1 άντρας μαμάκιας ή.... Σαβ Φεβ 16, 2013 10:31 am
aloneconfused
Σιωπηλή δύναμη
αφορμή παίρνω από το topic για τους μαμάκηδες. Είμαι με κάποια πολύ καιρό. Είμαστε και οι δυο πολύ μακριά από τις οικογένειες μας. Οι δικοί μου γονείς δεν εγκρίνουν τη σχέση μας και δεν έχω επαφή μαζί τους. Εκείνη όμως περιστρέφει όλη μας τη ζωή γύρω από τους γονείς της. Όλες τις γιορτές πρέπει να είμαστε μαζί τους, το καλοκαίρι διακοπές στο ίδιο πάντα χωριό με τους ίδιους τσακωμούς και τους ίδιους ανόητους συγγενείς. κάθε φορά τα ίδια και τα ίδια. Χωρίς υπερβολή αν δεν μέναμε τόσο μακριά θα τους είχαμε μέσα στο κρεβάτι μας. Έχει και έναν αδερφό κολλημένο στη μάνα του και στην αδερφή του. Έχει γίνει κουραστικό όλο αυτό. Καταλαβαίνω ότι θέλει να βλέπει τους δικούς της αλλά....
Δεν με ενδιαφέρουν ούτε οι συγγενείς ούτε κανείς άλλος. θέλω μόνο να περνάμε καλά όπου και αν είμαστε, να κάνουμε δική μας οικογένεια, να δούμε τον κόσμο. έχουμε δκή μας οικογένεια που δεν είναι η οικογένεια των γονιών μας. Έχω παλέψει σκληρά για να φτιάξω κάτι. Τελευταία με πιέζει να αφήσουμε όσα έχουμε χτίσει για να είμαστε κοντά στην οικογένεια της, χωρίς καμιά ασφάλεια και εξαρτώμενοι από εκείνους ουσιαστικά. Συναισθηματικός εκβιασμός δηλαδή. Δεν έχω αντίρρηση να τους βλέπει, να τους φιλοξενήσω... αλλά δεν γίνεται μια ζωή όλες μας οι διακοπές να είναι εκεί... Ούτε να αφήσουμε τη ζωή μας για να μη λέμε ότι δεν ζήσαμε τους γονείς μας. Η μητέρα ειδικά χωρίς να είναι κακή ασκεί ανυπόφορη συναισθηματική πίεση.
Με έχει κουράσει όλο αυτό. ήθελα κάπου να τα πω απλά. Ευχαριστώ όποιον με διαβάσει.
Δεν με ενδιαφέρουν ούτε οι συγγενείς ούτε κανείς άλλος. θέλω μόνο να περνάμε καλά όπου και αν είμαστε, να κάνουμε δική μας οικογένεια, να δούμε τον κόσμο. έχουμε δκή μας οικογένεια που δεν είναι η οικογένεια των γονιών μας. Έχω παλέψει σκληρά για να φτιάξω κάτι. Τελευταία με πιέζει να αφήσουμε όσα έχουμε χτίσει για να είμαστε κοντά στην οικογένεια της, χωρίς καμιά ασφάλεια και εξαρτώμενοι από εκείνους ουσιαστικά. Συναισθηματικός εκβιασμός δηλαδή. Δεν έχω αντίρρηση να τους βλέπει, να τους φιλοξενήσω... αλλά δεν γίνεται μια ζωή όλες μας οι διακοπές να είναι εκεί... Ούτε να αφήσουμε τη ζωή μας για να μη λέμε ότι δεν ζήσαμε τους γονείς μας. Η μητέρα ειδικά χωρίς να είναι κακή ασκεί ανυπόφορη συναισθηματική πίεση.
Με έχει κουράσει όλο αυτό. ήθελα κάπου να τα πω απλά. Ευχαριστώ όποιον με διαβάσει.