1 Γιατί χαίρεται κάποιος όταν γίνει παππούς/γιαγιά? Τρι Ιαν 11, 2011 11:46 am
Tziz
Πρωταγωνιστής!!
Κορίτσια θα κάνω μία πολύ βαθυστόχαστη διαπίστωση τώρα...
Ήμασταν προχθές στα πεθερικά μου.
Αφού έφαγε η μικρούλα και την έβαλα στο κρεβάτι της πεθεράς μου να κοιμηθεί, μετά από λίγο άρχισε να γκρινιάζει.
Τρέξαμε λοιπόν να την πάρουμε αγκαλιά όλοι με τη σειρά, μήπως καταφέρουμε να την ηρεμήσουμε.
Αφού λοιπόν την πήρε αγκαλιά -καλοπροαίρετα μεν, αλλά με δασκαλίστικο υφάκι, ξέρετε, "έλα να σου δείξω" η πεθερά μου - και τελικά ΔΕΝ κατάφερε να την ηρεμήσει, την ξαναπήρα εγώ και με τα πολλά, την κατάφερα.
Έφαγα λοιπόν την εξής φλασιά:
Γιατί οι γονείς μας χαίρονται που θα γίνουν παππούδες?
Όχι φυσικά γιατί συνειδητοποιούν ότι ΓΕΡΝΑΝΕ!
Αλλά επειδή τους δίνεται η ευκαιρία να "παίξουν" ή να "χαρούν" ή να "διαπαιδαγωγήσουν" ή ότι άλλο θέλετε πείτε, ένα παιδάκι, αλλά ΧΩΡΙΣ να έχουν τις υπόλοιπες ΕΥΘΥΝΕΣ!!!
Τάισμα, άλλαγμα, μπάνιο, ξενύχτι, γιατρούς, γκρίνιες, απαιτήσεις...
Ίσως γίνομαι λίγο παράλογη ή υπερβολική λόγω των "δύσκολων" ημερών που περνάω τώρα...
Αλλά ειλικρινά τα έχω πάρει και με τη μάνα μου και με την πεθερά μου.
Η μάνα μου είναι μακριά και δυστυχώς δεν μπορεί να έρχεται συχνά, συν ότι -μην ξεχνάμε- έχει και τη δίδυμη αδερφή μου έγκυο, και πρέπει να την φροντίζει...
Η πεθερά από την άλλη, χρησιμοποιώντας την τρρρρελή! ατάκα-δικαιολογία "δε θέλω να μπαίνω ανάμεσα στο ζευγάρι", έρχεται μόνο αν της το ζητήσουμε επειδή πχ θέλουμε να βγούμε για δυο ώρες...
Εκεί που έλεγε ότι 40 μέρες θα είναι μαζί μας να μας βοηθάει, τώρα κάνει την πάπια...
Καλύτερα για μένα, αλλά με πιάνει και το γαμώτο σχετικά με το θέμα που αναφέρω πιο πάνω. Δηλαδή, αποποιείσαι των ευθυνών αλλά στο παιχνίδι πρώτος!!!
Και η έρμη η μάνα μου, για μια "επίσκεψη" έρχεται και ψάχνει να βρει να μου κάνει δουλειές (πλύσιμο τα πιάτα, σίδερο) για να με ξεκουράσει, αλλά από την άλλη κι αυτή το παιδί, παιχνίδι!
Ήρθαν προχθές και μου την ξεσήκωσαν κι έκλαιγε συνέχεια. Νομίζουνε ότι είναι κουκλίτσα κι από αγκαλιά σε αγκαλιά, το ζάλισαν το παιδί.
Εμ βέβαια! Μετά αυτοί όλοι φεύγουν και πάνε σπιτάκι τους κι εσύ μένεις δυο ώρες με το μωρό παραμάσχαλα να προσπαθείς να το ηρεμήσεις για να κοιμηθεί...
Αυτά...
Τα έχω πάρει ολίγον τι...
Ήμασταν προχθές στα πεθερικά μου.
Αφού έφαγε η μικρούλα και την έβαλα στο κρεβάτι της πεθεράς μου να κοιμηθεί, μετά από λίγο άρχισε να γκρινιάζει.
Τρέξαμε λοιπόν να την πάρουμε αγκαλιά όλοι με τη σειρά, μήπως καταφέρουμε να την ηρεμήσουμε.
Αφού λοιπόν την πήρε αγκαλιά -καλοπροαίρετα μεν, αλλά με δασκαλίστικο υφάκι, ξέρετε, "έλα να σου δείξω" η πεθερά μου - και τελικά ΔΕΝ κατάφερε να την ηρεμήσει, την ξαναπήρα εγώ και με τα πολλά, την κατάφερα.
Έφαγα λοιπόν την εξής φλασιά:
Γιατί οι γονείς μας χαίρονται που θα γίνουν παππούδες?
Όχι φυσικά γιατί συνειδητοποιούν ότι ΓΕΡΝΑΝΕ!
Αλλά επειδή τους δίνεται η ευκαιρία να "παίξουν" ή να "χαρούν" ή να "διαπαιδαγωγήσουν" ή ότι άλλο θέλετε πείτε, ένα παιδάκι, αλλά ΧΩΡΙΣ να έχουν τις υπόλοιπες ΕΥΘΥΝΕΣ!!!
Τάισμα, άλλαγμα, μπάνιο, ξενύχτι, γιατρούς, γκρίνιες, απαιτήσεις...
Ίσως γίνομαι λίγο παράλογη ή υπερβολική λόγω των "δύσκολων" ημερών που περνάω τώρα...
Αλλά ειλικρινά τα έχω πάρει και με τη μάνα μου και με την πεθερά μου.
Η μάνα μου είναι μακριά και δυστυχώς δεν μπορεί να έρχεται συχνά, συν ότι -μην ξεχνάμε- έχει και τη δίδυμη αδερφή μου έγκυο, και πρέπει να την φροντίζει...
Η πεθερά από την άλλη, χρησιμοποιώντας την τρρρρελή! ατάκα-δικαιολογία "δε θέλω να μπαίνω ανάμεσα στο ζευγάρι", έρχεται μόνο αν της το ζητήσουμε επειδή πχ θέλουμε να βγούμε για δυο ώρες...
Εκεί που έλεγε ότι 40 μέρες θα είναι μαζί μας να μας βοηθάει, τώρα κάνει την πάπια...
Καλύτερα για μένα, αλλά με πιάνει και το γαμώτο σχετικά με το θέμα που αναφέρω πιο πάνω. Δηλαδή, αποποιείσαι των ευθυνών αλλά στο παιχνίδι πρώτος!!!
Και η έρμη η μάνα μου, για μια "επίσκεψη" έρχεται και ψάχνει να βρει να μου κάνει δουλειές (πλύσιμο τα πιάτα, σίδερο) για να με ξεκουράσει, αλλά από την άλλη κι αυτή το παιδί, παιχνίδι!
Ήρθαν προχθές και μου την ξεσήκωσαν κι έκλαιγε συνέχεια. Νομίζουνε ότι είναι κουκλίτσα κι από αγκαλιά σε αγκαλιά, το ζάλισαν το παιδί.
Εμ βέβαια! Μετά αυτοί όλοι φεύγουν και πάνε σπιτάκι τους κι εσύ μένεις δυο ώρες με το μωρό παραμάσχαλα να προσπαθείς να το ηρεμήσεις για να κοιμηθεί...
Αυτά...
Τα έχω πάρει ολίγον τι...