Η μητέρα μου γενικότερα είναι πολύ ιδιόρρυθμος άνθρωπος...νομίζει οτι όλα και όλοι περιστρέφονται γύρω απο εκείνη
..ο πατέρας μου απο την άλλη είναι ένας πράος άνθρωπος που επιζητά καλή παρέα και ηρεμία...
το αρνητικό είναι οτι ο πατέρας μου αγαπά τόσο πολύ τη μητέρα μου σε βαθμό να απαρνίετε τους πάντες για εκείνη.
αναγκαστικά το κάνει ,γιατί διαφορετικά θα έπρεπε να επιλέξει ..ή τη γυναίκα του ή φίλους και συγγενείς..και αυτό επειδή η μητέρα μου δεν τα πάει καλα με ΚΑΝΕΝΑΝ και με την πάροδο των χρόνων ούτε και με μένα (την ίδια της την κόρη)με συνέπεια να μην μιλάω και με τον μπαμπά μου.
όλα ξεκίνησαν μετά το γάμο..στο σπίτι μας ερχόντουσαν μόνο σε γενέθλια και γιορτές..τους παρακαλούσε ο άντρας μου αλλά κι εγώ να έρθουνε για έναν καφέ,αλλά αυτό δεν έγινε ποτέ...αργότερα ήρθε και η εγκυμοσύνη μου...απόντες απο τη ζωή μου..καμία στήριξη απολύτως απο την ίδια μου τη μάνα στην πιο σημαντική φάση της ζωής μου..εκείνη ενδιαφερότανε μόνο για τα προβλήματα που είχε στην πιτσαρία που δούλευε..πέρασε ο καιρός και γέννησα...στο μαιευτήριο ήτανε εκεί..ο πατέρας μου όμως απο τότε άρχισε να απομακρύνετε όσο δεν πάει άλλο...ήρθε στο νοσοκομείο και μόλις γέννησα έφυγε ισχυριζόμενος οτι έχει δουλειά που δεν μπορεί να αναβληθεί..τελικά έμαθα οτι πήγε σε ένα φίλο του ..η μητέρα μου δεν έχω παράπονο ,ήρθε να με δει αρκετές φορές...όταν επέστρεψα σπίτι ο πατέρας μου ήρθε μια μόνο φορά ,κάθησε για 5 λεπτά και απο τότε ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ!!(όλα αυτά τον Φεβρουάριο του 2010)η μάνα μου σταμάτησε να ασχολείτε μαζί μας ουσιαστικα απο τον ιούνιο του 2010...δεν απαντούσαν στις κλήσεις μας ,δεν ενδιαφέρθηκαν να μάθουν τι κάνει η κόρη τους και το πρώτο τους εγγόνι ποτέ ξανά!!εικάσιες -θεωρίες ατελείωτες απο μένα και τον άντρα μου...για το τι μπορεί να έχουμε κάνει και μας συμπεριφέρονται έτσι...όλα κατέληγαν σε αδιέξοδο!εμείς κάναμε μια τελευταία προσπάθεια τον αύγουστο του 2010 όπου τους πήγαμε τα προσκλητήρια για τα βαφτίσια ..μπροστά στον κόσμο το ''παίξανε'' ο τέλειος παππους και η ιδανική γιαγιά!!!φυσικά δεν ήρθανε στη βάπτιση γιατί και καλά ο πατέρας μου είχε μια μετακόμιση να κάνει στην επαρχία!!το έμαθα απο τον αδερφό μου εκ των υστέρων ....ποτέ δεν πήραν ενα τηλέφωνο για ευχές ή για ένα ''λυπάμαι κόρη μου ήταν αδύνατον να έρθουμε,παρολαυτά να μας ζήσει''....ΠΟΤΕ...για να σας προλάβω αλλά να μην σας κουράζω δεν είναι η αιτία ούτε το όνομα ,ούτε οτι τα πεθερικά μου είναι θαυμάσιοι άνθρωποι και μπορεί να ζήλεψαν,ούτε οτι κάτι έκανα εγώ ,ούτε ομως οτι δεν συμπαθούσαν τον άντρα μου..όλοι τους κατακρίνουν ...το θέμα μου τώρα πια δεν είναι για πιο λόγο δεν μας μιλάνε..ακόμα και κάτι να κάναμε που τους πείραξε θα έπρεπε να μας μιλήσουν,δεν είμαστε παιδιά..πέρασα τις πιο έντονες στγμές της ζωής μου ΜΟΝΗ μου...ευτυχώς τα πεθερικά μου ,είναι οι αντικαταστάτες τους..μαγαπάνε τόσο πολύ και πάντα σκέφτομαι..οτι στερούμαι απο τους γονείς μου το παίρνω και με το παραπάνω απο τα πεθερικά μου.. το ξέρω οτι η ζωή είναι μεγάλη και ενδεχομένως σε μερικά χρόνια απο τώρα να μιλάμε ..για μένα όμως δεν θα είναι ποτέ πια το ίδιο...η καρδιά μου δεν είναι ξέφραγο αμπέλι..να μπαινοβγαινει ο καθένας όποτε θέλει...όλοι περνάμε άσχημες ψυχολογικές φάσεις...αλλά αυτό που μου έκαναν αυτοί οι άνθρωποι δεν ξέρω πως να το χαρακτηρίσω...απο τη μάνα μου το περίμενα να σας πω την αλήθεια ..αλλά απο τον πατέρα μου ποτέ!ξερω πως δεν είμαι η μόνη που τα περνάω αυτά και φυσικά δεν πτοούμαι....θα δώσω εγώ στα παιδάκια μου την αγάπη που στερούμαι χρόνια τώρα απο τους δικούς μου..δυστυχώς οι γονείς μου κατάλαβα οτι δεν είναι προτυπο προς μίμηση... [flash][/flash]