MariaM έγραψε:Συμφωνω με ολα τα κοριτσια! Πηγαινε σε αλλο παιδιατρο. Επειδη συμμεριζομαι την ευαισθησια σου ισως το βιβλιο "Προικισμένα μωρά, εμπνευσμένοι γονείς: Για μια άλλη προσχολική ηλικία" του Παπαβεντση σε βοηθησει να νιωσεις αυτοπεποιθηση!Το εχω παραγγειλει και γιατι εχω ενα πολυ καλο και τρυφερο παιδι που ειναι ζωηρο και βαριεται η δεν ξερει να παιξει μονο του αλλα χαιρεται να παιζουμε μαζι και επισης προσπαθει με καθε τροπο καλο η κακο να τραβηξει την προσοχη μου. Τα εχει αυτα η ηλικια αυτη! Αυτο το βιβλιο θα με βοηθησει ομως να μαθω πως να απαντω εγω στις προκλησεις του για να μην εχει πραγματικο προβλημα συμπεριφορας οταν μεγαλωσει.

bouboulinaki έγραψε:ΑΝ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΣΟΥ ΘΕΛΕΙ ΕΙΔΙΚΟ ΤΟΤΕ ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ ΠΩΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ΑΥΤΗ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΑ ΔΕΙ ΕΙΔΙΚΟΣ. ΜΑ ΤΙ ΛΕΕΙ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΣΟΥ?ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΑΙΔΑΚΙ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ΠΟΥ ΝΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΝΕΤΑΙ ΓΙΑ ΠΟΛΥ ΩΡΑ ΣΕ ΚΑΤΙ?ΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΧΙ!!!!!!ΕΜΕΝΑ ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΜΟΥ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΤΟ ΝΙΝΑΚΙ ΣΟΥ.ΕΓΩ ΠΑΝΤΩΣ ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΒΑΖΩ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΦΩΝΗ ΓΙΑΤΙ ΑΡΧΗΣΕ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΠΩΣ ΠΕΡΝΑΕΙ ΜΟΝΟ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΚΑΜΠΑΖΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΤΗΣ ΛΕΜΕ ΚΑΙ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΚΟΡΙΤΣΙ.ΤΟ ΓΛΥΚΟ ΜΟΥ ΤΑΛΙΜΠΑΝΑΚΙ
ΤΟΝ ΓΙΑΤΡΟ ΣΟΥ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΣΕ ΚΑΝΑ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ

MommyCool έγραψε:

bouboulinaki έγραψε:ΑΝ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΣΟΥ ΘΕΛΕΙ ΕΙΔΙΚΟ ΤΟΤΕ ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ ΠΩΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ΑΥΤΗ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΑ ΔΕΙ ΕΙΔΙΚΟΣ. ΜΑ ΤΙ ΛΕΕΙ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΣΟΥ?ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΑΙΔΑΚΙ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ΠΟΥ ΝΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΝΕΤΑΙ ΓΙΑ ΠΟΛΥ ΩΡΑ ΣΕ ΚΑΤΙ?ΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΧΙ!!!!!!ΕΜΕΝΑ ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΜΟΥ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΤΟ ΝΙΝΑΚΙ ΣΟΥ.ΕΓΩ ΠΑΝΤΩΣ ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΒΑΖΩ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΦΩΝΗ ΓΙΑΤΙ ΑΡΧΗΣΕ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΠΩΣ ΠΕΡΝΑΕΙ ΜΟΝΟ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΚΑΜΠΑΖΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΤΗΣ ΛΕΜΕ ΚΑΙ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΚΟΡΙΤΣΙ.ΤΟ ΓΛΥΚΟ ΜΟΥ ΤΑΛΙΜΠΑΝΑΚΙ
ΤΟΝ ΓΙΑΤΡΟ ΣΟΥ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΣΕ ΚΑΝΑ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ

Ταλιμπαν λεει κι ο αντρας μου τον μικρο!! χαχαχαχαχχ

anastasia78 έγραψε:εμένα ο δικός μου με χτυπούσε όταν νευρίαζε με κάτι αλλά του πέρασε τώρα. μια μέρα καθόταν στο καρεκλάκι του φαγητου και τον ακούω να λέει κακό ντα και να δίνει σφαλιάρα στον εαυτό του. τα έπαιξα στην κυριολεξία γιατί δεν τον χτυπάμε. του είπα ότι δεν χτυπάμε ποτέ και δεν το ξανάκανε.
και εγώ τον δικό μου μόνη μου τον μεγαλώνω, και εμένα δεν παίζει με παιχνίδια εκτός και αν είμαι μαζί του, και πλεον στο σπιτι εκτος απο το βασικο νοικοκυριο δεν κανω τίποτα. και εγω με τον αντρα μου είμαστε ποτε καλά και πότε μαλώνουμε. εεε και? διαβάσα σε ένα ββλίο ότι είναι καλύτερα ένα παιδί να βλέπει ένα ήπιο καβγά στους γονείς και μετά να βλέπει ότι τα ξαναβρήκανε, έτσι μαθαίνει ότι υπάρχουν διαφωνείες αλλα η αγάπη δεν χάνεται, έτσι όταν θα διαφωνούμε μαζί του θα ξέρει ότι το αγαπάμε, δεν μιλάμε να σφαζόμαστε μπροστα στο παιδί.
του αγόρασα ένα λευκό πλαστικό τραπεζομάντιλο και το έστρωσα στο πάτωμα του έδωσα και δυο κουτιά μαρκαδόρους και καθόμαστε επάνω και το ζωγραφίζουμε. μαθαίνουμε έτσι τα χρώματα αλλά κάνουμε και σχέδια. είναι μια ήρεμη δρασηριότητα που του αρέσει.
όσο για τον παιδίατρο σου καλύτερα να βρεις άλλο. τώρα σε έβαλε σε αυτή τη διαδικασία για κάτι ασήμαντο. αργότερα αν υπάρξει κάτι πιο σοβαρό θα έχεις το κουράγιο να του το πεις?

γεωργία02/07/10 έγραψε:Κατά πάσα πιθανότητα ο παίδαρος σου είναι μια χαρά. Αλλά μην μπεις στον κόπο να αλλάξεις παιδίατρο, για δυο λόγους... Πρώτον γιατί ότι και να σου λένε όντως πρέπει να ακολουθείς το ένστικτο σου, και δεύτερον γιατί οι παιδίατροι ΟΛΟΙ στηρίζονται στις στατιστικές, οι οποίες όπως όλοι ξέρουμε δεν αντιπροσωπεύουν ποτέ την πραγματικότητα, αλλά ένα μέσο όρο. Δηλαδή το παιδί μου και το παιδί σου δια δύο. Μόνο που με τα παιδιά μας στατιστικές δεν μπορείς να κάνεις. Δηλαδή αν ο γιος μου περπάτησε 10 μηνών και ο δικός σου π.χ. 18 μηνών ,τότε γενικά τα αγόρια περπατάνε γύρω στους 14 μήνες. Θα τρελαθούμε τελείως... Για να αφήσουμε όμως τα μαθηματικά και επειδή είδα ότι καμιά μανούλα δεν το ανέφερε θα σου πω έξω από τα δόντια τι "φοβήθηκε" ο παιδιάτρος σου και σε "συμβούλεψε". 1.ΥΠΕΡΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ
2.ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΕΛΛΕΙΜΑΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ
3. ΣΥΝΔΡΟΜΟ ASPERGER.
Το πρώτο το σκέφτηκε γιατί μάλλον του είπες ότι δεν κάθεται πολύ ώρα, και το σκέφτηκε γιατί αυτο είναι κάτι που συμφωνα με τις στατιστικές το έχουν συχνά αγόρια μοναχοπαίδια που μεγαλώνουν μέσα σε ένα σπίτι (όχι βρεφονηπιακό). Δεν νομίζω να ισχύει από αυτά που περιέγραψες το παιδί ακούγεται φυσιολογικό και είναι απλά σε φάση ανεξαρτησίας. Το δευτερο το σκέφτηκε γιατι του είπες ότι βαριέται εύκολα. Αυτο το παθαίνουν συνήθως σε αυτή την ηλικία τα έξυπνα παιδιά που ανακαλύπτουν τον κόσμο, και σε κάποια πράγματα δεν βρίσκουν ενδιαφέρον. Θα σε ρωτήσω δυο πράγματα η τηλεόραση του τραβάει την προσοχή; μπορεί να παρακολουθήσει 20 λεπτά με μισή ώρα χωρίς να κουνηθεί αν αυτο που έχει τον ενδιαφέρει πχ. DVD? Και δευτερον όταν του μιλάς για να του τραβήξεις την προσοχή πρέπει να τον ακουμπάς, ή κάνει αυτός το ίδιο σε εσένα, όταν θέλει να σου τραβήξει την προσοχή σε πιέζει με τα χέρια (δεν εννοώ αν σε χτυπάει)? Και τέλος το τρίτο στο είπε γιατι είναι μια μορφή αυτισμού, πολύ νωρις για να διαγνωστει στον γιο σου, η οποία έχει να κάνει με την έλλειψη συναισθηματικής νοημοσύνης. Αλλά τα παιδάκια μας σε αυτη την ηλικία όπως ανακαλύπτουν όλα τα πράγματα έτσι ανακαλύπτουν και τα συναισθήματα, και από εμάς εξαρτάται να τοποθετήσουμε κάθε συναίσθημα. Αυτο σημαίνει ότι το παιδί θα μας δει μέσα στο σπίτι και θυμωμένους και μουτρωμένους και χαρούμενους και όλα. ΠΡΕΠΕΙ να μας δει γιατι από εμας θα μάθει πως θα θυμώνει, πως θα αγαπάει πως... ολα. Και για να μην σε κουράζω άλλο μην ξεχάσεις ποτέ, δυο πράγματα. Πρώτον ότι κάθε μέρα το παιδί πρεπει να μαθαίνει και ένα όριο, είναι στην φύση του να οδηγεί τα πράγματα στα άκρα για να μάθει από εμάς ποια είναι τα άκρα. (σαν προγραμματισμός Η/Υ, ένα πράγμα)Και δεύτερον το να είσαι γονίος είναι ένα ρούχο που ο καθένας το φοράει καλώς ή κακώς στα μέτρα του, και όχι στα μέτρα των άλλων, γιατί αν δεν το κάνει τότε το ρούχο τον φοράει και δεν το φορά.

γεωργία02/07/10 έγραψε:Κατά πάσα πιθανότητα ο παίδαρος σου είναι μια χαρά. Αλλά μην μπεις στον κόπο να αλλάξεις παιδίατρο, για δυο λόγους... Πρώτον γιατί ότι και να σου λένε όντως πρέπει να ακολουθείς το ένστικτο σου, και δεύτερον γιατί οι παιδίατροι ΟΛΟΙ στηρίζονται στις στατιστικές, οι οποίες όπως όλοι ξέρουμε δεν αντιπροσωπεύουν ποτέ την πραγματικότητα, αλλά ένα μέσο όρο. Δηλαδή το παιδί μου και το παιδί σου δια δύο. Μόνο που με τα παιδιά μας στατιστικές δεν μπορείς να κάνεις. Δηλαδή αν ο γιος μου περπάτησε 10 μηνών και ο δικός σου π.χ. 18 μηνών ,τότε γενικά τα αγόρια περπατάνε γύρω στους 14 μήνες. Θα τρελαθούμε τελείως... Για να αφήσουμε όμως τα μαθηματικά και επειδή είδα ότι καμιά μανούλα δεν το ανέφερε θα σου πω έξω από τα δόντια τι "φοβήθηκε" ο παιδιάτρος σου και σε "συμβούλεψε". 1.ΥΠΕΡΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ
2.ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΕΛΛΕΙΜΑΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ
3. ΣΥΝΔΡΟΜΟ ASPERGER.
Το πρώτο το σκέφτηκε γιατί μάλλον του είπες ότι δεν κάθεται πολύ ώρα, και το σκέφτηκε γιατί αυτο είναι κάτι που συμφωνα με τις στατιστικές το έχουν συχνά αγόρια μοναχοπαίδια που μεγαλώνουν μέσα σε ένα σπίτι (όχι βρεφονηπιακό). Δεν νομίζω να ισχύει από αυτά που περιέγραψες το παιδί ακούγεται φυσιολογικό και είναι απλά σε φάση ανεξαρτησίας. Το δευτερο το σκέφτηκε γιατι του είπες ότι βαριέται εύκολα. Αυτο το παθαίνουν συνήθως σε αυτή την ηλικία τα έξυπνα παιδιά που ανακαλύπτουν τον κόσμο, και σε κάποια πράγματα δεν βρίσκουν ενδιαφέρον. Θα σε ρωτήσω δυο πράγματα η τηλεόραση του τραβάει την προσοχή; μπορεί να παρακολουθήσει 20 λεπτά με μισή ώρα χωρίς να κουνηθεί αν αυτο που έχει τον ενδιαφέρει πχ. DVD? Και δευτερον όταν του μιλάς για να του τραβήξεις την προσοχή πρέπει να τον ακουμπάς, ή κάνει αυτός το ίδιο σε εσένα, όταν θέλει να σου τραβήξει την προσοχή σε πιέζει με τα χέρια (δεν εννοώ αν σε χτυπάει)? Και τέλος το τρίτο στο είπε γιατι είναι μια μορφή αυτισμού, πολύ νωρις για να διαγνωστει στον γιο σου, η οποία έχει να κάνει με την έλλειψη συναισθηματικής νοημοσύνης. Αλλά τα παιδάκια μας σε αυτη την ηλικία όπως ανακαλύπτουν όλα τα πράγματα έτσι ανακαλύπτουν και τα συναισθήματα, και από εμάς εξαρτάται να τοποθετήσουμε κάθε συναίσθημα. Αυτο σημαίνει ότι το παιδί θα μας δει μέσα στο σπίτι και θυμωμένους και μουτρωμένους και χαρούμενους και όλα. ΠΡΕΠΕΙ να μας δει γιατι από εμας θα μάθει πως θα θυμώνει, πως θα αγαπάει πως... ολα. Και για να μην σε κουράζω άλλο μην ξεχάσεις ποτέ, δυο πράγματα. Πρώτον ότι κάθε μέρα το παιδί πρεπει να μαθαίνει και ένα όριο, είναι στην φύση του να οδηγεί τα πράγματα στα άκρα για να μάθει από εμάς ποια είναι τα άκρα. (σαν προγραμματισμός Η/Υ, ένα πράγμα)Και δεύτερον το να είσαι γονίος είναι ένα ρούχο που ο καθένας το φοράει καλώς ή κακώς στα μέτρα του, και όχι στα μέτρα των άλλων, γιατί αν δεν το κάνει τότε το ρούχο τον φοράει και δεν το φορά.

Δεν νομιζω να σκεφτηκε κατι τετοιο ο παιδιατρος...ειναι πολυ νωρις να διαγνωσουν αυτα που γραφεις. Το asperger φευγει απο την λιστα αφου ακομη δεν μιλαει το μικρο και εντοπιζεται μετα τα 5 ετη.Και τα δυο πρωτα ειναι το ιδιο συνδρομο βασικα ,και αυτα μετα τα 4 τα εντοπιζουν. Εμεις μπορει να ανησυχουμε λογω μαμακιασης (σκεφτομαστε πολλα οι μανες ) αλλα ενας παιδιατρος δεν θα επρεπε καν να μπει σε αυτη την διαδικασια οταν εχει τοσο μικρο παιδακι απεναντι του. Τον αυτισμο τον ψαχνουν,κανουν ερωτησεις (ρουτινας) ειτε εμμεσα ειτε αμεσα στους γονεις .
Ο συγκεκριμενος παιδιατρος μαλλον το παρακανε...

MommyCool έγραψε:Ωχ, κοριτσια.. Αρχιζω και αγχωνομαι τωρα παλι εγω.... Λετε ρε παιδια τελικα να ειδε κατι αυτος και τσαμπα να του τα χωνω τοσες μερες;

Οχι βρε! Κατσε καλα και εσυ,20 μηνων ειναι το μικρο!
Προσωπικα και μονο τα περι ηρεμιας σπιτιου και το οτι το παιδι κανει οτι βλεπει
(πεταει πραγματα π.χ.) θα με ενοχλουσαν αν μου τα ελεγε η γιατρος μας.Και μου χει κανει πολλες συζητησεις 3 χρονια τωρα,πολλες περι σχεσεων και περι οικογενειακης ηρεμιας,αλλα σαν γενικη συζητηση,μιλαει σαν μεγαλυτερη γυναικα σε μια νεοτερη της και απειρη μητερα,οχι υποδειξη ουτε παρατηρηση.Αυτο ειναι αδιακρισια,αγενεια.Εκτος αν βλεπει ο αλλος οτι υπαρχει θεμα στο ζευγαρι,αλλα για να το δει θα πρεπει να πατε εκει ουρλιαζοντας

σου ξαναγραφω οτι κανουν ερωτησεις ρουτινας ολοι οι παιδιατροι,θα επρεπε να κανουν και καλυτερα να γινονται με εμμεσο τροπο γιατι αλλιως ανησυχουμε.Δεν παει να πει οτι εχει θεματα το παιδακι σου.

Αλλαξε τον καλε να ηρεμησεις.

MommyCool έγραψε:

litsakos έγραψε:Α!Και να συμπληρωσω (το εχω παρει εργολαβια το θεμα σου ) οτι εχουμε παει στην παιδιατρο μαλωμενοι,κ με τα νευρα τσιτα εγω.Αλλα...αγχωνομουν τον πρωτο καιρο πολυ οταν ειχαμε παιδιατρο και εβγαζα τα νευρα μου στον αντρα μου.Τι παει να πει αυτο? Οτι εχουν θεμα τα παιδια μας? Και γι αυτο πετουσαν πραγματα?Η γι αυτο ειχαν εκρηξεις θυμου? ....πφφφφφφφφφ

Litsako μου, ευχαριστω, ευχαριστω, ευχαριστω (για την εργολαβια...)αλλα ενω ειχα ηρεμησει, το ξαναδουλευω παλι στο μυαλο μου, μηπως κι αυτο σημαινει κατι λεω.. Με βλεπω να ψαχνομαι για τα περαιτερω..

παρακαλω,σε καταλαβαινω. Και ολες μας δλδ.Αλλα ηρεμησε, ενα νορμαλ παιδακι εχεις.

Nena έγραψε:Μαμυ κουλ, stay cool!

Εμεις μπορει να το παιζουμε παντογνωστες και να σε βομβαρδιζουμε με ενα σωρο πιθανα συνδρομα. Αλλα διαγνωση απο το φορουμ δεν μπορουμε να κανουμε. Ευτυχως. Πριν αρχισεις να αγχωνεσαι, απλα ρωτα τον παιδιατρο τι ακριβως εννοουσε. Και παρε κ μια γνωμη απο έναν άλλο παιδιατρο.

Και πες μας τελικα τι εγινε!!!