πολυ συγκινητηκη η ιστορια σου!!ευτυχως ολα πηγαν καλα και τωρα εχεις το κοριτσακι σου στην αγκαλια!!!και εγω καπως ετσι ηταν η τελευταια μου γεννα αν αργουσα λιγο ακομα ισως και να γεννιοτανε νεκρο.αφου και την ωρα που βγηκε το κεφαλακι της ηταν μελανο για δυο μερες γιατι ηταν τυλιγμενη με το λορο δυο φορες πολυ σφυχτα.τελικα ολα καλα.

Δοξα τον Θεο!!!Τελικα σου ειπε ο γιατρος γιατι επεφταν οι παλμοι της?Ειχε δεθει με το λορο?

πολυ συγκινητηκη η ιστορια σου!!Δοξα το Θεο ολα πηγαν κατευχην!να χαιρεσαι το μωρακι σου τωρα πια κ να το καμαρωνεις!!!

Να σας πω κ τη δικη μου ιστορια λοιπον...συνεβη πριν 7 χρονια περιπου αλλα τα θυμαμαι ολα σαν να ηταν χτες...
Οκτωμβρης του 2003...εχω φτασει πια αισιως στον 9ο μηνα.Ο γιατρος μου μου εχει δωσει πητ 28/10.Ναι...ναι μαζι με την επετειο του ΟΧΙ!!!
Στις 25/10 μου ειχε πει να παω στο νοσοκομειο.Πηγα λοιπον μαζι με τη μαμα μου,χωρις να εχω ιδεα για ποιο λογο!!!Πρωταρα βλεπετε κ ασχετη!
Με περνει με βαζει σε ενα εξεταστηριο(ξερετε στην φοβερη αυτη καρεκλα)την οποια παρεπιπτοντως ποτε μου δεν χωνεψα και οπως καθομουν αμεριμνη κ καταλαβαινα οτι κατι κανει ο χριστιανος εκει κατω,ξαφνικα νοιωθω ενα πολυ περιεργο αισθημα..πονο να το πω...;σφιξιμο..;;;δεν μπορω να το χαρακτηρισω."Ααααχ,καλε;;;"του λεω."τι κανεις εκει κατω;;;"Τιποτα μου λεει,κανε δουλεια σου,τελειωσαμε,σηκω,ολα καλα,φυγε κ αν δεν σε πιασουν οι πονοι στις 28 ερχεσε για να γεννησεις".Και φευγω...
Πολυ αργοτερα καταλαβα πως αυτο που μου εκανε εκεινη την ημερα ηταν το γνωστο "χερι"που λεμε...
Παω σπιτι μου,κανω τις δουλειες μου,μαγειρευω κ καθομαι να φαω.Τοτε ξεκιναω να νοιωθω την κοιλια μου περιεργα.Ανα τακτα διαστηματα ενοιωθα ενα σφιξιμο,πολυ σφιξιμο ομως,σαν να με ζουλαγανε 10 ανθρωποι κ η κοιλια μου να γινετε πετρα.Που να μου παει το μυαλο οτι αυτες ηταν οι συσπασεις;;;;Εγω στο μυαλο μου τα ειχα αλλιως τα πραγματα,νομιζα πως οταν με πιασουν οι πονοι θα ειναι καπως οπως στην περιοδο αλλα σε πολυ μεγαλυτερο βαθμο.
Ετσι μου το ειχαν περιγραψει τουλαχιστον,εβλεπα κ στα εργα πως μολις καποια την επιαναν οι πονοι ουρλιαζε κ χτυπιοτανε,περιμενα πως κ εγω θα παθω το ιδιο...Ειπαμε ασχετη!!!
Τελος παντων,λεω,"μαλλον θα γυρναει το μωρο για αυτο γινετε η κοιλια μου ετσι".Κανω μπανιο κ πεφτω για υπνο μεσημεριανο.Κατα τις 7:00 ξυπναω,φτιαχνω το καφεδακι μου κ καθομαι να χαζεψω τηλεοραση.
Εκει αρχιζω να συνειδητοποιω πως κατι αλλο ειναι αυτα που νοιωθω...επιτελους λειτουργησε το ενστικτο!!Περνω τη μανα μου τηλ.,της λεω"ελα ρε μαμα κατω να πιουμε καφε¨.Ερχετε.Καθομαστε.Με κοιτουσε με την ακρη του ματιου γιατι εγω ειχα αρχισει να εχω τον αβολευτο πανω στην πολυθρονα,μια να γυρναω απο εδω,μια απο εκει.Δεν πονουσα απλα ενοιωθα τη μητρα μου να σφιγγετε κ να χαλαρωνει κ ενοιωθα αβολα."Ρε'συ"μου λεει η μαμα..!"Τι εχεις;πονας;"Της λεω οχι ακριβως...να αυτο κ αυτο νοιωθω".Εκεινη βεβαια αμεσως καταλαβε!Μου λεει"δε σηκωνεσε σιγα-σιγα να κανεις ενα ντουζακι,να φτιαξεις κ τα πραγματακια σου κ να πιασουμε σιγα-σιγα την Κηφισιας...;"
Ενταξει της λεω,παω στο μπανιο,κανω τσισα μου κ με το που σκουπιζομαι...να το σημαδι...αιματακι κοκκινο!
Απο'κει κ περα ολα εγιναν σε χρονο μηδεν.Για ποτε με πηρανε με τον πατερα μου για ποτε φτασαμε στο ΜΗΤΕΡΑ,ουτε καταλαβα.
Ο γιατρος μου εκει με περιμενε.Με περνουν οι νοσοκομες με πλακωνουν στα γνωστα..ξερετε...Εκει οι πονοι ειχαν πλεον αρχισει να γινονται εντονοι αλλα δεν τραβαγα κ τα μαλλια μου,ηταν ανεκτοι.
Με πανε στο δωματιο ωδυνων.Με κοιταει ο γιατρος μου,"για πρωταρα μου λεει,θα το ξεπεταξεις μια χαρα,το πολυ σε 2 ωρες θα εχουμε τελειωσει".
Που να'ξερε ομως κ που να'ξερα...
Αφου εχω κανει μεσα σε μια ωρα πληρη διαστολη κ εχω αρχισει να σπρωχνω κ να σπρωχνω κ να σπρωχνω....μωρο δεν εβγαινε.
Οι μαιες απιθανες!Να'ναι καλα!
Μετα απο αρκετα σπρωξιματα κ αφου ειχα αρχισει να χανω τις δυναμεις μου,βλεπω μια κινητικοτητα περιεργη στο δωματιο.Ερχετε ο γιατρος φανερα στενοχωρημενος,πιο πολυ απογοητευμενος κ μου λεει"μη φοβασαι,ολα θα πανε καλα,ομως δεν θα αποφυγουμε την καισαρικη,δυστηχως εχεις στραβο ηβικο οστο κ το κεφαλι του μωρου δεν μπορει να περασει.Υπαρχουν τροποι να στο βγαλω κολπικα αλλα δεν στο συνιστω,φτασαμε μεχρι εδω,γιατι να ρισκαρουμε την υγεια του παιδιου κ τη δικη σου;"Του λεω "σου εχω απολυτη εμπιστοσυνη κανε οτι ειναι απαραιτητο".
Ξανα μεσα σε λιγα λεπτα πλακωνουν νοσοκομες,αναισθησιολογοι μου κανουν επισκληρηδιο(αααααααχχχχχχχ...τι φανταστικη εφευρεση αυτη!!!!)κ βουρ στο χειρουργειο!
Ολες αυτες τις ωρες κοριτσια ελικρινα δεν φοβηθηκα,εκει ομως τα εκανα πανω μου...δεν ξερω γιατι,ισως με τρομαξε η ιδεα του οτι ειμουν ξυπνια κ μου ανοιγανε την κοιλια...δεν ξερω...εκει τρομοκρατηθηκα,εκλεινα τα ματια μου κ τα 10΄ μεχρι να βγαλουν το μωρο μου φανηκαν αιωνας.
Οι γιατροι ελεγαν "κριμα,πολυ κριμα με τετοια διαστολη κ να κανουμε καισαρικη...".Τι να γινει ομως..που να ξεραμε;
Βγαζουν τη μικρη κ οπως την κρατουσε η νοσοκομα αναποδα την κοιταω κ λεω "αμαν!!!!που χωραγε ολο αυτο μεσα μου..;;;;;;".Μου φανηκε πολυ μεγαλη!Και φυσικα το κεφαλακι της που απ'την προσπαθεια να βγει ειχε γινει σαν πεπονι...το καημενο.
Αυτη ηταν η πρωτη μου αντιδραση.Τη βαλανε διπλα μου,την κοιτουσα κ ενοιωθα ενα δεος...ελεγα τι ειναι τωρα αυτο;;;δηλαδη εγω τωρα εχω παιδι;;Ηλιθια αντιδραση,το ξερω...
Καπως ετσι ηρθε η κορη μου στον κοσμο.Σαν εμπειρια ειναι πολυτιμη κ αξεχαστη.Μπορει μολις την ειδα να μην εκλαψα ομως απο την πρωτη στιγμη αισθανθηκα μαζι της ενα τετοιο δεσιμο που καταλαβα πως αυτος ο δεσμος δεν θα σπασει ποτε!!
Ααααχ...ωραια πραγματα...ελπιζω να τα ξαναζησω συντομα κ εγω κ οσες απο εσας περιμενετε να γινετε η να ξαναγινετε μανουλες!!

toulouz έγραψε:Δοξα τον Θεο!!!Τελικα σου ειπε ο γιατρος γιατι επεφταν οι παλμοι της?Ειχε δεθει με το λορο?

Η μικρή είχε σφηνώσει στη λεκάνη μου...και προλάβαμε στο παραπέντε να μην κοπεί ο πλακούντας...Δεν ήθελα να μάθω κάτι παραπάνω...μου αρκούσε οτι είχε πάρει την σωστή απόφαση και μπορεί να βίωσα μια άσχημη γέννα και μετά το παιδί να μπήκε θερμοκοιτίδα γιατί γεννήθηκε 34 βδομάδων αλλα ήταν καλά και δεν έφυγα μόνη μου από το μαιευτήριο...αλλα με το αγγελούδι μας!!!!!!!!!!!!!!!!Για μένα μόνο αυτό μετρούσε!!!!!Το πως και το γιατί το αφήνω σε αυτόν και ξέρω οτι αν κάτι έφταιξε στην επόμενη εγκυμοσύνη θα με κατευθύνει ωστε να μην συμβεί ξανά

papaki έγραψε:

toulouz έγραψε:Δοξα τον Θεο!!!Τελικα σου ειπε ο γιατρος γιατι επεφταν οι παλμοι της?Ειχε δεθει με το λορο?

Η μικρή είχε σφηνώσει στη λεκάνη μου...και προλάβαμε στο παραπέντε να μην κοπεί ο πλακούντας...Δεν ήθελα να μάθω κάτι παραπάνω...μου αρκούσε οτι είχε πάρει την σωστή απόφαση και μπορεί να βίωσα μια άσχημη γέννα και μετά το παιδί να μπήκε θερμοκοιτίδα γιατί γεννήθηκε 34 βδομάδων αλλα ήταν καλά και δεν έφυγα μόνη μου από το μαιευτήριο...αλλα με το αγγελούδι μας!!!!!!!!!!!!!!!!Για μένα μόνο αυτό μετρούσε!!!!!Το πως και το γιατί το αφήνω σε αυτόν και ξέρω οτι αν κάτι έφταιξε στην επόμενη εγκυμοσύνη θα με κατευθύνει ωστε να μην συμβεί ξανά

ax papaki ti perases!!!!to thema einai oti kratas sta xeria sou ena ugies mwro!!!!na ti xairesai!!!!!