koukida έγραψε:κορίτσια εγω πιστευω οτι οταν το μωρο κλαιει η αγκαλιτσα το παρηγορει καλυτερα απο οτιδηποτε αλλο. Αναφερομαι ειδικοτερα σε παιδια σαν το δικο μου που δεν θελει μονη της καθολου.Ελαχιστες φορες θα ξεχαστει με τα παιχνιδακια της -εινια 2 μηνων ακομη. Αν μπορουσε μονη δεν θα την επαιρνα τοσο συχνα αγκαλια- αλλα οταν κλαιει κ τπτ αλλο δεν την παρηγορει θα την παρω...δεν μπορω να μην το κανω .

MariaM έγραψε:

koukida έγραψε:κορίτσια εγω πιστευω οτι οταν το μωρο κλαιει η αγκαλιτσα το παρηγορει καλυτερα απο οτιδηποτε αλλο. Αναφερομαι ειδικοτερα σε παιδια σαν το δικο μου που δεν θελει μονη της καθολου.Ελαχιστες φορες θα ξεχαστει με τα παιχνιδακια της -εινια 2 μηνων ακομη. Αν μπορουσε μονη δεν θα την επαιρνα τοσο συχνα αγκαλια- αλλα οταν κλαιει κ τπτ αλλο δεν την παρηγορει θα την παρω...δεν μπορω να μην το κανω .

Κουκίδα μου πίστεψέ με κάνεις την καλύτερη δουλειά! Είναι λίγο ζώρικο κάποιες φορές δε λέω, αλλά έχει και τα θετικά του. Αν μεγαλώσει λίγο (σε λίγους μήνες εννοώ) δεν θα θέλει πια την αγκαλιά σου σε τόσο μεγάλο βαθμό γιατί θα έχει και άλλα ενδιαφέροντα.

μωρε κ εγω ετσι πιστευω!!

koukida έγραψε:

MariaM έγραψε:

koukida έγραψε:κορίτσια εγω πιστευω οτι οταν το μωρο κλαιει η αγκαλιτσα το παρηγορει καλυτερα απο οτιδηποτε αλλο. Αναφερομαι ειδικοτερα σε παιδια σαν το δικο μου που δεν θελει μονη της καθολου.Ελαχιστες φορες θα ξεχαστει με τα παιχνιδακια της -εινια 2 μηνων ακομη. Αν μπορουσε μονη δεν θα την επαιρνα τοσο συχνα αγκαλια- αλλα οταν κλαιει κ τπτ αλλο δεν την παρηγορει θα την παρω...δεν μπορω να μην το κανω .

Κουκίδα μου πίστεψέ με κάνεις την καλύτερη δουλειά! Είναι λίγο ζώρικο κάποιες φορές δε λέω, αλλά έχει και τα θετικά του. Αν μεγαλώσει λίγο (σε λίγους μήνες εννοώ) δεν θα θέλει πια την αγκαλιά σου σε τόσο μεγάλο βαθμό γιατί θα έχει και άλλα ενδιαφέροντα.

μωρε κ εγω ετσι πιστευω!!

princess 05/05/10 έγραψε:η δικια μου ευτυχως κοιμοταν κατα τη διαρκεια της ημερας και οταν αρχισε να καθετε επαιζε και μονη της..μη την εξης ομως προυποθεση :να μη με δει να κανω δουλειες στην κουζινα..ακομη κ τωρα που περπαταει αφηνει το παιχνιδι και τρεχει στην κουζινα να κρεμαστει πανω μου και να κλαει....νομιζω αυτο δε θα αλλαξει ποτεεεεε

snoopy έγραψε:

crazymommy έγραψε:Χαχα, έχετε δίκιο! Όμως, τότε θα πρέπει να θεωρήσω 2 πιθανές περιπτώσεις για την μικρή μου:
1) Εγώ την κακοέμαθα, διότι όσο θηλάζαμε αποκλειστικά έτρωγε κάθε 1,5-2 ώρες μέσα στη μέρα, οπότε βρισκόταν σχεδόν συνεχώς στην αγκαλιά μου (δεν μπορούσα να κάνω κι αλλιώς)
2) Είναι στο χαρακτήρα της μικρής. Προσπαθώ εξαρχής στην κάθε ευκαιρία να την βάλω κάπου να κάθεται, να μάθει να παίζει και μόνη της. Να μπορώ να κάνω κι εγώ καμιά δουλειά ή να ξεκουραστεί η μέση μου. Όταν κλαίει δεν την σηκώνω με το παραμικρό. Πρώτα της δίνω παιχνιδάκι. Αν συνεχίσει να κλαίει της δίνω άλλο.. Δοκιμάζω παιχνίδια... Της κάνω εγώ παιχνιδάκια.. Της τραγουδάω... Τη σηκώνω και την καθίζω σε άλλο σημείο (πχ από το πάρκο στον καναπέ ή στο κρεβάτι κλπ). Και μόνο αν δεν πιάσουν αυτά καταλήγει στην αγκαλιά μου. Και συνήθως όπου και αν την βάλω, όλα αυτά πιάνουν για το πολύ 10 λεπτά!

Συμφωνώ προσωπικά ότι δεν χρειάζεται να σηκώνω το παιδί με το παραμικρό κλάμα. Αλλά η δικιά μου που ανήκει στα νευρικά μωράκια, ξεσπάει πολύ γρήγορα στο έντονο κλάμα. Μάλιστα στις αρχές της κοβόταν και η αναπνοή και γινόταν μελιτζανί το μουτράκι της, τώρα ευτυχώς είναι καλύτερα. Πώς να το κάνω, δε γίνεται να την αφήνω να κλαίει τόσο έντονα... Αναγκαστικά τη βγάζουμε αγκαλιά (όχι πως δεν το χαίρομαι, απλά είναι και η μεσούλα μου...).

poso miazoun ta paidakia mas!!!poli neuriki einai kai i dikia mou kai amesws tin pianoun klamata..otan de tin pianei isteria maurizei to moutraki tis

Εμείς οι 2 θα πρέπει να κάνουμε παρέα.. Αφού δε θα μας θέλουν οι άλλες μαμάδες, μην τους χαλάσουμε τα παιδάκια τους! Χαχαχαχαχαχαχ!!!!

Άσχετο: ρε κορίτσια, όποτε την έχω αγκαλιά και πάω να μιλήσω στο τηλέφωνο γίνεται έξαλλη! Αρχίζει τη γκρίνια, μου το σπρώχνει, γενικά θέλει να μου το πάρει... Μα πώς στο καλό καταλαβαίνει; Το κάνουν και τα δικά σας;

Rwxanh έγραψε:Εμένα ο δικός μου, που είναι τώρα 6 μηνών, από τη μέρα που γεννήθηκε θέλει όλο αγκαλίτσες! Αφού τον φωνάζουμε αγκαλίτσα! Από την πρώτη μέρα στο μαιευτήριο ήταν ο μόνος που με το που τον έβαζες στο πυρεξάκι άρχιζε το μουρμουρητο και το κλάμμα! Αφού φώναξα τη μαία να τη ρωτήσω μήπως είναι άρρωστος ή θέλει κάτι και αφού τον κοίταξε απο'δω κι απο'κει μου λέει: "Μην ανησυχείς, απλά αγκαλίτσα και στοργή θέλει". Νευριάζω όταν μου λένε ότι έτσι τον έμαθα γιατί δεν είναι καθόλου αλήθεια. Πιστεύω ότι κάθε μωράκι έχει τις ανάγκες του. Ο δικός μου για παράδειγμα κοιμάται αρκετές ώρες μέσα στη μέρα και παίρνει σερί όλο το βράδυ αλλά όταν είναι ξύπνιος με θέλει δίπλα του. Μόνος του δεν μπορεί καθόλου. Όταν ήταν πιο μωρό τον είχαμε όλο αγκαλιά αλλά και τώρα που ψιλομεγάλωσε μπορεί να κάθεται μόνος του για λίγη ώρα αλλά μην κάνεις το λάθος και φύγεις από δίπλα του τρελαίνεται. Θέλει παρεούλα ο κακομοίρης! Τι να τον κάνω? Σε κάποια φάση ακούγοντας που μου λέγανε οι άλλοι ότι τον έχω κακομάθει προσπάθησα να τον κάνω να κάθεται μόνος του. Όσο και να τον αφήσεις δε σταματάει να κλαίει. Άσε που μετά σου κάνει μούτρα κι ούτε να φάει θέλει ούτε να κοιμηθεί. Οπότε σταμάτησα κι εγώ να ακούει τους τρίτους και κάνω αύτό που λέει η καρδιά μου. Πιο μεγάλο κακό κάνουμε στα μωρά μας αν τα αφήνουμε να κλαίνε παρά αν είμαστε δίπλα τους κάθε λεπτό και ικανοποιούμε όλες τους τις ανάγκες.
Μάλιστα, τώρα που έχει αρχίζει και μπαμπαλίζει όλη την ώρα, δεν κλαίει αλλά είναι ικανός να μουρμουράει επι ώρες όταν τον αφήνεις, κι όταν τον πάρω αγκαλιά και του μιλάω βγάζει έναν βαθύ ανστεναγμό, σκάει χαμόγελο και ηρεμεί απολύτως. Είναι ικανός να αποκοιμηθεί στο λεπτό ο μικρούλης από την ανακούφισή του.
Πιστεύω όμως ότι όταν αρχίσει να ενδιαφέρεται για τα παιχνίδια του και περπατήσει (γιατί ακόμα δεν ενδιαφέρεται παρα μόνο όταν εγώ κάθομαι μαζί του και παίζουμε μαζί) να κάθεται και μόνος του!