boubouka έγραψε:Θελω να σου πω κατ' αρχην οτι σ'αγαπαω παρα πολυ. Αλλα πιστευω πως πρεπει να καταλαβεις μερικα πραγματα.
Ξερω οτι τις δυο τελευταιες εβδομαδες εχεις κουραστει μαζι μας αλλα εσυ προτεινες να μας φιλοξενησεις. Ξερω οτι καθε απογευμα φευγω για περιπου 2 ωρες και σου αφηνω το παιδι αλλα ηξερες απο την αρχη οτι θα τον επισκεπτομουν στο νοσοκομειο.
Μου ειπες οτι δε θα αναλαβεις καθολου τη φροντιδα του παιδιου οσο μενουμε εδω και οτι ειναι το μονο που εχω να κανω, τοτε γιατι βιαζεσαι να επεμβεις καθε φορα που της λεω κατι και με μειωνεις ουσιαστικα μπροστα στα ματια της?
Μου λες οτι δε μπορω να λεω οτι μεγαλωνω μονη μου το παιδι μου γιατι απο οταν ηρθαμε με μεταθεση σου την εχω αφησει παρα πολλες φορες. Αναλογιστικες ποτε ποσες φορες καθε ποσο και γιατι? Μηπως για να παω σε καποιον γιατρο η να επισκεφτω τον αντρα μου στο νοσοκομειο? δε λεω οτι δε σου εχω αφησει ποτε το παιδι για να βγουμε εξω αλλα ποσες φορες ηταν? μεσα σε 1 χρονο δε νομιζω να ηταν 10 φορες και ολες βραδυ που το παιδι κοιμαται ολο το βραδυ χωρις να ενοχλει, αν βαλεις μεσα και τους μηνες που επαθα καταθλιψη γιατι εχασα 1 παιδι και τους μηνες που δε μπορω να βγω λογω εγκυμοσυνης δεν ειναι με τιποτα 10 οι φορες. Αν αναλογιστεις απο την αλλα ποσες φορες κρατησες το αλλο σου εγγονι και ποσες ωρες και γιατι θα καταλαβεις τι εννοω, αλλα δε μπορεις να μιλησεις στην αλλη κορη σου και τα λες παλι σε μενα σε εκεινη απολυτη σιγη και σκυμμενο το κεφαλι.
Μου λες οτι με βοηθας παρα πολυ ενω δε μπορεις. δε διαφωνω οτι εχεις πονους αλλα πρεπει να παραδεχτεις οτι δε σου εχω πει κανε αυτο η κανε το αλλο στο σπιτι μου. προσπαθω να το εχω και πιστευω οτι το εχω σε παρα πολυ καλο επιπεδο και αυτο δε το λεω μονο εγω. και ας μη ξεχναμε οτι ο γιατρος απο το καλοκαιρι μου ειπε να ειμαι οσο περισσοτερο μπορω στο κρεβατι. το μονο που εχεις να μου πεις ειναι να ερθω να μεινω σε σενα μεχρι να γεννησω και να αφησω τον αντρα μου σπιτι, το ερωτημα ειναι εσυ τι θα εκανες στη θεση μου?
αυτο που προσπαθω να σου πω τοση ωρα ειναι να με αφησεις λιγο ησυχη. δεν αντεχω αλλο την πιεση και ξερεις και ολα τα αλλα που μου λες κατα καιρους και με πιεζεις εως εκει που δεν παει. το μονο που θελω ειναι οι 3,5 μηνες που μου εχουν μεινει μεχρι τη γεννα να ειναι ηρεμοι. ξερεις πολυ καλα οτι δεν ειναι ευκολο να προσπαθεις να μην ξαναπεσεις σε καταθλιψη. ξερεις πολυ καλα πως ακριβως ημουν γιατι με ωθεις και παλι εκει? πες μου απλα "ξερεις κατι? δε μπορω να σας 'βοηθαω' αλλο" δεν προκειται να σου πω κατι ουτε και να παραπονεθω. το μονο που θα με πονεσει ειναι οτι ολο το χειμωνα εχασες πολλα πραγματα για να κρατας τον εγγονο σου, και τωρα και δε χανεις τιποτα απο τους καφεδες σου και απο οτι αλλο θελεις και κανεις συνεχεια παραπονα.
οσον αφορα το σπιτι σου πιστευω οτι δεν υπαρχει αλλη γυναικα που να δεχεται τοση βοηθεια οση εσυ. ελπιζω απλα να ερθει ο καιρος που θα το αναγνωρισεις.
και παλι σ'αγαπαω πολυ!
Χιλια συγγνωμη για το μεγαλο ποστ αλλα το ειχα αναγκη να μιλησω! Ευχαριστω πολυ για την κατανοηση!