margdimitra έγραψε:Σχετικά με τη σωστή άρθρωση υπάρχει κάποιο χρονικό όριο που βάζουμε για να μιλήσει σωστά το παιδί?
Συζήτησα με παιδοδοντίατρο και μου είπε ότι μετά την εμφάνιση των πρώτων κανονικών πάνω δοντιών το παιδί μιλά σωστά και δεν ψευδίζει.

Επειδή είχαμε ανάλογο πρόβλημα (σπασμένα μπροστικά δόντια) στην οικογένειά μου, εγώ θα σου έλεγα να μην βασιστείς στη γνώμη του παιδοδοντίατρου αλλά να πάρεις και γνώμη λογοθεραπευτή ως πιο ειδικού.

Areti2 έγραψε:

margdimitra έγραψε:Σχετικά με τη σωστή άρθρωση υπάρχει κάποιο χρονικό όριο που βάζουμε για να μιλήσει σωστά το παιδί?
Συζήτησα με παιδοδοντίατρο και μου είπε ότι μετά την εμφάνιση των πρώτων κανονικών πάνω δοντιών το παιδί μιλά σωστά και δεν ψευδίζει.

Επειδή είχαμε ανάλογο πρόβλημα (σπασμένα μπροστικά δόντια) στην οικογένειά μου, εγώ θα σου έλεγα να μην βασιστείς στη γνώμη του παιδοδοντίατρου αλλά να πάρεις και γνώμη λογοθεραπευτή ως πιο ειδικού.

Σεπτέμβρη θα πάω.

fanouria έγραψε:

ANGEL έγραψε:Φανουρια,δεν πειραζει!δυσκοκευονται τα μικρουλικα της ταξης αλλα οχι για παντα! Συνηθως στην δ,ε κανουν ενα "αλμα" και βρισκονται ακομα και πανω απο το μεσο ορο της ταξης!
Το βασικο ειναι να μην απογοητευεται,θελει μεγαααλη επιβραβευση για το πιο απλο που καταφερνει!!

θα παει εκτη , εχει μαθησιακες δυσκολιες- δυσλεξια .( οι μισοι λενε οτι εχει, οι αλλοι μισοι οτι δεν εχει )  καμια σχεση φυσικα απο τη τεταρτη στη πεμπτη! και το καταλαβε και εκεινος !! και απεκτησε  αυτοπεποιθηση ομως θελει πολυ προσπαθεια και διαθεση, που δυστυχως δεν την εχει !!

Να εύχεσαι να "πέσει" σε έναν καλό δάσκαλο! Εάν τον τονώσουν μέσα στην τάξη (όχι στα υποστηρικτικά μαθήματα εκτός σχολείου), θα αποκτήσει και διάθεση! Είχα μαθητή στην Στ΄που δεν είχε μάθει ούτε την προπαίδεια. Ήρθε στο σχολείο μας στην Δ΄και ήταν φανερά πίσω από όλους. (Χωρίς διάγνωση). Μας είπε ότι κανένας δάσκαλος δεν ασχοληθηκε μαζί του, γι' αυτό δε μελετούσε, δε μάθαινε τίποτα και πλέον είχε την εκτίμηση ότι δεν τα καταφέρνει και είχε σταματήσει να προσπαθει. Στην έκτη, τον έκανα να συμμετάσχει στο μάθημα, άρχισα να λέω ότι είναι απολύτως σωστή η απάντησή του (ακόμα και αν δεν ήταν, την τροποποιούσα έτσι ώστε όλοι να παραδέχονται ότι εκείνος τα είπε σωστά!!). Αυτό βέβαια το καταφέραμε το Μάρτιο, οπότε ήρθε και μου είπε "Τι ακριβώς πρέπει να μάθω στο σπίτι; Θα διαβάσω οπωσδήποτε." Όταν είχαν απορία οι "καλοί" μαθητές, τούς έλεγα "ρώτα αυτόν". Τονώθηκε απίστευτα και στο Γ΄τρίμηνο (από είχε πάρει 10.

Μην απογοητεύεσαι, αλλά προσπάθησε να προσεγγίσεις το δάσκαλο λέγοντας συγκεκριμένα να τονώσουν την αυτοπεποίθησή του κλπ, να τον παινεύουν! Θα τους λες πάντα πόσο πολύ προσπαθεί και αγωνίζεται στο σπίτι, και θέλει πολύ να πετύχει. Όταν πεις έτσι, "αναγκάζονται" να τον επιβραβεύσουν και τον "βοηθήσουν"!!

Βάνα, μια και είσαι λογοθεραπεύτρια, το θέμα μας είναι ότι ΔΕΝ έχουμε τηλεόραση, οπότε σπανίως βάζουμε κανένα dvd!
Κάνουν παιχνίδια: στο ένα καλαθάκι βάζουμε τα ζώα, στο άλλο τα φρούτα. Όλα αυτά τα κάνει σώστά απο την πρώτη στιγμή. Δείχνει και κάνει ό,τι ακριβώς του πεις. Μιμείται τους ήχους: το νερό το λέει "σσσσςς", όπως ακούει τη βρύση. Μιμείται τα επιφωνήματα: οταν πονάει λέει "αου", όταν θέλει να σου κάνει παράπονο ή παρατήρηση που τον ενοχλείς λέει "ειιι".
Το θέμα είναι ότι δε μιμείται τη λέξη! Πάνω που άρχισε να λέει "α" για το άλογο και την αγελάδα, σταματήσαμε για καλοκαίρι!!

Όσον αφορά την άρθρωση: Τα παιδιά που ξεκινούν το νήπιο, πρέπει να μιλούν καθαρά και να ξεχωρίζουν κάθε γράμμα. Στην Α' τάξη, υπάρχουν μαθητές που γράφουν "σάλασσα" 'η "θαλαθα" και όταν το βλέπουν διορθωμένο λένε: "Α, ήθελε αυτό το θ και όχι το άλλο θ"!!

ANGEL έγραψε:
Όσον αφορά την άρθρωση: Τα παιδιά που ξεκινούν το νήπιο, πρέπει να μιλούν καθαρά και να ξεχωρίζουν κάθε γράμμα. Στην Α' τάξη, υπάρχουν μαθητές που γράφουν "σάλασσα" 'η "θαλαθα" και όταν το βλέπουν διορθωμένο λένε: "Α, ήθελε αυτό το θ και όχι το άλλο θ"!!

Συμφωνώ απολύτως μαζί σου, αυτό είναι το ιδανικό. Επειδή όμως υπάρχουν παιδάκια που στο χρόνο του νηπιαγωγείου ολοκληρώνουν τη σωστή άρθρωση, γι' αυτό βάζουμε σαν τελευταίο χρονικό όριο πριν ξεκινήσει το παιδί την πρώτη δημοτικού. Για να μην έχουμε φαινόμενα όπως αυτά που περιγράφεις.

ANGEL έγραψε:Βάνα, μια και είσαι λογοθεραπεύτρια, το θέμα μας είναι ότι ΔΕΝ έχουμε τηλεόραση, οπότε σπανίως βάζουμε κανένα dvd!
Κάνουν παιχνίδια: στο ένα καλαθάκι βάζουμε τα ζώα, στο άλλο τα φρούτα. Όλα αυτά τα κάνει σώστά απο την πρώτη στιγμή. Δείχνει και κάνει ό,τι ακριβώς του πεις. Μιμείται τους ήχους: το νερό το λέει "σσσσςς", όπως ακούει τη βρύση. Μιμείται τα επιφωνήματα: οταν πονάει λέει "αου", όταν θέλει να σου κάνει παράπονο ή παρατήρηση που τον ενοχλείς λέει "ειιι".
Το θέμα είναι ότι δε μιμείται τη λέξη! Πάνω που άρχισε να λέει "α" για το άλογο και την αγελάδα, σταματήσαμε για καλοκαίρι!!

Λίγη τηλεόραση δεν είναι ποτέ θέμα, απλά έγραψα όχι τηλεόραση γιατί ειδικά σε παιδάκια που αντιμετωπίζουν θεματάκια στο λόγο προσπαθούμε να την αποφεύγουμε.

Από αυτά που γράφεις φαίνεται να έχει καλή κατανόηση. Πώς είναι στις καθημερινές του δραστηριότητες; Ποιος ασχολείται μαζί του όταν εργάζεσαι; Καταλαβαίνει προτάσεις οδηγιών; Τι ακριβώς εννοείς όταν λες ότι μιμείται ήχους; Εκτός από αυτά που γράφεις λέει κάποιους άλλους; Όταν θέλει νερό έρχεται και σου λέει σσςςςς;

Θα μπορούσες να συνεχίσεις εσύ κάποιες ασκησούλες μαζί του;

- Δες αυτά που προτείνω πιο πάνω

- Καθίστε μπροστά από έναν καθρέφτη και κοιτάζοντάς τον μέσα από τον καθρέφτη κάνε απλούς ήχους (α, ε, ι, ο) πολύ παραστατικά και με το δάχτυλό σου κάνε το περίγραμμα των χειλιών σου για να τονίσεις ακόμα περισσότερο την κίνηση των χειλιών.

- Όταν παίζετε με τα ζωάκια, κράτα την αγελάδα μπροστά στο στόμα σου και κάνε μουουου, παρότρυνέ τον να το κάνει και αυτός. Θέλει πολλή υπομονή.
Κάνε το ίδιο και με άλλα ζωάκια, την πάπια (παπαπα), κοκ.

- Όταν χρησιμοποιεί τις δικές του λέξεις, πχ για το νερό, εσύ να του λες, "α, θέλεις νερό;", από εσένα δλδ να ακούει τη σωστή λέξη.

Μην τον πιέσεις όμως. Να έχουν διασκεδαστικό χαρακτήρα όλα αυτά και αν δεν θέλει ή θέλει να ασχοληθεί με κάτι άλλο μην τον πιέσεις. Να απολαύσει κι αυτός το καλοκαιράκι του.  

Πριν ξεκινήσουμε λογοθεραπεία έλεγε μερικές λεξούλες: μαμά, μπαμπά, γιαγιά, "γκα"=Αγγελική (η αδερφή του) και το έχει γενικέψει για κάθε παιδάκι, "ναι", γεια. "παπά" έλεγε για κάθε ζωάκι!
Μετά από 2 μήνες λογοθεραπείας και με συνέχιση των παιχνιδιών στο σπίτι, είπε στις διακοπές του Πάσχα ΟΛΕΣ τις φωνούλες των ζώων! Τυχαία, είδαμε πάπιες και τις ταϊσαμε, γάτες, σκύλους (από κοντά εννοώ!!) , οπότε και το βιωματικό έδωσε το έναυσμα!! Και άρχισε να μιμείται τους ήχους.
Όταν θέλει νερό ή γάλα ή τσίσα (!!) ή μπάνιο στη θάλασαα ή στην μπανιέρα, μου λέει "σσςςς" και το συνοδεύει με μια σχετική κίνηση. Γενικά είναι πολύ παραστατικός!

Διάβασα και όσα πρότεινες (εννοείται!) . Θα δοκιμάσω τον καθρέφτη. Του το λέω καμιά φορά "κοίτα το στόμα μου, πες "έεελααα", αλλά δεν κάθεται!! Μόλις του είπε η αδερφή του "πες πο,πόοο", είπε "ο,οο".

Α! Επίσης, παριστάνει ότι τραγουδάει και χορεύει λέγοντας "λα,λα,λα" και τώρα το λέει και σαν λέξη "λαλάμ" και εννοεί το ραδιόφωνο ή έναν τραγουδιστή!

ANGEL έγραψε:Θέλω τη γνώμη σας και αν έχετε αντιμετωπίσει κάτι παρόμοιο.
Ο γιος μου είναι τρεισίμισι ετών και ακόμα δεν έχει μιλήσει. Δηλαδή λέει μερικές λεξούλες αλλά στην ουσία ΔΕΝ μιλάει. Έχουμε ξεκινήσει εργοθεραπεία και λογοθεραπεία εδώ και 6 μήνες.
Πότε περίπου θα μιλήσει;;

Και τα 2 μου παιδια εκαναν λογοθεραπειες. Ο ενας με τον αλλον ομως ειχαν διαφορετικη διαγνωση. Το πτοε θα μιλησει εχει να κανει με την διαγνωση που του εχει γινει. Δηλαδη τι ακριβως προβλημα εχει. Στην αρθρωση, στην ομιλια,στον λογο κλπ.
Το ποσο συνεργασιμο ειναι το παιδι στις συνεδρειες του.
Το ποσο δουλευεται στο σπιτι.Σημαντικοτατο κοματι.
Και φυσικα με το ποσο καλη -ος ειναι ο λογοθεραπευτης. |Γαιτι ομως σου δωσαν και εργο? Τι διαγνωση του εγινε? Αν θες λες.
Επισης μας βοηθησαν πολυ τα παιχνιδια του Δεσυλα που βοηθουσαν στην αναπαρωγωγη του λογου και πολυ η περιγραφη εικονας. Ακομα και αν δεν μιλαει το παιδι.

Τωρα ειδα οτι απαντησε λογοθεραπευτρια οποτε σαφως θα σε κοθηγησει πολυ καλυτερα απο εμας. Καλη επιτυχια και καλα κουραγια.

ede37 έγραψε:

Και τα 2 μου παιδια εκαναν λογοθεραπειες. Ο ενας με τον αλλον ομως ειχαν διαφορετικη διαγνωση. Το πτοε θα μιλησει εχει να κανει με την διαγνωση που του εχει γινει. Δηλαδη τι ακριβως προβλημα εχει. Στην αρθρωση, στην ομιλια,στον λογο κλπ.
Το ποσο συνεργασιμο ειναι το παιδι στις συνεδρειες του.
Το ποσο δουλευεται στο σπιτι.Σημαντικοτατο κοματι.
Και φυσικα με το ποσο καλη -ος ειναι ο λογοθεραπευτης. |Γαιτι ομως σου δωσαν και εργο? Τι διαγνωση του εγινε? Αν θες λες.
Επισης μας βοηθησαν πολυ τα παιχνιδια του Δεσυλα που βοηθουσαν στην αναπαρωγωγη του λογου και πολυ η περιγραφη εικονας. Ακομα και αν δεν μιλαει το παιδι.
[/quote]

H διάγνωση είναι "αναπτυξιακή καθυστέρηση". Εμείς σα γονείς είδαμε ότι δε μιλούσε (εκτός από μερικές λεξούλες) και επειδή εχουμε κληρονομικότητα αυτής της συμπεριφοράς, πήγαμε για διάγνωση. Εκεί μας επισήμαναν ότι είναι πίσω και στο παιχνίδι, στην κίνηση. Δεν έφτιαχνε πύργους με τουβλάκια, δεν έπιαζε με μπάλα, δεν ανεβαινε μόνος του τα σκαλιά. Δεν το είχαμε συνειδητοποιήσει.
Τώρα στην έργοθεραπεία ασχολούνται με το να τρώει μόνος του. Έμαθε με κουτάλι, τώρα μαθαίνει με πιρούνι. Μαθαίνει να ντύνεται μόνος του. Και από παιχνίδια, μέσα σε 6 μήνες κάλυψε όσα δεν ήξερε και θα ασχοληθούμε με "πιο εκπαιδευτικά": να φτιάχνει με πλαστελίνη φιδάκι, μπαλίτσα και σχέδια (ίσα που κάνει το φιδάκι τώρα), να ζωγραφίζει γραμμές και κύκλους (τώρα κάνει μουτζούρες!!).

Η ανάπτυξη του έργου προκαλεί και την ανάπτυξη του λόγου. Και οπλιζόμαστε με ΥΠΟΜΟΝΗ!!
Στο σπίτι είχαμε πρόγραμμα για τα παιχνίδια του έργου και του λόγου. Αλλά μετά από λίγο καιρό δεν κάθεται μαζί μας, παίζει ό,τι του αρέσει. Απλά προσπαθούμε να επισημαίνουμε τις λέξεις, πχ παίζοντας κουζινικά, playmobil, όταν τρώμε...

Έτσι είναι τα παιδάκια, με τους γονείς τους ποτε δεν κάθονται να κάνουν ασκησούλες εύκολα για ώρα. Angel, πάντως έχεις κάνει σωστές κινήσεις και πιστεύω ότι θα πάει καλά.

Δε μου είπες όμως. Ο περίγυρος (μπαμπάς, γιαγιάδες, στενή οικογένεια) αναγνωρίζουν το θέμα που υπάρχει ή το αρνούνται; Βοηθούν; Έχεις στήριξη; Όταν εργάζεσαι ποιος είναι με το παιδί;

Συγνώμη που ρωτώ, είναι πολύ προσωπικές ερωτήσεις, εννοείται αν θες απαντάς ή με προσ. μήνυμα αν προτιμάς.

Ευτυχώς ο άντρας μου μού έδειξε εμπιστοσύνη σε αυτές τις κινήσεις (μια και είμαι εκπαιδευτικός). Δυσκολεύτηκε να ακολουθήσει "νέους" κανόνες, πχ δεν ήθελε να φάει μόνος του ο μικρός για να μην κάνει λίμπα την κουζίνα, ήμουνα σίγουρη ότι μες στη νύχτα θα του έδινε κρυφά τις πιπίλες του, μια και η πρώτη οδηγία ήταν να τις κόψουμε. Ε, πήγα και τις ψαλίδισα όλες, για να μην μπει στον πειρασμό ο άντρας μου!!

Με άκουγε όμως, του εξηγούσα συνεχώς ότι γι'αυτό πήγε αρχικά εργοθεραπεία,για να κάνουμε ό,τι μας ζητούν!!
Η μαμά μου με στήριξε απίστευτα, η πεθερά μου με τον τρόπο της. Ο πεθερός μου στον κόσμο του (γιατί δε μιλάει ακόμα;; αλλά σε αυτόν πλέον δεν του δίνει κανείς σημασία!!)

Η μαμά μου με βοήθησε πολύ και όταν δεν καθόταν να παίξει με μένα, τον έβαζε εκείνη. Έτσι, προχώρησε καλά ο μικρός!!
Όταν δουλεύω, είναι σε ιδιωτικό παιδικό σταθμό, ευτυχώς τον αντιμετώπισαν καλά, του έβαλαν όρια στη συμπεριφορά του αλλά προσπαθούν και να ζωγραφίσει, να κάνει τσουλήθρα κλπ

Μπράβο σε όλους σας, ειλικρινά (εκτός από τον παππού!  )
Έχω την αίσθηση ότι το παιδάκι σου θα προχωρήσει πολύ καλά με όλη τη στήριξη που έχει. Μπράβο στον άντρα σου που ακούει και που σέβεται και την ειδικότητά σου, δε συμβαίνει και πολύ συχνά!
Είναι πολύ θετικά όλα όσα έγραψες και θα έλεγα ότι πραγματικά έχεις κάνει ό,τι περνάει από το χέρι σου για να βοηθήσεις το παιδί σου.
Σκεφτείτε και την προοπτική να πάει μια χρονιά αργότερα στην πρώτη δημοτικού, για να είστε έτοιμοι.
Είναι πολύ όμορφο να βλέπεις δεμένες οικογένειες να προσπαθούν όλοι μαζί να ξεπεραστεί ένα πρόβλημα.
Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού και μην αγχώνεσαι. Και στην πορεία θα τα ξαναπούμε να μας λες πώς πάει ο μικρός.   

Σ'ευχαριστώ πολύ, Βάνα! Μου έκανε πολύ καλό που μιλήσαμε! Έχω άγχος μήπως πρέπει να κάνω κάτι και δεν το ξέρω! Θα μιλήσουμε ξανά για την πρόοδό του!! Φιλιά!!