Φόρουμ
Αναζήτηση
Latest images
Εγγραφή
Σύνδεση
51
Απ: Πως να κάνουμε τους αντρες μας να μας ζηλέυουν και λιγάκι ? ? Πεμ Ιουν 20, 2013 12:35 am
mama@36
Σιωπηλή δύναμη
Καλημέρα και από εμένα! Είμαι καινούργια στο forum και έγκυος 7 εβδομάδων. Αντιμετωπίζω και εγώ παρόμοιο πρόβλημα στη σχέση μου. Με τον σύντροφό μου είμαστε μαζί 1,5 χρόνο. Εγώ 36 εκείνος 33. Το πρόβλημα ξεκίνησε πριν από 1 χρόνο περίπου όταν οι επαφές μας περιορίστηκαν σε 2 φορές την εβδομάδα, έως ότου φτάσουν τώρα να είναι 3-4 τον μήνα! Το 90% των επαφών μας προκύπτει κατόπιν δικής μου πρωτοβουλίας, για να μην απαριθμήσω τα ατελείωτα «όχι» που έχω καταπιεί. Θα αναρωτηθεί κάποιος «και τι κάνεις σε μια τέτοια σχέση». Ναι, πάντα με προβλημάτιζε η κατάσταση αυτή, αλλά όντας τρελά ερωτευμένη, πάντα έλεγα στον εαυτό μου πως θα εξακολουθήσω να είμαι μαζί του έως ότου φτάσω τα όριά μου. Τελικά όπως αποδείχτηκε τα όρια μου ήταν πολύ «ελαστικά» και η υπομονή μου μεγάλη…. Έως ότου έμεινα έγκυος! (Ναι! Με 3 φορές τον μήνα όσο ειρωνικό και αν ακούγεται στα ζευγάρια που προσπαθούν καιρό). Αφού σε σχετική ερώτηση του γιατρού ήξερα ακριβώς την μέρα επαφής και πιθανής σύλληψης! Χαχα! Γελάω για να μην κλάψω… Τώρα μάλιστα που ο γιατρός μας απαγόρευσε και τις επαφές στο πρώτο τρίμηνο, δεν με αφήνει να τον ακουμπάω καθόλου. Φοβάμαι να τον «ακουμπήσω» για να μην μαλώσουμε. Μην σαν πω πως τον ανακούφισε κιόλας η απαγόρευση του γιατρού!
Τώρα πλέον είμαι σε απελπισία αφού ξέρω πως δεν μπορώ να «φύγω» πλέον. Είμαι εμφανίσιμη γυναίκα, ψηλή, με ωραίο σώμα, αλλά η αυτοπεποίθησή μου έχει δεχθεί ισχυρό πλήγμα. Φοβάμαι πως σε λίγο, με την προχωρημένη εγκυμοσύνη και με τον ερχομό του μωρού θα αλλάξει η κατάσταση προς το χειρότερο… Και η αυτοπεποίθησή μου επίσης, αφού πλέον το σώμα μου θα έχει υποστεί και αλλαγές.
Συγγνώμη για το σεντονάκι μου αλλά έπρεπε να πω κάπου το πρόβλημά μου. Με τον σύντροφό μου έχουμε μιλήσει επ’ αυτού αλλά… «τοίχος» . Απαντάει με ένα ξερό «αυτός είμαι εγώ» και τέρμα. Έχω δοκιμάσει να τον προκαλέσω, τίποτα. Μετά άρχισαν τα παράπονα, έπειτα οι υστερίες και τα κλάματα και το τελευταίο διάστημα η αδιαφορία. Τίποτα. Καμιά αλλαγή. Είμαι και πολύ «θερμή» γυναίκα και μένω συνεχώς ανικανοποίητη… Ως πότε θα το αντέξω όλο αυτό? Δεν είμαι και από τους ανθρώπους που θα «κοιτάξω αλλού». Θέλω την ικανοποίησή μου να την βρίσκω μέσα στην σχέση μου (και προσεχώς γάμο) και όχι έξω από αυτή….
Αναμένω τις απαντήσεις σας ειδικά από κοπέλες που αντιμετωπίζουν ή αντιμετώπισαν κάτι ανάλογο και πως το χειριστήκατε… Και φυσικά η γνώμη των μπαμπάδων του forum είναι επιθυμητή και ευπρόσδεκτη
Τώρα πλέον είμαι σε απελπισία αφού ξέρω πως δεν μπορώ να «φύγω» πλέον. Είμαι εμφανίσιμη γυναίκα, ψηλή, με ωραίο σώμα, αλλά η αυτοπεποίθησή μου έχει δεχθεί ισχυρό πλήγμα. Φοβάμαι πως σε λίγο, με την προχωρημένη εγκυμοσύνη και με τον ερχομό του μωρού θα αλλάξει η κατάσταση προς το χειρότερο… Και η αυτοπεποίθησή μου επίσης, αφού πλέον το σώμα μου θα έχει υποστεί και αλλαγές.
Συγγνώμη για το σεντονάκι μου αλλά έπρεπε να πω κάπου το πρόβλημά μου. Με τον σύντροφό μου έχουμε μιλήσει επ’ αυτού αλλά… «τοίχος» . Απαντάει με ένα ξερό «αυτός είμαι εγώ» και τέρμα. Έχω δοκιμάσει να τον προκαλέσω, τίποτα. Μετά άρχισαν τα παράπονα, έπειτα οι υστερίες και τα κλάματα και το τελευταίο διάστημα η αδιαφορία. Τίποτα. Καμιά αλλαγή. Είμαι και πολύ «θερμή» γυναίκα και μένω συνεχώς ανικανοποίητη… Ως πότε θα το αντέξω όλο αυτό? Δεν είμαι και από τους ανθρώπους που θα «κοιτάξω αλλού». Θέλω την ικανοποίησή μου να την βρίσκω μέσα στην σχέση μου (και προσεχώς γάμο) και όχι έξω από αυτή….
Αναμένω τις απαντήσεις σας ειδικά από κοπέλες που αντιμετωπίζουν ή αντιμετώπισαν κάτι ανάλογο και πως το χειριστήκατε… Και φυσικά η γνώμη των μπαμπάδων του forum είναι επιθυμητή και ευπρόσδεκτη
δηλαδή να το ψάξετε?
και σαφώς δεν μιλάω για τις φυσικές αλλαγές απο τα χρόνια ,την κούραση την εγκυμοσύνη αλλά τις υπερβολές δεν τις αντέχω. Δεν αντέχω γυναίκα βρώμικη , παραμελειμένη, με μισοβαμμένα νύχια και την ρίζα 10 εκατοστά. Εκεί ότι και αν συμβεί απο την στιγμή που δεν ήσουν έτσι για εμένα δεν φταίει ο άντρας σου αλλά εσύ. Και το κινητό το έχω ψάξει πριν πολλά χρόνια. Θεωρώ τον άντρα μου πολύ έξυπνο για να κρατήσει πονηρά μηνύματα. 
