euapap έγραψε:νομίζω ότι είναι λίγο λάθος το σκεπτικό να λες "πώς θα ένιωθα αν ΔΕΝ είχα τα αδερφια μου"
Ειναι πολύ υποθετικό. Αν έχεις αδερφια, εχεις μαθει να ζεις/μεγαλώνεις με αυτά και φυσικά και δε θέλεις με τίποτα να λείπαν από τη ζωή σου. Γιατί ετσι έχεις μάθει.

εγω είμαι μοναχοπαίδι, και δε θα ήθελα να είχα αδέρφια, γιατί έτσι έχω μάθει. Επεισή οι ισορροπίες της πατρικής μου οικογένειας έχουν διαμορφωθεί έτσι δημιουργώντας ένα κλειστό σύστημα που δε χωράει άλλον

Εγω πιστεύω ότι στην απόφαση του να κάνει κανείς δεύτερο παιδί, είναι να νιώσει αν θέλει να ξαναγίνει γονιός. Αν μπορεί να παρέχει ξανά ακόμα μια φορά αυτά που έδωσε στο πρώτο παιδί. Αν έχει κουράγιο να οδηγήσει, να συντροφεύσει, να παρηγορήσει να συμβουλεύσει ακόμα 1 ανθρώπο

Ουτε για να κανεις αδερφάκι στο ήδη υπάρχον παιδί. Ούτε αυτό δε μου φαίνεται και πολύ σωστό. Ασε που μπορεί να μην ταιριάξουν ποτΕ...

areti1 έγραψε:ax ti thema kai auto...ego exo ton taso pou einai 3 xronon...mou aresoun polu ta paidia...tha ithela polu o theos na mou xarisei ena akoma paidaki kai gia mena alla kai gia ton taso...einasi oraia ta paidia re koritsia ...ti kai an to ena foraei ta rouxa tou allou ,ti kai an den m egalonoun mesa stin xlidi.....igeia na exoun ta paidia...
euxo ai kai parakalo ton theo na me aksiosei na gino gia deuteri fora mama...

Μιλουπακι έγραψε:ειναι θεμα και του καθε παιδιου νομιζω, εγω ειμαι υπερ στο να εχουν αδερφια τα παιδια, εγω οπως ειπα ημουν μοναχοπαιδι, δεν ξερω γιατι αλλα ποτε μα ποτε δεν ζητησα αδελφακι την εβρισκα καλυτερα μονη μου, τα παιδια μου ηθελα να εχουν αδελφια και γενικα μου αρεσε να εχω πολλα παιδια θα ηθελα τρια αλλα δεν βγαινουμε δυστιχως, εγω πιστευω το καλυτερο ειναι να προσπαθουμε απο μικρα να περναμε στα παιδακια μας οτι ειναι μια οικογενεια και θα ειναι παντα το ενα αδελφακι διπλα στο αλλο, εχω δει αδελφια να μην εχουν καλες σχεσεις ακομα και να ειναι τσακωμενα η να αδιαφορει το ενα για το αλλο οταν μεγαλωσουν εννοω, προσπαθω να προετοιμασω απο τωρα τα μικρα οτι εχουν μια ξεχωριστη σχεση ειναι οικογενεια και θα ειναι παντα εκει να στηριζει το ενα το αλλο

tsiki έγραψε:

Μιλουπακι έγραψε:ειναι θεμα και του καθε παιδιου νομιζω, εγω ειμαι υπερ στο να εχουν αδερφια τα παιδια, εγω οπως ειπα ημουν μοναχοπαιδι, δεν ξερω γιατι αλλα ποτε μα ποτε δεν ζητησα αδελφακι την εβρισκα καλυτερα μονη μου, τα παιδια μου ηθελα να εχουν αδελφια και γενικα μου αρεσε να εχω πολλα παιδια θα ηθελα τρια αλλα δεν βγαινουμε δυστιχως, εγω πιστευω το καλυτερο ειναι να προσπαθουμε απο μικρα να περναμε στα παιδακια μας οτι ειναι μια οικογενεια και θα ειναι παντα το ενα αδελφακι διπλα στο αλλο, εχω δει αδελφια να μην εχουν καλες σχεσεις ακομα και να ειναι τσακωμενα η να αδιαφορει το ενα για το αλλο οταν μεγαλωσουν εννοω, προσπαθω να προετοιμασω απο τωρα τα μικρα οτι εχουν μια ξεχωριστη σχεση ειναι οικογενεια και θα ειναι παντα εκει να στηριζει το ενα το αλλο

Ο μεγάλος μου γιος ήταν το πρώτο παιδι μετα από πολλά χρόνια στην ευρυτερη οικογένεια... μεχρι τα 4,5 ηταν μοναχοπαίδι και πολύ κακομαθημένος, όλοι του κάναν όλα τα χατήρια Μετα ήρθε η αδελφή του,ζορίστηκε και ζορίζεται ακόμη που δεν εχει την πρωτοκαθεδρια πλέον. Ομως έμαθε να μοιραζεται να νοιάζεται και ότι δεν μπορεί όλος ο κόσμος να περιστρεφεται γύρω του...Οταν ηρθε και ο μικρουλης εκανε μεγάλες χαρές, τα δυό μικρα΄τον λατρευουν, τον βλέπουν σαν θεό τους και αυτό τον κάνει να φουσκώνει από υπερηφάνια.
chrysoula ειμαι σίγουρη ότι δεν θα το μετανιώσεις... σου ευχομαι να σου έρθουν όλα όπως τα θέλεις

markellajohny έγραψε:ενας απο τους πιο σημαντικους ανθρωπους της ζωης μου, το αυτοκολλητακι μου ηταν ο αδερφουλης μου, τον οποιο δυστυχως εχασα πριν απο 10 μηνες σε τροχαιο. ηταν μονο 24 χρονων...εχασα τον κοσμο μου ολο. παλι καλα που εχουμε το μαρκελλακι μας και μας βοηθησε στο να σταθουμε στα ποδια μας.
εμεινα μονη μου απο αδερφια και καθε φορα σκεφτομαι πως θα ηταν αν ειχα αλλον εναν αδερφο ή αδερφη? δε θα ειχα περισσοτερη στηριξη?δε θα μπορουσα να μοιραστω τον πονο μου?ετσι αποφασισα πως θα κανω τουλαχιστον δυο αδερφακια στη μαρκελλα μου...το πρωτο το περιμενουμε απο μερα σε μερα...αγορακι, να βγει και το ονομα του γιαννη μου...ειναι τεραστιο το κενο...χαριστε οσα πιο πολλα αδερφακια στα παιδακια σας...μια απο τις δυνατοτερες αγαπες...η αδερφικη...μπορει να ''εφυγε'' αλλα η αγαπη μας αιωρειται ακομη και θα ζει παντοτινα....

markellajohny έγραψε:ενας απο τους πιο σημαντικους ανθρωπους της ζωης μου, το αυτοκολλητακι μου ηταν ο αδερφουλης μου, τον οποιο δυστυχως εχασα πριν απο 10 μηνες σε τροχαιο. ηταν μονο 24 χρονων...εχασα τον κοσμο μου ολο. παλι καλα που εχουμε το μαρκελλακι μας και μας βοηθησε στο να σταθουμε στα ποδια μας.
εμεινα μονη μου απο αδερφια και καθε φορα σκεφτομαι πως θα ηταν αν ειχα αλλον εναν αδερφο ή αδερφη? δε θα ειχα περισσοτερη στηριξη?δε θα μπορουσα να μοιραστω τον πονο μου?ετσι αποφασισα πως θα κανω τουλαχιστον δυο αδερφακια στη μαρκελλα μου...το πρωτο το περιμενουμε απο μερα σε μερα...αγορακι, να βγει και το ονομα του γιαννη μου...ειναι τεραστιο το κενο...χαριστε οσα πιο πολλα αδερφακια στα παιδακια σας...μια απο τις δυνατοτερες αγαπες...η αδερφικη...μπορει να ''εφυγε'' αλλα η αγαπη μας αιωρειται ακομη και θα ζει παντοτινα....