Maraki_D έγραψε:Κορίτσια, αποκτήσαμε καινούριο θέμα, και είναι σχεδόν 2 χρονών πια..........

Ο παιδίατρος μας είπε να μην αφαιρέσουμε την πιπίλα μόνοι μας γιατί θα πάθει στερητικό σύνδρομο και θα έχουμε αντίθετα αποτελέσματα. Εντάξει ως εδώ, δεν κάναμε τίποτα.

Εδώ και μερικές μέρες εγώ κάνω γκριμάτσες όταν βάζει την πιπίλα και λέω "πιιιιιφφφφφφ Μιμάκο μου, μυρίζει η πιπίτσα, δεν τη βγάζεις που μ' ενοχλεί"? Πάντα πιάνει και δεν τη ζητάει ξανά για αρκετές ώρες. Επίσης δεν τον αφήνω να με φιλάει με την πιπίλα στο στόμα, οπότε κι εκεί τη βγάζει ξανά. Του την έκοψα λίγο από κάτω και τέρμα χθες για όλη τη μέρα, χωρίς ιδιαίτερο πρόβλημα, μόνο μια δυσαρέσκεια.

Το βράδυ όμως που ήταν η ώρα για ύπνο, άρχισε η γκρίνια. Λογικό θα μου πείτε. Ωραία, και αναμενόμενο. Έλα όμως που άρχισε και ο μπαμπάς μας παρέα!!! "Δώστου καινούρια πιπίλα, δεν το βλέπεις που στενοχωριέται το παιδί???" μου λέει και με στέλνει αδιάβαστη...

Αυτός ο άντρας μου, και με τον ύπνο έτσι, λιγοψυχάει εύκολα, και καταλήγω εγώ να είμαι η κακιά συνέχεια... Οπότε η βραδιά έληξε άδοξα, με το ματς Δημήτρης/Μπαμπάς - Μαμά 1 - 0 !!!!!
Και το Δημήτρη να κοιμάται με την πιπίλα (γιατί δεν άντεχα άλλο τη γκρίνια και τη μουρμούρα) στο κρεβάτι μας........

Nena έγραψε:Ο μεγάλος μου έκοψε την πιπίλα μερικές μέρες αφού πόσταρα τον καημό μου, λίγο πιο πάνω.
Προσπαθούσα κι εγώ να του κόψω την πιπίλα, με το μαλακό, με το σκληρό, με το άγριο, με τελεσίγραφα, με τετελεσμένα γεγονοτα, τιποτα... Με το ψαλίδι έκοψα την πιπίλα στο πάνω μέρος, δεν τον πείραξε καθόλου. Έκρυψα όλες τις πιπίλες, κάπου βρήκε αυτός μια ξεχασμένη. "Η πιπίλα σου λερώθηκε, Αλέξανδρε, πρέπει να την πεταξουμε" "δε με πειράζει, εγώ θέλω την πιπίλα μου, ας είναι λερωμένη"..
Εκτός σπιτιου δεν είχε πουθενά πιπίλα, μόνο μέσα στο σπίτι μας.
Και ένα ωραίο βράδυ μας το ζήτησε μονος του. "Μαμά, εγώ θέλω να την πετάξεις την πιπίλα μου" Κοκκάλο εμείς.. "Αλέξανδρε, αν την πετάξουμε την πιπίλα, δεν θα μπορέσουμε να αγοράσουμε άλλη γιατι δεν φτιάχνουν πιπίλες για μεγάλα παιδια" "ενταξει, θελω να την πετάξω".Και έτσι την πέταξε μόνος του. Αυτός ο ίδιος την έβαλε μέσα στο σκουπιδοντενεκέ και την άλλη μέρα περίμενε και το σκουπιδιάρικο να σιγουρευτεί ότι πετάχτηκε η πιπίλα..
Δεν έχω ιδέα πώς έγινε αυτό, εντάξει, του λέγαμε κι εμείς ότι είναι μεγάλος, και δεν χρειάζεται την πιπίλα και τέτοια, έφαγε δλδ μια πλύση εγκεφάλου από μας... Υποθέτω ότι απλά ήταν έτοιμος. Δεν έκλαψε ούτε μια φορά,δεν την ξαναζήτησε ποτέ, ούτε ήθελε την πιπίλα του μικρού του αδελφού (που κυρίως αυτό φοβόμουν).
Σίγουρα κάθε παιδάκι είναι διαφορετικο, δε σημαίνει ότι έτσι θα γίνει και με τα άλλα παιδάκια, αλλά αν δεν συντρέχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος (πχ προβλήματα με θηλασμό ή με δόντια ή κάτι άλλο) καλύτερα να μην τα πιέζουμε ντε και καλά να την κόψουν. Όλα θα το κανουν αργα ή γρήγορα, ας μην αγχωνόμαστε. Καλό είναι να του λέμε ότι πρέπει να κοψει την πιπίλα σιγα σιγα, να καλλιεργούμε δλδ αυτό το κλίμα, αλλά ας είμαστε λίγο πιο χαλαρές. Άλλα θα την κόψουν αμέσως, άλλα θα θέλουν το χρόνο τους.. Από την εμπειρία μου το λέω, γιατί κι εγώ ανησυχούσα και αγχωνόμουν και το πίεζα και δεν κατάφερα τίποτα. Μόνο οταν το άφησα στην ησυχία του είδα αποτέλεσμα. Και όχι μόνο στην πιπίλα...

daddycool έγραψε:Δεν ξέρω πως θα το... πάρετε, αλλά εγώ έβαλα λίγο...πιπέρι(γλυκό )επάνω, του την έδωσα σαν να μην τρέχει τίποτα, την έφτυσε με ένα μπλιάχ & όταν μου είπε ότι η πιπίλα κάτι έχει ,έκανα τον...κινέζο!Κι αφού ούτως η άλλως είχαμε μόνον μία πιά, το θέμα ...ξεχάστηκε με πρωτοφανή ευκολία!Αφου αναρωτιόμουνα ποιός δουλέυει ποιόν ,στο τέλος