melinaki83 έγραψε:Ναι θέλω να σας δώσω πληροφορίες και συγγνώμη που δεν είπα από την αρχή απλά κλαίω πολύ και είμαι ταραγμένη πολύ!!!!
Κατ αρχήν δεν έχω ψυχραιμία., Είχα ξαναγράψει παλαιότερα στο φόρουμ πεθερικά καθώς από εκεί άρχισαν όλα. Ο πεθερός μου δε με ήθελε καθόλου ο άντρας μου είναι γιατρός εγώ είχα περιουσία και τη δουλειά μου παρόλα αυτά δε με θεωρούσε καλή για εκείνον και 5 χρόνια τώρα που είπαμε ότι πάμε σοβαρά με προσέβαλε άσχημα σε κάθε ευκαιρία. Ο άντρα μου έλεγε να μη δίνω σημασία. Το τι έχω ακούσει δε λέγεται τι ότι δεν έχω ψυχή, ότι είμαι άσχημη, ότι δε κάνω για μάνα (ενώ προσπαθούσαμε να τεκνοποιήσουμε και ο άντρας μου είχε θέμα στο σπέρμα), όταν γέννησα έλεγε να βρούμε άλλη μάνα στο παιδί εγώ όλα αυτά τα άκουγα και δε μίλαγα αλλά έκλαιγα μόνη μου,. Μια μέρα που πήγαμε όλοι μαζί στο χωριό του άντρα μου, ο πατέρας του μου είπε ότι όταν γίνει ο γιός του 50 εγώ θαμαι σα σταφίδα χάλια και θα βρει άλλη γυναίκα. Ε δεν άντεξα και του λέω αν βρει άλλη θα βρω και γω και μου λέει αυτός αντε να βρεις να δει και ο γιός μου τη τύχη του. Δε μίλησα αλλά ήμουν χάλια και λέω στον άντρα μου πάμε να φύγουμε και αυτός λέει (ο πεθερός) άστη να φύγει τη μαλακισμένη. Εγώ τα πήρα και άρχισα και εγώ να τον βρίζω και του είπα ότι και ο γιός του τον έχει πει μαλάκα για αυτά που λέει. Τότε μου εξαπέλυσε επίθεση και ο άντρας μου και η πεθερά μου (φυσικά που είχε παραδεχθεί ότι δε θέλει να της πάρω το γιό της) και μου έκοψαν τη καλημέρα οι δικοί του. Εμείς συνεχίσαμε αλλά τα προβλήματα άπειρα. Θέλανε να βλέπουν το παιδί και το παίρνανε χωρίς εμένα ενώ είναι μόνο (1 έτους), το βγάλαμε το όνομα του πεθερού, τα δέχθηκα όλα. Μετά ανακάλυψα οτι ο άντρας μου (που θέλει να πάει Αγγλία) να κάνει εξειδίκευση είχε αλληλογραφία με μια κοπέλα και του κανόνιζε θέση εκεί αλλά του έλεγε να μείνει σπίτι της καθώς εκείνη θα μετακόμιζε και τον έπαιρνε τηλέφωνα. Εκείνος δε μου είχε πει τίποτα για αυτό και μου είπε ότι τη θέση τη βρήκε μέσω αίτησης. Εγώ έπαθα σοκ όταν το βρήκα στο μαιλ του τα παραδέχθηκε όλα και είπε ότι μου το έκρυψε για να μη ζηλέψω. Της έστειλε μήνυμα ότι δε θα πάει Σεπτεμβρη αλλά Γενάρη και έτσι δε θα μείνει σπίτι της/.

Το προσπερνάμε και αυτό αλλά έγινε ομηρικός καβγάς. Οι χειροδικίες έρχονται και από τους δύο δε ξέρω πως το ένα φέρνει το άλλο...είναι ΟΔΥΝΗΡΟ!!! Κάποια άλλη στιγμή και ενώ είχα πάει να ηρεμήσω είδα στο fb μια συνομιλία με τη μάνα του που του έλεγε να σωθεί από εμένα και πως είχε τη χειρότερη τύχη και αυτός αντί να αντιδράσει της έλεγε μη στεναχωριέσαι μανούλα άσε να φύγω Αγγλία και θα δούμε τι θα κάνουμε...και αυτή του έλεγε θα τη βρεις εσύ την άκρη παιδί μου...πληγώθηκα!!Κοιμόταν και τον ξύπνησα οριόμενη φώναζα τον χτύπησα και αυτός το ίδιο μετά της έφαγα πολύ και μου έσπασε τα γυαλιά!!!

Μετά το ξεπεράσαμε και αυτό πήγαμε σε ψυχολόγο κάπως μας βοήθησε...Όμως ήταν να πάει σε μια βάφτιση να βαφτίσει το παιδί του θείου του με τη μάνα του. Εγώ του είπα ότι δεν είναι σωστό να το βαφτίσει με τη μάνα του και να πάει αφού με έχουν διώξει και δε με θέλουν να κάτσει μαζί μου (το ξέρω λάθος μου) Εκείνος μου έπιασε το χέρι και μου είπε ναι αγάπη μου έχεις δίκιο θα στηρίξω την οικογένειά μας. Την επόμενη μέρα όμως πήγε στη μάνα του και άλλαξε γνώμη και μου λέει θα πάω έχω δώσει το λόγο μου. Δεν ήταν για τη βάφτιση αλλά που είδα πόσο τον επηρέασε...Δε ξέρω πήρα ανάποδες...τρελάθηκα του τράβηξα τα μαλλιά την ώρα που οδηγούσε και ήταν το παιδί στο αμάξι (τραγικό λάθος)αυτός με έφτυσε και μου έδωσε χαστούκι και εγώ του είπα ότι θα τον σκοτώσω και τον έπιασα από το λαιμό (Δε θα το έκανα δε ξέρω γιατί έφτασα εκί...)τα διέλυσα όλα. Μου είπε ότι δεν αντέχει άλλο ότι προσπάθησε αλλά δε πάει έτσι ότι στο τέλος θα σκοτωθούμε...μπορεί να έχει δίκιο Εγώ όμως όλα τα είχα άλλιώς στο μυαλό μου..νόμιζα ότι θα τα βρούμε ότι θα εχουμε οικογένεια...φέρθηκα πολύ άσχημα το ξέρω και θα το πληρώσω...ΤΟ ποτάμι δεν έχει πια γυρισμό...
Αλήθεια ήθελα να έχουμε μια όμορφη οικογένεια δε ξέρω πως έχασα τη ψυχραιμία μου τόσο και έφτασα ως εδώ... 

reniapa έγραψε:καλησπερα melinaki..καταρχην ηρεμησε..ειναι  δυσκολη η ολη φαση αλλα δε θα καταφερεις τιποτα κοριτσι μου με το κλαμμα κ με το να ταλαιπωρεις τον εαυτο σου..Συγνωμη με ποιο δικαιωμα ελεγαν ολα αυτα τα πεθερικα σου?πως το επετρεπε ο ανδρας σου??ειμαστε με τα καλα μας?δηλαδη να καταλαβω οσο ησασταν μαζι περνουσατε καθολου ομορφες στιγμες μαζι με τ παιδι η χωρις?πως ησασταν σα ζευγαρι??Ακραιες καταστασεις ναι..για να μην της πω τραγικες οπως λενε οι κοπελες..στον ψυχολογο που πηγατε η οποιον αλλο επισκεφτηκατε τι σας συμβουλευετε?βοηθησε καθολου??εσυ τι θελεις να κανεις τωρα??τι αισθανεσαι??θελεις να μεγαλωσεις το παιδι σ σε μια αρμονικη φαση χωρις πεθερικα κ ακραιες καταστασεις η να εισαι μαζι του κ να περνας ασχημες στιγμες να ταλαιπωρειτε το παιδι σου κ να νιωσεις μια ζωη αγανακτηση κ μισος για ολη αυτη τη φαση??η οικογενεια σου τι λεει για ολα αυτα??ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΕΘΕΡΙΚΑ ΠΩΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ΟΛΑ ?ΔΕ ΕΧΟΥΝ ΣΥΝΕΣΘΗΣΗ ΧΡΟΝΟΥ ?ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ..ΑΧ...