filenada έγραψε:Aυτά φοβάμαι κι εγώ, μη φτάσουμε στο "αστο γι αργότερα, όχι σήμερα κλπ" αλλά δε θέλω και να προκαταβάλλομαι.....απ την άλλη το ρόλο της δασκάλας μπορώ να πω οτι τον έχω δανειστεί ούτως ή άλλως, γιατί κάνουμε μαζί τα μαθήματα του σχολείου, δεν είναι δλδ παντελώς άγνωστο το "κάθομαι με τη μαμά για μάθημα"......Χτες που τον ρώτησα, που είπε "εννοείται μαμά οτι θέλω να κάνω μαζι σου αγγλικά, θα μου τα μάθεις πολύ καλά".... αν κρατήσει αυτή τη στάση και το μεράκι θα το ξεκινήσω πειραματικά..........τουλάχιστον να γλυτώσουμε τις πρώτες τάξεις που στο φροντιστήριο είναι κοροιδία........δυο ώρες τη βδομάδα ένα σωρό λεφτά.......απλά σκεφτόμουν οτι αν είναι συρμός πλέον το δεν πάμε φροντιστήριο όπως μου το περιέγραψαν, τουλάχιστον είμαι τυχερή που δε θα με "δουλέψει" οποιαδήποτε άσχετη και θα κάνω εγώ ιδιαίτερα στο παιδί μου---όχι οτι στα φροντιστήρια δεν έχει άσχετες.......

Τυγχανει να ειμαι κι εγω καθηγητρια Αγγλικης και εχω επισης ενα γιο στην πρωτη δημοτικου. Εκανα κι εγω τις ιδιες εκεψεις με εσενα και κατεληξα στην αποφαση να του κανω εγω Αγγλικα. Το εχω συζητησει μαζι του και θελει πολυ. Θα αρχισω απο του χρονου γιατι θελω να μαθει πρωτα καλα να διαβαζει και να γραφει στα Ελληνικα. Για να το πετυχω αποφασισα οτι θα φτιαξω ενα προγραμμα (2-3) ωρες την εβδομαδα και θα το κολλησω στον τοιχο του δωματιου του ετσι ωστε να ξερει ποιες μερες και ωρες θα κανουμε μαθημα. Πιστευω οτι με αυτο τον τροπο θα το παρει πιο σοβαρα. Επειδη εχω δουλεψει κι εγω αρκετα χρονια στα φροντιστηρια ειμαι σε θεση να ξερω τι δουλεια γινεται και μπορω να πω οτι νιωθω πολυ τυχερη που εχω τη δυνατοτητα και τις γνωσεις για να του μαθω εγω σωστα Αγγλικα. Τοσα χρονια τοσα παιδια εχουν περασει απο τα χερια μας, ειναι δυνατον να μη μπορουμε να διδαξουμε το δικο μας το παιδι? Θα σου ελεγα να διδαξεις εσυ το παιδι σου. Ετσι θα εισαι ησυχη και θα ξερεις οτι κανεις το καλυτερο γι'αυτο.

margdimitra έγραψε:To σκεφτόμουν πιο πολύ σαν απασχόληση του μικρού, έστω μια ώρα τη βδομάδα, προκειμένου να με αφήνει λίγο ήσυχη. Σκἐφτομαι όμως ότι πρέπει να είναι φοβερά ενδιαφέρον το μάθημα -παιχνίδι για να κάτσει και δεν το ρισκάρω. Είναι και το οικονομικό στη μέση.

Λοιπόν να σας πω κι εγώ που έχω τάξη pre-junior στο φροντιστήριο.

Όταν ένα παιδάκι παρακολουθεί μια τέτοια τάξη δεν το κάνει για να μάθει πιο γρήγορα αγγλικά (ή να πάρει το Lower στην Α' Γυμνασίου, το οποίο για μένα δεν είναι καλή επιλογή, ακόμα κι αν μπορείς να το κάνεις). Όπως και όταν πάει μπαλέτο από 5 χρονών δεν το κάνει για να γίνει πρίμα μπαλαρίνα...

Τα αγγλικά σε αυτή την ηλικία είναι μια απασχόληση, μια ευκαιρία να βγει το παιδί από το σπίτι, να κοινωνικοποιηθεί και με την ευκαιρία να αγαπήσει τα αγγλικά και να εξασκήσει τη μνήμη του μαθαίνοντας νέους ήχους και λέξεις. Παράλληλα εξασκεί διάφορες άλλες δεξιότητες, αφού ζωγραφίζει, κάνει χαρτοκοπτική, τραγουδάει και παίζει παιχνίδια.

Από πλευράς μάθησης αγγλικών, είναι μια ευκαιρία να μάθει τους ήχους της γλώσσας σωστά, ειδικά αν η δασκάλα είναι ξένη. Και φυσικά όταν πάνε Junior A, μαθαίνουν πιο εύκολα αφού αρκετό λεξιλόγιο έχει καλυφθεί στην pre-junior και έρχονται στο φροντιστήριο με μεγαλύτερη άνεση, αφού γνωρίζουν το χώρο και τους δασκάλους ήδη από την προηγούμενη χρονιά. Δεν βλέπουν τα αγγλικά ως αγγαρία αλλά ως ευχαρίστηση. Πολύ σημαντικό αυτό ειδικά στην αρχή που πολλά παιδάκια είναι αρνητικά.

wondergirl έγραψε:Τοσα χρονια τοσα παιδια εχουν περασει απο τα χερια μας, ειναι δυνατον να μη μπορουμε να διδαξουμε το δικο μας το παιδι? Θα σου ελεγα να διδαξεις εσυ το παιδι σου. Ετσι θα εισαι ησυχη και θα ξερεις οτι κανεις το καλυτερο γι'αυτο.

Δεν είναι θέμα αν μπορείς να διδάξεις (το δικό σου παιδί ή το παιδί του άλλου). Φυσικά και "μπορείς". Είναι θέμα ορίων. Βάζεις ας πούμε στο παιδί σου να μάθει κάτι και δεν το έχει διαβάσει. Πώς θα το μαλώσεις; Ως μαμά ή ως δασκάλα; Γιατί αλλιώς μαλώνει η μία και αλλιώς η άλλη. Αλλά και στην αντίστροφη περίπτωση, πώς θα το επαινέσεις; Ως μαμά ή ως δασκάλα; Γιατί να το βάλεις σε μια διαδικασία να το μαλώνεις ή να το επαινείς μόνο εσύ; Δεν είναι καλύτερα να γίνεται αυτό από δύο διαφορετικά άτομα; Κι αν είσαι πολύ αυστηρή μαζί του (όπως πιστεύω θα ήμασταν οι περισσότερες αφού θα θέλαμε το παιδί μας να είναι πάντα ο καλύτερος μαθητής) τι κάνεις; Πώς το μετριάζεις αυτό; Να είσαι πολύ χαλαρή, δεν σε παίρνει έτσι κι αλλιώς. Εγώ φοβάμαι ότι το να διδάξω το δικό μου παιδί, ειδικά στο σπίτι, πολύ σύντομα θα γίνει μια στρεσογόνα εμπειρία και για τους δυο μας.

Δεν μιλάω για την ευκαιρία να του μάθω πράγματα όπως μαθαίνουμε όλοι στα παιδιά μας, αλλά για κανονική διδασκαλία που θα αντικαταστήσει το σχολείο/φροντιστήριο για μήνες ή χρόνια.

Areti2 έγραψε:

margdimitra έγραψε:To σκεφτόμουν πιο πολύ σαν απασχόληση του μικρού, έστω μια ώρα τη βδομάδα, προκειμένου να με αφήνει λίγο ήσυχη. Σκἐφτομαι όμως ότι πρέπει να είναι φοβερά ενδιαφέρον το μάθημα -παιχνίδι για να κάτσει και δεν το ρισκάρω. Είναι και το οικονομικό στη μέση.

Λοιπόν να σας πω κι εγώ που έχω τάξη pre-junior στο φροντιστήριο.

Όταν ένα παιδάκι παρακολουθεί μια τέτοια τάξη δεν το κάνει για να μάθει πιο γρήγορα αγγλικά (ή να πάρει το Lower στην Α' Γυμνασίου, το οποίο για μένα δεν είναι καλή επιλογή, ακόμα κι αν μπορείς να το κάνεις). Όπως και όταν πάει μπαλέτο από 5 χρονών δεν το κάνει για να γίνει πρίμα μπαλαρίνα...

Τα αγγλικά σε αυτή την ηλικία είναι μια απασχόληση, μια ευκαιρία να βγει το παιδί από το σπίτι, να κοινωνικοποιηθεί και με την ευκαιρία να αγαπήσει τα αγγλικά και να εξασκήσει τη μνήμη του μαθαίνοντας νέους ήχους και λέξεις. Παράλληλα εξασκεί διάφορες άλλες δεξιότητες, αφού ζωγραφίζει, κάνει χαρτοκοπτική, τραγουδάει και παίζει παιχνίδια.

Από πλευράς μάθησης αγγλικών, είναι μια ευκαιρία να μάθει τους ήχους της γλώσσας σωστά, ειδικά αν η δασκάλα είναι ξένη. Και φυσικά όταν πάνε Junior A, μαθαίνουν πιο εύκολα αφού αρκετό λεξιλόγιο έχει καλυφθεί στην pre-junior και έρχονται στο φροντιστήριο με μεγαλύτερη άνεση, αφού γνωρίζουν το χώρο και τους δασκάλους ήδη από την προηγούμενη χρονιά. Δεν βλέπουν τα αγγλικά ως αγγαρία αλλά ως ευχαρίστηση. Πολύ σημαντικό αυτό ειδικά στην αρχή που πολλά παιδάκια είναι αρνητικά.

Αρετη θα συμφωνησω οτι σε ταξεις επιπεδου pre-junior και junior τα παιδια δεν μαθαινουν Αγγλικα αλλα ειναι περισσοτερο μια απασχοληση και ενας ευχαριστος τροπος γνωριμιας με τη γλωσσα. Εγω προσωπικα θα διδαξω το παιδι μου για 2 λογους. Πρωτον, για το οικονομικο, αφου δεν μπορω να ανταποκριθω στο κοστος του φροντιστηριου. Δευτερον, γιατι εχουν δει πολλα τα ματια μου στα φροντιστηρια και δεν ειμαι καθολου σιγουρη οτι η καθηγητρια που θα διδασκει το παιδι μου θα εχει και τις απαραιτητες σπουδες και γνωσεις. Φανταζομαι οτι κι εσυ θα εχεις εντοπισει τετοια φαινομενα στα φροντιστηρια. Και εν τελει, θεωρω χαζομαρα το να πληρωνω ενα φροντιστηριο για να μαθει το παιδι μου Αγγλικα οταν εγω η ιδια εχω αυτη την ιδιοτητα...

Areti2 έγραψε:

wondergirl έγραψε:Τοσα χρονια τοσα παιδια εχουν περασει απο τα χερια μας, ειναι δυνατον να μη μπορουμε να διδαξουμε το δικο μας το παιδι? Θα σου ελεγα να διδαξεις εσυ το παιδι σου. Ετσι θα εισαι ησυχη και θα ξερεις οτι κανεις το καλυτερο γι'αυτο.

Δεν είναι θέμα αν μπορείς να διδάξεις (το δικό σου παιδί ή το παιδί του άλλου). Φυσικά και "μπορείς". Είναι θέμα ορίων. Βάζεις ας πούμε στο παιδί σου να μάθει κάτι και δεν το έχει διαβάσει. Πώς θα το μαλώσεις; Ως μαμά ή ως δασκάλα; Γιατί αλλιώς μαλώνει η μία και αλλιώς η άλλη. Αλλά και στην αντίστροφη περίπτωση, πώς θα το επαινέσεις; Ως μαμά ή ως δασκάλα; Γιατί να το βάλεις σε μια διαδικασία να το μαλώνεις ή να το επαινείς μόνο εσύ; Δεν είναι καλύτερα να γίνεται αυτό από δύο διαφορετικά άτομα; Κι αν είσαι πολύ αυστηρή μαζί του (όπως πιστεύω θα ήμασταν οι περισσότερες αφού θα θέλαμε το παιδί μας να είναι πάντα ο καλύτερος μαθητής) τι κάνεις; Πώς το μετριάζεις αυτό; Να είσαι πολύ χαλαρή, δεν σε παίρνει έτσι κι αλλιώς. Εγώ φοβάμαι ότι το να διδάξω το δικό μου παιδί, ειδικά στο σπίτι, πολύ σύντομα θα γίνει μια στρεσογόνα εμπειρία και για τους δυο μας.

Δεν μιλάω για την ευκαιρία να του μάθω πράγματα όπως μαθαίνουμε όλοι στα παιδιά μας, αλλά για κανονική διδασκαλία που θα αντικαταστήσει το σχολείο/φροντιστήριο για μήνες ή χρόνια.

Θα διδαξεις το παιδι σου ως δασκαλα και θα το μαλωσεις ως δασκαλα επισης. Εγω ετσι λειτουργω και τωρα που κανουμε τα μαθηματα του σχολειου. Αν δε θεσεις τα ορια απο την αρχη θα το χασεις το παιχνιδι. Την ωρα του μαθηματος εισαι η δασκαλα του, τελος. Μετα το μαθημα εισαι η μαμα του. Πρεπει να μαθει να διαχωριζει τους ρολους αλλα αυτο πιστευω οτι θα γινει μεσα απο την ιδια τη διαδικασια με τον καιρο.

wondergirl έγραψε:Θα διδαξεις το παιδι σου ως δασκαλα και θα το μαλωσεις ως δασκαλα επισης. Εγω ετσι λειτουργω και τωρα που κανουμε τα μαθηματα του σχολειου. Αν δε θεσεις τα ορια απο την αρχη θα το χασεις το παιχνιδι. Την ωρα του μαθηματος εισαι η δασκαλα του, τελος. Μετα το μαθημα εισαι η μαμα του. Πρεπει να μαθει να διαχωριζει τους ρολους αλλα αυτο πιστευω οτι θα γινει μεσα απο την ιδια τη διαδικασια με τον καιρο.

Κοίτα, εγώ αυτό δεν θέλω να το κάνω. Δεν θέλω να έχω άλλο ρόλο μέσα στο σπίτι εκτός από αυτό της μαμάς. Ούτε δασκάλα θέλω να είμαι, ούτε φίλη. Πιστεύω ότι είναι καλύτερα να έχει ο καθένας τον ρόλο του και να ξέρει το παιδί τι συμπεριφορά να περιμένει από εσένα ανά πάσα στιγμή. Δεν σημαίνει ότι δεν είμαι αυστηρή ως μαμά, αντιθέτως. Ως δασκάλα είμαι πιο διαλλακτική με τα παιδιά. Δηλαδή υπάρχουν πράγματα που ως δασκάλα λέω "καλά δεν πειράζει, αλλά την άλλη φορά περιμένω καλύτερα γιατί δεν πρέπει να είσαι ο τελευταίος στην τάξη, είσαι παιδί έξυπνο και είναι κρίμα" και ως μαμά θα έλεγα "τι? πάλι αδιάβαστος? κομμένη η τηλεόραση το σαββατοκύριακο μέχρι να μου τα πεις όλα απέξω"  

Αλλά ΟΚ, αυτό είναι θέμα κοσμοθεωρίας του καθενός.

Για τα χρήματα δεν μπορώ να πω κάτι. Εννοείται ότι αν δεν έχεις, δεν έχεις. Κι εγώ αν δεν έχω να το στείλω φροντιστήριο θα αναγκαστώ να του κάνω μαθήματα στο σπίτι, κι ας το θεωρώ λάθος.

Τώρα για την ποιότητα των καθηγητών, δεν θεωρώ ότι είναι πρόβλημα, ειδικά για μας που μπορούμε να κρίνουμε πιο εύκολα από το μέσο γονιό αν μια δασκάλα είναι καλή ή όχι. Στο δικό μου φροντιστήριο θα το εμπιστευόμουν άνετα σε οποιαδήποτε από τις τρεις άλλες δασκάλες.

wondergirl έγραψε:Αρετη θα συμφωνησω οτι σε ταξεις επιπεδου pre-junior και junior τα παιδια δεν μαθαινουν Αγγλικα αλλα ειναι περισσοτερο μια απασχοληση και ενας ευχαριστος τροπος γνωριμιας με τη γλωσσα.

Όχι και δεν μαθαίνουν στις Junior τάξεις! Εγώ αν μπορούσα θα έβγαζα τη μισή ύλη από την Junior A και Junior B, θεωρώ ότι κάνουμε υπερβολικά πράγματα.

Και στην pre junior μαθαίνουν και μάλιστα πολλά. Απλά η μάθηση είναι ανάλογη της ηλικίας. Δεν μπορείς να ζορίσεις ένα παιδάκι 5 χρονών σε τέτοιο βαθμό που να μάθει πράγματα πέρα από τις δυνατότητές του (και ούτε πρέπει).

Είναι όπως στο δημοτικό. Θα μπορούσαμε να στέλνουμε τα παιδάκια στο σχολείο από 8 ή 9 χρονών οπότε και θα μάθαιναν αλφαβήτα-πρόσθεση-αφαίρεση πολύ πιο γρήγορα από τα 6χρονα, αλλά δεν το κάνουμε. Δεν θα έμεναν ιδιαίτερα πίσω, απλά είναι κρίμα να έχει το παιδί δυνατότητες να μάθει και να μην τις εκμεταλλευόμαστε.

Kατ' αρχήν ευχαριστώ για τη συμμετοχή, ήθελα καιρό να βάλω το θέμα και έλεγα με τόσες μωρομάνες, δε θα απαντήσει καμιά.....
Όσον αφορά το διαχωρισμό μαμάς - δασκάλας, ειλικρινά δεν τον καταλαβαίνω....όπως έχουμε την ώρα που διαβάζουμε για το σχολείο, θα έχουμε και την ώρα που κάνουμε αγγλικά.....όπως κάνω κάποια "παρατήρηση" για το σχολείο, θα κάνω και για τα αγγλικά, χωρίς υστερίες.......

'Εχω πολλή όρεξη, το θεωρώ τραγικό να πρέπει να πληρώνω για να διδάξει στο παιδί μου ο καθένας........σας λέω, το πιο διάσημο φροντιστήριο (και είμαστε και σε καλή περιοχή), άμα δείτε τα τεστ.....μόνο τα booklet δουλεύουνε.......απαράδεκτο! Και τελικό διαγώνισμα έφερε το γειτονάκι μου 98% με 5 λάθη!!!! ΟΚ κοροιδεύουνε!!!!

Για τις pre junior και pre pre junior και νεογέννητα club junior, με πάσα ειλικρίνεια σας λέω οτι είναι μόνο για να σας τρώνε λεφτά.....Τις 10 λέξεις και τα 5 χρώματα, τα είχαν μάθει ήδη απο τη Ντόρα χωρίς να πάρουμε πρέφα....Επίσης αν θέλω το παιδί μου να κάνει χαρτοκοπτική και ζωγραφική δεν είναι δουλειά της κάθε κόρης διευθύντριας - γιατί ως επί το πλείστον τα παιδιά τους διδάσκουν - να τα μάθει στο παιδί μου.

Ο μικρός είναι ενθουσιασμένος, μου λέει συνέχεια οτι αφού η μαμά είναι δασκάλα αγγλικών θα είμαι ο πιο τέλειος μαθητής..... οπότε μάλλον θα ξεκινήσω δοκιμαστικά κι αν δω οτι "τεμπελιάζει" ή οτι εγώ "κρασάρω" τότε θα πάει έξω.....

filenada έγραψε:'Εχω πολλή όρεξη, το θεωρώ τραγικό να πρέπει να πληρώνω για να διδάξει στο παιδί μου ο καθένας........σας λέω, το πιο διάσημο φροντιστήριο (και είμαστε και σε καλή περιοχή), άμα δείτε τα τεστ.....μόνο τα booklet δουλεύουνε.......απαράδεκτο! Και τελικό διαγώνισμα έφερε το γειτονάκι μου 98% με 5 λάθη!!!! ΟΚ κοροιδεύουνε!!!!

Να ρωτήσω κάτι; Το είπες και πριν αυτό και δεν κατάλαβα τι εννοούσες, ήθελα να σε ρωτήσω και το ξέχασα!

Γιατί είναι κακό να δουλεύουν μόνο τα booklet; Κι εγώ μόνο τα booklet δουλεύω στις μικρές τάξεις και αν μπορούσα δεν θα δούλευα ούτε κι αυτά! Όσο για τα λάθη, εξαρτάται από το συνολικό αριθμό των ασκήσεων και το είδος των λαθών. Εγώ στις μικρές τάξεις δεν βάζω καν ποσοστά επί τοις εκατό, μόνο Α+, Α, Α- και ένα μεγάλο excellent δίπλα   

Δεν θεωρώ ότι καλή δασκάλα είναι αυτή που κάθεται με τον κόκκινο στυλό στο χέρι και μετράει τα λάθη για να δει πόσο θα κατεβάσει το βαθμό! Μου φαίνεται πολύ απειλητικό όλο αυτό.

filenada έγραψε:Για τις pre junior και pre pre junior και νεογέννητα club junior, με πάσα ειλικρίνεια σας λέω οτι είναι μόνο για να σας τρώνε λεφτά.....Τις 10 λέξεις και τα 5 χρώματα, τα είχαν μάθει ήδη απο τη Ντόρα χωρίς να πάρουμε πρέφα...

Κι εγώ έτσι έλεγα κάποτε, αλλά έχω αναθεωρήσει. Κατ' αρχήν γιατί άκουσα πώς μιλάει αγγλικά η Dora   

Κατά δεύτερον γιατί είδα τα παιδάκια στο φροντιστήριο που είχαν κάνει pre junior (όχι με την κόρη της διευθύντριας αλλά με κανονική δασκάλα και μάλιστα αγγλίδα) πώς μιλάνε αγγλικά και πόσα καταλαβαίνουν και έμεινα κόκκαλο. Επίσης πόσο ωραία περνούσαν και πόσο χαρούμενα ήταν όταν έρχονταν αγγλικά. Εγώ πρώτη φορά αναλαμβάνω pre junior φέτος μετά από πάρα πολλά χρόνια και παρότι δεν το ήθελα (έτσι βγήκε στο πρόγραμμα και μου τη φόρτωσαν) έχοντας δει τι είχε κάνει η περσυνή δασκάλα, προσπαθώ να κάνω την υπέρβαση. Για κάθε ώρα pre junior ετοιμάζομαι για τουλάχιστον μία ώρα, χώρια τα σεμινάρια. Πάντως αν το κάνεις σωστά χάσιμο χρόνου δεν είναι σε καμία περίπτωση.

Ακόμα και τότε που είχα πρωτοδουλέψει pre junior (προ 20ετίας λέμε τώρα) σε άλλο φροντιστήριο όπου πραγματικά η pre junior ήταν η ώρα της ζωγραφικής, τα παιδάκια τουλάχιστον περνούσαν καλά και μάθαιναν λεξούλες. Τότε πραγματικά κορόιδευα, όμως η pre junior ήταν δωρεάν οπότε δεν είχε και το φροντιστήριο το κίνητρο να μας σπρώξει, να μας εκπαιδεύσει κλπ.

Areti2 έγραψε:

Τα αγγλικά σε αυτή την ηλικία είναι μια απασχόληση, μια ευκαιρία να βγει το παιδί από το σπίτι, να κοινωνικοποιηθεί και με την ευκαιρία να αγαπήσει τα αγγλικά και να εξασκήσει τη μνήμη του μαθαίνοντας νέους ήχους και λέξεις.

Αρετή πολύ σωστά όλα όσα προανέφερες. Είναι τόσο σημαντικό να συζητάμε και με μαμάδες - καθηγήτριες αγγλικών. Έχετε μια ολοκληρωμένη εικόνα παρά αν συζητούσαμε το θέμα 2-3 μαμάδες. Θα ήταν τελείως διαφορετική η συζήτηση τότε.
Το θέμα μου είναι ότι θα φέρω κοπέλα στο σπίτι (βλ. συγγένεια...) για αυτό και ο προβληματισμός μου.
Αν ήταν σε φροντιστήριο θα είχα πάει ήδη... και αν του άρεσε θα καθόταν ... αν όχι θα φεύγαμε.

Τι ακριβώς σε προβληματίζει;

(σόρρυ αν το έχεις πει, δεν έχω διαβάσει όλα τα προηγούμενα ποστ)

Areti2 έγραψε:Τι ακριβώς σε προβληματίζει;

(σόρρυ αν το έχεις πει, δεν έχω διαβάσει όλα τα προηγούμενα ποστ)

Aν θα κάτσει σπίτι να συγκεντρωθεί μιας και θα είμαι εγώ εκεί γύρω. Άλλο να είναι αρκετά πιτσιρικάκια μαζί σε μια τάξη πιστεύω. Κάπως παίζουν όλα μαζί... απασχολούνται πιο εύκολα.
Τώρα ένα 5χρονο με μια δασκάλα θα κάτσει ήσυχο να κάνουνε παιχνίδι - μάθημα ή θα ξεμουρλαίνεται και θα γυρνά γύρω γύρω?
Και σου λέω είναι συγγενής το άτομο που θέλω να φέρω και θα αισθανθώ άσχημα αν δεν τα βρούνε. Αν μεγαλώσει κανά δυο χρόνια μπορεί να είναι πιο συνεργάσιμος.

Κοίτα, εγώ είμαι πολύ κατά του ιδιαίτερου, ειδικά στις μικρές ηλικίες, οπότε η απάντησή μου είναι απλή: μην φέρεις τη συγγενή σου!

Εκτός βέβαια αν δεν έχεις άλλη εναλλακτική, π.χ. μένεις σε απόμακρο μέρος, δεν έχεις κοντά φροντιστήριο αγγλικών κλπ.

Areti2 έγραψε:
Να ρωτήσω κάτι; Το είπες και πριν αυτό και δεν κατάλαβα τι εννοούσες, ήθελα να σε ρωτήσω και το ξέχασα!

Γιατί είναι κακό να δουλεύουν μόνο τα booklet; Κι εγώ μόνο τα booklet δουλεύω στις μικρές τάξεις και αν μπορούσα δεν θα δούλευα ούτε κι αυτά! Όσο για τα λάθη, εξαρτάται από το συνολικό αριθμό των ασκήσεων και το είδος των λαθών. Εγώ στις μικρές τάξεις δεν βάζω καν ποσοστά επί τοις εκατό, μόνο Α+, Α, Α- και ένα μεγάλο excellent δίπλα   

Δεν θεωρώ ότι καλή δασκάλα είναι αυτή που κάθεται με τον κόκκινο στυλό στο χέρι και μετράει τα λάθη για να δει πόσο θα κατεβάσει το βαθμό! Μου φαίνεται πολύ απειλητικό όλο αυτό.

Μιλάω για τάξη Α Senior και όχι για μικράκια, δεν το σαφήνισα... γιατί δε μου φτάνει μόνο το booklet? Γιατί όλα τα χρόνια έμαθα να έχω τεστάκι για κάθε κεφάλαιο, γιατί τα Booklet τα βγάζουν φωτοτυπίες οι μαμάδες όταν τα αγοράζουν και τα έχουν κάνει από πριν στο σπίτι, διαπιστωμένο και τσεκαρισμένο, και γιατί είναι πανεύκολα!!! Πολλές καθηγήτριες τότε έφυγαν από το φροντιστήριό μας για άλλες πόλεις και έλεγαν με ανακούφιση "εκεί που πήγαμε μόνο booklet και ένα διαγώνισμα τριμήνου, τι καλά, μηδέν δουλειά"

Κι εγώ έτσι έλεγα κάποτε, αλλά έχω αναθεωρήσει. Κατ' αρχήν γιατί άκουσα πώς μιλάει αγγλικά η Dora   

Κατά δεύτερον γιατί είδα τα παιδάκια στο φροντιστήριο που είχαν κάνει pre junior (όχι με την κόρη της διευθύντριας αλλά με κανονική δασκάλα και μάλιστα αγγλίδα) πώς μιλάνε αγγλικά και πόσα καταλαβαίνουν και έμεινα κόκκαλο. Επίσης πόσο ωραία περνούσαν και πόσο χαρούμενα ήταν όταν έρχονταν αγγλικά. Εγώ πρώτη φορά αναλαμβάνω pre junior φέτος μετά από πάρα πολλά χρόνια και παρότι δεν το ήθελα (έτσι βγήκε στο πρόγραμμα και μου τη φόρτωσαν) έχοντας δει τι είχε κάνει η περσυνή δασκάλα, προσπαθώ να κάνω την υπέρβαση. Για κάθε ώρα pre junior ετοιμάζομαι για τουλάχιστον μία ώρα, χώρια τα σεμινάρια. Πάντως αν το κάνεις σωστά χάσιμο χρόνου δεν είναι σε καμία περίπτωση.

Ακόμα και τότε που είχα πρωτοδουλέψει pre junior (προ 20ετίας λέμε τώρα) σε άλλο φροντιστήριο όπου πραγματικά η pre junior ήταν η ώρα της ζωγραφικής, τα παιδάκια τουλάχιστον περνούσαν καλά και μάθαιναν λεξούλες. Τότε πραγματικά κορόιδευα, όμως η pre junior ήταν δωρεάν οπότε δεν είχε και το φροντιστήριο το κίνητρο να μας σπρώξει, να μας εκπαιδεύσει κλπ.[/quote]

Αν ήταν όλες τόσο ευσυνείδητες σαν εσένα κοπέλα μου, θα τον έστελνα ήδη από φέτος......εδώ μιλάμε για σόγια των διευθυντριών, νοσηλεύτριες, νηπιαγωγούς, αγγλίδα δεν υπάρχει ούτε για speaking στη lower....

Μαργαρίτα κι εγώ θα σου πω να αφήσεις το πεντάχρονο στην ησυχία και στην ξεγνοιασιά του...

filenada έγραψε:Μιλάω για τάξη Α Senior και όχι για μικράκια, δεν το σαφήνισα... γιατί δε μου φτάνει μόνο το booklet? Γιατί όλα τα χρόνια έμαθα να έχω τεστάκι για κάθε κεφάλαιο, γιατί τα Booklet τα βγάζουν φωτοτυπίες οι μαμάδες όταν τα αγοράζουν και τα έχουν κάνει από πριν στο σπίτι, διαπιστωμένο και τσεκαρισμένο, και γιατί είναι πανεύκολα!!! Πολλές καθηγήτριες τότε έφυγαν από το φροντιστήριό μας για άλλες πόλεις και έλεγαν με ανακούφιση "εκεί που πήγαμε μόνο booklet και ένα διαγώνισμα τριμήνου, τι καλά, μηδέν δουλειά"

Από A Senior και πάνω, βάζω κι εγώ κάποια έξτρα διαγωνίσματα αλλά όχι πολλά. Αυτά από την C/D και μετά. Ο λόγος δεν είναι για να μην κουράζομαι, ίσα-ίσα που το διόρθωμα είναι κάτι που μπορεί να γίνει εύκολα και γρήγορα οπουδήποτε, η δε προετοιμασία των τεστ είναι παιχνιδάκι τώρα που έχουμε κομπιούτερ και εκτυπωτές! Ο λόγος που δεν βάζω πολλά τεστ είναι επειδή δεν θεωρώ ότι προσφέρουν κάτι και επειδή δεν θέλω τα παιδιά να έρχονται στο φροντιστήριο με την έννοια του τεστ. Θέλω να έρχονται με διάθεση να μάθουν και να περάσουν καλά. Άλλωστε ο μαθητής που δεν έχει όρεξη να διαβάσει, δεν θα διαβάσει ούτε για το τεστ. Αυτόν πρέπει να βρεις τρόπο να τον παρακινήσεις μέσα στην τάξη, να διαβάσει επειδή θέλει να είναι καλός, να σε ευχαριστήσει, να πάρει το μπράβο ή κάποια άλλη επιβράβευση.

Εμείς τα booklet τα κρατάμε στο φροντιστήριο, δεν τα έχουν τα παιδιά στο σπίτι, οπότε δεν μπορούν να τα φωτοτυπήσουν ή να προετοιμαστούν. Τα παραγγέλνουμε κιόλας χωριστά, οπότε οι γονείς δεν τα βλέπουν καν.

Επίσης πολλά διαγωνίσματα δεν τα προειδοποιούμε, κάνουμε την επανάληψη στην τάξη και μετά τους λέμε, ΟΚ ώρα για διαγώνισμα. Οπότε και να είχαν το booklet στο σπίτι, θα έπρεπε να το κάνουν επανάληψη κάθε μέρα για να είναι έτοιμοι.

Είναι και θέμα βαρύτητας, δηλαδή πόση βαρύτητα δίνει η κάθε δασκάλα στο διαγώνισμα. Εγώ δίνω ελάχιστη. Περισσότερο μετράει η επίδοση κάθε μέρα μέσα στην τάξη παρά το τι θα γράψεις στο διαγώνισμα. Οι γονείς θέλουν λίγη εκπαίδευση σε αυτό το θέμα, αλλά το παλεύουμε   

Αν ήταν όλες τόσο ευσυνείδητες σαν εσένα κοπέλα μου, θα τον έστελνα ήδη από φέτος......εδώ μιλάμε για σόγια των διευθυντριών, νοσηλεύτριες, νηπιαγωγούς, αγγλίδα δεν υπάρχει ούτε για speaking στη lower....

Εννοείται ότι δεν θα το πας στο συγκεκριμένο φροντιστήριο! Θα ψάξεις να βρεις ένα που πληροί τις προϋποθέσεις. Έχω δουλέψει σε αρκετά φροντιστήρια και μόνο σε ένα δεν είχαμε αγγλίδα καθηγήτρια ή έστω ελληνο-αμερικανίδα/καναδέζα στο προσωπικό. Τα σόγια τα θεωρώ κι εγώ επίφοβα, ειδικά κάτι κόρες διευθυντών που νομίζουν ότι δουλεύουν στου Ξαπλόπουλου... ή κάτι συζύγους και αδερφές διευθυντών που το παίζουν ειδικοί... πάντως ξέρω και περιπτώσεις οικογενειακών φροντιστηρίων που δουλεύουν πολύ καλά. Θέλει ψάξιμο.

Υ.Γ. Ευχαριστώ για τα καλά λόγια  

Eμείς είχαμε σε όλα τα επίπεδα ένα δεκάλεπτο quizaki στην αρχή.....στα παιδιά μάθαμε εμείς να μη δίνουν υπερβολική σημασία στο βαθμό, και το βλέπανε σαν παιχνίδι, δεν είχε την έννοια διαγωνίσματος.......οι μάνες είναι που φρικάρουν με αυτά και όχι τα παιδιά....

Στη δική μου περιοχή και έχω πολλά παραδείγματα, τα βιβλία τα αγοράζουν οι γονείς και έχουν όλοι τα booklet σπίτι τους φωτοτυπημένα πριν τα καταθέσουν στο φροντιστήριο......

Και για να μην φαινόμαστε και παρανοικές, αν η αγγλίδα ήταν bar woman στη χώρα της, δε με αφορά να είναι ντε και καλά αγγλίδα..... απλά γιατί είναι native speaker......υπάρχουν καταρτισμένοι άνθρωποι που έχουν λιώσει παντελόνια στα σεμινάρια....

Απλά, αν εγώ πχ δω οτι το παιδί μου έχει ολόκληρη άσκηση με present simple/ continuous λάθος και μισή ορθογραφία αίσχος και πάρει 98........θα πάω και θα τα κάνω γυάλα!!!!! Δε θέλω να με κοροιδεύουν, τέλος!

Areti2 έγραψε:Κοίτα, εγώ είμαι πολύ κατά του ιδιαίτερου, ειδικά στις μικρές ηλικίες, οπότε η απάντησή μου είναι απλή: μην φέρεις τη συγγενή σου!

Εκτός βέβαια αν δεν έχεις άλλη εναλλακτική, π.χ. μένεις σε απόμακρο μέρος, δεν έχεις κοντά φροντιστήριο αγγλικών κλπ.

Φροντιστήριο έχω κοντά και δουλεύει και φίλη μου εκεί... αλλά αν το μάθει ο συγγενής τη βάψαμε.
Παρεξήγηση θέλω να αποφύγω.
Σκέφτομαι μάλλον σε κανένα χρόνο να μαζευτούμε 4 μικρά που ξέρω και είναι κοντά σε ηλικία να κάνουμε σα γκρουπάκι.

margdimitra έγραψε:

Areti2 έγραψε:Κοίτα, εγώ είμαι πολύ κατά του ιδιαίτερου, ειδικά στις μικρές ηλικίες, οπότε η απάντησή μου είναι απλή: μην φέρεις τη συγγενή σου!

Εκτός βέβαια αν δεν έχεις άλλη εναλλακτική, π.χ. μένεις σε απόμακρο μέρος, δεν έχεις κοντά φροντιστήριο αγγλικών κλπ.

Φροντιστήριο έχω κοντά και δουλεύει και φίλη μου εκεί... αλλά αν το μάθει ο συγγενής τη βάψαμε.
Παρεξήγηση θέλω να αποφύγω.
Σκέφτομαι μάλλον σε κανένα χρόνο να μαζευτούμε 4 μικρά που ξέρω και είναι κοντά σε ηλικία να κάνουμε σα γκρουπάκι.

Aν ο συγγενής έχει τα προσόντα, θα είναι πολύ ωραία πιστεύω......

filenada έγραψε:

margdimitra έγραψε:

Areti2 έγραψε:Κοίτα, εγώ είμαι πολύ κατά του ιδιαίτερου, ειδικά στις μικρές ηλικίες, οπότε η απάντησή μου είναι απλή: μην φέρεις τη συγγενή σου!

Εκτός βέβαια αν δεν έχεις άλλη εναλλακτική, π.χ. μένεις σε απόμακρο μέρος, δεν έχεις κοντά φροντιστήριο αγγλικών κλπ.

Φροντιστήριο έχω κοντά και δουλεύει και φίλη μου εκεί... αλλά αν το μάθει ο συγγενής τη βάψαμε.
Παρεξήγηση θέλω να αποφύγω.
Σκέφτομαι μάλλον σε κανένα χρόνο να μαζευτούμε 4 μικρά που ξέρω και είναι κοντά σε ηλικία να κάνουμε σα γκρουπάκι.

Aν ο συγγενής έχει τα προσόντα, θα είναι πολύ ωραία πιστεύω......

Έχει και με το παραπάνω μάλιστα.
Οπότε θα οργανώσω τα πιτσιρίκια τα γύρω και του χρόνου θα μπούμε και εμείς στον πνεύμα των Αγγλικών.

Αν θες τη γνώμη μου, μην αποφασίζεις τι είναι καλό για το παιδί σου με βάση τι εξυπηρετεί τον συγγενή σου. Αυτή είναι η συνταγή της απογοήτευσης. Αλίμονο αν η αποφυγή παρεξήγησης καθορίζει τις αποφάσεις που παίρνουμε για τα παιδιά μας...