1 Ελπίζω να είμαι απλά υπερβολική αλλά ... Τετ Σεπ 26, 2012 6:00 am
mhtsaina
Παίζει το forum στα δάχτυλα!
Καλησπέρα σας. Είμαι η Εύα, αρραβωνιασμένη με έναν άντρα που ούτε στα όνειρά μου δεν περίμενα να συναντήσω (χαλάλι του όλα τα χρόνια που στενοχωριόμουν ότι θα μείνω μόνη!). Είναι υπέροχος, απίστευτα συντροφικός και γλυκός και τρελαίνομαι να ζω την κάθε στιγμή μαζί του. Μέχρι πρόσφατα όλα ήταν τέλεια. Και είναι δηλαδή, εκτός από μία λεπτομέρεια: Στην περιοχή που μένει ο αρραβωνιαστικός μου, οι συγγενικοί δεσμοί ακόμη καλά κρατούν και προς Θεού, καλά κάνουν, απλώς είναι πολύ συνηθισμένα τα οικογενειακά τραπέζια με μεγάλο αριθμό καλεσμένων κλπ. Εμείς από την αλλη στη δική μου οικογένεια δεν το συνηθίζουμε τόσο αυτό. Τέλος πάντων, η μέλλουσα πεθερά μου μας έκανε το τραπέζι το προηγούμενο Σ/Κ. Πολύ ωραίο και όλα καλά, αλλά.... Η αρραβωνιαστικιά του κουνιάδου μου έχει άλλες δύο αδελφές παντρεμένες. Ε ήταν όοοοοοολοι στο τραπέζι, από κοντά κι η μητέρα κι ο πατέρας της κοπέλας. Κάθε φορά που σηκωνόμουν να βοηθήσω σε κάτι την πεθερά μου, αμέσως η μητέρα της κουνιάδας μου φώναζε στην κόρη της "Σήκω να βοηθήσεις, πήγαινε στην κουζίνα να βάλεις ένα χέρι". Και το έκανε αυτό συνέχεια! Εννοώ, από ένα σημείο και έπειτα ένιωθα σαν να γινόταν επίτηδες, τι να πω; Κι η πεθερά μου μεν δεν είναι άνθρωπος να ασχοληθεί με τέτοια, πάντα μας έβλεπε και τις δύο νύφες της το ίδιο, αλλά η συμπεριφορά αυτή ενόχλησε εμένα, δεν ξέρω ακριβώς γιατί, αλλά σαν προσπάθεια επιβολής μου φάνηκε. Δεν ξέρω, ίσως με επηρέασε γιατί εγώ είμαι από άλλη περιοχή και εκεί είμαι "ξένη", ενώ η άλλη κοπέλα είναι ντόπια... Πολλά σκέφτομαι, αλλά το θέμα είναι ένα. Θα ήθελα να βρω ένα τρόπο να το ξεπεράσω, γιατί αργότερα θα έρθει η ώρα του γάμου και δε θέλω να υπάρχει αυτό το ξενέρωμα μέσα στη ζωή μας, γιατί θα επηρεάσει φοβάμαι και τη σχέση με τον άντρα μου. Εσείς τι λετε;