Εγω δουλευα εδω και 8 χρονια σε ενα ινστιτουτο αισθητικης δουλεψα σε ολη την εγκυμοσυνη και εκατσα το 6μηνο οταν ηταν να επιστρεψω στη δουλεια μου ζητησα να ειμαι μονο απογευμα μιας και η δουλεια η πολυ ειναι το απογευμα και εχει επιστρεψει και ο μπαμπας μας σπιτι η απαντηση ηταν οτι με χρειαζοντουσαν μονο πρωι ψεματα βεβαια για να με κανει να φυγω τι να εκανα ρε κοριτσια???? να αφηνα το μωρο μου 8 μηνων με ενα ξενο ανθρωπο να του δινω να τα λεφτα που θα επερνα για να λεω οτι δουλευω ???? και το απογευμα να ειμαστε οοολοι σπιιτ μαμα, μπαμπας, γιαγια??? ετσι εφυγα εχασα μια τεραστια αποζημιωση γιατι αυτη ηθελε να με διωξει (να σημειωσω οτι ηταν γυναικα με μωρο και αυτη ), και αποφασισα να κατσω να μεγαλωσω μονη μου το παιδι μου να εχω εγω την ευθυνη και να μη φοβαμαι τιποτα περασα μια περιοδο με τεραστιες φοβιες γι αυτο και σας καταλαβαινω ολες τοσο χαλια που ουτε τη μανα μου δεν επιστευομουν. τελοσπαντων δεν εχω μετανιωσει καθολου εχω ζησει με το παιδι μου περναω τελεια δεν το συγκρινω με τιποτα αν και ειμαι ατομο που εχω μαθει να δουλευω μπροστα στο παιδι μου δεν μου εχει λειψει καθολου η δουλεια, εγω πραγματικα δεν καταλαβαινω γιατι να παω εγω να δουλευω και τα λεφτα που περνω να τα δινω σε γυναικα ?????

Γιάννα, ΜΗΝ το ξαναπείς αυτό ποτέ ΠΟΤΕ ποτέ, το διάβασα και μου σηκώθηκε η τρίχα κάγκελο! Άκου τι σοί μάνα λεει είσαι, η καλύτερη, κοριτσάρα μου γιατί έκανες ότι καλύτερο ήξερες για το παιδί σου, και ΔΕΝ ευθύνεσαι εσύ ΕΠΟΥΔΕΝΙ που αυτή, και συστημένη κιόλας, η χαμένη, συμπεριφέρθηκε έτσι. Και μεγάλη ανεκτικότητα της έδειξες, εγώ με την προσωπικότητα που έχω θα την είχα παει στο νεκροτομείο, δεν σηκώνω εγω χέρι στο παιδί μου που λέει ο λόγος και θα σηκώσεις εσύ μωρή π.....ανα!!! Ακου εκεί, αν είναι δυνατόν!!!

Με τίποτα νταντά, με τίποτα και επουδενί, ο κόσμος να χαλάσει! και είμαι και μόνη μου, και πάλι το λέω με το χέρι στην καρδιά.

Καλά να είναι το παιδάκι παναγίτσα μου, του έχει μείνει τίποτα; το θυμάται; ακου ρε, το σκέφτομαι και τα παίρνω!!!

Κορίτσια εγώ δεν ήθελα να αφήσω τον Νικόλα πουθενά. Ούτε στις γιαγιάδες . Όχι γιατί δεν αγαπάνε το παιδί αλλά έχουν άλλες απόψεις, άλλη νοοτροπία και διαφορετικά συστήματα διαπαιδαγώγησης.

Ελάχιστες φορές τον άφησα στην μαμά μου γιανα κατεβώ κάτω στο κέντρο για δουλειές και δεν μπορούσε ούτε πάνα να τον αλλάξει, φοβόταν να τον ταίσει να μην πνιγεί, δεν ήθελε να του δώσει νερό να μην πνιγεί και στις 2 ώρες την πονούσε η μέση, ο αυχένας, νύσταζε, δεν την άφηνε ο μπέμπης να δει σίριαλ κτλ..... [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
Εννοείται ότι δεν την κατηγορώ, ξέμαθε.
Έψαξα για γυναίκα και έκλαιγα δεν ήθελα να τον αποχωριστό. Σκεπτόμουν ότι θα ήμουν στο γραφείο 9-4 ( για να φύγω 4 θα έπρεπε να καυγαδίσω), θα έπρεπε από το βράδυ να έχω έτοιμα τα πάντα για την επόμενη μέρα, χρειαζόμουν και 1 ώρα πήγαινε έλα χωρίς μποτιλιάρισμα.... η γυναίκες ζητούσαν γύρω στα 700Ε γιατι ήταν σχεδόν 8ωρο.

Είχα πάθει πανικό από το άγχος. Έτρεχε αίμα η μύτη μου στα καλά καθούμενα. Με πέρναν τηλέφωνο από την δουλειά για να συνεννοηθούμε πότε θα επιστρέψω και πάθενα δύσπνοια στην ιδέα ότι θα τον αφήσω και θα τον βλέπω μόνο το βράδυ

Τελικά παραιτήθηκα και με έβγαλε ταμείο ανεργίας. Εννοείται ότι είμαι αρκετά δύσκολα οικονομικά αλλά έτσι και αλλιώς θα μου μέναν ελάχιστα χρήματα.

Δεν εμπιστευόμουνα κανέναν. Έχω δει πάρα πολλά με τα ίδια μου τα μάτια. Σαν την μάνα κανένας. ΤΟ ΕΝΣΤΙΚΤΟ ΜΑΣ δεν το έχει κανείς. [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

crysoula έγραψε:εγω κοριτσια οταν εμεινα εγκυος δουλευα και ειχα και καλη θεση σε μια εταιρια...ημουν υπευθυνη τιμολογησης-αποθηκης-οδηγων...οταν λοιπον συζητουσαμε με τον αντρα μου τι θα γινει το παιδι λεγαμε για σταθμους για γυναικες στο σπιτι, οτι μπορουσαμε να βρουμε...οτνα γεννησα τον Ρενο μου εκετσα την νομιμη αδεια πηρα και την αδεια της μητροτητας και εκεατσα 8 μηνες.............εφτασε λοιπον ο καιρος για να παει ο Ρενος σταθμο....λοιπον ειχα τοσες τυψεις,τετοια στεναχωρια που δεν μπορουσα να κοιμηθω,δεν μπορουσα να φαω,κοιταζα το παιδι και εκλαιγα ελεγα τι μανα ειμαι εγω που απο 8 μηνων θα παω το παιδι μου σε σταθμο...ετσι λοιπον ξεκινησε ο Ρενος δοκιμαστικα σε εναν πολυ καλο σταθμο,θα καθοτα ν1 εβδομαδα δοκιμαστικα και μετα κανονικα εκεινος στον σταθμο και εγω στην δουλεια μου...πηγ το παιδι 3 μερες...την τριτη ημερα δεν αντεξα κοντευα να αυτοκτονησω παιρνω τον αντρα μου τηλεφωνο και του λεω...εγω δουλεια STOP πουλαω το σπιτι που εχω και θαμεινω με το παιδι σπιτι μας...και ετσι εκανα πουλησα ενα σπιτι που ειχα,μειωσα το δανειο του σπιτιου μας και τωρα εχω καποια λεφτουδακια και καθομαι.......ααααααααα ξεχασα να σας πω ζητησα απο το αφεντικο μου να με ριξει ταμειο ανεργιας και ετσι παιρνω και το ταμειο..........τωρα βεβαια θα μου πουν πολλες ''καλα πουλησες ολοκληρο σπιτι για να κατσεις στο σπιτι με το παιδι;;;;;'' εεεεεεεεεε ναι λοιπον το εκανα και δεν μετανοιωνω με τιποτα και για κανεναν,προτιμω αυριο μεθαυριο να μου πει ο γιος μου ΜΑΝΑ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΗΣΟΥΝ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΧΩ ΕΝΑ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΣΠΙΤΙ,παρα να μου πει ΜΑΝΑ ΤΙ ΝΑ ΤΑ ΚΑΝΩ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΕΣΕΝΑ ΗΘΕΛΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΕ ΕΙΧΑ....αλλωστε κοριτσια η ευτυχια δεν ειναι στα σπιτια...και το κυριοτερο ειμαι με το παιδι μου στο σπιτι και το ζωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωω, οσοσ το σκεφτομαι τι θα ειχα χασει με παινει τρελα, δεν θα ειχα ζησει τιποτα απο το παιδι μου...ουτε το πρωτο ου περπατημα, ουτε τις πρωτες του λεξουλες τιποτα τιποτα τιποτα..........
ΓΙΕ ΜΟΥ ΣΕ ΛΑΤΡΕΥΩ ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΝΩ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΜΙΑ ΖΩΗ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Συμφωνώ και σε υποστηρίζω, αυτές οι στιγμές είναι μοναδικές. Τα παιδιά χρειάζονται τους γονείς τους. Καλό είναι να υπάρχουν άπειρα σπίτια, εξοχικά, κότερα αλλά δεν αναπληρώνουν την αγάπη, την ζεστασιά, την φροντίδα.
Δεν μπορώ να φανταστώ πως θα ήμουν αν δεν είχα παραιτηθεί για τον Νικόλα. Μάλλον μια τρελλή, μες στο άγχος και στα νεύρα της, θα γυρνούσα πτώμα στην κούραση και το μόνο που θα έκαν είναι να τον δώσω το γιαούρτι (αν δεν είχε κίνηση), να τον κάνω μπάνιο και ύπνο και μετά να τρέχω πανικόβλητη να μαγειρεύω για την επόμενη μέρα, να σκουπίζω , να σιδερώνω κτλ και να διαμορφώνει το παιδί μου χαρακτήρα σύμφωνα με τα θέλω και τα πιστεύω κάποιας άλλη.

faye έγραψε:εγω δεν δουλευω αν και για να πω την αληθεια μου αισθανομαι ασχημα που ολο αυτο το βαρος το εχει παρει πανω του μονο ο αντρας μου . Ειπαμε οταν με το καλο πανε οι μικρες νηπια τοτε θα το ξανασυζητησουμε αυτο το θεμα αν και ο αντρας μου εχει καποιες επιφυλαξεις οπως και εγω του τυπου χριστουγεννα πασχα καλοκαιρι που αυτες θα καθονται εγω με την δουλεια τι θα κανω; Οταν αυτες θα αρρωσταινουν , που αρρωσταινουν με μια βδομαδα διαφορα συνηθως η μια απο την αλλη εγω παλι τι θα κανω με την δουλεια; ειναι μεγαλο διλλημα. Αλλα και παλι να δουλευει μονο ο αντρας μου και με 1000 ευρω τον μηνα για να ζησουν 4 ατομα δεν φτανουν . Πολλες φορες μαγειρευω μονο για τους 3 τους και εγω την βγαζω με σαλατα για δεν φτανει για ολους

Πάλι καλά που είσαι στο 1000. Εμέις φέτος με την κρίση, ο άντρας μου είναι ελαιοχρωματιστής και δεν θες να ξέρεις τι γίνεται από αναδουλειά.... 450 δίνει ο ΟΑΕΔ και δεν ξέρω τι να πρωτοπληρώσω [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

eleni έγραψε:Εγω δουλευα εδω και 8 χρονια σε ενα ινστιτουτο αισθητικης δουλεψα σε ολη την εγκυμοσυνη και εκατσα το 6μηνο οταν ηταν να επιστρεψω στη δουλεια μου ζητησα να ειμαι μονο απογευμα μιας και η δουλεια η πολυ ειναι το απογευμα και εχει επιστρεψει και ο μπαμπας μας σπιτι η απαντηση ηταν οτι με χρειαζοντουσαν μονο πρωι ψεματα βεβαια για να με κανει να φυγω τι να εκανα ρε κοριτσια???? να αφηνα το μωρο μου 8 μηνων με ενα ξενο ανθρωπο να του δινω να τα λεφτα που θα επερνα για να λεω οτι δουλευω ???? και το απογευμα να ειμαστε οοολοι σπιιτ μαμα, μπαμπας, γιαγια??? ετσι εφυγα εχασα μια τεραστια αποζημιωση γιατι αυτη ηθελε να με διωξει (να σημειωσω οτι ηταν γυναικα με μωρο και αυτη ), και αποφασισα να κατσω να μεγαλωσω μονη μου το παιδι μου να εχω εγω την ευθυνη και να μη φοβαμαι τιποτα περασα μια περιοδο με τεραστιες φοβιες γι αυτο και σας καταλαβαινω ολες τοσο χαλια που ουτε τη μανα μου δεν επιστευομουν. τελοσπαντων δεν εχω μετανιωσει καθολου εχω ζησει με το παιδι μου περναω τελεια δεν το συγκρινω με τιποτα αν και ειμαι ατομο που εχω μαθει να δουλευω μπροστα στο παιδι μου δεν μου εχει λειψει καθολου η δουλεια, εγω πραγματικα δεν καταλαβαινω γιατι να παω εγω να δουλευω και τα λεφτα που περνω να τα δινω σε γυναικα ?????

Ελένη, αυτό ακριβώς. Να πω ότι άμα θα πήγαινα θα μου έμεναν λεφτά. 700 ήθελε η γυναίκα με την προυπόθεση να είσαι on time αλλιώς ήθελε έξτρα.
Εγώ επειδή δούλευα σε διαφημιστική - δημοσίων σχέσεων τα καλά λεφτά ήταν στις εκδηλώσεις, εγκαίνια, επιδείξεις μόδας κτλ που φεύγαμε 1 το βράδυ. ΑΡΑ σιγά να μην πήγαινα μωρομάνα να κάνω επίδειξη μόδας, ταξιθεσία, οργάνωση κτλ...... Επομένως κομένα τα bonus. Άρα θα δούλευα για την γυναίκα, τα μεταφορικά..... θα ήθελα έναν καφέ στην δουλειά και θα σκεπτόμουν να μην φάω κουλούρι που κάνει 0.50 γιατί θα το στερηθώ από αλλού. [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Octarin έγραψε:Γιάννα, ΜΗΝ το ξαναπείς αυτό ποτέ ΠΟΤΕ ποτέ, το διάβασα και μου σηκώθηκε η τρίχα κάγκελο! Άκου τι σοί μάνα λεει είσαι, η καλύτερη, κοριτσάρα μου γιατί έκανες ότι καλύτερο ήξερες για το παιδί σου, και ΔΕΝ ευθύνεσαι εσύ ΕΠΟΥΔΕΝΙ που αυτή, και συστημένη κιόλας, η χαμένη, συμπεριφέρθηκε έτσι. Και μεγάλη ανεκτικότητα της έδειξες, εγώ με την προσωπικότητα που έχω θα την είχα παει στο νεκροτομείο, δεν σηκώνω εγω χέρι στο παιδί μου που λέει ο λόγος και θα σηκώσεις εσύ μωρή π.....ανα!!! Ακου εκεί, αν είναι δυνατόν!!!

Με τίποτα νταντά, με τίποτα και επουδενί, ο κόσμος να χαλάσει! και είμαι και μόνη μου, και πάλι το λέω με το χέρι στην καρδιά.

Καλά να είναι το παιδάκι παναγίτσα μου, του έχει μείνει τίποτα; το θυμάται; ακου ρε, το σκέφτομαι και τα παίρνω!!!

Πολύ καλά τα λες! Αν και δεν είμαι υπέρ της επιθετικότητας, σε ότι έχει να κάνει με παιδιά γίνομαι θηρίο!!! μπρρρρρρρρρ......

ΗΡΕΜΗΣΤΕ ΜΑΜΑΔΕΣ.Εντάξει δεν λέω συμβαίνουν ολα αυτά που φοβάστε αλλα δεν ζουμε και σε εναν κόσμο γεμάτο "κακούς" ανθρώπους που θέλουν να βλάψουν το αγγελούδι μας.Σιγουρα πρέπει να ελέγχεις δυο φορές μη σου πω και τρεις ποιος θα μπει στο σπιτι σου και θα προσέχει το παιδι σου-ακομα και να σου το καθαρίζει,λιγα ακούμε?-και σίγουρα υπάρχουν γιαγιάδες που δεν είναι τόσο "υπεύθυνες"οπως εμεις-σκεφτήται όμως οτι αυτές μεγάλωσαν πιο χαλαρά τα παιδιά τους δεν είχαν τοσες πληροφορίες να τους βομβαρδίζουν καθημερινά όπως εμείς έχουμε-και βέβαια υπάρχουν και παιδικοί σταθμοί που δεν δείχνουν ουτε εχουν την απαιτούμενη προσοχή στα παιδιά μας.Αλλά όχι δεν μπορώ να τα βάλω όλα σε ένα τσουβάλι.Υπαρχουν και επαγγελματίες που είτε στο σπίτι είτε στους σταθμούς κανουν καλά την δουλειά τους.και πλεον ειμαστε στο 2010 και εκτος οτι λογω ανάγκης πρέπει να δουλευουμε δεν είμαστε σαν τις μαμάδες μας ή τις γιαγιάδες μας που ο προορισμός μας ήταν να κάνουμε ένα παιδί και να προσέχουμε το σπίτι μας.Ναι πρεπει να είμαστε κοντά στα παιδιά μας να τα μεγαλώσουμε σωστά να τους δώσουμε ολα τα εφόδια να γίνουν σωστοί άνθρωποι όταν θα φύγουν απο κοντά μας.Γιατί θα φύγουν θα ανοίξουν τα φτερά τους όπως κάναμε και εμείς.και τοτε ειλικρινά δεν θέλω να κοιτάξω πίσω και να πω οτι το μόνο που έκανα στην ζωή μου ήταν να είμαι μάνα....Νιώθω και εγώ φοβερές τύψεις που αφήνω τον μικρο μου στον παιδικο αλλά προσπαθώ τις υπόλοιπες ώρες να έίμαι εκεί.κάθησα και εγώ οταν τον γέννησα 2 χρόνια.ο πρώτος χρόνος πέρασε γρήγορα.στον 2ο όμως δεν αντεχα άλλο.όλες μου οι φίλες είχαν τις δουλειές τουσ τα ενδιαφέροντα τους και τα παιδιά τους και εγώ ασχολιόμουν μόνο με τον μικρό μου με αποτέλεσμα να ειμαστε σχεδον αυτοκόλλητοι.και εγω βαρεθηκα μεσα στο σπίτι και εκείνος επίσης.τώρα που δουλεύω υπάρχει μια ισοροπία στην σχέση μας.εχει εκείνος τον χώρο του και εγώ τον δικο μου.εχουμε ενα ολόκληρο απόγευμα να πούμε τι καναμε όλη μερα.και στον παιδικο μια χαρά περναεικαι μαθαινει ενα σωρο πράγματα και το παιδι βρίσκεται με παιδιά της ηλικιάς του.και αν η δασκάλα δεν ικανοποιησει την ανάγκη του στο δευτερόλεπτο όπως θα έκανα εγώ δεν τρέχει και τίποτα.ετσι είναι η ζωή δεν θα υπάρχω πάντα εγώ να ικανοποιώ όλα του τα θέλω στο λεπτό.μην τρελένεστε λοιπον μαμάδες.χαλαρώστε λίγο γιατί τους μπαμπούλες εμείς τους δημιουργούμε.....

happy_mother έγραψε:Κορίτσια εγώ δεν ήθελα να αφήσω τον Νικόλα πουθενά. Ούτε στις γιαγιάδες . Όχι γιατί δεν αγαπάνε το παιδί αλλά έχουν άλλες απόψεις, άλλη νοοτροπία και διαφορετικά συστήματα διαπαιδαγώγησης.

Ελάχιστες φορές τον άφησα στην μαμά μου γιανα κατεβώ κάτω στο κέντρο για δουλειές και δεν μπορούσε ούτε πάνα να τον αλλάξει, φοβόταν να τον ταίσει να μην πνιγεί, δεν ήθελε να του δώσει νερό να μην πνιγεί και στις 2 ώρες την πονούσε η μέση, ο αυχένας, νύσταζε, δεν την άφηνε ο μπέμπης να δει σίριαλ κτλ..... [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
Εννοείται ότι δεν την κατηγορώ, ξέμαθε.
Έψαξα για γυναίκα και έκλαιγα δεν ήθελα να τον αποχωριστό. Σκεπτόμουν ότι θα ήμουν στο γραφείο 9-4 ( για να φύγω 4 θα έπρεπε να καυγαδίσω), θα έπρεπε από το βράδυ να έχω έτοιμα τα πάντα για την επόμενη μέρα, χρειαζόμουν και 1 ώρα πήγαινε έλα χωρίς μποτιλιάρισμα.... η γυναίκες ζητούσαν γύρω στα 700Ε γιατι ήταν σχεδόν 8ωρο.

Είχα πάθει πανικό από το άγχος. Έτρεχε αίμα η μύτη μου στα καλά καθούμενα. Με πέρναν τηλέφωνο από την δουλειά για να συνεννοηθούμε πότε θα επιστρέψω και πάθενα δύσπνοια στην ιδέα ότι θα τον αφήσω και θα τον βλέπω μόνο το βράδυ

Τελικά παραιτήθηκα και με έβγαλε ταμείο ανεργίας. Εννοείται ότι είμαι αρκετά δύσκολα οικονομικά αλλά έτσι και αλλιώς θα μου μέναν ελάχιστα χρήματα.

Δεν εμπιστευόμουνα κανέναν. Έχω δει πάρα πολλά με τα ίδια μου τα μάτια. Σαν την μάνα κανένας. ΤΟ ΕΝΣΤΙΚΤΟ ΜΑΣ δεν το έχει κανείς. [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Σε νιώθω. Εγώ είμαι μόνη μου, και δουλεύω πρωινά και ευτυχώς έχω τη μητέρα μου, παρά τις διαφορές μας, ανάγκα και θεοί πείθονται. Τουλάχιστον ξέρω πως δεν θα πάθει κανα κακό. Αλλά τώρα που έχει έρθει η ώρα του θα τον βάλω σε ένα ωραίο παιδικό σταθμό, και εκεί που δεν ήθελα με τίποτα και φοβόμουνα, τώρα είμαι πολύ αισιόδοξη για αυτό γιατί ο ίδιος μου δειχνει πια πως δεν του φτάνει το σπίτι και η μαμά ή η γιαγιά μόνο. Θα μου δώσει κι εμένα περισσότερο χρόνο και θα είναι και για τους δυο μς μια καινούργια εμπειρία! Κι εγώ μαθαίνω μαζί με το παιδί, μερικά πράγματα είναι πρωτόγνωρα και για τους δυό μας! Αλλά πιο μικρό κι εγώ έτσι ήμουνα, ακόμα και τώρα αν χρειαστεί να τον αφήσω, μερικές φορές με πιάνει ακόμα το πλάκωμα και η ανησυχία.

happy_mother έγραψε:Κορίτσια εγώ δεν ήθελα να αφήσω τον Νικόλα πουθενά. Ούτε στις γιαγιάδες . Όχι γιατί δεν αγαπάνε το παιδί αλλά έχουν άλλες απόψεις, άλλη νοοτροπία και διαφορετικά συστήματα διαπαιδαγώγησης.

Ελάχιστες φορές τον άφησα στην μαμά μου γιανα κατεβώ κάτω στο κέντρο για δουλειές και δεν μπορούσε ούτε πάνα να τον αλλάξει, φοβόταν να τον ταίσει να μην πνιγεί, δεν ήθελε να του δώσει νερό να μην πνιγεί και στις 2 ώρες την πονούσε η μέση, ο αυχένας, νύσταζε, δεν την άφηνε ο μπέμπης να δει σίριαλ κτλ..... [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
Εννοείται ότι δεν την κατηγορώ, ξέμαθε.
Έψαξα για γυναίκα και έκλαιγα δεν ήθελα να τον αποχωριστό. Σκεπτόμουν ότι θα ήμουν στο γραφείο 9-4 ( για να φύγω 4 θα έπρεπε να καυγαδίσω), θα έπρεπε από το βράδυ να έχω έτοιμα τα πάντα για την επόμενη μέρα, χρειαζόμουν και 1 ώρα πήγαινε έλα χωρίς μποτιλιάρισμα.... η γυναίκες ζητούσαν γύρω στα 700Ε γιατι ήταν σχεδόν 8ωρο.

Είχα πάθει πανικό από το άγχος. Έτρεχε αίμα η μύτη μου στα καλά καθούμενα. Με πέρναν τηλέφωνο από την δουλειά για να συνεννοηθούμε πότε θα επιστρέψω και πάθενα δύσπνοια στην ιδέα ότι θα τον αφήσω και θα τον βλέπω μόνο το βράδυ

Τελικά παραιτήθηκα και με έβγαλε ταμείο ανεργίας. Εννοείται ότι είμαι αρκετά δύσκολα οικονομικά αλλά έτσι και αλλιώς θα μου μέναν ελάχιστα χρήματα.

Δεν εμπιστευόμουνα κανέναν. Έχω δει πάρα πολλά με τα ίδια μου τα μάτια. Σαν την μάνα κανένας. ΤΟ ΕΝΣΤΙΚΤΟ ΜΑΣ δεν το έχει κανείς. [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

happy_mother καλα εκεανες και εγω μια απο τα ιδια...δες παραπανω εγω τι εκανα,μπηκα και εγω ταμειο ανεργιας δεν μπορουσα να το φαντασω οτι θα αφηνα το παιδι μου 8 μηνων...και πουλησα και το σπιτι μου για να μειωσω τα εξοδα...αλλα δεν μετανοιωνω εκανα το καλυτερο...

αχ παναγία μου....τι μου έκανες βραδιάτικα......
εχω και εγω νταντα....αλλα να το φανταστω δεν θέλω....θα πεθάνω.....
το μονο που με καθυσηχάζει είναι οτι οταν βλέπει η μικρή την κοπέλα κάνει ποιο πολλα χαμόγελα και χαρές απ'ότι με μένα!

μην στεναχωριέσαι κοπελα μου όμως, σημασία έχει που τελείωσε το μαρτύριο σας!

αχ παναγία μου ....ο θεός να φυλάει τα αγγελούδια μας οταν λείπουμε....

Σε ευχαριστώ! Δεν σημαίνει ότι επειδή είχα εγώ μια κακιά νταντά είναι κακιές όλες! Σημασία έχει το παιδί και αφού τη βλέπεις χαρούμενη, τί καλύτερο!

Octarin έγραψε:Γιάννα, ΜΗΝ το ξαναπείς αυτό ποτέ ΠΟΤΕ ποτέ, το διάβασα και μου σηκώθηκε η τρίχα κάγκελο! Άκου τι σοί μάνα λεει είσαι, η καλύτερη, κοριτσάρα μου γιατί έκανες ότι καλύτερο ήξερες για το παιδί σου, και ΔΕΝ ευθύνεσαι εσύ ΕΠΟΥΔΕΝΙ που αυτή, και συστημένη κιόλας, η χαμένη, συμπεριφέρθηκε έτσι. Και μεγάλη ανεκτικότητα της έδειξες, εγώ με την προσωπικότητα που έχω θα την είχα παει στο νεκροτομείο, δεν σηκώνω εγω χέρι στο παιδί μου που λέει ο λόγος και θα σηκώσεις εσύ μωρή π.....ανα!!! Ακου εκεί, αν είναι δυνατόν!!!

Με τίποτα νταντά, με τίποτα και επουδενί, ο κόσμος να χαλάσει! και είμαι και μόνη μου, και πάλι το λέω με το χέρι στην καρδιά.

Καλά να είναι το παιδάκι παναγίτσα μου, του έχει μείνει τίποτα; το θυμάται; ακου ρε, το σκέφτομαι και τα παίρνω!!!

octarin συγνώμη που άργησα να σου απαντήσω, αλλά έλειπα. Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια . Μακάρι να σε είχα κοντά μου τότε να καθάριζες για εμένα!

το θέμα αυτο είναι πραγματικά πολυ΄μεγάλο! εμένα αυτή είναι η δουλέια μου. Είμαι βρεφονηπιοκόμος και εργάζομαι σε παιδικό σταθμό!
Πριν 2 μήνες έγινα μανούλα και πραγματικά δεν ξέρω αν θα άφηνα την μικρή μου με μια ξένη! Σίγουρα θα προτιμούσα τον παιδικό σταθμό παρόλο που και οι συνθήκες δεν είναι πάντα οι καλύτερες, αφου μια κοπέλα είναι υπεύυνη για πολλά παιδιά και οι ιωσεις πάνε και έρχονται!
Του χρόνου που θα επιστρέψω στην δουλειά και μιας και η μαμα μου εργάζεται και η πεθερά μου είναι μακριά αποφάσισα να πάρω την μικρή μου στον παιδκό στο βρεφικο τμήμα και ελπίζω αυτή να έιναι η σωστή απόφαση..