1 ΕΧΕΙ ΤΟΣΑ ΕΛΑΤΤΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΤΟΝ ΑΓΑΠΑΩ Κυρ Σεπ 30, 2012 12:16 pm
afroula_27
Μμμμ, έχει αρχίσει να συμμετέχει!
Καλησπέρα κορίτσια.
Με τον συντροφό μου έχουμε 2 χρόνια σχέσης και πέρσι κάναμε πολιτικό γάμο.
Είχα ξεκαθαρίσει από την αρχή ότι θέλω να κάνω οικογένεια στην επόμενη σχέση που θα έχω και το ήξερε.
'Εμενα σε δικό μου σπιτι με ενοίκιο και μου ζήτησε να πάω να μείνω στο δικό του σπίτι (πάνω οι γονείς του και από κάτω εμείς) για να μην πληρώνω ενοικιο εφόσον πάμε να προχωρήσουμε σοβαρα.
Είχα παλέψει πολύ για αυτό το σπίτι αλλα τελικά αποφάσισα να πάω μαζί του.
Το πρώτο ελάττωμα που συνάντησα ήταν οι κακοί του τρόποι. Είναι σαν να μην είμαι τίποτα για αυτόν όταν έχει νεύρα ,μετά όμως δείχνει μετανιωμένος και ζητάει συγνώμη. Εγώ όμως πληγώνομαι.
Μετά το χόμπυ του το σκάκι. Κολλάει απίστευτα και ξεχνάει να ξεκολλήσει.
Μοιάζω σαν να μην υπάρχω και δεν μου δίνει σημασία.
'Οταν καταλαβαίνει τι κάνει έχω πάρει όλα όσα έχασα από τρυφερότητα.
Είναι ανώριμος. Νιώθω ότι δεν κάνει για παιδί και οικογένεια.
Ενώ στην δουλειά του είναι απίστευτα υπεύθυνος - επειδή είμαστε μαζί στην δουλεια - πιστεύω με κάποια σημάδια που έχει δείξει ότι δεν κάνει για μπαμπας και με κάνει να μην είμαι έτοιμη να κάνω τέτοιο βήμα παρόλο που το θέλει.
Δουλεύουμε μαζί και είναι πολύ απαιτητικός μαζί μου για ένα αντικείμενο που δεν έχω ασχοληθεί ξανα και νιώθω ότι με μειώνει όταν κάνω λάθη.
Το επόμενο βήμα μας είναι ο θρησκευτικός γάμος που για μένα είναι πολύ σημαντικό και κάποιες σκέψεις με κάνουν να κάνω ένα βήμα πίσω όταν τσακωνόμαστε.
Επίσης ο χώρος που μένουμε είναι πολύ μικρούλης για να κάνεις παιδάκι - δεν χωράμε ούτε εμείς. Εκείνος λέει ότι δεν μπορεί να κάνει κάτι άλλο και δεν έχει οικονομική δυνατότητα.
Πώς να προχωρήσω παρα κάτω;;;;
Μήπως έχω κάνει πολλές υποχωρήσεις;;
Με τον συντροφό μου έχουμε 2 χρόνια σχέσης και πέρσι κάναμε πολιτικό γάμο.
Είχα ξεκαθαρίσει από την αρχή ότι θέλω να κάνω οικογένεια στην επόμενη σχέση που θα έχω και το ήξερε.
'Εμενα σε δικό μου σπιτι με ενοίκιο και μου ζήτησε να πάω να μείνω στο δικό του σπίτι (πάνω οι γονείς του και από κάτω εμείς) για να μην πληρώνω ενοικιο εφόσον πάμε να προχωρήσουμε σοβαρα.
Είχα παλέψει πολύ για αυτό το σπίτι αλλα τελικά αποφάσισα να πάω μαζί του.
Το πρώτο ελάττωμα που συνάντησα ήταν οι κακοί του τρόποι. Είναι σαν να μην είμαι τίποτα για αυτόν όταν έχει νεύρα ,μετά όμως δείχνει μετανιωμένος και ζητάει συγνώμη. Εγώ όμως πληγώνομαι.
Μετά το χόμπυ του το σκάκι. Κολλάει απίστευτα και ξεχνάει να ξεκολλήσει.
Μοιάζω σαν να μην υπάρχω και δεν μου δίνει σημασία.
'Οταν καταλαβαίνει τι κάνει έχω πάρει όλα όσα έχασα από τρυφερότητα.
Είναι ανώριμος. Νιώθω ότι δεν κάνει για παιδί και οικογένεια.
Ενώ στην δουλειά του είναι απίστευτα υπεύθυνος - επειδή είμαστε μαζί στην δουλεια - πιστεύω με κάποια σημάδια που έχει δείξει ότι δεν κάνει για μπαμπας και με κάνει να μην είμαι έτοιμη να κάνω τέτοιο βήμα παρόλο που το θέλει.
Δουλεύουμε μαζί και είναι πολύ απαιτητικός μαζί μου για ένα αντικείμενο που δεν έχω ασχοληθεί ξανα και νιώθω ότι με μειώνει όταν κάνω λάθη.
Το επόμενο βήμα μας είναι ο θρησκευτικός γάμος που για μένα είναι πολύ σημαντικό και κάποιες σκέψεις με κάνουν να κάνω ένα βήμα πίσω όταν τσακωνόμαστε.
Επίσης ο χώρος που μένουμε είναι πολύ μικρούλης για να κάνεις παιδάκι - δεν χωράμε ούτε εμείς. Εκείνος λέει ότι δεν μπορεί να κάνει κάτι άλλο και δεν έχει οικονομική δυνατότητα.
Πώς να προχωρήσω παρα κάτω;;;;
Μήπως έχω κάνει πολλές υποχωρήσεις;;