demaki88 έγραψε:

ede έγραψε:οχι μαρή έιμαστε πιο μεγάλες χωρίς εισαγωγικά. Λοιπόν δεν έχει αυτο σχ΄σεη με την ηλικία κορίτσι μου. Εχει σχέση με το μυαλό που κουβαλάει ο καθένας. και δεν μου αρέσει να το παιζω Αγία. Εχω σηκώσειχέρι στα  τα παιδιά μου (τον μεγάλο) παραπάνω απο μια φορά. Αλλά αυτό που περιγράφεις με τον πλάστη και τις δουλειες είναι άλλη κατηγορία. οχι λοιπον δεν έχουμε φτασει εκει και να φτάναμε έστω και στα μιδά θέλω να πιστεύω οτι θα ζητούσαμνε βοήθεια ψυχολόγου. Εγώ αυτό θα έκανα.

η αληθεια ειναι οτι η κωλαρια και στο χερι δεν ειναι δυνατων με τα σημερινα παιδια που ειναι ολα ζοηρα να τα αποφυγεις!!οι παλιοι λεγαν "μικρον κωλο δεν εδειρες μεγαλον μην φοβεριζεις"το θεμα ειναι να μην ξεφυγεις!!πανω στα νευρα ειναι πολυ ευκολο να ξεφυγεις,οχι οτι θες να χτυπισεις το παιδι σου αλλα δεν μπορεις να ελλεξεις τα νευρα σου!!!εγω ακομα και οταν τους φωναζω σαν την υστερικια μετα μετανοιωνω και νοιωθω κατωτερη σε επιπεδο ακομη και απο ενα τριχρονο που θα με περναει σιγουρα για τρελη μανα!!πεφτουμε πολυ στα ματια των παιδιων μας και οταν τα φωναζουμε και οταν τα χτυπαμε.πρεπει να τους μιλαμε πολυ πραγμα που το κανω συνεχεια(εχει μαλλιαει η γλωσσα μου)και υπακουες δεν γινοντε!!αλλα που θα παει??δεν θα γινουν καλα παιδακια καποια στιγμη??οταν κανουν ενα σωρο αταξιες και δεν με ακουνε νοιωθω σαν αποτυχημενη μανα!!με πιανει το παραπονο και λεω τι εκανα λαθος???μετα βλεπω και αλλα παιδακια που ειναι ετσι ζοηρα και ανακουφιζομαι!!παντως πλεον εχω γινει απαθεστατη!!δεν πα να μαλωνουν??αν δεν δω να "βγουν μαχαιρια"δεν μπλεκομαι στον καβγα τους!

demaki88 έγραψε:

ede έγραψε:οχι μαρή έιμαστε πιο μεγάλες χωρίς εισαγωγικά. Λοιπόν δεν έχει αυτο σχ΄σεη με την ηλικία κορίτσι μου. Εχει σχέση με το μυαλό που κουβαλάει ο καθένας. και δεν μου αρέσει να το παιζω Αγία. Εχω σηκώσειχέρι στα  τα παιδιά μου (τον μεγάλο) παραπάνω απο μια φορά. Αλλά αυτό που περιγράφεις με τον πλάστη και τις δουλειες είναι άλλη κατηγορία. οχι λοιπον δεν έχουμε φτασει εκει και να φτάναμε έστω και στα μιδά θέλω να πιστεύω οτι θα ζητούσαμνε βοήθεια ψυχολόγου. Εγώ αυτό θα έκανα.

η αληθεια ειναι οτι η κωλαρια και στο χερι δεν ειναι δυνατων με τα σημερινα παιδια που ειναι ολα ζοηρα να τα αποφυγεις!!οι παλιοι λεγαν "μικρον κωλο δεν εδειρες μεγαλον μην φοβεριζεις"το θεμα ειναι να μην ξεφυγεις!!πανω στα νευρα ειναι πολυ ευκολο να ξεφυγεις,οχι οτι θες να χτυπισεις το παιδι σου αλλα δεν μπορεις να ελλεξεις τα νευρα σου!!!εγω ακομα και οταν τους φωναζω σαν την υστερικια μετα μετανοιωνω και νοιωθω κατωτερη σε επιπεδο ακομη και απο ενα τριχρονο που θα με περναει σιγουρα για τρελη μανα!!πεφτουμε πολυ στα ματια των παιδιων μας και οταν τα φωναζουμε και οταν τα χτυπαμε.πρεπει να τους μιλαμε πολυ πραγμα που το κανω συνεχεια(εχει μαλλιαει η γλωσσα μου)και υπακουες δεν γινοντε!!αλλα που θα παει??δεν θα γινουν καλα παιδακια καποια στιγμη??οταν κανουν ενα σωρο αταξιες και δεν με ακουνε νοιωθω σαν αποτυχημενη μανα!!με πιανει το παραπονο και λεω τι εκανα λαθος???μετα βλεπω και αλλα παιδακια που ειναι ετσι ζοηρα και ανακουφιζομαι!!παντως πλεον εχω γινει απαθεστατη!!δεν πα να μαλωνουν??αν δεν δω να "βγουν μαχαιρια"δεν μπλεκομαι στον καβγα τους!

Dori έγραψε:Λοιπον εγω εχω απευθυνθεί 2 φορές σε σύμβουλο για να με βοηθήσει και να με συμβουλεύσει πως να κάνω το παιδι μου λίγο πιο υπακούο και εμένα να ελέγχω το θυμό μου.(δεν τον χτυπάω απλα φωνάζω).η πρώτη μου ειχε πει οτι δεν πρέπει να αισθάνομαι τύψεις οταν φωνάζω στο παιδι η και αν του ρίξω καμια, γιατι μετα θα γυρίσουν ολα μέσα μου και θα παθώ ψυχολογικά.στη δεύτερη σύμβουλο τον πήρα μαζί και του έκανε ένα τεστ μπροστά μου για να δει τις αντιδράσεις του και οπότε δεν υπακούε τον έβαζε τιμωρία σε μια καρέκλα και τον άφηνε να κλαίει μεχρι να υποχωρήσει.η αληθεια ειναι οτι δεν μου άρεσε ολο αυτό αλλα εκείνη επέμενε οτι για να καταφέρω να "φτιάξω" το παιδι θα πρέπει να γίνω Χιτλερ!δεν συμφωνώ απόλυτα και η αληθεια ειναι οτι αυτα που λένε οι ειδικοί δεν μπορείς να τα κανείς κατα γράμμα.και αυτό που θέλω να πω ειναι οτι το σωστό και το λάθος όλοι τα ξέρουμε λίγο πολυ το θέμα ειναι οτι δεν είμαστε ρομπότ να μας προγραμματίζουν ουτε και τα παιδιά επίσης.

ELENI23 έγραψε:ΚΑΛΑ ΕΧΩ ΠΑΘΕΙ ΣΟΚ ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙΤΕ ΓΙΑΤΙ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΤΑ ΑΚΟΥΣ ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΤΙ ΝΑ ΠΩ anampel ΛΥΠΑΜΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΓΙΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΠΕΡΑΣΕΙ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΘΥΜΗΖΟΥΝ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΚΤΙΜΑΜΕ ΤΗΣ ΜΑΜΑΔΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΤΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ Η ΜΑΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΕΔΟΜΕΝΗ!!

Dori έγραψε:Εγω κορίτσι μου ειμαι σίγουρη οτι το παιδάκι σου θα ειναι πολυ ευτυχισμένο γιατι θα του δώσεις όσα στερήθηκες εσυ.τωρα μονο ευχάριστα απο δώ και πέρα!το χρωστας στον άντρα σου και στο παιδι που μεγαλώνει μέσα σου!!

Dori έγραψε:Λοιπον εγω εχω απευθυνθεί 2 φορές σε σύμβουλο για να με βοηθήσει και να με συμβουλεύσει πως να κάνω το παιδι μου λίγο πιο υπακούο και εμένα να ελέγχω το θυμό μου.(δεν τον χτυπάω απλα φωνάζω).η πρώτη μου ειχε πει οτι δεν πρέπει να αισθάνομαι τύψεις οταν φωνάζω στο παιδι η και αν του ρίξω καμια, γιατι μετα θα γυρίσουν ολα μέσα μου και θα παθώ ψυχολογικά.στη δεύτερη σύμβουλο τον πήρα μαζί και του έκανε ένα τεστ μπροστά μου για να δει τις αντιδράσεις του και οπότε δεν υπακούε τον έβαζε τιμωρία σε μια καρέκλα και τον άφηνε να κλαίει μεχρι να υποχωρήσει.η αληθεια ειναι οτι δεν μου άρεσε ολο αυτό αλλα εκείνη επέμενε οτι για να καταφέρω να "φτιάξω" το παιδι θα πρέπει να γίνω Χιτλερ!δεν συμφωνώ απόλυτα και η αληθεια ειναι οτι αυτα που λένε οι ειδικοί δεν μπορείς να τα κανείς κατα γράμμα.και αυτό που θέλω να πω ειναι οτι το σωστό και το λάθος όλοι τα ξέρουμε λίγο πολυ το θέμα ειναι οτι δεν είμαστε ρομπότ να μας προγραμματίζουν ουτε και τα παιδιά επίσης.

Γ_ έγραψε:

Γ_ έγραψε:Έκανα εγγραφή αποκλειστικά για να σου απαντήσω. Τραβάω κι 'γω παρόμοιο ζόρι. Η μάνα μου έχει κάποια θεματάκια. Είμαστε 4 αδέρφια(μεγαλύτερο παιδί εγώ-με το μικρότερο έχουμε 12 χρόνια διαφορά) και βοηθάω πολύ την μάνα μου,σε σημείο να μην κάνει καμία δουλειά στο σπίτι(ίσως μόνο σιδέρωμα αραιά και πού).Όσον αφορά τ' αδέρφια μου,τα 'χω αναλάβει εξ' ολοκλήρου. Είμαι 22 χρονών και έχω μια πανέμορφη σχέση την οποία σκεφτόμαστε να επισημοποιήσουμε. Αλλά σε μια συζήτηση που έγινε προ ημερών με την μάνα μου,δεν ήθελε να ακούσει λέξη,γιατί-λέει-δεν έχω τελειώσει τη σχολή μου(παρέλειψα να το αναφέρω παραπάνω). Αυτό προφασίζεται... Το αντεπιχείρημα μου είναι ότι δεν θα αφήσω τη σχολή επειδή και εκείνη το έκανε για να παντρευτεί. Πιστεύω ότι φοβάται πως θα χάσει την βοήθεια που έχει,γι αυτό αντιδράει έτσι. Το κακό είναι ότι επηρεάζει τον πατέρα μου και σε ό,τι και αν γίνει στο σπίτι,βρίσκω εγώ μπελά... Νιώθω ότι με μισούν και την αγάπη τους αναπληρώνουν τα ''πεθερικά'' μου,τα οποία μου έχουν σταθεί σε κάθε στραβό που μου 'χει τύχει μέχρι τώρα. Δεν μου δείχνουν καθόλου εμπιστοσύνη και αγάπη και έχω πραγματικά απογοητευτεί.    

Συγγνώμη που το ποστάρω ξανά... Χρειάζομαι βοήθεια!! Η κατάσταση είναι ανυπόφορη(μένουμε στο ίδιο σπίτι). Θέλω να τους ανακοινώσω ότι θέλω να αρραβωνιαστώ με τον φίλο μου και φοβάμαι! Δεν ξέρω πως να το αντιμετωπίσω!!!!

Καμία ιδέα?  

anampel έγραψε:

Γ_ έγραψε:

Γ_ έγραψε:Έκανα εγγραφή αποκλειστικά για να σου απαντήσω. Τραβάω κι 'γω παρόμοιο ζόρι. Η μάνα μου έχει κάποια θεματάκια. Είμαστε 4 αδέρφια(μεγαλύτερο παιδί εγώ-με το μικρότερο έχουμε 12 χρόνια διαφορά) και βοηθάω πολύ την μάνα μου,σε σημείο να μην κάνει καμία δουλειά στο σπίτι(ίσως μόνο σιδέρωμα αραιά και πού).Όσον αφορά τ' αδέρφια μου,τα 'χω αναλάβει εξ' ολοκλήρου. Είμαι 22 χρονών και έχω μια πανέμορφη σχέση την οποία σκεφτόμαστε να επισημοποιήσουμε. Αλλά σε μια συζήτηση που έγινε προ ημερών με την μάνα μου,δεν ήθελε να ακούσει λέξη,γιατί-λέει-δεν έχω τελειώσει τη σχολή μου(παρέλειψα να το αναφέρω παραπάνω). Αυτό προφασίζεται... Το αντεπιχείρημα μου είναι ότι δεν θα αφήσω τη σχολή επειδή και εκείνη το έκανε για να παντρευτεί. Πιστεύω ότι φοβάται πως θα χάσει την βοήθεια που έχει,γι αυτό αντιδράει έτσι. Το κακό είναι ότι επηρεάζει τον πατέρα μου και σε ό,τι και αν γίνει στο σπίτι,βρίσκω εγώ μπελά... Νιώθω ότι με μισούν και την αγάπη τους αναπληρώνουν τα ''πεθερικά'' μου,τα οποία μου έχουν σταθεί σε κάθε στραβό που μου 'χει τύχει μέχρι τώρα. Δεν μου δείχνουν καθόλου εμπιστοσύνη και αγάπη και έχω πραγματικά απογοητευτεί.    

Συγγνώμη που το ποστάρω ξανά... Χρειάζομαι βοήθεια!! Η κατάσταση είναι ανυπόφορη(μένουμε στο ίδιο σπίτι). Θέλω να τους ανακοινώσω ότι θέλω να αρραβωνιαστώ με τον φίλο μου και φοβάμαι! Δεν ξέρω πως να το αντιμετωπίσω!!!!

Καμία ιδέα?  

den katalava mia zoh doula  tha eisai?mila tous ego aythn thn malakia ekana den milaga kai mou eixan parei ton aera.oso einai noris mila pes oti tha aravoviasths kai oti tha figeis apo ekei pesto etsi ksekathara megalh kopela eisai exoume kai idia hlikia.pesto pes oti tha aravoniasths fovase ti fovase kopela mou?oso thimame ton eayto mou pou den edosa kai ego ena xeri ksilo sth mana mou to metaniono etsi gia to gamoto mia ksanastrofh.tromakse tous ligaki pes oti feygeis kai oti den antexeis allo ekei mesa kai oti den eisai ypyretiko prosopiko alla h korh tous vres thn dynamh kai pesto to ksero einai duskolo na tous milas etsi alla otan ayth den katalavenoun eykeria einai na tous ta poume xima emeis an pali sou poune okso apo do den eisai mes sthn klhronomia mas se akyrono os korh mou kalytera akoma tha katalaveis ti goneis einai ekei tha fanei an se agapane kai an tha tous tarakounhshs me to ego feygo apo edo............