Ένα φόρουμ για μαμάδες!

Αναζήτηση
 
 

Αποτελέσματα Αναζήτησης
 


Rechercher Σύνθετη Αναζήτηση

To blog!

Πρόσφατα Θέματα

» συμτωματα εγκυμοσινης??
από freskia mama Παρ Μαρ 08, 2019 3:33 am

» μετα απο πολυ καιρο
από freskia mama Παρ Μαρ 08, 2019 12:52 am

» Εγκυουλες Οκτωβρίου-Νοεμβριου 2015
από Titino Δευ Ιουλ 09, 2018 12:37 am

» ΕΓΚΥΟΥΛΕΣ ΜΑΡΤΙΟΥ-ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2016
από trilly Δευ Νοε 20, 2017 1:13 pm

» 3o ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΓΛΥΚΩΝ ΝΕΡΩΝ
από maria.tst Δευ Οκτ 16, 2017 1:10 am

» Κεραλοιφή της Ελένης
από αγαπη Παρ Αυγ 04, 2017 4:33 am

» Φτιαξε μια υπεροχη σπιτικη βυσσιναδα
από howto Κυρ Ιουλ 16, 2017 8:41 am

» Φτιάξε την καλύτερη σπιτική κέτσαπ
από howto Τρι Ιουλ 11, 2017 1:18 am

» Φτιαξτε πανευκολα βορβους (Ασκορδούλακoυς
από howto Τρι Ιουλ 11, 2017 1:13 am

» Μανούλες Ιουνίου - Ιουλίου 2012
από claire_ Παρ Ιαν 27, 2017 4:51 am

» Πωλείται καρότσι Stokke Xplory V2 pushchair - ΣΑΝ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ
από Ιωάννα1971 Πεμ Ιαν 07, 2016 4:40 am

» Μανούλες Ιανουαρίου 2014 #14#
από gallida Πεμ Ιαν 07, 2016 12:59 am

» Ας μαζευτούμε εδώ όσες προσπαθούμε για μωράκι #142
από larisaia Κυρ Ιαν 03, 2016 10:37 am

» Τριτη εγκυμοσύνη,η δική μου ιστορία!
από tinag Κυρ Ιαν 03, 2016 9:54 am

» Μανούλες Δεκεμβρίου 2015
από goldangel1990 Τρι Δεκ 29, 2015 6:15 am

» αγγλικα pre junior .ποια η γνωμη σας;
από dimitra al Δευ Δεκ 28, 2015 3:08 pm

» Εγκυουλες Ιουνιου-Ιουλιου 2016!!!!!
από beboula_1982 Δευ Δεκ 28, 2015 6:40 am

» πωλούνται 2 παιδικά κρεβατάκια μαζί με 2 συρταριέρες
από mpampoulis Κυρ Δεκ 27, 2015 1:13 pm

» Μανούλες Ιανουαριου-Φεβρουαριου 2016
από NOPITSA Τετ Δεκ 23, 2015 12:18 pm

» Διασκέδαση για μωράκια-παιδάκια
από natalie123 Κυρ Δεκ 20, 2015 7:42 am

» Εγκυουλες Οκτωβρίου-Νοεμβριου 2015
από boubouka Κυρ Δεκ 20, 2015 12:03 am

» Τεστ PAPP-A
από beboula_1982 Σαβ Δεκ 19, 2015 1:33 am

» Τιμές χωριάτης;;;
από boubouka Δευ Δεκ 14, 2015 2:06 am

» ΒΡΕΦΙΚΑ ΕΠΙΠΛΑ ΚΑΙ ΜΠΑΝΑΚΙ
από xrisili Παρ Δεκ 11, 2015 12:59 am

» Γλωσοφαγια...τι κάνουμε;;;
από boubouka Κυρ Δεκ 06, 2015 9:11 am

» Γλωσοφαγια...τι κάνουμε;;;
από MAMASTE Σαβ Δεκ 05, 2015 9:30 am

» σχετικα καινουρια
από marialena Σαβ Δεκ 05, 2015 3:54 am

» Τι γίνεται τελικά? Υπάρχει περίπτωση να είμαι έγκυος?
από Dimitra S. Παρ Δεκ 04, 2015 7:06 am

» ΠΩΛΟΥΝΤΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ!
από xrisili Παρ Δεκ 04, 2015 2:11 am

» Γυναικολόγος στο Ιπποκράτειο!
από boubouka Κυρ Νοε 22, 2015 11:14 pm

» βοηθεια με ομιλια 3 χρονου κοριτσιου
από scfatsa Παρ Νοε 13, 2015 12:48 pm

» Στολισμός βάπτισης με δώρο ένα βιβλίο ευχών!
από elfoula Δευ Νοε 09, 2015 7:52 am

» Στολισμός βάπτισης με δώρο ένα βιβλίο ευχών!
από elfoula Δευ Νοε 09, 2015 7:51 am

» καποια μοδιστρα για καλυμματα επιπλων
από calpou Δευ Νοε 09, 2015 1:44 am

» Εγκυουλες Φεβρουαριου-Μαρτιου 2015!!
από roulakriti Παρ Νοε 06, 2015 11:11 am

» Βαλίτσα για μαιευτήριο!
από boubouka Παρ Νοε 06, 2015 5:12 am

» Παράπονα από το παιδί για το σχολείο.
από boubouka Πεμ Νοε 05, 2015 12:01 pm

» Μυτιλήνη!!!βοήθεια!!!!
από scfatsa Τετ Νοε 04, 2015 12:27 pm

» Εχω ζητησει διαγραφη λογαριασμου!!!!
από mhtsaina Τρι Νοε 03, 2015 12:16 pm

» καποια μοδιστρα για καλυμματα καναπε??
από calpou Τρι Νοε 03, 2015 4:05 am

Παρόντες χρήστες
628 χρήστες είναι συνδεδεμένοι αυτήν την στιγμή:: 0 μέλη, 0 μη ορατοί και 628 επισκέπτες :: 2 μηχανές αναζήτησης

Κανένας

Περισσότεροι χρήστες υπό σύνδεση 3335, στις Τρι Ιαν 22, 2013 7:50 am

Μη Συνδεδεμενος Παρακαλώ συνδεθείτε ή εγγραφείτε

Μετάβαση στη σελίδα : 1, 2  Επόμενο

Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας Πήγαινε κάτω  Μήνυμα [Σελίδα 1 από 2]

1Εμπειρίες τοκετού... Empty Εμπειρίες τοκετού... Δευ Μάης 24, 2010 11:22 pm

Ifigeneia

Ifigeneia
Πανταχού παρούσα!
Πανταχού παρούσα!
Τι θα λέγατε μανούλες μου εδώ να γράφουμε η καθεμιά μας την εμπειρία του τοκετού μας?

Θα ξεκινούσα εγώ, αλλά επειδή είμαι στο γραφείο, δεν έχω πολύ χρόνο να αφιερώσω. Και πιστέψτε με, η ιστορία του δικού μου τοκετού είναι μεγάααααααλη! 20 ώρες στο σύνολο!

Οπότε κάποια στιγμή θα την γράψω από το σπίτι, αφού κοιμηθεί το αλητάκι μου, με την ησυχία μου!
Laughing

2Εμπειρίες τοκετού... Empty Απ: Εμπειρίες τοκετού... Τετ Μάης 26, 2010 12:09 am

Michelangelo

Michelangelo
Είναι σε καλό δρόμο!
Είναι σε καλό δρόμο!
Εγω ειχα πολυ καλη εμπειρια τοκετου... δοξα τω Θεω ολα μου πηγαν καλα...!!!

Ξυπνησα στις 12-06-2008 στις 5 τα ξημερωματα με πονους στην κοιλια... νομιζα πως ηταν πονοι του εντερου και πηγαινα συνεχεια στην τουαλετα... αλλα τιποτα δεν εκανα... Razz αυτο γινοταν μεχρι τις 7... οποτε ο αντρας μου με αναγκασε να παρω τηλεφωνο την μαια και να την ενημερωσω... εκεινη μου ζητησε να ξεκινησω για το μαιευτηριο...!

Η μερα ηταν Πεμπτη και εμεις φυγαμε απο το σπιτι στις 8 το πρωι... κινηση στους δρομους και εμεις με αναμενα τα αλαρμ στην αττικη οδο καναμε και γνωριμιες με τους διπλανους οδηγους που μας ρωτουσαν τι συμβαινει... αν ειναι το πρωτο μας και τι φυλλο ειναι... ολοι εκαναν στην ακρη και τελικα φτασαμε στις 9 στο Ιασω...!!

Ειχα ηδη 6.5 εκ διαστολη... τελικα γεννησα στις 13:45 ενα πανεμορφο ροζ μωρακι που με κοιταζε με απορια και ανοιγοκλεινε τις μπουνιτσες του... εβαλα το μικρο μου δαχτυλακι μεσα στην μια του χουφτιτσα και του εδωσα ενα φιλακι στα μαλλακια (γιατι λενε οτι οποιος το φιλησει πρωτος θα του μοιασει) και το χαζευα σαν χαζη...!!!

Τελικα το αντρακι μου μοιαζει σ'εμενα... χεχεχε...!!! Laughing

3Εμπειρίες τοκετού... Empty Απ: Εμπειρίες τοκετού... Τετ Μάης 26, 2010 12:14 am

Μιλουπακι

Μιλουπακι
Πρωταγωνιστής!!
Πρωταγωνιστής!!
χαχαχαχα, λες αυτο να φταιει που μου μοιαζει η κορη μου; στο γιο ομως γιατι δεν πετυχε; λες να τον φιλησε ο αντρας μου γιατι εγω το πηρα αγκαλια μια μερα μετα; ααααα δεν παιζω μου την εφερε Laughing Laughing

4Εμπειρίες τοκετού... Empty Απ: Εμπειρίες τοκετού... Τετ Μάης 26, 2010 12:40 am

Olivia

Olivia
Admin
Admin
Αχ, μακάρι να ίσχυε!! Και εγώ που τη φίλησα με το που βγήκε από την κοιλιά, τι κατάλαβα; Ίδια ο μπαμπάς της!!! Αχαχαχαχαχαχαχα!!!

http://www.eimaimama.gr

5Εμπειρίες τοκετού... Empty Απ: Εμπειρίες τοκετού... Τετ Μάης 26, 2010 1:16 am

Elena K.

Elena K.
Πανταχού παρούσα!
Πανταχού παρούσα!
A! Τέλεια να σας πω και εγώ την δικη μου που δεν την έχω πει ποτε πουθενά!

Λοιπόν...Λόγο του ότι η κορούλα μας ήταν μικρή στο μέγεθος και του ότι εγώ είχα ανεβάσει πίεση στα ματια αποφασίσαμε με τον γιατρό μου να κάνουμε καισαρική.Η αλήθεια είναι πως δεν ήθελα καθόλου..Ονειρευόμουν πάντα μια φυσιολογική γεννα χωρίς επισκληρίδιο.Το ξεπέρασα όμως μόλις είδα την μικρή μου Wink

Η καισαρική κανονίστηκε να γίνει με ραχιαία αναισθησία στης 20.10.2008. Διαλέξαμε εμείς την μέρα γιατί ήταν η μονη μέρα που είχαμε ρεπό από το μαγαζί! Very Happy Έκανα εισαγωγή ένα βραδυ πριν για να με πάρουν και καλά πρώτη στο χειρουργείο.Αυτό όμως δεν έγινε και έτσι με πήρανε κατά της 10:00 το πρωί για προετοιμασία!
Βασικά μονο καθετήρα μου βάλανε και ορο.Όλα τα αλλα τα είχα κάνει μονη μου μιας και είχα πολύ μικρή κοιλίτσα και μπορούσα να κάνω τα πάντα. Κλύσμα εδώ ευτυχώς δεν κάνουνε!! Very Happy

Στις 10:30 με βάλανε στο χειρουργείο και δώσανε στον αντρούλη μου ρούχα για να ντυθεί και να έρθει και αυτός μέσα.Μέχρι να μου κάνουνε την ραχιαία μπήκε και αυτός μέσα και έκατσε σε μια καρεκλίτσα διπλα μου και αρχίσαμε!

Έπαθα φρίκη όταν άρχισαν να μουδιάζουν τα πόδια μου και τότε κατάλαβα για πρώτη φορα για τα καλά πως είναι να είσαι ανάπηρος.Από τότε άρχισα να βλέπω με άλλο μάτι όλους αυτούς τους ανθρώπους που βρίσκονται σε αναπηρικό καρεκλάκι.Όχι ότι δεν ένιωθα συμπόνια γιαυτους..

Στις 11:15 μου λένε ετοιμάσου βγαίνει η κούκλα σου!! Έπαθα πλακα γιατί δεν περίμενα να γίνει τόσο γρήγορα! Την βγάζουν από την κοιλια και είχε 5 φορες τον ομφάλιο ρολο τυλιγμένο στον λαιμό της! Ο γιατρός μου έπαθε πλακα.Μου είπε μετά που ρώτησα πως είναι η μικρή: να ευχαριστείς τον theo που η μικρή σου άντεξε τόσο καιρό με τον λώρο στον λαιμό.Σε κανένα υπερηχογράφημα και έλεγχο ντόπλερ δεν είχε φανεί τίποτα..

Μου την φέρνουνε αμέσως στην αγκαλιά μου και άνοιξε τα μεγάλα της ματάκια με με κοιτούσε τόσο ήρεμη,χωρίς να κλαiέι και να παραπονιέται..Την φιλήσαμε στα γρήγορα με τον άντρα μου και την πήραν για έλεγχο.Ο μεγάλος μου φόβος ήταν να μην μου την βάλουνε σε θερμοκοιτίδα..αυτό θα συνεπαγόταν με μεταφορά της σε άλλο νοσοκομείο...

Ευτυχώς αν και γεννήθηκε πολύ μίκουλα(2190gr.) δεν χρειαsτικε τίποτα! Ήταν υγιέστατη με apgar test 9 10 10!!!

Μέχρι να με ετοιμάσουν ο άντρας μου πήγε και την έκανε μπάνιο,την έντυσε και την είχε αγκαλίτσα μέχρι που με φέρανε και μένα στο δωμάτιο.Μου την έδωσε στην αγκαλίτσα μου και εκεί τα είδα όλα!! Δεν πίστευα πως αυτό το μικρό πλασματάκι που κρατάω στα χερια μου είναι δικό μας! Έκανα μέρες να το συνειδητοποιήσω! Μετά από λίγο ήρθε η μαία και μου την έβαλε στο στήθος και η μικρή έπιασε αμέσως θηλή με mania και άρχισε να θηλάζει!! Άλλο εγκεφαλικό και εκεί!! Very Happy Ρωτούσα συνεχεια: και τώρα πίνει? Έχω gala? Βεβαια έπινε το πύαρ.

Το μονο που με πείραξε πολύ ήταν ότι στον ορο μέσα μου βάλανε και ηρεμιστικό για να είμαι χαλαρή και καλά και αυτό με επηρέασε πολύ μετά.Ένιωθα απίστευτη χαρά αλλα δεν μπορούσα να την εξωτερικεύσω.Ήμουν σαν χαμένη για αρκετές ώρες μέχρι να συνέλθω.Σηκώθηκα σε 3 μέρες με τα χίλια ζόρια από τους πόνους.Δεν με πιάνανε ούτε τα παυσίπονα.Αυτός είναι και ένας λόγος που σκέφτομαι σε αυτήν την εγκυμοσύνη αν όλα πάνε καλά μέχρι το τέλος να ζητήσω φυσιολογικό τοκετό.Θα δούμε όμως...

Αυτά από εμενα! Cool
Συγγνώμη αν σας κούρασα! Εμπειρίες τοκετού... 531909

6Εμπειρίες τοκετού... Empty Απ: Εμπειρίες τοκετού... Τετ Μάης 26, 2010 1:44 am

nikoleta

nikoleta
Παίζει το forum στα δάχτυλα!
Παίζει το forum στα δάχτυλα!
Πιθανή ημερομηνία τοκετού: 29 Αυγούστου 2008. Στις 11 Αυγούστου και πηγαίνω στο γιατρό μου. Το παιδί μου λέει πήρε πολύ βάρος και θα πρέπει να βιαστούμε… για να μην έχεις δύσκολο τοκετό. Επόμενη επίσκεψη στις 20 Αυγούστου και μπαίνουμε για πρόκληση! Αν και είναι το πρώτο μου παιδί, είμαι ψύχραιμη. Εξάλλου είχα την πιο εύκολη εγκυμοσύνη με μόλις 9 κιλά και πολύ ενέργεια. Έλα όμως που η μπέμπα ήταν βιαστική! 16 Αυγούστου αφού γύρισα από το μπανάκι μου στη θάλασσα είδα λίγο αίμα. Πήρα τηλέφωνο τον γιατρό μου ο οποίος ήταν στη Χαλκιδική για διακοπές (ήταν και Σάββατο βράδυ) και ο οποίος με συμβούλεψε να πάω στην κλινική (στη γενική κλινική γέννησα) και όταν με δουν θα τον ειδοποιήσουν. Έτσι και έκανα λοιπόν, πήγα στην κλινική στις 12 το βράδυ και τότε ήρθαν οι δύο υπέροχες μαίες, η Δήμητρα και η Δήμητρα (έτσι για να μη τις μπερδεύω)! Εγώ όμως δεν είχα πόνους, ούτε διαστολή, ούτε έσπασαν τα νερά. Μου είπαν λοιπόν πως ναι μεν ξεκίνησε η διαδικασία τοκετού αλλά δεν είμαι έτοιμη και αν θέλω μπορώ να πάω σπίτι μου. Με τίποτα! Τους είπα ότι θα μείνω εκεί μέχρι να γεννήσω. Ο σύζυγος μου ήταν συνέχεια δίπλα μου και ο χρόνος κυλούσε ομαλά βλέποντας τους ολυμπιακούς αγώνες! Ήρθαν κάποια στιγμή και μου έσπασαν τα νερά, όμως διαστολή δεν είχα ούτε το παιδί είχε κατέβει. Μετά από 5 ώρες οι πόνοι γινόταν αρκετά έντονοι και μου είπαν ότι πρέπει να χαλαρώσω για να βοηθηθεί ο τοκετός και γι’ αυτό μου πρότειναν επισκληρίδιο. Ήταν τόσο ζεστή η μαία που όταν οι πόνοι έγιναν πιο έντονοι, ήρθε κοντά μου, με χτυπούσε γλυκά στην πλάτη κρατώντας με σφιχτά στην αγκαλιά της και μου έλεγε ‘‘σώπα σώπα θα περάσει’’. Ένιωθα σαν να ήμουν στην αγκαλιά της μητέρας μου! Μόλις έκανα την επισκληρίδιο χαλάρωσα και ο σύζυγός μου, μου είπε ότι θα πήγαινε για λίγο έξω (κάπνιζε τότε). Μόλις έφυγε λοιπόν έρχεται η μαία για να με εξετάσει και αρχίζει να φωνάζει ότι είμαστε έτοιμοι και ότι γεννάω! Μόλις είχε έρθει και ο γιατρός μου και εγώ το μόνο που έλεγα είναι ότι πρέπει κάποιος να πάει κάτω να φωνάξει τον σύζυγό μου. Δε θέλαμε με τίποτα να χάσει αυτήν την στιγμή αφού και ο ίδιος ήθελε να είναι μέσα στην αίθουσα τοκετού. Ευτυχώς μετά από 1 λεπτό ήρθε και ξεκινήσαμε… μου είπαν να σπρώξω λίγο, έτσι για πρόβα, και μετά μου είπαν άλλη μία πρόβα και πάμε για το κανονικό…. και ξαφνικά βλέπω τον γιατρό μου να κρατάει 2 μικροσκοπικά ποδαράκια! Μα τόσο εύκολο ήταν? Στις 17 Αυγούστου και ώρα 6 το πρωί κρατούσα στα χέρια μου το πιο όμορφο δώρο της ζωής! Αμέσως μετά μου είπαν να δώσω ένα φιλί στο κεφαλάκι της κορούλας μου (που τελικά ζύγιζε 3180 γρ.) και να την πάρουν για εξετάσεις. Σε όλη τη διαδικασία ο μπαμπάς ήταν μαζί της μέχρι που την έπλυναν, την έντυσαν και μόλις την πήρε στην αγκαλιά του ένιωσε πια ασφάλεια και σταμάτησε για πρώτη φορά να κλαίει. Ο ίδιος αργότερα μου είπε ότι ήταν η πιο μαγική στιγμή στη ζωή του! Οι επόμενες μέρες στην κλινική ήταν υπέροχες. Η φροντίδα του προσωπικού ήταν πολύ μεγαλύτερη από ότι είχα φανταστεί και κυρίως είχα πια το μωράκι μου στην αγκαλιά μου. Τώρα περιμένω και το 2ο παιδάκι μου (αγοράκι αυτή τη φορά) και ελπίζω όλα να έρθουν τόσο εύκολα και όμορφα όπως την πρώτη φορά… τόσο για μένα όσο και για τις υπόλοιπες μανούλες αφού θεωρώ πως η στιγμή αυτή είναι μαγική και πρέπει να την απολαμβάνουμε.

7Εμπειρίες τοκετού... Empty Απ: Εμπειρίες τοκετού... Τετ Μάης 26, 2010 2:46 am

faye

faye
Πρωταγωνιστής!!
Πρωταγωνιστής!!
ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΚΑΙ ΕΜΕΝΑ ΚΑΜΙΑ ΔΕΝ ΜΟΥ ΜΟΙΑΖΕΙ . Η ΜΙΑ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΑ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΚΑΙ Η ΑΛΛΗ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΑ Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ. ΤΙ ΝΑ ΠΩ ΦΙΛΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΚΑΙ ΕΓΩ. ΑΝ ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΑΙΔΙΑ ( ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΕΙ ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΝΩ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΝΑ ΜΟΥ ΜΟΙΑΖΕΙ; :face: )Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ . ΦΡΙΚΑΡΕΙ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΣΚΕΨΗ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΞΑΝΑΚΑΝΟΥΜΕ ΔΙΔΥΜΑ

8Εμπειρίες τοκετού... Empty Απ: Εμπειρίες τοκετού... Τετ Μάης 26, 2010 4:08 am

tinker

tinker
Είναι σε καλό δρόμο!
Είναι σε καλό δρόμο!
καλησπερα και απο μενα!!!
ιφιγενεια πολυ ωραια η ιδεα σου...
ξεκιναω...
τεταρτη 13/01/10 πηγα στον γιατρο και με εξετασε ειχα μπει 5 μερες στον μηνα μου..μου λεει θα παρεις τον μηνα σου! Very Happy
δεν ειχα κουραστει γενικα..απλα ειχα αγωνια να δω το μωρο μου...ξενερωσα απιστευτα!!!!
παρασκευη πρωτη μερα των εκπτωσεων..πηγα για ψωνια με γιαννη..ηθελα να βρω νυχτικο οπωσδηποτε!!!3 ωρες περπατημα...γυριζουμε σπιτι και ενιωθα καπως..αλλα σκεφτηκα οτι θα ειναι απο το περπατημα!!!
το βραδυ απο τις 12 και μετα ειχα συσπασεις..ηταν ομως ακανονιστες..καθε 5,10 λεπτα..οτι να ναι!!!
ειμασταν επηρεασμενοι και απο την επισκεψη στον γιατρο..οποτε το αφησουμε...απο τις 1 μεχρι και τις 3 και κατι ειμασταν στο να παρουμε τον γιατρο...η...οχι?στις 3 παρα...λεω στον γιαννη.."σηκω"δεν νιωθω καλα..γενναω!!!
πηραμε αρχικα την μαια...φτασαμε λητω γ
υρω στις 3 και κατι...κανουν ολα τα σχετικα...κλισμα,ξυρισμα...ερχεται και η μαια..με εξεταζει και μου λεει μαρακι μου γενναμε...
κατα ενα περιεργο τροπο...ημουν πολυ πολυ χαλαρη..στις 4 ανεβηκαμε στις ωδινες..ηταν μαζι μου ο ανδρας μου,ο γιατρος,και η μαια...μου εκαναν ολα τα σχετικα...καρδιογραφημα..ορο...επισκληριδιο..
στις 6 παρα μου εβαλαν την πρωτη δοση επισκληριδιου..
ηταν πολυ δυνατοι πονοι..και η διαστολη 8!στις 6 μου λεει ο γιατρος...για κανε πως σπρωχνεις...σπρωχνω..με κοιταει και μου λεει "γεννας"..
γυρισα και κοιταξα τον γιαννη...απορημενη!με πηγαν στην αιθουσα τοκετου..επικρατουσε απιστευτη ησυχια..
εσπρωξα 2 φορες και την 3 βγηκε ο παντελακος...δεν εχω λογια να σας περιγραψω πως ενιωσα...δεν εχω λογια... Very Happy Very Happy
μου τον ακουμπησε πανω μου..τον κοιταξα και θυμαμαι εκλαγα..εκλαιγα πολυ...ο γιαννης σαν χαμενος..μου χαιδευε το κεφαλι..και δεν μπορουσε να μιλησει...τον πηρε η νεογνολογος τον εξετασε και μου τον εφεραν αμεσως...εσκυψε ο γιατρος μου και μου ειπε"ειδες που σου ελεγα οτι θα κανεις το ωραιοτερο μωρο του κοσμου?"και με φιλησε...ο γιαννης εκλαιγε σαν μικρο παιδι...τον πηρε αγκαλια και δεν το πιστευε!!!
καθισα στην ανανηψη 2 ωρες μαζι με τον γιαννη...δεν κοιμηθηκα ουτε ενα λεπτο!!!!δεν μπορουσαμε να κοιμηθουμε!!!στειλαμε μνμ σε ολους τους φιλους μασ και ολους τους γνωστους...
αυτες οι στιγμες μας εχουν μεινει...ηταν οι καλυτερες στιγμες που εχω ζησει ποτε!!!
εχουμε πολλες φωτο..και καθε φορα που τις βλεπω κλαιω!ενα πλασματακι τοσο μικρο...και κατι ματια τοσο μεγαλα και λαμπερα!!!!
ο μικρος μας ειναι τωρα 4 μηνων...
αυτη ηταν η ιστορια μου...
παλι κλαιω η μανα....
Very Happy Very Happy

9Εμπειρίες τοκετού... Empty Απ: Εμπειρίες τοκετού... Τρι Ιουν 01, 2010 6:41 am

Μαρία

Μαρία
Πρωταγωνιστής!!
Πρωταγωνιστής!!
αχ όσο το θυμάμαι!!!

πιθανή ημερομηνία τοκετού 18/08/2006
ούτε πόνοι ούτε συσπάσεις ούτε τίποτα!
πάω στο γιατρό μου, καμία ένδειξη ότι ο μικρός μου άγγελος θα θελήσει να βγει!
η κοιλιά τεράστια, δεν πρέπει να έχετε ξαναδεί τέτοια κοιλιά στην ζωή σας ειλικρινά! το μωρό να βγαίνει σύμφωνα με τις μετρήσεις 4 κιλά! το αφήνουμε όμως μια μέρα ακόμα!
την επομένη ούτε πόνοι ούτε τίποτα, κλασσικά εικονογραφημένα!
την μεθεπόμενη τα ίδια. ξαναπάω στο γιατρό μου, ξανακάνουμε υπέρυχο και μου ανακοινώνει ότι εφόσον έχουν ήδη περάσει 2 μέρες και το μωρό είναι τεράστιο θα πρέπει να κάνουμε καισαρική! έχασα τον κόσμο κάτω από τα πόδια μου! καθόλου προετοιμασμένη ψυχολογικά για κάτι τέτοιο! φεύγουμε εσπευσμένα για Ιασώ κάνουμε εισαγωγή κατευθείαν Κυριακάτικα και μεσημεριάτικα με θερμοκρασίες που έφταναν εκείνες τις μέρες τους 40 βαθμούς(όλα εναντίον μου!)
κάνουμε και το κλίσμα ( εμ τι θα το γλίτωνα?) και ευτυχώς αυτός ο άγιος άνθρωπος, ο γυναικολόγος μου μίλησε για την καλύτερη περίπτωση καισαρικής που είναι η επισκληρίδιως (να σημειώσω ότι ο γιατρός μου είναι εναντίων όλων των μεθόδων εκτός του φυσιολογικού τοκετού, αλλά το απαιτούσε η περίσταση!). κάνουμε και την ένεση στο σπόνδυλο που ευτυχώς δεν με πόνεσε καθόλου και μετά από λίγο μπαίνουμε στο χειρουργείο!
έλα μου που με ρωτούσαν αν μούδιασαν τα πόδια μου αλλά εγώ τα αισθανόμουν μια χαρά, δεν μπορούσα να καταλάβω τη διαφορά! ρε τι βαμβάκι βρεγμένο να μου δοκιμάζουν στην κοιλιά σε διάφορα σημεία για να δω πότε μου φαίνεται κρύο και πότε ζεστό... τέλος πάντων, αρχίζουν να με ανοίγουν και εγώ αρχίζω να αισθάνομαι σαν κονσερβοκούτι, αισθανόμουν το τράβηγμα στην κοιλιά μου!!! και έτρεμα αυτό δεν θα το ξεχάσω ποτέ. δεν μπορούσα να σταθερεοποιήσω τον κορμό μου από το τρέμουλο! τελικά έβγαλαν το μικρό μου πάρα πολύ γρήγορα, τον πήρα αγκαλίτσα αμέσως, μετά από λίγη ώρα με πήγαν στο δωμάτιο όπου κανονικά μπήκε ο καθετήρας αλλά μου είπαν να σηκωθώ από την πρώτη μέρα, να δοκιμάσω δηλαδή! όλα καλά το πρώτο βράδυ, αλλά τη δεύτερη μέρα οι πόνοι ήταν αφόρητοι ήταν σαν να γεννάω ολόκληρα 24ωρα! και να έχω να το θηλάσω κιόλας και πώς? αφού δεν μπορούσα να κάτσω! πόνοι, πολλοί πόνοι, ζαλάδα γιατί δεν μπορούσα να σηκώσω καλά τον κορμό μου να περπατήσω ούτε να πάρω βαθιά αναπνοή!αχ! γιαυτό το σκέφτομαι για δεύτερο παιδί γιατί καλά όταν το βγάζουν και δεν πονάς! αλλά το μετά.... δεν ξεχνιέται! σας ζάλισα αλλά ήθελα και εγώ να μοιραστώ τον πόνο μου(στην κυριολεξία)με εσάς!

10Εμπειρίες τοκετού... Empty Απ: Εμπειρίες τοκετού... Τρι Ιουν 01, 2010 7:48 am

faye

faye
Πρωταγωνιστής!!
Πρωταγωνιστής!!
και εγω με καισαρικη γεννησα τις διδυμουλες μου αλλα δεν ειχα καθολου πονους μετα. Πονουσα λιγο μονο οταν εβηχα η φτερνιζομουν. Κατα τα αλλα παχυδερμο θα ελεγε. Τερας αναισθησιας χαχαχααχα Μαλλον τελικα ειναι στον ανθρωπο .

11Εμπειρίες τοκετού... Empty Απ: Εμπειρίες τοκετού... Τρι Ιουν 01, 2010 7:53 am

Μαρία

Μαρία
Πρωταγωνιστής!!
Πρωταγωνιστής!!
faye έγραψε:και εγω με καισαρικη γεννησα τις διδυμουλες μου αλλα δεν ειχα καθολου πονους μετα. Πονουσα λιγο μονο οταν εβηχα η φτερνιζομουν. Κατα τα αλλα παχυδερμο θα ελεγε. Τερας αναισθησιας χαχαχααχα Μαλλον τελικα ειναι στον ανθρωπο .

αχ μακάρι faye μου αν το ξανακάνω να είμαι σαν και σένα να μην πονάω καθόλου! γιατί μου το ξεκαθάρισε ο γιατρός αν κάνω δεύτερο, θα το κάνουμε και αυτό με καισαρική! σπάνια λέει μετά να ακολουθήσει φυσιολογικός τοκετός! και φαντάσου αν εμένα ήταν 3.550 το πρώτο το δεύτερο πρώτα ο Θεός, θα βγει γίγαντας!

12Εμπειρίες τοκετού... Empty Απ: Εμπειρίες τοκετού... Τρι Ιουν 01, 2010 8:09 am

faye

faye
Πρωταγωνιστής!!
Πρωταγωνιστής!!
Μαρία έγραψε:
faye έγραψε:και εγω με καισαρικη γεννησα τις διδυμουλες μου αλλα δεν ειχα καθολου πονους μετα. Πονουσα λιγο μονο οταν εβηχα η φτερνιζομουν. Κατα τα αλλα παχυδερμο θα ελεγε. Τερας αναισθησιας χαχαχααχα Μαλλον τελικα ειναι στον ανθρωπο .

αχ μακάρι faye μου αν το ξανακάνω να είμαι σαν και σένα να μην πονάω καθόλου! γιατί μου το ξεκαθάρισε ο γιατρός αν κάνω δεύτερο, θα το κάνουμε και αυτό με καισαρική! σπάνια λέει μετά να ακολουθήσει φυσιολογικός τοκετός! και φαντάσου αν εμένα ήταν 3.550 το πρώτο το δεύτερο πρώτα ο Θεός, θα βγει γίγαντας!
μακαρι να μην πονεσεις καθολου στο δευτερο στο ευχομαι ολοψυχα
flower flower

13Εμπειρίες τοκετού... Empty Απ: Εμπειρίες τοκετού... Τρι Ιουν 01, 2010 8:11 am

Μαρία

Μαρία
Πρωταγωνιστής!!
Πρωταγωνιστής!!
faye έγραψε:
Μαρία έγραψε:
faye έγραψε:και εγω με καισαρικη γεννησα τις διδυμουλες μου αλλα δεν ειχα καθολου πονους μετα. Πονουσα λιγο μονο οταν εβηχα η φτερνιζομουν. Κατα τα αλλα παχυδερμο θα ελεγε. Τερας αναισθησιας χαχαχααχα Μαλλον τελικα ειναι στον ανθρωπο .

αχ μακάρι faye μου αν το ξανακάνω να είμαι σαν και σένα να μην πονάω καθόλου! γιατί μου το ξεκαθάρισε ο γιατρός αν κάνω δεύτερο, θα το κάνουμε και αυτό με καισαρική! σπάνια λέει μετά να ακολουθήσει φυσιολογικός τοκετός! και φαντάσου αν εμένα ήταν 3.550 το πρώτο το δεύτερο πρώτα ο Θεός, θα βγει γίγαντας!
μακαρι να μην πονεσεις καθολου στο δευτερο στο ευχομαι ολοψυχα
flower flower

σε ευχαριστώ από το στόμα σου και στου Θεού το αφτί!

14Εμπειρίες τοκετού... Empty Eμπειριες τοκετου... Τρι Ιουν 01, 2010 8:26 am

naysika

naysika
Παίζει το forum στα δάχτυλα!
Παίζει το forum στα δάχτυλα!
απο που να αρχισω!!!στον 1 μου γιο γεννησα με τεχνικους πονους γιατι ειχα παρει και 5 μερες απο την τελειυταια ημερομηνια τοκετου.Μπηκα την κυριακη το απογευμα και απο τα ξυμεροματα δευτερας 1.30 ξεκινησαν να ερχονται η πρωτη πονοι!!ευτυχως ειμουν με τη μαμα μου και ετσι με βοηθησε παρα πολυ εκανα της αναπνοες οταν ερχονταν οι πονοι μεχρι που γεννησα στης 10 και μιση το πρωι.αλλα δεν τελειωσε εκει!!μολις γεννηθηκε ειχε ταχυπνια και ετσι εφυγε με μοναδα για το νοσοκομειο της νικαιας και εμεινε εκει για 1 εβδομαδα.δεν θα ξεχασω αυτα τα ματακια που με κοιτουσαν την ωρα που τον επερναν λες και ηξερε οτι τον περνουν μακρια μου και ευτυχως για λιγες μερες!!!το 2 γιο μου τον γεννησα στη ΣΑΜΟ εκει μεναμε τοτε!!γεννηθηκε ακριβως με μερα που ελεγε ο υπερυχος!!ειχα μπει παλι απο το απογευμα της δευτερας γιατι ο γιατρος ειδε οτι το αμνιακο υγρο ηταν θολο και φοβηθηκε να μην εχει ενεργειση μεσα!!ευτυχως τα ξυμερωματα μου εσπασαν τα νερα και στης 9παρα τεταρτο γεννηθηκε.τον τραβιξε ο γιατρος με βεντουζα γιατι ηταν ακομα ψυλα!!τελος καλα ολα καλα!!στον 3 μου γιο και στην ποιο ευκολη γεννα!!!παω παλι το απογευματακι στο γιατρο ημερα πεμπτη για ενα απλο ελενχο και ο γιατρος μου λεει φευγεις για το νοσοκομειο εχεις διαστολη 4 και εχουν αρχισει και η συσπασεις!παω στο νοσοκομειο με ετοιμαζουν και ολο το βραδυ να μου εχουν τον καρδιοτοκογραφο και να γραφει την καρδουλα του και της συσπασει!!εγω ολο αυτο το διαστημα να μην καταλαβενω τιποτα ουτε πονους ουτε τιποτα.να ερχοντε η νοσοκομες να με ρωτανε ολα καλα και εγω να τους λεω ΟΛΑ ΠΕΡΙΦΗΜΑ!!!ερχετε ο γιατρος το πρωι στης 7.30 και στης 8 ειχα γεννηση .ξεχασα να πω οτι γεννησα 20 μερες ποιο νωρις!!!ΟΣΟ ΕΥΚΟΛΗ ΗΤΑΝ Η ΤΡΙΤΗ ΓΕΝΝΑ ΤΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΗ ΗΤΑΝ Η ΤΕΤΑΡΤΗ!!!ξεκινησα να κανω ινσουλινη σε ολοι την εγκυμοσυνη λογου ανεβασμενου ζαχαρου!!πηρα αντιβιωση γιατι αρρωστησα με βροχιτηδα και μετα απο λιγο καιρο ξαναπερνω αντιβιωση γιατι κολαει ο γιος μου ιλαρα!!και για να μην κολησω εγω πηρα αντιβιωση .γεννησα 18 μερες ποιο μπροστα με τεχνιτους πονους γιατι το μωρο ηταν μεγαλο οπως αλλωστε και τα αλλα τρεια.η ωρα της γεννας ηταν η ποιο δυσκολη γιατι το μωρο ειχε παρει καπως παραξενει θεσει κααι δεν εβγενε!!τοτε ακουω να λεει ο γιατρος στη μαια και στη νοσοκομα ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΝΑ ΟΜΩ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΒΓΑΛΟΥΜΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΤΟ ΧΑΝΟΥΜΕ!!!το ακουω αυτο και δινω μια τελευταια σπρωξια και βγενει η μπουμπου μου!!τυλιγμενη δυο φορες με το λορο απο το λαιμο και με ενα κεφαλι μελανο!!μολις βλεπω το μωρο ΠΑΕΙ ΛΕΩ ΤΟ ΜΩΡΟ!!!ΤΟ ΕΧΑΣΑ!!!ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΤΕ ΝΑ ΞΕΧΑΣΩ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΦΑΤΣΟΥΛΑ!!!ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΒΕΒΑΙΑ ΗΤΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕ!!Σσε δυο μερες ηταν μια χαρα .Αλλο το ωραιο ειναι οταν η μαια πηγε να διξει το μωρο στον αντρα μου!!ΤΟΥ ΛΕΕΙ <<ΜΗΝ ΤΡΟΜΑΞΕΙΣ ΟΤΑΝ ΘΑ ΔΕΙΣ ΤΟ ΜΩΡΟ>>εκει κοπηκαν τα ποδια του αντρα μου!!και βλεπει ενα μωρακι με μπλε κεφαλι και το υπολοιπο σωμα μια χαρα!!ΑΥΤΕΣ ΗΤΑΝ Η ΔΙΚΕΣ ΜΟΥ ΙΣΤΟΡΙΕΣ!!! Εμπειρίες τοκετού... 93981

15Εμπειρίες τοκετού... Empty Απ: Εμπειρίες τοκετού... Τρι Ιουν 01, 2010 8:33 am

faye

faye
Πρωταγωνιστής!!
Πρωταγωνιστής!!
naysika έγραψε:απο που να αρχισω!!!στον 1 μου γιο γεννησα με τεχνικους πονους γιατι ειχα παρει και 5 μερες απο την τελειυταια ημερομηνια τοκετου.Μπηκα την κυριακη το απογευμα και απο τα ξυμεροματα δευτερας 1.30 ξεκινησαν να ερχονται η πρωτη πονοι!!ευτυχως ειμουν με τη μαμα μου και ετσι με βοηθησε παρα πολυ εκανα της αναπνοες οταν ερχονταν οι πονοι μεχρι που γεννησα στης 10 και μιση το πρωι.αλλα δεν τελειωσε εκει!!μολις γεννηθηκε ειχε ταχυπνια και ετσι εφυγε με μοναδα για το νοσοκομειο της νικαιας και εμεινε εκει για 1 εβδομαδα.δεν θα ξεχασω αυτα τα ματακια που με κοιτουσαν την ωρα που τον επερναν λες και ηξερε οτι τον περνουν μακρια μου και ευτυχως για λιγες μερες!!!το 2 γιο μου τον γεννησα στη ΣΑΜΟ εκει μεναμε τοτε!!γεννηθηκε ακριβως με μερα που ελεγε ο υπερυχος!!ειχα μπει παλι απο το απογευμα της δευτερας γιατι ο γιατρος ειδε οτι το αμνιακο υγρο ηταν θολο και φοβηθηκε να μην εχει ενεργειση μεσα!!ευτυχως τα ξυμερωματα μου εσπασαν τα νερα και στης 9παρα τεταρτο γεννηθηκε.τον τραβιξε ο γιατρος με βεντουζα γιατι ηταν ακομα ψυλα!!τελος καλα ολα καλα!!στον 3 μου γιο και στην ποιο ευκολη γεννα!!!παω παλι το απογευματακι στο γιατρο ημερα πεμπτη για ενα απλο ελενχο και ο γιατρος μου λεει φευγεις για το νοσοκομειο εχεις διαστολη 4 και εχουν αρχισει και η συσπασεις!παω στο νοσοκομειο με ετοιμαζουν και ολο το βραδυ να μου εχουν τον καρδιοτοκογραφο και να γραφει την καρδουλα του και της συσπασει!!εγω ολο αυτο το διαστημα να μην καταλαβενω τιποτα ουτε πονους ουτε τιποτα.να ερχοντε η νοσοκομες να με ρωτανε ολα καλα και εγω να τους λεω ΟΛΑ ΠΕΡΙΦΗΜΑ!!!ερχετε ο γιατρος το πρωι στης 7.30 και στης 8 ειχα γεννηση .ξεχασα να πω οτι γεννησα 20 μερες ποιο νωρις!!!ΟΣΟ ΕΥΚΟΛΗ ΗΤΑΝ Η ΤΡΙΤΗ ΓΕΝΝΑ ΤΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΗ ΗΤΑΝ Η ΤΕΤΑΡΤΗ!!!ξεκινησα να κανω ινσουλινη σε ολοι την εγκυμοσυνη λογου ανεβασμενου ζαχαρου!!πηρα αντιβιωση γιατι αρρωστησα με βροχιτηδα και μετα απο λιγο καιρο ξαναπερνω αντιβιωση γιατι κολαει ο γιος μου ιλαρα!!και για να μην κολησω εγω πηρα αντιβιωση .γεννησα 18 μερες ποιο μπροστα με τεχνιτους πονους γιατι το μωρο ηταν μεγαλο οπως αλλωστε και τα αλλα τρεια.η ωρα της γεννας ηταν η ποιο δυσκολη γιατι το μωρο ειχε παρει καπως παραξενει θεσει κααι δεν εβγενε!!τοτε ακουω να λεει ο γιατρος στη μαια και στη νοσοκομα ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΝΑ ΟΜΩ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΒΓΑΛΟΥΜΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΤΟ ΧΑΝΟΥΜΕ!!!το ακουω αυτο και δινω μια τελευταια σπρωξια και βγενει η μπουμπου μου!!τυλιγμενη δυο φορες με το λορο απο το λαιμο και με ενα κεφαλι μελανο!!μολις βλεπω το μωρο ΠΑΕΙ ΛΕΩ ΤΟ ΜΩΡΟ!!!ΤΟ ΕΧΑΣΑ!!!ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΤΕ ΝΑ ΞΕΧΑΣΩ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΦΑΤΣΟΥΛΑ!!!ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΒΕΒΑΙΑ ΗΤΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕ!!Σσε δυο μερες ηταν μια χαρα .Αλλο το ωραιο ειναι οταν η μαια πηγε να διξει το μωρο στον αντρα μου!!ΤΟΥ ΛΕΕΙ <<ΜΗΝ ΤΡΟΜΑΞΕΙΣ ΟΤΑΝ ΘΑ ΔΕΙΣ ΤΟ ΜΩΡΟ>>εκει κοπηκαν τα ποδια του αντρα μου!!και βλεπει ενα μωρακι με μπλε κεφαλι και το υπολοιπο σωμα μια χαρα!!ΑΥΤΕΣ ΗΤΑΝ Η ΔΙΚΕΣ ΜΟΥ ΙΣΤΟΡΙΕΣ!!! Εμπειρίες τοκετού... 93981
πωπω η τελευταια γεννα σου πρεπει να ηταν τρομακτικη εμπειρια . Παντως και εγω στην θεση σου το ιδιο θα εκανα αμα ακουγα τον γιατρο να λεει να σπασουν τον ωμο του παιδιο .Θα ετρωγα τρελη φρικη ομως pale pale

16Εμπειρίες τοκετού... Empty Απ: Εμπειρίες τοκετού... Τρι Ιουν 01, 2010 9:14 am

Μαρία

Μαρία
Πρωταγωνιστής!!
Πρωταγωνιστής!!
naysika έγραψε:απο που να αρχισω!!!στον 1 μου γιο γεννησα με τεχνικους πονους γιατι ειχα παρει και 5 μερες απο την τελειυταια ημερομηνια τοκετου.Μπηκα την κυριακη το απογευμα και απο τα ξυμεροματα δευτερας 1.30 ξεκινησαν να ερχονται η πρωτη πονοι!!ευτυχως ειμουν με τη μαμα μου και ετσι με βοηθησε παρα πολυ εκανα της αναπνοες οταν ερχονταν οι πονοι μεχρι που γεννησα στης 10 και μιση το πρωι.αλλα δεν τελειωσε εκει!!μολις γεννηθηκε ειχε ταχυπνια και ετσι εφυγε με μοναδα για το νοσοκομειο της νικαιας και εμεινε εκει για 1 εβδομαδα.δεν θα ξεχασω αυτα τα ματακια που με κοιτουσαν την ωρα που τον επερναν λες και ηξερε οτι τον περνουν μακρια μου και ευτυχως για λιγες μερες!!!το 2 γιο μου τον γεννησα στη ΣΑΜΟ εκει μεναμε τοτε!!γεννηθηκε ακριβως με μερα που ελεγε ο υπερυχος!!ειχα μπει παλι απο το απογευμα της δευτερας γιατι ο γιατρος ειδε οτι το αμνιακο υγρο ηταν θολο και φοβηθηκε να μην εχει ενεργειση μεσα!!ευτυχως τα ξυμερωματα μου εσπασαν τα νερα και στης 9παρα τεταρτο γεννηθηκε.τον τραβιξε ο γιατρος με βεντουζα γιατι ηταν ακομα ψυλα!!τελος καλα ολα καλα!!στον 3 μου γιο και στην ποιο ευκολη γεννα!!!παω παλι το απογευματακι στο γιατρο ημερα πεμπτη για ενα απλο ελενχο και ο γιατρος μου λεει φευγεις για το νοσοκομειο εχεις διαστολη 4 και εχουν αρχισει και η συσπασεις!παω στο νοσοκομειο με ετοιμαζουν και ολο το βραδυ να μου εχουν τον καρδιοτοκογραφο και να γραφει την καρδουλα του και της συσπασει!!εγω ολο αυτο το διαστημα να μην καταλαβενω τιποτα ουτε πονους ουτε τιποτα.να ερχοντε η νοσοκομες να με ρωτανε ολα καλα και εγω να τους λεω ΟΛΑ ΠΕΡΙΦΗΜΑ!!!ερχετε ο γιατρος το πρωι στης 7.30 και στης 8 ειχα γεννηση .ξεχασα να πω οτι γεννησα 20 μερες ποιο νωρις!!!ΟΣΟ ΕΥΚΟΛΗ ΗΤΑΝ Η ΤΡΙΤΗ ΓΕΝΝΑ ΤΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΗ ΗΤΑΝ Η ΤΕΤΑΡΤΗ!!!ξεκινησα να κανω ινσουλινη σε ολοι την εγκυμοσυνη λογου ανεβασμενου ζαχαρου!!πηρα αντιβιωση γιατι αρρωστησα με βροχιτηδα και μετα απο λιγο καιρο ξαναπερνω αντιβιωση γιατι κολαει ο γιος μου ιλαρα!!και για να μην κολησω εγω πηρα αντιβιωση .γεννησα 18 μερες ποιο μπροστα με τεχνιτους πονους γιατι το μωρο ηταν μεγαλο οπως αλλωστε και τα αλλα τρεια.η ωρα της γεννας ηταν η ποιο δυσκολη γιατι το μωρο ειχε παρει καπως παραξενει θεσει κααι δεν εβγενε!!τοτε ακουω να λεει ο γιατρος στη μαια και στη νοσοκομα ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΝΑ ΟΜΩ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΒΓΑΛΟΥΜΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΤΟ ΧΑΝΟΥΜΕ!!!το ακουω αυτο και δινω μια τελευταια σπρωξια και βγενει η μπουμπου μου!!τυλιγμενη δυο φορες με το λορο απο το λαιμο και με ενα κεφαλι μελανο!!μολις βλεπω το μωρο ΠΑΕΙ ΛΕΩ ΤΟ ΜΩΡΟ!!!ΤΟ ΕΧΑΣΑ!!!ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΤΕ ΝΑ ΞΕΧΑΣΩ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΦΑΤΣΟΥΛΑ!!!ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΒΕΒΑΙΑ ΗΤΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕ!!Σσε δυο μερες ηταν μια χαρα .Αλλο το ωραιο ειναι οταν η μαια πηγε να διξει το μωρο στον αντρα μου!!ΤΟΥ ΛΕΕΙ <<ΜΗΝ ΤΡΟΜΑΞΕΙΣ ΟΤΑΝ ΘΑ ΔΕΙΣ ΤΟ ΜΩΡΟ>>εκει κοπηκαν τα ποδια του αντρα μου!!και βλεπει ενα μωρακι με μπλε κεφαλι και το υπολοιπο σωμα μια χαρα!!ΑΥΤΕΣ ΗΤΑΝ Η ΔΙΚΕΣ ΜΟΥ ΙΣΤΟΡΙΕΣ!!! Εμπειρίες τοκετού... 93981

χαράς το κουράγιο σου και μόνο που τα θυμάσαι όλα αυτά! πόσο μάλλον να τα ζεις!

17Εμπειρίες τοκετού... Empty Απ: Εμπειρίες τοκετού... Τετ Ιουν 02, 2010 12:05 am

stavroula

stavroula
Είναι σε καλό δρόμο!
Είναι σε καλό δρόμο!
Η δική μου ιστορία τοκετού δεν είναι και απο τις καλύτερες εμπειρίες... Είμαι παντρεμένη 3 χρόνια, δυο χρόνια προσπαθούσαμε να κάνουμε μωρό, λόγω κάποιου προβλήματος στις ωοθήκες μου... Έκανα κάποιες θεραπείες (χάπια, ενέσεις), αποτέλεσμα μηδέν! Ξεκινάμε σπερματεγχύσεις, πάλι ενέσεις, πάλι χάπια, έκανα 3, αποτέλεσμα μηδέν κ πάλι...
Ο γιατρός μου έλεγε ότι μπορώ να μείνω έγκυος χωρις εξωσωματική, αλλα εγώ επέμενα να κάνουμε. Τελικά 1 μήνα πρίν ξεκινήσουμε την εξωσωματική, έμεινα έγκυος, παίρνοντας μόνο κάποια χάπια που μου είχε δώσει για να αδιαθετήσω. Η χαρά μου δεν περιγράφεται! Επιτέλους το όνειρό μου εν μέρη πραγματοποιήθηκε.
Έπαιρνα χάπια και έκανα ενέσεις για να μπορέσω να το κρατήσω, δεν δούλευα, δεν έβγαινα, δεν δεχόμουν κόσμο λόγω της ιωσης, γενικά είχα μπεί στη γυάλα. Ως τον 5 μήνα είχα πάρει 4 κιλά και όλα πήγαιναν καλά, ώσπου άρχισε να ανεβαίνει η πίεσή μου. Ξεκίνησα χάπια για την πίεση, ενέσεις και σαλοσπίρ, άρχισα να παίρνω βάρος απότομα, να πρήζομαι και το λεύκωμα μέσα σε μια εβδομάδα εξελίχθηκε άσχημα. "Προεκλαμψία!", μου είπε ο γιατρός... Τι είναι αυτό;;; Και τώρα;;;
Παρακολούθηση στο νοσοκομείο (δημόσιο) οπου είναι ο γιατρός μου. Ήμουν 29 εβδομάδων, μου είπε ως τις 32 εβδομάδες αν μπορούμε να το κρατήσουμε για να πάρει βάρος (ξέχασα να αναφέρω οτι η πίεση δεν αφήνε το μωρό να πάρει βάρος). Είχα παραμορφωθεί, ώρα με την ώρα χειροτέρευα... Μπήκα στο νοσοκομείο Σαββάτο μεσημέρι, έχοντας φτάσει απο 55 κιλά που ξεκίνησα 79 κιλά λόγω κατακρατήσεων.
Κάθε μια ώρα μου έπαιρναν την πίεση, η οποία είχε κολλήσει στο 15 με 10. Το βράδυ μου έκαναν καρδιοτοκογράφο, ήταν καλός. Όλο το βράδυ δεν κοιμήθηκα μου, έπαιρναν συνέχεια την πίεση και μου δίναν χάπια! Στις 6 το πρωί φέρνουν τον καρδιοτοκογράφο... Χάλια, το χάναμε το μωρο... Με πήγαν για παρακολούθηση με καρδιοτοκογράφο και πιεσόμετρο στο χέρι.
Στις 10 μου είπαν πως θα μπω στο χειρουργείο να μου πάρουν το μωρό με καισαρική με ολική νάρκωση. Η αναισθησιολόγος απο το πρωί ανέβαλε το χειρουργείο για τις 2 το μεσημέρι, λόγω του σαλοσπίρ που είχα πάρει. Δύο η ώρα και εγώ ακόμα στην αναμονή με τρεις αναισθησιολόγους επάνω μου να προσπαθούν να μου βρουν φλέβα να πάρουν αίμα και να μου βάλουν τον ορό. Με κατατρύπησαν, δεν έβρισκαν φλέβα λόγω της κατακράτησης. Η ώρα περνούσε, ηθελα να δώ τον άντρα μου και δεν τον αφήναν να μπει, περίμενε έξω με τους γονείς μας... Ο γιατρός μου μου έλεγε, "Όλα καλά θα πάνε!". Προσευχόμουν και ο Θεος μου έδινε δύναμη...
Στις 4.30 με έβαλαν στο χειρουργείο, με ετοίμασαν για την καισαρική. Στις 5.15 γεννήθηκε το άλλο μου μισό, το κοριτσάκι μου, 790 γραμμάρια! Δεν το είδα... Το πήγαν στην εντατική νεογνών. Ξύπνησα στις 7.30 και μου είπε ο γιατρός οτι όλα πήγαν καλά και οτι θα με πάνε στην εντατική για παρακολούθηση. Με έβγαλαν στο διάδρομο μίλησα με τον άντρα μου που είχε ρωτήσει τους νεογνολόγους για το μωρό και μου είπε οτι είναι καλά...
Τι να μου έλεγε... Δύο μέρες ήμουν στην εντατική και με έζωναν τα φίδια που δεν μπορούσα να πάω να τη δω... Είχα τρελαθεί κ η πίεση να μην πέφτει! Οι εξετάσεις μου χάλια, με έβλεπε νεφρολόγος. Με πήγαν σε δωμάτιο μου έβγαλαν καθετήρα και ορό και στις 12.30 στο επισκεπτήριο πήγα να δω το θαυματάκι μου...
Μόλις την είδα έπαθα πλάκα, δεν μπορώ να το περιγράψω... Τα γράφω και κλαίω... Έμεινα 5 μέρες μέσα και κάθε βράδυ, ήμουν με υπογλώσιο λόγω της πίεσης, έφυγα χωρίς το μωρό μου, μιση... Δεν μπορούσα να κάνω τιποτα, ήμουν φυτό, αδύναμη, είχα χάσει 16 κιλά, είχα αυστηρές οδηγίες απο το γιατρό μου και τη νεφρολόγο.
76 μέρες με πίστη και υπομονή πηγαινοερχόμουν στο νοσοκομείο μαζί με τον άντρα μου πρωί απόγευμα να βλέπουμε το θαυματάκι μας να μεγαλώνει... Δεν θέλω να τα θυμάμαι... Δόξα το Θεό, όλα πήγαν καλά και εδώ κι 27 μέρες γυρίσαμε σπίτι μας, αφήνοντας πίσω όλα όσα περάσαμε και είμαστε ευτυχισμένοι . Σήμερα έχουμε πάει 3 κιλά και μέρα με τη μέρα είμαστε καλύτερα. Μόλις την κοιτάω και την παίρνω στην αγκαλιά μου λιώνω... Είναι όλη μου η ζωή!

18Εμπειρίες τοκετού... Empty Απ: Εμπειρίες τοκετού... Τετ Ιουν 02, 2010 12:46 am

faye

faye
Πρωταγωνιστής!!
Πρωταγωνιστής!!
stavroula έγραψε:Η δική μου ιστορία τοκετού δεν είναι και απο τις καλύτερες εμπειρίες... Είμαι παντρεμένη 3 χρόνια, δυο χρόνια προσπαθούσαμε να κάνουμε μωρό, λόγω κάποιου προβλήματος στις ωοθήκες μου... Έκανα κάποιες θεραπείες (χάπια, ενέσεις), αποτέλεσμα μηδέν! Ξεκινάμε σπερματεγχύσεις, πάλι ενέσεις, πάλι χάπια, έκανα 3, αποτέλεσμα μηδέν κ πάλι...
Ο γιατρός μου έλεγε ότι μπορώ να μείνω έγκυος χωρις εξωσωματική, αλλα εγώ επέμενα να κάνουμε. Τελικά 1 μήνα πρίν ξεκινήσουμε την εξωσωματική, έμεινα έγκυος, παίρνοντας μόνο κάποια χάπια που μου είχε δώσει για να αδιαθετήσω. Η χαρά μου δεν περιγράφεται! Επιτέλους το όνειρό μου εν μέρη πραγματοποιήθηκε.
Έπαιρνα χάπια και έκανα ενέσεις για να μπορέσω να το κρατήσω, δεν δούλευα, δεν έβγαινα, δεν δεχόμουν κόσμο λόγω της ιωσης, γενικά είχα μπεί στη γυάλα. Ως τον 5 μήνα είχα πάρει 4 κιλά και όλα πήγαιναν καλά, ώσπου άρχισε να ανεβαίνει η πίεσή μου. Ξεκίνησα χάπια για την πίεση, ενέσεις και σαλοσπίρ, άρχισα να παίρνω βάρος απότομα, να πρήζομαι και το λεύκωμα μέσα σε μια εβδομάδα εξελίχθηκε άσχημα. "Προεκλαμψία!", μου είπε ο γιατρός... Τι είναι αυτό;;; Και τώρα;;;
Παρακολούθηση στο νοσοκομείο (δημόσιο) οπου είναι ο γιατρός μου. Ήμουν 29 εβδομάδων, μου είπε ως τις 32 εβδομάδες αν μπορούμε να το κρατήσουμε για να πάρει βάρος (ξέχασα να αναφέρω οτι η πίεση δεν αφήνε το μωρό να πάρει βάρος). Είχα παραμορφωθεί, ώρα με την ώρα χειροτέρευα... Μπήκα στο νοσοκομείο Σαββάτο μεσημέρι, έχοντας φτάσει απο 55 κιλά που ξεκίνησα 79 κιλά λόγω κατακρατήσεων.
Κάθε μια ώρα μου έπαιρναν την πίεση, η οποία είχε κολλήσει στο 15 με 10. Το βράδυ μου έκαναν καρδιοτοκογράφο, ήταν καλός. Όλο το βράδυ δεν κοιμήθηκα μου, έπαιρναν συνέχεια την πίεση και μου δίναν χάπια! Στις 6 το πρωί φέρνουν τον καρδιοτοκογράφο... Χάλια, το χάναμε το μωρο... Με πήγαν για παρακολούθηση με καρδιοτοκογράφο και πιεσόμετρο στο χέρι.
Στις 10 μου είπαν πως θα μπω στο χειρουργείο να μου πάρουν το μωρό με καισαρική με ολική νάρκωση. Η αναισθησιολόγος απο το πρωί ανέβαλε το χειρουργείο για τις 2 το μεσημέρι, λόγω του σαλοσπίρ που είχα πάρει. Δύο η ώρα και εγώ ακόμα στην αναμονή με τρεις αναισθησιολόγους επάνω μου να προσπαθούν να μου βρουν φλέβα να πάρουν αίμα και να μου βάλουν τον ορό. Με κατατρύπησαν, δεν έβρισκαν φλέβα λόγω της κατακράτησης. Η ώρα περνούσε, ηθελα να δώ τον άντρα μου και δεν τον αφήναν να μπει, περίμενε έξω με τους γονείς μας... Ο γιατρός μου μου έλεγε, "Όλα καλά θα πάνε!". Προσευχόμουν και ο Θεος μου έδινε δύναμη...
Στις 4.30 με έβαλαν στο χειρουργείο, με ετοίμασαν για την καισαρική. Στις 5.15 γεννήθηκε το άλλο μου μισό, το κοριτσάκι μου, 790 γραμμάρια! Δεν το είδα... Το πήγαν στην εντατική νεογνών. Ξύπνησα στις 7.30 και μου είπε ο γιατρός οτι όλα πήγαν καλά και οτι θα με πάνε στην εντατική για παρακολούθηση. Με έβγαλαν στο διάδρομο μίλησα με τον άντρα μου που είχε ρωτήσει τους νεογνολόγους για το μωρό και μου είπε οτι είναι καλά...
Τι να μου έλεγε... Δύο μέρες ήμουν στην εντατική και με έζωναν τα φίδια που δεν μπορούσα να πάω να τη δω... Είχα τρελαθεί κ η πίεση να μην πέφτει! Οι εξετάσεις μου χάλια, με έβλεπε νεφρολόγος. Με πήγαν σε δωμάτιο μου έβγαλαν καθετήρα και ορό και στις 12.30 στο επισκεπτήριο πήγα να δω το θαυματάκι μου...
Μόλις την είδα έπαθα πλάκα, δεν μπορώ να το περιγράψω... Τα γράφω και κλαίω... Έμεινα 5 μέρες μέσα και κάθε βράδυ, ήμουν με υπογλώσιο λόγω της πίεσης, έφυγα χωρίς το μωρό μου, μιση... Δεν μπορούσα να κάνω τιποτα, ήμουν φυτό, αδύναμη, είχα χάσει 16 κιλά, είχα αυστηρές οδηγίες απο το γιατρό μου και τη νεφρολόγο.
76 μέρες με πίστη και υπομονή πηγαινοερχόμουν στο νοσοκομείο μαζί με τον άντρα μου πρωί απόγευμα να βλέπουμε το θαυματάκι μας να μεγαλώνει... Δεν θέλω να τα θυμάμαι... Δόξα το Θεό, όλα πήγαν καλά και εδώ κι 27 μέρες γυρίσαμε σπίτι μας, αφήνοντας πίσω όλα όσα περάσαμε και είμαστε ευτυχισμένοι . Σήμερα έχουμε πάει 3 κιλά και μέρα με τη μέρα είμαστε καλύτερα. Μόλις την κοιτάω και την παίρνω στην αγκαλιά μου λιώνω... Είναι όλη μου η ζωή!
σε καταλαβαινω καλη μου .Και εγω εφυγα απο την κλινικη με την μια μου κορη μονο . Την αλλη την πηρα λιγο πριν κλεισει μηνας. Το κακο ηταν οτι δεν μπορουσα να παω να την δω γιατι πρωτον δεν ειχα που να αφηνω την Βιβιαννα και δευτερον ηταν μακρυα και το νοσοκομειο και δεν υπηρχε ευκολα τροπος για να παω. Τους επαιρνα τηλ. 3 φορες την ημερα τις ωρες που ηξερα οτι θα ειναι και ο γιατρος εκει για να τον ρωτησω πως παει η μικρη μου. Με εβρισε κιολας γιατι δεν παω να δω το παιδι. Μονο ο αντρας μου πηγαινε και τις εδινε και απο το γαλα μου να πινει . Τελος παντων ολα αυτα τελειωσαν και ευχομαι να ειναι γερα ολα τα παιδακια του κοσμου. Να χαιρεσαι την κορουλα σου καλη μου και την οικογενεια σου

19Εμπειρίες τοκετού... Empty Απ: Εμπειρίες τοκετού... Τετ Ιουν 02, 2010 12:52 am

stavroula

stavroula
Είναι σε καλό δρόμο!
Είναι σε καλό δρόμο!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ FAYE ΜΟΥ, ΠΕΡΑΣΕΣ Κ ΕΣΥ ΔΥΣΚΟΛΑ...ΑΛΛΑ ΤΩΡΑ ΕΧΕΙΣ ΤΙΣ ΚΟΥΚΛΕΣ ΣΟΥ Κ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ. ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΚΑΙΑ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΓΕΡΑ Κ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΞΕΠΕΡΝΙΟΥΝΤΑΙ.

20Εμπειρίες τοκετού... Empty Απ: Εμπειρίες τοκετού... Τετ Ιουν 02, 2010 12:53 pm

Μιλουπακι

Μιλουπακι
Πρωταγωνιστής!!
Πρωταγωνιστής!!
σταυρουλα μου χαρας στο κουραγιο σου κοριτσι μου, ειναι αγωνιστρια η μικρη μπραβο σας!! να ειναι παντα τοσο δυνατη και υγιεις και να σας κανει παντα ευτιχισμενους

21Εμπειρίες τοκετού... Empty Απ: Εμπειρίες τοκετού... Πεμ Ιουν 03, 2010 1:38 am

stavroula

stavroula
Είναι σε καλό δρόμο!
Είναι σε καλό δρόμο!
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΜΙΛΟΥΠΑΚΙ, ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΑΙ ΤΑ ΖΟΥΖΟΥΝΙΑ ΣΟΥ , ΠΑΝΤΑ ΥΓΕΙΑ . Εμπειρίες τοκετού... 40746

22Εμπειρίες τοκετού... Empty Απ: Εμπειρίες τοκετού... Σαβ Ιαν 22, 2011 5:46 am

sora


Σιωπηλή δύναμη
Σιωπηλή δύναμη
γεια σας και εγω γεννησα αρκετα ευκολα κοιμηθηκα το βραδυ και ξυπνησα επειδη μου εσπασαν τα νερα εκανα μπανιο και φυγαμε για το νοσοκομειο αφου πρωτα τηλεφωνησα στην γιατρο μου να ξεκινησει και αυτη.μετα το κλυσμα μαζι με την γιατρο πηγαμε μαζι ηρεμα και οραια ξεντηθηκα και αρχισε οτι ηταν να αρχισει.ολα καλα μεχρι εδω 2μπηκα 3 ειχα γενησει χωρις πολλους πονους.με το που βγηκε ο πλακουντας και εσκυψε να με ραψει αδρανησε η μητρα αιμοραγησα με αποτελεσμα να μου κανουν μεταγγιση αιμα, πλασμα και ολα τα συναφη για να με σωσουν.εκανα 2 μερες να πιασω το μωρο διοτι ημουν με αιμα ορους και διαφορα. το θεμα ειναι οτι εχουν περασει 4 χρονια και εχω τεραστιο φοβο να κανω και δευτερο εστω και με καισαρικη Crying or Very sad Εμπειρίες τοκετού... 534787

23Εμπειρίες τοκετού... Empty Απ: Εμπειρίες τοκετού... Σαβ Ιαν 22, 2011 7:57 am

zouzounaki 24


Η ψυχή της παρέας!
Η ψυχή της παρέας!
stavroula έγραψε:Η δική μου ιστορία τοκετού δεν είναι και απο τις καλύτερες εμπειρίες... Είμαι παντρεμένη 3 χρόνια, δυο χρόνια προσπαθούσαμε να κάνουμε μωρό, λόγω κάποιου προβλήματος στις ωοθήκες μου... Έκανα κάποιες θεραπείες (χάπια, ενέσεις), αποτέλεσμα μηδέν! Ξεκινάμε σπερματεγχύσεις, πάλι ενέσεις, πάλι χάπια, έκανα 3, αποτέλεσμα μηδέν κ πάλι...
Ο γιατρός μου έλεγε ότι μπορώ να μείνω έγκυος χωρις εξωσωματική, αλλα εγώ επέμενα να κάνουμε. Τελικά 1 μήνα πρίν ξεκινήσουμε την εξωσωματική, έμεινα έγκυος, παίρνοντας μόνο κάποια χάπια που μου είχε δώσει για να αδιαθετήσω. Η χαρά μου δεν περιγράφεται! Επιτέλους το όνειρό μου εν μέρη πραγματοποιήθηκε.
Έπαιρνα χάπια και έκανα ενέσεις για να μπορέσω να το κρατήσω, δεν δούλευα, δεν έβγαινα, δεν δεχόμουν κόσμο λόγω της ιωσης, γενικά είχα μπεί στη γυάλα. Ως τον 5 μήνα είχα πάρει 4 κιλά και όλα πήγαιναν καλά, ώσπου άρχισε να ανεβαίνει η πίεσή μου. Ξεκίνησα χάπια για την πίεση, ενέσεις και σαλοσπίρ, άρχισα να παίρνω βάρος απότομα, να πρήζομαι και το λεύκωμα μέσα σε μια εβδομάδα εξελίχθηκε άσχημα. "Προεκλαμψία!", μου είπε ο γιατρός... Τι είναι αυτό;;; Και τώρα;;;
Παρακολούθηση στο νοσοκομείο (δημόσιο) οπου είναι ο γιατρός μου. Ήμουν 29 εβδομάδων, μου είπε ως τις 32 εβδομάδες αν μπορούμε να το κρατήσουμε για να πάρει βάρος (ξέχασα να αναφέρω οτι η πίεση δεν αφήνε το μωρό να πάρει βάρος). Είχα παραμορφωθεί, ώρα με την ώρα χειροτέρευα... Μπήκα στο νοσοκομείο Σαββάτο μεσημέρι, έχοντας φτάσει απο 55 κιλά που ξεκίνησα 79 κιλά λόγω κατακρατήσεων.
Κάθε μια ώρα μου έπαιρναν την πίεση, η οποία είχε κολλήσει στο 15 με 10. Το βράδυ μου έκαναν καρδιοτοκογράφο, ήταν καλός. Όλο το βράδυ δεν κοιμήθηκα μου, έπαιρναν συνέχεια την πίεση και μου δίναν χάπια! Στις 6 το πρωί φέρνουν τον καρδιοτοκογράφο... Χάλια, το χάναμε το μωρο... Με πήγαν για παρακολούθηση με καρδιοτοκογράφο και πιεσόμετρο στο χέρι.
Στις 10 μου είπαν πως θα μπω στο χειρουργείο να μου πάρουν το μωρό με καισαρική με ολική νάρκωση. Η αναισθησιολόγος απο το πρωί ανέβαλε το χειρουργείο για τις 2 το μεσημέρι, λόγω του σαλοσπίρ που είχα πάρει. Δύο η ώρα και εγώ ακόμα στην αναμονή με τρεις αναισθησιολόγους επάνω μου να προσπαθούν να μου βρουν φλέβα να πάρουν αίμα και να μου βάλουν τον ορό. Με κατατρύπησαν, δεν έβρισκαν φλέβα λόγω της κατακράτησης. Η ώρα περνούσε, ηθελα να δώ τον άντρα μου και δεν τον αφήναν να μπει, περίμενε έξω με τους γονείς μας... Ο γιατρός μου μου έλεγε, "Όλα καλά θα πάνε!". Προσευχόμουν και ο Θεος μου έδινε δύναμη...
Στις 4.30 με έβαλαν στο χειρουργείο, με ετοίμασαν για την καισαρική. Στις 5.15 γεννήθηκε το άλλο μου μισό, το κοριτσάκι μου, 790 γραμμάρια! Δεν το είδα... Το πήγαν στην εντατική νεογνών. Ξύπνησα στις 7.30 και μου είπε ο γιατρός οτι όλα πήγαν καλά και οτι θα με πάνε στην εντατική για παρακολούθηση. Με έβγαλαν στο διάδρομο μίλησα με τον άντρα μου που είχε ρωτήσει τους νεογνολόγους για το μωρό και μου είπε οτι είναι καλά...
Τι να μου έλεγε... Δύο μέρες ήμουν στην εντατική και με έζωναν τα φίδια που δεν μπορούσα να πάω να τη δω... Είχα τρελαθεί κ η πίεση να μην πέφτει! Οι εξετάσεις μου χάλια, με έβλεπε νεφρολόγος. Με πήγαν σε δωμάτιο μου έβγαλαν καθετήρα και ορό και στις 12.30 στο επισκεπτήριο πήγα να δω το θαυματάκι μου...
Μόλις την είδα έπαθα πλάκα, δεν μπορώ να το περιγράψω... Τα γράφω και κλαίω... Έμεινα 5 μέρες μέσα και κάθε βράδυ, ήμουν με υπογλώσιο λόγω της πίεσης, έφυγα χωρίς το μωρό μου, μιση... Δεν μπορούσα να κάνω τιποτα, ήμουν φυτό, αδύναμη, είχα χάσει 16 κιλά, είχα αυστηρές οδηγίες απο το γιατρό μου και τη νεφρολόγο.
76 μέρες με πίστη και υπομονή πηγαινοερχόμουν στο νοσοκομείο μαζί με τον άντρα μου πρωί απόγευμα να βλέπουμε το θαυματάκι μας να μεγαλώνει... Δεν θέλω να τα θυμάμαι... Δόξα το Θεό, όλα πήγαν καλά και εδώ κι 27 μέρες γυρίσαμε σπίτι μας, αφήνοντας πίσω όλα όσα περάσαμε και είμαστε ευτυχισμένοι . Σήμερα έχουμε πάει 3 κιλά και μέρα με τη μέρα είμαστε καλύτερα. Μόλις την κοιτάω και την παίρνω στην αγκαλιά μου λιώνω... Είναι όλη μου η ζωή!
eisaste agwnistes oxi mono esu alla kai to mwro sou mpravo sas ,sou euxomai na einai panta gero kai dinao na to 10000000000000 xareis to aggeloudi sou !!!!!!1

24Εμπειρίες τοκετού... Empty Απ: Εμπειρίες τοκετού... Σαβ Ιαν 22, 2011 2:11 pm

ninaki.

ninaki.
Πανταχού παρούσα!
Πανταχού παρούσα!
ειχα πητ 17/12/2010!!! γενικα η εγκυμοσυνη μου δεν θα την ελεγα δυσκολη αλλα πολυ κουραστικη! η κοιλια δεν ελεγε με τιποτα να φουσκωσει. ειχα καποιο προβλημα με τανεφρα λογο του περιορισμενου χωρου που οδηγησε σε καποιους κολικους νεφρου(πονος που δεν περιγραφεται). απο τον 5 μηνα ειχα συσπασεις και επερνα yotopar για 2 μηνες που μου φερναν απιστευτη ταχυκαρδια. ο γιατρος μου ελεγε να μην κουραζομαι καθολου λογω των συσπασεων.4/10 αν θυμαμαι καλα εκοψα τα χαπια γιατι ειχαν μειωθει οι συσπασεις και να δουμε πως θα παει. 13/10 πηγα για τα τελευταια ψωνια της μπεμπας και μετα στο ικεα για να παρω κρεβατοκαμαρα. πολυ ταλαιπωρια πολυ κουραση. πρεπει να ημουν ορθια και 5 ωρες! αφου ελεγα στους υπαλληλους που ολο με καθυστερουσαν οτι ετσι οπως πανε θα γεννησω εκει μεσα. 14/10 5:00 το ξημερωμα πονος στην κοιλια. να μην μπορω να κουνηθω. μετα απο μιση ωρα σκουνταω τον αντρα μου και του λεω οτι κατι δεν παει καλα, μου ειπε ενα απλο ναι και γυρισε πλευρο και ξανακοιμηθηκε(ειχε σχολασει 12.30 το βραδυ). στις 6.30 οι πονοι γιναν πιο εντονοι και φωναξα τη μαμα μου (μενουμε μαζι) σηκωθηκα και νομιζα πως μου ξεριζωναν την κοιλια. στις 7 πηρα τηλεφωνο τον γιατρο και μου ειπε να παρω ενα yotopar και σε μια ωρα ραντεβου στο μαιευτηριο αν συνεχιστουν οι πονοι. εξω εβρεχε! στις 7.40 ντυθηκα με το ζορι και ξεκινησαμε. ευτυχως ειχε σταματησει η βροχη αλλα ολα τα φαναρια ηταν off! παντου τροχονομοι. συσπασεις στο 5λεπτο. οι τροχονομοι να κορναρουμε και να μην παιρνουν χαμπαρι... σημασια... οταν φταναμε κοντα τους τους εβριζα οπως δεν εχω ξανα βρισει ανθρωπο! επιτελους 8.30 φτασαμε στο μαιευτηριο (να σημειωσω οτι σε φυσιολογικες συνθηκες χωρις τροχονομους δηλαδη το μαιευτηριο ειναι 15λεπτα και εμεις το καναμε σε 45) οταν μπηκα στο μαιευτηριο ουρλιαζα! τσιριζα απο τον πονο. με κρατουσε ο αντρας μου και ερχεται μια κοπελα απο τη ρεσεπσιον και τον ρωταει: ειναι εγκυος η κοπελα? μου γυρισε το ματι εκεινη την ωρα γιατι εγω γεννουσα!!! πηγαμε σε ενα εξεταστηριο με γδυσανε με εξετασανε και μετα με ανεβασαν σε μια αλλη αιθουσα οπου ο γιατρος. ηταν συνεχεια διπλα μου χαμογελαστος αλλα και λιγο ανησυχος(μολις εμπαινα στην 31 εβδομαδα... δηλαδη δεν ειχα κλεισει ουτε 7ο μηνα!) μου ειπε γενναμε! εγω συνεχεια φωναζα διψαω και διψαω. κατευθειαν επισκληριδιος. ουφ τι ανακουφιση! 9.30 διαστολη 2. αρχικα ειχαμε πει για φυσιολογικο τοκετο αλλα λογο της προωροτητας ο γιατρος μου ειπε οτι καλυτερα καισαρικη. οι πιο δυσκολες λεξεις που εχω ακουσει! φοβομουν τοσο πολυ... γενικα εχω αντιπαθεια στα αιματα τα νυστερια τις βελονες κτλ 10.15 βρισκομουν στην αιθουσα τοκετου να με ρωτανε αν νιωθω πονα απο το τσιμπιμα της βελονας την κοιλια μου. οχι! αλλα τα ποδια τα κουνουσα! ετρεμα ολοκληρη! και απο το φοβο με ειχε πιασει λογοδιαροια.σε κανεναν δεν ελεγα ομως τον φοβο μου. ειχε κολησει στο μυαλο μου οτι δεν θα τα καταφερνε το μωρακι μου. μας ειχαν πει στην β επιπεδου οτι εχει μονη ομφαλικη αρτηρια και μετα απο υπερηχο καρδιας του εμβρυου στενωση στον ισθμο της αορτης και οτι μπορει να χρειαζοταν ενχειρηση στην καρδια! στον επανελενχο βεβαια ηταν πιο καθησυχαστικοι οτι ολα μαλλον θα πανε καλα αλλα μου ειχε μεινει ο φοβος. νομιζα οτι θα εμενα με αδεια αγκαλια. τι ασχημο συναισθημα. μιλαγα συνεχεια χωρις να θυμαμαι τι ελεγα( καλα εδω που τα λεμε παντα μιλαω πολυ αλλα εκει ξεπερασα καθε οριο) 10.25 ενιωσα ενα τραβηγμα σε ολη μου την κοιλια μεχρι και τον θωρακα. ο γιατρος παραμερει λιγο την κουρτινουλα και βλεπω 2 πατουσακια σε ενα κορμακι ακομα μαζεμενο στην εμβρυακη σταση! μετα ολα γιναν πολυ γρηγορα εκοψαν ομφαλιο την φεραν τη φιλησα πηγαν να την καθαρισουν και ακουσα το πρωτο ουαααα! δακρυα και μετα 1 ωρα για να με κλεισουν... μου φανηκε σαν αιωνας! ο γιατρος ρωτουσε επιμονα αν ζυγισαν το μωρο ποσο ειναι. καποια στιγμη του απαντησαν 1930! θυμαμαι οτι ειπε: αληθεια ειναι τοσο? και μετα ξεφυσιξε!(μαλλον απο ανακουφιση) μετα με πηγαν εξω με ειδαν οι γονεις μου και ο αντρας μου που λιγο πριν ειχαν δει και την μπεμπα. μετα σε μια αιθουσα μαζι με αλλες κοπελες που μολις ειχαν γεννησει! την διπλανη μου την ζαλισα της μιλουσα συνεχεια. και αυτη καισαρικη η 2η μαλιστα! βραβειο πρεπει να παρει η κοπελα. ειχε τον πονο της ειχε και εμενα συνεχεια να την ρωταω για την πρωτη της καισαρικη. και μετα στο δωματιο. το μωρο στη θερμοκοιτιδα. το απογευμα της ιδιας μερας σηκωθηκα να παω να το δω. απιστευτος ο πονος. ενιωθα κυριολεκτικα κομμενη στα 2. σερνοντας πηγα στην μοναδα και ειδα ενα πλασματακι 45 εκατοστων με ενα κορμακι τοσο αδειο! ευτυχως η καρδουλα της ειχε αναπτυχθει καλα και το ενα ανχος μου εφυγε. 5 μερες στο μαιευτηριο και ο πονος ηταν απιστευτος. δεν μπορουσα να σηκωθω μονη μου. ουτε στην τουαλετα για να παω! πρωι απογευμα πηγαινα να δω το μωρο ομως. στο δωματιο καθε 3 με 4 ωρες φερνανε τα μωρα να θηλασουνε στις αλλες κοπελες και εμενα το θηλαστρο. τι απογοητευση! και το μωρο μου ακομα δεν ετρωγε! ηταν με ορο... μετα πο 5-6 μερες αρχισε το γαλα με ρινογαστρικο σωληνακι. τελικα εφυγα απο το μαιευτηριο με αδεια χερια. καθε μερα πηγαινα ομως να την δω και να της παω γαλα. μετα απο 2 εβδομαδες σχεδον βγηκε απο την θερμοκοιτιδα στην παρακολουθηση και επιτελους την πηρα πρωτη φορα αγκαλια. μετα απο 1 κουραστικο μηνα στεναχωριας μου ειπαν οτι μπορω να την παρω σπιτι. το θετικο ειναι οτι καταφερα να αναρωσω μεχρι τοτε γιατι πονουσα παρα πολυ στην αρχη, οποτε μπορουσα να περιποιηθω το παιδακι μου μονη μου οταν ηρθε σπιτι. τωρα πια 3 μηνες και 9 ημερες μετα τα εχω ξεχασει ολα και με εκπλησει καθε μερα με το ποσο γρηγορα εξελισεται. το ξερω πως οποια μου εκανε την τιμη να διαβασει οοολη την ιστορια μου κουραστικε και ζηταω συγνωμη αλλα παρασυρθηκα....

25Εμπειρίες τοκετού... Empty Απ: Εμπειρίες τοκετού... Σαβ Ιαν 22, 2011 3:00 pm

elenitsa1987


Πανταχού παρούσα!
Πανταχού παρούσα!
ninaki. έγραψε:ειχα πητ 17/12/2010!!! γενικα η εγκυμοσυνη μου δεν θα την ελεγα δυσκολη αλλα πολυ κουραστικη! η κοιλια δεν ελεγε με τιποτα να φουσκωσει. ειχα καποιο προβλημα με τανεφρα λογο του περιορισμενου χωρου που οδηγησε σε καποιους κολικους νεφρου(πονος που δεν περιγραφεται). απο τον 5 μηνα ειχα συσπασεις και επερνα yotopar για 2 μηνες που μου φερναν απιστευτη ταχυκαρδια. ο γιατρος μου ελεγε να μην κουραζομαι καθολου λογω των συσπασεων.4/10 αν θυμαμαι καλα εκοψα τα χαπια γιατι ειχαν μειωθει οι συσπασεις και να δουμε πως θα παει.
13/10 πηγα για τα τελευταια ψωνια της μπεμπας και μετα στο ικεα για να παρω κρεβατοκαμαρα. πολυ ταλαιπωρια πολυ κουραση. πρεπει να ημουν ορθια και 5 ωρες! αφου ελεγα στους υπαλληλους που ολο με καθυστερουσαν οτι ετσι οπως πανε θα γεννησω εκει μεσα. 14/10 5:00 το ξημερωμα πονος στην κοιλια. να μην μπορω να κουνηθω. μετα απο μιση ωρα σκουνταω τον αντρα μου και του λεω οτι κατι δεν παει καλα, μου ειπε ενα απλο ναι και γυρισε πλευρο και ξανακοιμηθηκε(ειχε σχολασει 12.30 το βραδυ). στις 6.30 οι πονοι γιναν πιο εντονοι και φωναξα τη μαμα μου (μενουμε μαζι) σηκωθηκα και νομιζα πως μου ξεριζωναν την κοιλια. στις 7 πηρα τηλεφωνο τον γιατρο και μου ειπε να παρω ενα yotopar και σε μια ωρα ραντεβου στο μαιευτηριο αν συνεχιστουν οι πονοι. εξω εβρεχε! στις 7.40 ντυθηκα με το ζορι και ξεκινησαμε. ευτυχως ειχε σταματησει η βροχη αλλα ολα τα φαναρια ηταν off! παντου τροχονομοι. συσπασεις στο 5λεπτο. οι τροχονομοι να κορναρουμε και να μην παιρνουν χαμπαρι... σημασια... οταν φταναμε κοντα τους τους εβριζα οπως δεν εχω ξανα βρισει ανθρωπο! επιτελους 8.30 φτασαμε στο μαιευτηριο (να σημειωσω οτι σε φυσιολογικες συνθηκες χωρις τροχονομους δηλαδη το μαιευτηριο ειναι 15λεπτα και εμεις το καναμε σε 45) οταν μπηκα στο μαιευτηριο ουρλιαζα! τσιριζα απο τον πονο. με κρατουσε ο αντρας μου και ερχεται μια κοπελα απο τη ρεσεπσιον και τον ρωταει: ειναι εγκυος η κοπελα? μου γυρισε το ματι εκεινη την ωρα γιατι εγω γεννουσα!!! πηγαμε σε ενα εξεταστηριο με γδυσανε με εξετασανε και μετα με ανεβασαν σε μια αλλη αιθουσα οπου ο γιατρος. ηταν συνεχεια διπλα μου χαμογελαστος αλλα και λιγο ανησυχος(μολις εμπαινα στην 31 εβδομαδα... δηλαδη δεν ειχα κλεισει ουτε 7ο μηνα!) μου ειπε γενναμε! εγω συνεχεια φωναζα διψαω και διψαω. κατευθειαν επισκληριδιος. ουφ τι ανακουφιση! 9.30 διαστολη 2. αρχικα ειχαμε πει για φυσιολογικο τοκετο αλλα λογο της προωροτητας ο γιατρος μου ειπε οτι καλυτερα καισαρικη. οι πιο δυσκολες λεξεις που εχω ακουσει! φοβομουν τοσο πολυ... γενικα εχω αντιπαθεια στα αιματα τα νυστερια τις βελονες κτλ 10.15 βρισκομουν στην αιθουσα τοκετου να με ρωτανε αν νιωθω πονα απο το τσιμπιμα της βελονας την κοιλια μου. οχι! αλλα τα ποδια τα κουνουσα! ετρεμα ολοκληρη! και απο το φοβο με ειχε πιασει λογοδιαροια.σε κανεναν δεν ελεγα ομως τον φοβο μου. ειχε κολησει στο μυαλο μου οτι δεν θα τα καταφερνε το μωρακι μου. μας ειχαν πει στην β επιπεδου οτι εχει μονη ομφαλικη αρτηρια και μετα απο υπερηχο καρδιας του εμβρυου στενωση στον ισθμο της αορτης και οτι μπορει να χρειαζοταν ενχειρηση στην καρδια! στον επανελενχο βεβαια ηταν πιο καθησυχαστικοι οτι ολα μαλλον θα πανε καλα αλλα μου ειχε μεινει ο φοβος. νομιζα οτι θα εμενα με αδεια αγκαλια. τι ασχημο συναισθημα. μιλαγα συνεχεια χωρις να θυμαμαι τι ελεγα( καλα εδω που τα λεμε παντα μιλαω πολυ αλλα εκει ξεπερασα καθε οριο) 10.25 ενιωσα ενα τραβηγμα σε ολη μου την κοιλια μεχρι και τον θωρακα. ο γιατρος παραμερει λιγο την κουρτινουλα και βλεπω 2 πατουσακια σε ενα κορμακι ακομα μαζεμενο στην εμβρυακη σταση! μετα ολα γιναν πολυ γρηγορα εκοψαν ομφαλιο την φεραν τη φιλησα πηγαν να την καθαρισουν και ακουσα το πρωτο ουαααα! δακρυα και μετα 1 ωρα για να με κλεισουν... μου φανηκε σαν αιωνας! ο γιατρος ρωτουσε επιμονα αν ζυγισαν το μωρο ποσο ειναι. καποια στιγμη του απαντησαν 1930! θυμαμαι οτι ειπε: αληθεια ειναι τοσο? και μετα ξεφυσιξε!(μαλλον απο ανακουφιση) μετα με πηγαν εξω με ειδαν οι γονεις μου και ο αντρας μου που λιγο πριν ειχαν δει και την μπεμπα. μετα σε μια αιθουσα μαζι με αλλες κοπελες που μολις ειχαν γεννησει! την διπλανη μου την ζαλισα της μιλουσα συνεχεια. και αυτη καισαρικη η 2η μαλιστα! βραβειο πρεπει να παρει η κοπελα. ειχε τον πονο της ειχε και εμενα συνεχεια να την ρωταω για την πρωτη της καισαρικη. και μετα στο δωματιο. το μωρο στη θερμοκοιτιδα. το απογευμα της ιδιας μερας σηκωθηκα να παω να το δω. απιστευτος ο πονος. ενιωθα κυριολεκτικα κομμενη στα 2. σερνοντας πηγα στην μοναδα και ειδα ενα πλασματακι 45 εκατοστων με ενα κορμακι τοσο αδειο! ευτυχως η καρδουλα της ειχε αναπτυχθει καλα και το ενα ανχος μου εφυγε. 5 μερες στο μαιευτηριο και ο πονος ηταν απιστευτος. δεν μπορουσα να σηκωθω μονη μου. ουτε στην τουαλετα για να παω! πρωι απογευμα πηγαινα να δω το μωρο ομως. στο δωματιο καθε 3 με 4 ωρες φερνανε τα μωρα να θηλασουνε στις αλλες κοπελες και εμενα το θηλαστρο. τι απογοητευση! και το μωρο μου ακομα δεν ετρωγε! ηταν με ορο... μετα πο 5-6 μερες αρχισε το γαλα με ρινογαστρικο σωληνακι. τελικα εφυγα απο το μαιευτηριο με αδεια χερια. καθε μερα πηγαινα ομως να την δω και να της παω γαλα. μετα απο 2 εβδομαδες σχεδον βγηκε απο την θερμοκοιτιδα στην παρακολουθηση και επιτελους την πηρα πρωτη φορα αγκαλια. μετα απο 1 κουραστικο μηνα στεναχωριας μου ειπαν οτι μπορω να την παρω σπιτι. το θετικο ειναι οτι καταφερα να αναρωσω μεχρι τοτε γιατι πονουσα παρα πολυ στην αρχη, οποτε μπορουσα να περιποιηθω το παιδακι μου μονη μου οταν ηρθε σπιτι. τωρα πια 3 μηνες και 9 ημερες μετα τα εχω ξεχασει ολα και με εκπλησει καθε μερα με το ποσο γρηγορα εξελισεται. το ξερω πως οποια μου εκανε την τιμη να διαβασει οοολη την ιστορια μου κουραστικε και ζηταω συγνωμη αλλα παρασυρθηκα....
να σου ζησει η μπεμπα!!!πολυ συγκινητικη η ιστορια σου!!!

Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας Επιστροφή στην κορυφή  Μήνυμα [Σελίδα 1 από 2]

Μετάβαση στη σελίδα : 1, 2  Επόμενο

Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης

 
  •  

Δωρεάν φόρουμ | ©phpBB | Δωρεάν φόρουμ υποστήριξης | Αναφορά κατάχρησης | Cookies | Πρόσφατες συζητήσεις