Αυτή η ιστορία είναι υπό μορφή καταγγελίας, αλλά νομίζω αφού είναι όλη η ιστορία του τοκετού πρέπει να την αναρτήσω αλλού,αν νομίζετε ότι πρέπει να μεταφερθεί συγγνώμη.εγώ και ο άντρας μου είμαστε 2 20χρονά παιδιά που αποφάσισαν να πάνε κόντρα σε όλους και σε όλα και τώρα έχουν το αγγελούδι τους, την Ελπίδα τους.Δεν έχουμε βοήθεια εκτος από λίγους και καλους που με τον καιρό ευαισ8ητόποιη8ηκαν(αναμεσά τους και οι γονείς του Κώστα, του πατέρα). τα βγάζουμε πέρα με έναν μισθό και παρόλα αυτά τα καταφέρνουμε..γίαυτό το λόγο αποφασίσαμε να γεννήσουμε σε δημοσιο που κάπως αντέχεται οικονομικά και βρήκαμε μια πολύ δημοφιλή γιατρό που όλες έλεγαν ότι είναι θεα και πολύ καλή κτλ.εξού και οι απίστευτες ώρες αναμονής και ταλαιπωρίας στους 9 μήνες της εγκυμοσύνης που κατά τη γνώμη μου για την εξέταση του πενταλέπτου κάθε φορα δεν άξιζαν.αλλα χαλάλι γιατί λέγαμε στον τοκετό θα είναι αυτό που όλες την "υμνούν".φτάσαμε στην μέρα του τοκετού.Μπήκα στο δωμάτιο των ωδίνων στις 6 τα ξημερώματα με πόνους και αφού είχα πάει μονο με σπασμένα νερά.στις 1και25 το μεσημέρι γέννησα.Η γιατρός ήρθε στις 11 και και πέρασε 2 φορες των 5 λεπτών από το δωμάτιο και ενώ την παρακαλούσα να μου πει πως τα πάω και τι διαστολή έχω αυτή έλεγε έχω ακόμα και έφευγε.to ίδιο και με την επισκληρίδιο πρέπει να παρακαλούσα άπειρες ώρες να μου την κάνουν αλλα τέλος πάντων αφού δεν έπιασε τελικά μάλλον ήμουν ατυχη σε αυτό το θέμα. Οι μαίες στο Έλενα με είχαν αφημένη στη μοίρα μου, παρακαλούσα τους περαστικούς για πάπια να φανταστείτε, όποτε έρχονταν λέγανε #$#@% του τύπου έλα μωρέ που πονάς, και κάνε αναπνοές και μη σπρώξεις πιο νωρίς γιατί το παιδί σου θα βγει με περίεργο κεφάλι κι άλλα τέτοια ωραία..τελικά 1 ώρα πριν γεννήσω αποφάσισε να ασχοληθεί μαζί μου και αφού είχα φτάσει σχεδόν στο 9.ποιος θα πίστευε πως θα έκανα ώθήσεις και η μόνη βοήθεια θα ήταν το αγόρι μου που κατάφερε να μπει.αυτή και ο βοηθός τις εκείνη την ώρα μιλούσαν στο κινητό!!!αφού γέννησα πήγε το αγόρι μου με ένα ευχαριστήριο "γράμμα".όντως για να την ευχαριστήσει και ενώ τις μέρες που με έβλεπε στο νοσοκομείο ήταν τόσο φιλική που λέγαμε κι εμείς ευχαριστώ που την πέτυχα..η ίδια όταν είδε το φακελάκι είπε υπεροπτικά ότι τα λεφτά δεν φτάνουν και τα έξοδα της εγχείρησης ήταν 1200 ευρώ.της είπαμε ότι δεν έχουμε τόσα και εκείνη ξύνησε και αφού αναγκαστήκαμε να δώσουμε τα μισά από εκείνη την ημερα ως την ημερα τις αναχώρησης δε με επισκέφθηκε καθόλου στο δωμάτιο να δει πως πάω.μου είχε πει την τελευταία μέρα θα περάσει να μου δώσει οδηγίες για τη λοχεία και δεν πέρασε καθόλου.Καθόμασταν σα χαζοι και περιμέναμε και στεναχωρήθηκα κι εγώ που έμεινα ουσιαστικά ξεκρέμαστη.Το θέμα είναι ότι εμείς πληρώσαμε κανονικά τα 600 ευρώ του νοσοκομείου και ξέραμε ότι από εκεί και πέρα ουσιαστικά είναι ό,τι έχουμε ευχαρίστηση.εξού και δεν έδωσε απόδειξη για τα extra 500 που τις έδωσε..απλά κρίναμε ότι έπρεπε να δώσουμε κάτι extra στη γυναικα που έφερε στον κόσμο το παιδί μας και γι'αυτό κάποια πράγματα είναι πολύ κρίμα.ενώ κάποιος το βλέπει ότι από την καλή του την καρδια και ενώ φαίνεται ότι δεν έχει να του ζητάς και να μη λες και ευχαριστώ.στην τελική στην τσέπη τις πάνε-μαύρα είναι!!!αλλα έστω ότι ήθελε 1000-πολλοί έτσι λειτουργούν-πες το από την αρχή να βρούμε κάποιον με λιγότερη ταρίφα!και πραγματικά μου κάνει εντύπωση που δεν αναφέρθηκε καθόλου στο θέμα καθ'όλη την εγκυμοσύνη ενώ κατ'επανάληψη είπαμε ότι δεν έχουμε χρήματα!
p.s.1 το γράμμα μας είχε μέσα 250 ευρώ αρχικά-τόσα περίσσευαν βασικά αλλά πήγαμε μείον στην τράπεζα και ναι δώσαμε σε αυτή 500
ps2στόχος μου είναι να προειδοποιήσω κυρίως κοπέλες με την ίδια γιατρό που δεν έχουν χρήματα, κρίμα να χαλάσει η εμπειρία του τοκετού και γι'αυτές όπως και για μενα...
ps3 για την εμπειρία της αποτυχημένης επισκληριδίου λέω σε ένα αντίστοιχο ποστ στα θέματα τοκετού.

και λιγα σας πηρε...βεβαια ηταν στο χερι σας να μην τα δωσετε καθολου εφοσον γεννησες σε δημοσιο μαιευτηριο. και αφου φερθηκε ετσι καλυτερα να μην τα εδινες. επισκεψεις σου χρεωνε στο ιατρειο της και ποσο?