26 Απ: τα εχω παίξει,τι να κάνω? Παρ Μάης 06, 2011 5:53 am
ΑΓΑΠΗ@
Παίζει το forum στα δάχτυλα!
markella01 έγραψε:Έμεινα έγκυος στα 20, ο μπαμπάς του μωρού συνομίληκος, φοιτητές και οι δύο, από δουλειές μηδέν, φαντάρος ακόμα δεν είχε πάει ο καλός μου, οι δικοί του θέλαν να το ρίξω, οι δικοί μου με στήριξαν σε όλα, είπα θα το κρατήσω μαζί του ή χωρίς αυτόν, χωρίσαμε, αφού γέννησα ξαναγύρισε, μείναμε μαζί μερικά χρόνια, τελικά για λόγους άσχετους (όχι για το παιδί) δεν τα βρήκαμε και χωρίσαμε οριστικά. Δέκα χρόνια μετά, οι γονείς του λατρεύουν τη μικρή, της πληρώνουν τα αγγλικά και τη βλέπουν πολύ συχνά αν και ζούνε σε άλλη πόλη. Ο πατέρας της είναι ακόμα μόνος του άλλα τη βλέπει κι αυτός συχνότατα και είναι τυπικότατος στις υποχρεώσεις του. Οι δικοί μου είχαν τη χαρά να με δουν να στέκομαι με τον καιρό στα πόδια μου , περιττό να σου πω ότι το παιδί μου είναι σα δικό τους. Και τέλος εγώ πριν λίγο καιρό αρραβωνιάστηκα με έναν υπέροχο άνθρωπο και προσπαθώ συνειδητά πλέον για δεύτερο μωράκι.
Με όλα αυτά θέλω να σου πω πως καμιά οδός δεν είναι η ευκολότερη, παρόλα αυτά σε βάθος χρόνου το σχέδιο του Θεού για τον καθένα μας φανερώνεται, όσες δυσκολίες κι αν έχουμε περάσει μέχρι να φτάσουμε εκεί. Το ερώτημα είναι: ΕΣΥ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΜΕ ΤΙ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ? Εγώ δεν μπόρεσα να ζήσω με την έκτρωση. Και έκανα την επιλογή μου. Αν απαντήσεις μέσα σου σε αυτή την ερώτηση, νομίζω ότι όλα θα είναι πιο ξεκάθαρα. Σου εύχομαι απο την καρδιά μου καλή τύχη. ( το δικό μου παράδειγμα δεν είναι απαραίτητο να βρίσκει σύμφωνους όλους, άλλα το παραθέτω γιατί παρόλες τις απίστευτες τρομερές δυσκολίες, εξελίχθηκε ανέλπιστα καλά. Και αυτό νομίζω ότι οφείλεται λιγάκι και στη δική μου επιλογή)
ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ!!!!