Σε ευχαριστώ Αναστασάκι μου,ναι στις 21 γέννησα,κ είμασταν κ εμείς στην ΜΕΝΝ του Παπαγεωργίου μια εβδομάδα..3 παιδιά έχασε η θεία μου,αλλά ήταν και απροσεξία της,της έσπαγε ο αμνιακός σάκος κ τα νερά,ήθελε ξάπλα κ αυτή δεν καθόταν..ώσπου την μπαστάκωσε η μανα μου κ έτσι μπήκε κανονικά στον 9ο,έκανε βαριά δουλειά κ μαζι με την άγνοια,της κόστισε..δεν οφελεί να σκέφτεσαι πως θα ξανασυμβεί..ότι κ να λέμε εμείς,εσύ θα βρείς τον τρόπο να κοιτάξεις μπροστά,δεν μπορείς να ξεχάσεις,αλλά να προχωρήσεις..μια κ δεν μπορώ μεν να σε νιώσω,αλλά επειδή δν μου έχουν έρθει όλα ρόδινα κ έχω βιώσει απώλεια αγαπημένου ανθρώπου,ο χρόνος απαλύνει,σκέφτεσαι πως και το αγγελούδι σου θα ήθελε να είσαι καλά..φιλιά...

Αναστασία μου είμαι κι εγω μια μανούλα που σήμερα θα είχα τρία παιδάκια ενω έχω δυο.Το πρώτο μου παιδάκι το έχασα στον 7ο μήνα απο ενδομήτριο θάνατο εσυ περνάς ακόμα δυσκολότερα γιατι το μωρό το έχασες ενω γεννήθηκε ζωντανό. Λυπάμαι πολύ για την απώλεια σου κι εύχομαι να νιώσεις σύντομα καλύτερα. Να είσαι σίγουρη οτι η παναγιτσα που όλους μας αγκαλιάζει δεν θα σε αφήσει μάνα χωρίς παιδάκι,θα σου χαρίσει αλλά παιδάκια και θα σε ολοκλήρωση. Προσπάθησε να μην αισθάνεσαι άσχημα εσυ δεν έφταιξε πουθενά. Να κοιτάξεις μονο εσένα και τον άντρα σου και να μην σε ενδιαφέρουν οι αλλοι όλα θα ειναι καλύτερα σε ενα χρόνο θα είσαι πάλι έγκυος και θα έχεις την καλύτερη εγκυμοσυνη. Να το θυμάσαι αυτό η παναγία θα σε βοηθήσει και θα σου έρθουν τα καλυτερα.Καλο κουράγιο κοπέλα μου και να προσέχεις τον εαυτό σου

ειλικρινα λυπαμαι παρα πολυ
εχω περασει την αγωνια της μενν και τον φοβο μην τυχον και κολλησει κανενα μικροβιο το μωρακι μου

εμενα βεβαια τα καταφερε αλλα δυστυχως δεν θα μπορεσω να του χαρισω ενα αδερφακι γιατι εχω παρααα πολλες πιθανοτητες να κανω παλι προωρο μωρακι και λογω της υγειας μου και λογω της ηλικιας μου και λογω του ιστορικου της εγκυμοσυνης μου
εχω χασει το πρωτο μου παιδακι απο ασχημη εγκυμοσυνη και αυτο που εχω τωρα με το ζορι το κρατησα εως τις 31 εβδομαδες

εχω νιωσει τον πονο σου γιατι οταν ηταν το μωρο μου στην μενν 'εφυγαν' 3 μωρα απο μικροβια και ειχαμε πανικοβληθει ολοι

θελει δυναμη να αντιμετωπισεις αυτο που ζεις και νιωθεις
ασε τον εαυτο σου να θρηνισει το αγγελουδι σου και συντομα θα σου στειλει το αδερφακι του να γεμισει την αγκαλια σου
μην σκευτεσαι το ενδεχομενο προωρου τοκετου ξανα απλα τωρα θα σε προσεξουν περισσοτερο

κοπελα μου σε καταλαβαινω απολυτα εχω περασει και εγω κατι αναλογο και μπορω να καταλαβω ποσο πονας.Εγω λογο πολυ αστατου κυκλου και με περιοδο μεχρι και 3 μηνων δεν ειχα καταλαβει οτι ειμαι εγκυος οταν πλεον το καταλαβα ημουν 5 μηνων και σε πολυ μικρη ηλικια οπως καταλαβαινεις σοκαριστικα αλλα μετα ειπα οκ αυτο ηταν απο μκρη στα βασανα που λενε εβαλα μπροστα γαμους και τα σχετικα και ετρεχα στους γιατρους γιατι οπως καταλαβαινεις 5 μηνες χωρις καμια εξεταση επρεπε να δω οτι ολα πανε καλα...προς εκλπηξη μου ολα ηταν τελεια παρολου που καπνιζα,ετρεχα σηκωνα βαρη και γενικα οτι κανουμε στην καθημερινοτητα μας οταν δεν ξερουμε για εγκυμοσυνη.Λογο της προχωρημενης καταστασης οπως καταλαβαινεις αρραβωνιασματα και γαμοι εγιναν πολυ γρηγορα μεσα σε 1 μηνα και πανω που ειπαμε οτι ηρεμησαμε με ολο αυτο το τρεξιμο και θα κατσω να χαλαρωσω και να απολαυσω το υπολοιπο της εγκυμοσυνης μου ενα πρωι γυρω στις 6 και οντας μολις μια εβδομαδα στον 8ο μηνα ξυπανω μουσκεμα....ειχαν σπασει τα νερα..ετσι απλα και εντελως φυσιολογικα...τρεχουμε στο νοσοκομειο και μπαινω για να γεννησω μεχρι να με ετοιμασουν ειχε παει 11:οο.
διαστολη ειχα πολυ μικρη και το μωρο ηταν στραβα ειχε αρχισει να βγαινει πρωτα το χερακι του φαντασου..με βαζουν για καισαρικη γιατι εκ των πραγματων δεν γινοταν αλλιως...στις 12 μπηκα χειρουργειο 12:15 ειχα γεννησει ενα πανεμορφο κοριτσακι μολις 1,500gr αλλα υγιεστατο οπως ελεγαν...επειδη ειχα παει ομως σε ιδιοτικη κληνικη δεν μπορουσαν να την κρατησουν εκει και ετσι την μετεφεραν σε δημοσιο νοσοκομειο σε εντατικη μοναδα προορων νεογνων....η αγωνια μου οπως καταλαβαινεις μεγαλη και η στεναχωρια μου επισης γιατι μεχρι να εβγαινα απο το νοσοκομειο δεν θα μπορουσα να την βλεπω... αλλα ελεγα θα περασουν οι μερες και θα την σφιξω στην αγκαλια μου...και ενω περνουσαν οι μερες και ολα πηγαιναν καλα ειχε αρχισει να παιρνει βαρος και να αναπνεει χωρις μασκα οξυγονου(ολα αυτα λογο του ηταν προορο) την τεταρτη ημερα και μετα απο καθημερινη επικοινωνια με το νοσοκομειο οπου νοσηλευοταν το μωρακι μου,μου λενε οτι κατι δεν παει καλα..την εβαλαν για αξονικη και διαπιστωσαν εγκεφαλικη αιμοραγια...οπως καταλαβαινεις εχασα την γη κατω απο τα ποδια μου..οσο περνουσαν οι μερες η κατασταση χειροτερευε με αποτελεσμε ολο του το κορμακι να αιμοραγει εσωτερικα ολα του τα οργανα υπολοιτουργουσαν και οι γιατροι μου ελεγαν οτι αν τα καταφερει θα ειναι θαυμα αλλα θα ειναι εγκεφαλικα αναπηρο...ηθελα να ανοιξει η γη και να με καταπιει...δεν μπορουσα να πιστεψω αυτο που μου συνεβαινε..ελεγα ''γιατι σε εμενα?'' οπως λεμε ολες μας πιστευω σε αυτες τις περιπτωσεις.εζησε 18 μερες θελω να πιστευω χωρις πονο...η μονη στιγμη που καταφερα να την αγγιξω ηταν 5 λεπτακια μολις γεννησα μετα την εβλεπα απο το κρυο τζαμι της θερμοκητιδας διασοληνομενη και ταλαιπωρημενη...και εγω να μην μπορω να κανω τιποτα να την φοηθησω...αυτο ηταν το μεγαλυτερο μαρτυριο απο ολα...δεν μπορεσα ουτε μια αγκαλια να την παρω και να της πω ποσο την αγαπω και οτι ειμαι εκει μαζι της, διπλα της, για παντα...στο τελος μου την εδωσαν σε ενα χαρτινο κουτι για να παω να την θαψω....λες και ηταν κανενα αδεσποτο....το σοκ μου ηταν τεραστιο....δεν μπορεις ουτε καν να φανταστεις πως ειναι η πρωτη φορα που περνεις αγκαλια το αγγελουδι σου να ειναι μεσα σε μια χαρτινη κουτα φαρμακων...να σου πω ομως το ποιο σημαντικο παρολα αυτα που περασα και σε ηλικα μολις ''17 χρονων'' δεν το εβαλα κατω και μετα απο 3 χρονια εκανα τον γιοκα μου περασα βεβαια και εκει καποια θεματακια αλλα τελος καλο ολα καλα...τωρα ειναι 8 χρονων αντρακλας και ειναι το αλλο μου μισο...μην στεναχωριεσαι και μην απελπιζεσαι και καθε εμποδιο για καλο δεν λενε αλλωστε?τωρα παω για το τριτο με την καλυτερη διαθεση και την σιγουρια οτι ολα θα πανε καλα....
Μην φοβασαι να ξαναπροσπαθησεις γιατι το επομενο που θα ερθει θα σου απαληνει τον πονο και θα το λατρεψεις διπλα....μην το βαζεις κατω....ολα καλα θα πανε....!!!!!!!