτέλεσμα να είναι 2 μέρες νεκρό μέσα μου,μεγάλη βλακεία μερικές φορές ακόμα το σκέφτομαι και λέω οτι ίσως να το είχα προλάβει αν πήγαινα πιο έγκαιρα να δω τι συμβαίνει......Υποψιάζομαι οτι είχα ζάχαρο και ο γιατρός μου δεν έδωσε σημασία συν οτι με έδιωξε με 16 πίεση 4 μέρες πριν.Να πω την μαύρη μου αλήθεια κάπνιζα κιόλας λίγο απο τότε το έκοψα μαχαίρι βέβαια και τσατίζομαι πολύ οταν βλέπω έγκυο να καπνίζει...Αυτά το ολίγα λοιπόν χαιρετώ ΦΙΛΙΑ...!!!!

Εκανες ποτε εξετάσεις για θρομβοφιλια;Επαθα κι εγω ακριβώς το ίδιο στην 27η εβδομάδα και ενω στην αρχή μου είπαν τυχαίο γεγονός μετά απο πολλές εξετάσεις που έκανα ήμουν εταιροζυγωτης και είχα και ερυθηματωδη λύκο.Αν δεν έχεις κανει πριν μείνεις ξανά έγκυος κανε τις εξετάσεις να σιγουρευτείς.

Κων/να μου έμεινα ξανά έγκυος μετά απο 9 σχεδον χρόνια (έχω ήδη ένα κορίτσάκι 11 χρονών)και έχω μία μπέμπα τώρα 9 μηνών,ο γιατρός μου,έκανα την βλακεία να πάω στον ίδιο,μου είπε ότι ήταν τυχαίο γεγονός ίσως να είχε τραυματίσει τον λώρο το ίδιο το μώρο και έκανε θρόμβο μου είπε, κάνεις δεν ξέρει τι φταίει και ακολούθησα μόνο μια αγωγή με σαλοσπίρ ούτε καν ενέσεις.Βέβαια ο κύριος βρήκε μία πρόφαση να μην με αναλάβει τελικά γιατί θα έλειπε σε συνέδριο όπως είπε..Για να μην τα πολυλογώ βρήκα τον τωρινό μου γιατρό και ευχαριστω τον Θεό που τον έφερε στη ζωη μου, γιατι εν το μεταξυ είχα φάει πορτα και απο αλλη μεγαλογιατρο του Ελενα.Ο οποίος μου είπε ότι είναι αργά(ήμουν ήδη 3,5 μηνων)πλέων να κάνω αύτες τις εξετάσεις που μου είπες και ότι θα προχωρήσουμε με πολύ προσοχη, στην άρχη με σαλοσπίρ και αργότερα με ένεσεις,με ήρεμησε με καθησύχασε και τελικά πήγαν όλα καλά.Έκανα βέβαια εξετάσεις συνέχεια και παρακολουθούσα το μωρό πολυ στενά ειδικά τους 2 τελευταίους μήνες σχεδόν κάθε 4 μέρες.....

Χαίρομαι που όλα ειναι καλά Νικολέτα μου ο θεός να σου προστατευτεί για πάντα τα παιδάκια σου και να χαρίζει σε όλες τις γυναίκες στον κόσμο τα παιδάκια που τόσο πολύ θέλουν να έχουν.

Stin egimosini eixa aima kafe mera sto 2 trimeno kai meta apokoli plakoundas.Mazi me aima arxiza na xano kai amniako igro.Auto bori na simvi otan kapxios exi fromvoilia?Mporis na patis aimoragia?Poso kostizi eksetasi fromvofilias kai pou kanis kai poso kostizoun?

Δυστυχώς κι εγώ έχω μια ανάλογη πρόσφατη εμπειρία.
Στις 4 ιουλίου γέννησα με φυσιολογικό τοκετό το ήδη νεκρό αγοράκι μου στην 19η εβδομάδα. Ήταν η πρώτη μου κύηση. Η διαδικασία του τοκετού κράτησε σχεδόν 48 ώρες γιατί δεν με έπιαναν τα χάπια για τις οδύνες. Εφιαλτική εμπειρία.
Η αιτία, εμβρυικός ύδρωπας, μια χρωμοσωμιακή ανωμαλία με πιθανότητες 1/3500..χάσαμε την γη κάτω απο τα πόδια μας μόλις μας έγινε γνωστό.
Η αντιμετώπιση του γιατρού μου άθλια..δεν θα την σχολιάσω εδώ. Είχα την τύχη μέσα απο αυτή την εμπειρία να γνωρίσω έναν εξαιρετικό γιατρό ο οποίος ανέλαβε όλη την διαδικασία του τοκετού και τον οποίο ευχαριστώ για την στήριξη του η οποία δεν ήταν μόνο ιατρική αλλά και ψυχολογική.

Ο χρόνος είναι ο μοναδικός γιατρός σε τέτοιες περιπτώσεις. Μετά από ένα μήνα μπορώ να πω ότι νιώθω σαφώς καλύτερα. Δεν ξεπερνιέται εύκολα μια τέτοια κατάσταση αλλά με την βοήθεια των δικών μου ανθρώπων πήρα δύναμη να προχωρήσω. Όρεξη δεν έχω για τίποτα, δουλεύω πολλές ώρες για να ξεχνιέμαι και αυτό με έχει βοηθήσει πολύ.

Σχετικά με την περίοδο κι εμένα μου είπε ο γιατρός σε 40 μέρες να την περιμένω.

Merjana έγραψε:Δυστυχώς κι εγώ έχω μια ανάλογη πρόσφατη εμπειρία.
Στις 4 ιουλίου γέννησα με φυσιολογικό τοκετό το ήδη νεκρό αγοράκι μου στην 19η εβδομάδα. Ήταν η πρώτη μου κύηση. Η διαδικασία του τοκετού κράτησε σχεδόν 48 ώρες γιατί δεν με έπιαναν τα χάπια για τις οδύνες. Εφιαλτική εμπειρία.
Η αιτία, εμβρυικός ύδρωπας, μια χρωμοσωμιακή ανωμαλία με πιθανότητες 1/3500..χάσαμε την γη κάτω απο τα πόδια μας μόλις μας έγινε γνωστό.
Η αντιμετώπιση του γιατρού μου άθλια..δεν θα την σχολιάσω εδώ. Είχα την τύχη μέσα απο αυτή την εμπειρία να γνωρίσω έναν εξαιρετικό γιατρό ο οποίος ανέλαβε όλη την διαδικασία του τοκετού και τον οποίο ευχαριστώ για την στήριξη του η οποία δεν ήταν μόνο ιατρική αλλά και ψυχολογική.

Ο χρόνος είναι ο μοναδικός γιατρός σε τέτοιες περιπτώσεις. Μετά από ένα μήνα μπορώ να πω ότι νιώθω σαφώς καλύτερα. Δεν ξεπερνιέται εύκολα μια τέτοια κατάσταση αλλά με την βοήθεια των δικών μου ανθρώπων πήρα δύναμη να προχωρήσω. Όρεξη δεν έχω για τίποτα, δουλεύω πολλές ώρες για να ξεχνιέμαι και αυτό με έχει βοηθήσει πολύ.

Σχετικά με την περίοδο κι εμένα μου είπε ο γιατρός σε 40 μέρες να την περιμένω.

merjana μου σας διαβαζα οταν εμπαινες και ξερω την ιστορια σου μετα απο λιγες μερες εγινα μελος στην ομαδουλα που ησουν.δεν θα σου κρυψω οτι εκλαιγα με μαυρο δακρυ (και πιο ευσυγκινητη λογω εγκυμοσυνης)ειλικρινα σου ευχομαι τα καλυτερα απο εδω και μπρος σιγουρα παντα μενει μια πληγη ανοιχτη αλλα ο χρονος θα βοηθησει.να μπαινεις να μας λες τα νεα σου.ευχομαι καποια στιγμη οταν θα εισαι ετοιμη να αποκτησεις ενα υγιεστατο παιδακι.πιστεψε με μετα απο τετοιες δοκιμασιες ερχονται τα καλυτερα.κοριτσια οσες το αντιμετωπισατε κουραγιο υπομονη και ολα καλα θα πανε στο μελλον.πολλα γλυκα φιλια.

Fotitsa έγραψε:Stin egimosini eixa aima kafe mera sto 2 trimeno kai meta apokoli plakoundas.Mazi me aima arxiza na xano kai amniako igro.Auto bori na simvi otan kapxios exi fromvoilia?Mporis na patis aimoragia?Poso kostizi eksetasi fromvofilias kai pou kanis kai poso kostizoun?

Δεν νομίζω,αλλά δεν έχεις τίποτα να χάσεις αν την κάνεις,η αλήθεια είναι πως είναι λίγο ακριβή αλλά μπορείς να την γράψεις στο βιβλιάριο σου και να πληρώσεις μόνο συμμετοχή ή να την κάνεις σε κάποιο δημόσιο νοσοκομείο...Η αδερφή μου πριν 6 χρόνια πλήρωσε, αν δε κάνω λάθος, 350euro, δεν την έγραψε όμως...

marilou27 έγραψε:

Merjana έγραψε:Δυστυχώς κι εγώ έχω μια ανάλογη πρόσφατη εμπειρία.
Στις 4 ιουλίου γέννησα με φυσιολογικό τοκετό το ήδη νεκρό αγοράκι μου στην 19η εβδομάδα. Ήταν η πρώτη μου κύηση. Η διαδικασία του τοκετού κράτησε σχεδόν 48 ώρες γιατί δεν με έπιαναν τα χάπια για τις οδύνες. Εφιαλτική εμπειρία.
Η αιτία, εμβρυικός ύδρωπας, μια χρωμοσωμιακή ανωμαλία με πιθανότητες 1/3500..χάσαμε την γη κάτω απο τα πόδια μας μόλις μας έγινε γνωστό.
Η αντιμετώπιση του γιατρού μου άθλια..δεν θα την σχολιάσω εδώ. Είχα την τύχη μέσα απο αυτή την εμπειρία να γνωρίσω έναν εξαιρετικό γιατρό ο οποίος ανέλαβε όλη την διαδικασία του τοκετού και τον οποίο ευχαριστώ για την στήριξη του η οποία δεν ήταν μόνο ιατρική αλλά και ψυχολογική.

Ο χρόνος είναι ο μοναδικός γιατρός σε τέτοιες περιπτώσεις. Μετά από ένα μήνα μπορώ να πω ότι νιώθω σαφώς καλύτερα. Δεν ξεπερνιέται εύκολα μια τέτοια κατάσταση αλλά με την βοήθεια των δικών μου ανθρώπων πήρα δύναμη να προχωρήσω. Όρεξη δεν έχω για τίποτα, δουλεύω πολλές ώρες για να ξεχνιέμαι και αυτό με έχει βοηθήσει πολύ.

Σχετικά με την περίοδο κι εμένα μου είπε ο γιατρός σε 40 μέρες να την περιμένω.

merjana μου σας διαβαζα οταν εμπαινες και ξερω την ιστορια σου μετα απο λιγες μερες εγινα μελος στην ομαδουλα που ησουν.δεν θα σου κρυψω οτι εκλαιγα με μαυρο δακρυ (και πιο ευσυγκινητη λογω εγκυμοσυνης)ειλικρινα σου ευχομαι τα καλυτερα απο εδω και μπρος σιγουρα παντα μενει μια πληγη ανοιχτη αλλα ο χρονος θα βοηθησει.να μπαινεις να μας λες τα νεα σου.ευχομαι καποια στιγμη οταν θα εισαι ετοιμη να αποκτησεις ενα υγιεστατο παιδακι.πιστεψε με μετα απο τετοιες δοκιμασιες ερχονται τα καλυτερα.κοριτσια οσες το αντιμετωπισατε κουραγιο υπομονη και ολα καλα θα πανε στο μελλον.πολλα γλυκα φιλια.

Marilou27 σε ευχαριστώ πολύ πολύ για τις ευχές σου! Σου εύχομαι μια υγιή τελειόμηνη εγκυμοσύνη!

Merjana έγραψε:Δυστυχώς κι εγώ έχω μια ανάλογη πρόσφατη εμπειρία.
Στις 4 ιουλίου γέννησα με φυσιολογικό τοκετό το ήδη νεκρό αγοράκι μου στην 19η εβδομάδα. Ήταν η πρώτη μου κύηση. Η διαδικασία του τοκετού κράτησε σχεδόν 48 ώρες γιατί δεν με έπιαναν τα χάπια για τις οδύνες. Εφιαλτική εμπειρία.
Η αιτία, εμβρυικός ύδρωπας, μια χρωμοσωμιακή ανωμαλία με πιθανότητες 1/3500..χάσαμε την γη κάτω απο τα πόδια μας μόλις μας έγινε γνωστό.
Η αντιμετώπιση του γιατρού μου άθλια..δεν θα την σχολιάσω εδώ. Είχα την τύχη μέσα απο αυτή την εμπειρία να γνωρίσω έναν εξαιρετικό γιατρό ο οποίος ανέλαβε όλη την διαδικασία του τοκετού και τον οποίο ευχαριστώ για την στήριξη του η οποία δεν ήταν μόνο ιατρική αλλά και ψυχολογική.

Ο χρόνος είναι ο μοναδικός γιατρός σε τέτοιες περιπτώσεις. Μετά από ένα μήνα μπορώ να πω ότι νιώθω σαφώς καλύτερα. Δεν ξεπερνιέται εύκολα μια τέτοια κατάσταση αλλά με την βοήθεια των δικών μου ανθρώπων πήρα δύναμη να προχωρήσω. Όρεξη δεν έχω για τίποτα, δουλεύω πολλές ώρες για να ξεχνιέμαι και αυτό με έχει βοηθήσει πολύ.

Σχετικά με την περίοδο κι εμένα μου είπε ο γιατρός σε 40 μέρες να την περιμένω.

Νοιώθω απόλυτα πως αισθάνεσαι πίστεψέ με,έχουν περάσει 9 χρόνια απο την δική μου περίπτωση και ακόμα το σκέφτομαι πολλές φορές ειδικά μερικά βράδυα που δεν μου κολλάει ύπνος.Το ξεπερνάς, αλλά δεν το ξεχνάς ποτέ...........

konstantina έγραψε:Χαίρομαι που όλα ειναι καλά Νικολέτα μου ο θεός να σου προστατευτεί για πάντα τα παιδάκια σου και να χαρίζει σε όλες τις γυναίκες στον κόσμο τα παιδάκια που τόσο πολύ θέλουν να έχουν.

Σ'ευχαριστώ πολύ το ίδιο εύχομαι και για σένα να 'σαι καλά!!!!!!!

Merjana έγραψε:

marilou27 έγραψε:

Merjana έγραψε:Δυστυχώς κι εγώ έχω μια ανάλογη πρόσφατη εμπειρία.
Στις 4 ιουλίου γέννησα με φυσιολογικό τοκετό το ήδη νεκρό αγοράκι μου στην 19η εβδομάδα. Ήταν η πρώτη μου κύηση. Η διαδικασία του τοκετού κράτησε σχεδόν 48 ώρες γιατί δεν με έπιαναν τα χάπια για τις οδύνες. Εφιαλτική εμπειρία.
Η αιτία, εμβρυικός ύδρωπας, μια χρωμοσωμιακή ανωμαλία με πιθανότητες 1/3500..χάσαμε την γη κάτω απο τα πόδια μας μόλις μας έγινε γνωστό.
Η αντιμετώπιση του γιατρού μου άθλια..δεν θα την σχολιάσω εδώ. Είχα την τύχη μέσα απο αυτή την εμπειρία να γνωρίσω έναν εξαιρετικό γιατρό ο οποίος ανέλαβε όλη την διαδικασία του τοκετού και τον οποίο ευχαριστώ για την στήριξη του η οποία δεν ήταν μόνο ιατρική αλλά και ψυχολογική.

Ο χρόνος είναι ο μοναδικός γιατρός σε τέτοιες περιπτώσεις. Μετά από ένα μήνα μπορώ να πω ότι νιώθω σαφώς καλύτερα. Δεν ξεπερνιέται εύκολα μια τέτοια κατάσταση αλλά με την βοήθεια των δικών μου ανθρώπων πήρα δύναμη να προχωρήσω. Όρεξη δεν έχω για τίποτα, δουλεύω πολλές ώρες για να ξεχνιέμαι και αυτό με έχει βοηθήσει πολύ.

Σχετικά με την περίοδο κι εμένα μου είπε ο γιατρός σε 40 μέρες να την περιμένω.

merjana μου σας διαβαζα οταν εμπαινες και ξερω την ιστορια σου μετα απο λιγες μερες εγινα μελος στην ομαδουλα που ησουν.δεν θα σου κρυψω οτι εκλαιγα με μαυρο δακρυ (και πιο ευσυγκινητη λογω εγκυμοσυνης)ειλικρινα σου ευχομαι τα καλυτερα απο εδω και μπρος σιγουρα παντα μενει μια πληγη ανοιχτη αλλα ο χρονος θα βοηθησει.να μπαινεις να μας λες τα νεα σου.ευχομαι καποια στιγμη οταν θα εισαι ετοιμη να αποκτησεις ενα υγιεστατο παιδακι.πιστεψε με μετα απο τετοιες δοκιμασιες ερχονται τα καλυτερα.κοριτσια οσες το αντιμετωπισατε κουραγιο υπομονη και ολα καλα θα πανε στο μελλον.πολλα γλυκα φιλια.

Marilou27 σε ευχαριστώ πολύ πολύ για τις ευχές σου! Σου εύχομαι μια υγιή τελειόμηνη εγκυμοσύνη!

σε ευχαριστω παρα πολυ merjana μου πολλα φιλια

Merjana έγραψε:Δυστυχώς κι εγώ έχω μια ανάλογη πρόσφατη εμπειρία.
Στις 4 ιουλίου γέννησα με φυσιολογικό τοκετό το ήδη νεκρό αγοράκι μου στην 19η εβδομάδα. Ήταν η πρώτη μου κύηση. Η διαδικασία του τοκετού κράτησε σχεδόν 48 ώρες γιατί δεν με έπιαναν τα χάπια για τις οδύνες. Εφιαλτική εμπειρία.
Η αιτία, εμβρυικός ύδρωπας, μια χρωμοσωμιακή ανωμαλία με πιθανότητες 1/3500..χάσαμε την γη κάτω απο τα πόδια μας μόλις μας έγινε γνωστό.
Η αντιμετώπιση του γιατρού μου άθλια..δεν θα την σχολιάσω εδώ. Είχα την τύχη μέσα απο αυτή την εμπειρία να γνωρίσω έναν εξαιρετικό γιατρό ο οποίος ανέλαβε όλη την διαδικασία του τοκετού και τον οποίο ευχαριστώ για την στήριξη του η οποία δεν ήταν μόνο ιατρική αλλά και ψυχολογική.

Ο χρόνος είναι ο μοναδικός γιατρός σε τέτοιες περιπτώσεις. Μετά από ένα μήνα μπορώ να πω ότι νιώθω σαφώς καλύτερα. Δεν ξεπερνιέται εύκολα μια τέτοια κατάσταση αλλά με την βοήθεια των δικών μου ανθρώπων πήρα δύναμη να προχωρήσω. Όρεξη δεν έχω για τίποτα, δουλεύω πολλές ώρες για να ξεχνιέμαι και αυτό με έχει βοηθήσει πολύ.

Σχετικά με την περίοδο κι εμένα μου είπε ο γιατρός σε 40 μέρες να την περιμένω.

Merjana μου ψιλο-παρόμοια περίπτωση είμαι και εγώ, στς 16 Ιουλίου διακόψαμε και ήμουν 14η εβδομάδα, κανονικά όπως προείπα, διαδικασία τοκετού κλπ. Δεν έκανα τόσες ώρες όσο εσύ, χαρά στο κουράγιο σου... εγώ έκανα περίπου 9 ώρες. Ήταν όμως πολύ επώδυνο.. άκουγα και τα νεογέννητα από δίπλα

Και μπράβο που αισθάνεσαι καλύτερα ήδη!! Έτσι πρέπει. Εγώ δεν έχω επιστρέψει ακόμη στη δουλειά οπότε έχω μπροστά μου και το δύσκολο έργο της προσαρμογής. Έλειψα 3 μήνες και τώρα επιστρέφω, με άδεια χέρια (όχι μανούλα) και θαναι δύσκολο κι αυτό. Τι να κάνουμε, κουράγιο μας πρέπει.

Σας είπαν τπτ για τη χρωμοσωμική ανωμαλία; Κάνατε εξετάσεις; Σας είπαν τπτ για εξωσωματική ή φυσιολογικά θα πάτε πάλι; Εμενα δυστυχώς ήταν η 2η φορά. Μας μίλησαν πάνω πάνω για εξωσωματική με προεμφυτευτικό έλεγχο αλλά μας είπαν ίσως άλλη μια φορά να δοκιμάσουμε κανονικά. Έβγαλε ένα μικρό προβληματάκι ο άντρας μου στον καρυότυπο που δεν ξέρουμε αν επηρεάζει ή όχι..


Το καλύτερο σου εύχομαι στο εξής, άλλο κακό να μην έρθει και σύντομα να χουμε τα (υγιή) παιδάκια μας στην αγκαλια μας.....

Στην δική μου περίπτωση αποκλείσαμε με εξετάσεις που έγιναν στην εγκυμοσύνη όλα τα αίτια που μπορούν να προκαλέσουν ύδρωπα όπως τοξόπλασμα, κυτταρομεγαλοιό, έρπη και άλλα μεταδιδόμενα νοσήματα. Όλα αρνητικά. Οπότε κατά 99,9% μας είπαν ότι πρόκειται για χρωμοσωμιακή ανωμαλία.

Ζητήσαμε καρυότυπο για το μωρό όμως λόγω του ότι είχε ήδη καταλήξει 4 μέρες πριν τον τοκετό μας είπαν ότι τα αποτελέσματα δεν θα ήταν απολύτως σαφή.

Τρέμω στην ιδέα ότι μπορεί να ξανασυμβεί..δεν είμαι έτοιμη για μια δεύτερη εγκυμοσύνη και οι γιατροί μου είπαν να περιμένω 4-6 μήνες. Δεν μας μίλησαν για εξωσωματική, ίσως επειδή το θεωρούν τυχαίο γεγονός και ήταν πρώτη κύηση. Αυτό που μας συμβούλευσαν είναι σε μελλοντική κύηση στην 9η-10η εβδομάδα να γίνει λήψη τροφοβλάστη, ώστε να μην ξαναπεράσω την διαδικασία του τοκετού και να γνωρίζουμε νωρίς.

Σου προτείνω ανεπιφύλακτα να γυρίσεις όσο πιο σύντομα στην δουλειά, εγώ βοηθήθηκα πολύ επειδή είχα το μυαλό μου συνεχώς απασχολημένο.

Αν επιτρέπεται, και στις δύο εγκυμοσύνες παρουσιάστηκε η ίδια χρωμοσωμιακή ανωμαλία?

nikoletta10 έγραψε:
Νοιώθω απόλυτα πως αισθάνεσαι πίστεψέ με,έχουν περάσει 9 χρόνια απο την δική μου περίπτωση και ακόμα το σκέφτομαι πολλές φορές ειδικά μερικά βράδυα που δεν μου κολλάει ύπνος.Το ξεπερνάς, αλλά δεν το ξεχνάς ποτέ...........

Έτσι είναι Νικολέττα. Έχεις δίκιο. Δεν είναι εύκολο να σβηστεί μια τέτοια εμπειρία από την μνήμη καμιάς γυναίκας.

Από γυναίκες σαν εσένα παίρνουμε κουράγιο κι εμείς ότι μια μέρα θα καταφέρουμε να έχουμε κι εμείς τα μωράκια μας αγκαλιά! Να χαίρεσαι την οικογένειά σου!

Merjana έγραψε:

nikoletta10 έγραψε:
Νοιώθω απόλυτα πως αισθάνεσαι πίστεψέ με,έχουν περάσει 9 χρόνια απο την δική μου περίπτωση και ακόμα το σκέφτομαι πολλές φορές ειδικά μερικά βράδυα που δεν μου κολλάει ύπνος.Το ξεπερνάς, αλλά δεν το ξεχνάς ποτέ...........

Έτσι είναι Νικολέττα. Έχεις δίκιο. Δεν είναι εύκολο να σβηστεί μια τέτοια εμπειρία από την μνήμη καμιάς γυναίκας.

Από γυναίκες σαν εσένα παίρνουμε κουράγιο κι εμείς ότι μια μέρα θα καταφέρουμε να έχουμε κι εμείς τα μωράκια μας αγκαλιά! Να χαίρεσαι την οικογένειά σου!

ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ!!!!!!!!

Κοριτσια μου κι εγω εχασα ενα τελειομηνο αγορακι(το πρωτο μου) και δεν προκειται ΠΟΤΕ να σβηστει απο την μνημη μου εκεινη η εφιαλτικη μερα.Οσο και να το θελω ηταν οτι πιο εντονο και πιο ασχημο εχω ζησει στη ζωη μου..αποβολη δεν ηταν αλλα η ουσια ειναι οτι οποια γυναικα βιωνει τετοια απωλεια στην ζωη της ΑΥΤΗ ΞΕΡΕΙ μεσα της τι περναει και τι περασε.Ομως ΤΟ ΠΑΝ ειναι να ειμαστε ικανες,δυνατες,θαραλλεες να προχωραμε αισιοδοξα για να πραγματοποιουμε τα ονειρα μας και να μαθαινουμε να ζουμε με τοσο μα τοσο τραγικες απωλειες.Εγω βλεπω την κορη μου τωρα και πλεω σε πελαγη ευτυχιας!!

Ομως καθε βραδυ που κλεινω την μερα μου μεσα απο τα γελακια της και τις χαρουλες μας οταν ξαπλωνω αφιερωνω λιγες σκεψεις και στελνω την αγαπη μου στον γιο μου εκει ψηλα οπως μονο εγω ξερω....


Παντα να προχωρατε.Να μην φοβαστε.Να μην το βαζετε κατω.Γιατι θα μεινετε πισω εκει.Καλως η κακως η ζωη μας προχωραει και πρεπει να το κανουμε και εμεις!

blackrose έγραψε:Κοριτσια μου κι εγω εχασα ενα τελειομηνο αγορακι(το πρωτο μου) και δεν προκειται ΠΟΤΕ να σβηστει απο την μνημη μου εκεινη η εφιαλτικη μερα.Οσο και να το θελω ηταν οτι πιο εντονο και πιο ασχημο εχω ζησει στη ζωη μου..αποβολη δεν ηταν αλλα η ουσια ειναι οτι οποια γυναικα βιωνει τετοια απωλεια στην ζωη της ΑΥΤΗ ΞΕΡΕΙ μεσα της τι περναει και τι περασε.Ομως ΤΟ ΠΑΝ ειναι να ειμαστε ικανες,δυνατες,θαραλλεες να προχωραμε αισιοδοξα για να πραγματοποιουμε τα ονειρα μας και να μαθαινουμε να ζουμε με τοσο μα τοσο τραγικες απωλειες.Εγω βλεπω την κορη μου τωρα και πλεω σε πελαγη ευτυχιας!!

Ομως καθε βραδυ που κλεινω την μερα μου μεσα απο τα γελακια της και τις χαρουλες μας οταν ξαπλωνω αφιερωνω λιγες σκεψεις και στελνω την αγαπη μου στον γιο μου εκει ψηλα οπως μονο εγω ξερω....


Παντα να προχωρατε.Να μην φοβαστε.Να μην το βαζετε κατω.Γιατι θα μεινετε πισω εκει.Καλως η κακως η ζωη μας προχωραει και πρεπει να το κανουμε και εμεις!

Στις δικές μας περιπτώσεις, θεωρείται ενδομήτριος θάνατος και όχι αποβολή έχεις δίκιο και εστερνίζομαι όλα όσα λες,την δύναμη πρέπει να την αντλήσουμε απο μας και μόνο απο 'μας τις ίδιες....

σε εχουν συμβουλεψει τοσο καλα ολες οι κοπελες εδω στην παρεουλα εγω το μονο που εχω να σου στειλω ειναι ενα γλυκο φιλι κ ασ μην σε ξερω κ να σου ευχηθω συντομα να ερθει ενα νεο μωρακι στην κοιλιτσα σου

Koritsia meta apo ti apovoli paramenate me ton idio giatro?H exei xasi epistosini o giatrosas kai ton alaksate?Exo auti aporia.Ego eimai se gilima?Den ksero ti na kano.An exeite na mou protinete kapxio ginekologo sti perioxi P.Faliro kai na sinergazite meto REA.Exo akousi kala logia gia to G.Xristou,kai S.Paleksa. Esis ti lete?

Εγω παρεμεινα στον ιδιο και ο λογος ηταν ο εξης μετο που ειδαμε οτι η μπεμπα δεν θα αντεχε μεχρι το τελος η θα γεννιοταν και θα την εχανα ...ξεκινησε ο ιδιος εναν αγωνα μαζι με εμενα με εξετασεις εκανα τα παντα απο ληψη τροφοβλαστη μεχρι νεκροψια-βιοψια στο μωρο οταν γεννηθηκε ηταν αυτος που με στηριξε ψυχολογικα γιατι ο αντρας μου ειχε πεσει στα πατωματα μαζι με εμενα και αυτος που μου εβαλε το ζιζανιο να ξαναμεινω εγκυος !!!!!!Θυμαμαι ακομα ημασταν στην ανανηψη και ηταν και μου κραταγε το χερι και μου ελεγε σε ενα χρονο θα σου δωσω μωρο στην αγκαλια σου !!!!!!!!Μετα με επαιρνε καθε 2 μηνες και μου ελεγε τι εγινε αργεις!!!Μονο και μονο που με στηριξε και με κρατησε ορθια δεν προκειται να τον αλλαξω !!!!!

Kseri kamia manoulia ginekologous G.Xristou,S.Paleksa