Πω πω.....τι να πω περαστικα να ειναι....
Ημουν εγκυος στον μικρο περυσι το καλοκαιρι,και φτιαχναμε με τον αντρα μου να φαμε το βραδυ,ο Βαγγελακης(ο μεγαλος)εχει ενα κακο συνηθειο να μπαινει μεσα στα ντουλαπια,τον μαλωνει ο αντρας μου και οπως τον κραταει απο το χερι για να πανε στο σαλονι τραβαει ο Βαγγελακης και του βγαινει ο αγκωνας,εμεις ομως δεν το ειχαμε καταλαβει,εκλαψε βεβαια στην αρχη αλλα μετα σταματησε και μονο γκρινιαζε κ εμεις σκεφτομασταν οτι χαϊδευεται,την επομενη μερα το πρωι ειχε κρεμμασμενο το χερι του κ εκει το καταλαβαμε....και τον πηγαμε στο παιδον του εβγαλαν τον αγκωνα και το ξαναεβαλαν...
Παραμονη πρωτοχρονιας ο Βαγγελης πριν γινει ακομα 2 χρονων ειχα τον Θανασακη πολυ μικρουλη 2 μηνων ετρεχε μεσα στο σπιτι,ο αντρας μου εφτιαχνε τζατζικι και μου το εφερε για να δω το λαδι,μπερδευεται στα ποδια του και σκαει με τα χειλακια του πανω στην κασα της πορτας...αιμα δεν μπορω να σας το περιγραψω....πολυ αιμα το παιδι να κλαιει,τον βαλαμε κατω απο το νερο ειδαμε τα δοντακια ευτυχως ολα στην θεση τους αλλα τα ατιμα τα χειλακια πολυ αιμα και πρηστικε και εγινε μωβ το παιδακι μου...αλλα ακομα τα ιδια κανει....σαν το κατσικι...

Μαρία έγραψε:καλά Νατάσα αυτό με τον αγκώνα! ανατρίχιασα! βρε τα άτιμα μας κοψοχολιάζουν! τώρα καταλαβαίνω τι τράβαγε η μανούλα μου όταν ήμουν μικρή!

Μαρια το κακο ειναι οτι ακομα δεν μιλαει βαριεται...(μαλλον)και δεν το ειχαμε καταλαβει.....ο αντρας μου εκεινο το βραδυ δεν κοιμηθηκε κ εγω ειχα παρει το παιδι στο διπλο και μονο αναστεναζε...
Ευτυχως τωρα ξερουμε...

emena epese me thn strata se mia skala me 15 skalopatia kai prosgeivthike orthios to katharma....
skasame oloi mas kai aytos gelouse...
den mporw na grapsw leptomereies gt mou anevainei h piesi......

peppy-mama έγραψε:emena epese me thn strata se mia skala me 15 skalopatia kai prosgeivthike orthios to katharma....
skasame oloi mas kai aytos gelouse...
den mporw na grapsw leptomereies gt mou anevainei h piesi......

Αυτο το ειχα παθει κ εγω,και σταματησα χιλιοστα πριν την τζαμαρια....πολυ επικινδυνο!!!!!

Να πω την αλήθεια σκεφτόμουνα να μπω κι εγώ να δω αν υπάρχει τέτοιο θέμα στο forum (κι αν όχι να το ξεκινήσω) ύστερα από αυτό που μας συνέβη το Σάββατο το βράδυ. Πήγαμε στο εξοχικό΄, όπου ο άντρας μου με τον αδερφό μου είχαν μεταφέρει νωρίτερα μέσα στην εβδομάδα ένα καινούριο ψυγείο, αλλά είχαν αφήσει και το παλιό μέσα στη μέση. Φτάνοντας, βγάζουμε το παλιό ψυγείο έξω στην αυλή και από δίπλα ήρθε να βοηθήσει και ο μικρός!!! Αφου το βγάλαμε έξω, εγώ επέστρεψα στην κουζίνα και ο άντρας μου έκανε κάτι άλλο και μετά, πλησιάζοντας το παλιό ψυγειο ξανά, μου φωνάζει: "Έλα γρήγορα έξω, θα τρελλαθώ μ'αυτό το παιδί" (ο Φάνης, ο μικρός μας, είναι απερίγραπτος ατυχηματίδης και ζημιάρης, σκέτη καταστροφή). Μέσα άπό το παλιό ψυγείο ακουγόταν ένα πνιχτό κλάμα (το χαρακτηριστικό σιγανοπαπαδίστικο κλάμα του Φάνη όταν έχει κάνει σκατιά). Φυσικά, επειδή το ψυγείο ήταν εκτός λειτουργίας, η βεντούζα δεν έπιανε και η πόρτα άνοιγε με ένα απλό άγγιγμα, αλλά αυτός είχε κατατρομάξει και δεν τολμούσε ούτε αυτό να κάνει. Ατύχημα τελικά δεν έγινε αλλά αυτο το περιτατικό με έβαλε σε φοβερές σκέψεις. Αν ο μικρός δεν έκλαιγε και δεν τον ακούγαμε, εγώ ίσως και να μη σκεφτόμουνα ότι το παιδί είναι μέσα στο ψυγείο. Το πιθανότερο είναι ότι θα φοβόμουνα ότι έπεσε από το πεζούλι της βεράντας και θα έτρεχα πανικόβλητη μέσα στο δάσος (όπου βρίσκεται το σπιτι) ψάχνοντας για το πού μπορούσε να έχει πέσει ή πάει, χάνοντας πολύτιμο χρόνο, ενώ το παιδί μου θα πάθαινε ίσως ασφυξία κλεισμένο σ'ένα ψυγειο...Ανατριχίλα.
Πάντως, έχω να μοιραστώ μαζί σας την εξής συμβουλή: Όλοι οι γονείς πηγαίνετε να κάνετε μαθήματα Α' Βοηθειών για ενήλικες και παιδιά. Η ψυχραιμία που προσφέρει η γνώση μπορεί να αποβεί σωτήρια για το παιδί το δικό σας ή κάποιου άλλου. Όταν έκανα τα μαθήματα απόρησα γιατί αυτή η εκπαίδευση δεν προωθείται σχεδόν υποχρεωτικά. Κάνει τη διαφορά μεταξύ ζωής και θανάτου...

Εγώ απ' την αρχή δεν ήθελα να πάρω στράτα στα μικρά μου γιατί ήμουνα ενάντια στη χρήση της (και τελικά δικαιώθηκα με τον πιο άσχημο τρόπο!)αλλά η πεθερά μου επέμενε και ένα απόγευμα ήρθε και μας έφερε δώρο τι άλλο?? μία στράτα
Απο τότε λοιπόν τα έβαζα πότε-πότε για λίγη ώρα (κακώς!) και έτσι έκανα και ένα μεσημέρι Κυριακής που είχαμε γυρίσει από τη πεθερά μου (τυχαίο?? δε νομίζω..). Ξεφόρτωνε ο άντρας μου τ' αμάξι από κάτι πράγματα και γι' αυτό είχαμε αφήσει και την εξώπορτα του σπιτιού ίσα-ίσα ανοιχτή (μέναμε σε ισόγειο) κι εγώ μέχρι ν' αλλάξω τον έναν, έβαλα τον άλλο στη στράτα αλλά που να φανταστώ ότι ένα μωρό 11 μηνών θα είχε δύναμη ν' ανοίξει τη πόρτα που ήταν αρκετά βαριά. Αυτό ήταν!! Σε κλάσματα δευτερολέπτου ακούω κλάματα και τις φωνές του άντρα μου, βγαίνω έξω και τι να δω!!
Το μωρό πεσμένο στα σκαλιά και τη στράτα από πάνω του

Το σήκωσα και είδα αίματα να τρέχουν απ' το αυτί του!!
Τρέξαμε στο νοσοκομείο και ευτυχώς το χτύπημα ήταν εξωτερικό (στο πτερύγιο του αυτιού) και είχε κάποια χτυπήματα και στον αγκώνα του.
Εκείνη τη μέρα έχασα τη μισή μου ζωή ..και η στράτα φυσικά πετάχτηκε στα σκουπίδια.