Ουφ, έφαγα και γύρισα...Πολλή κούραση σήμερα, τα πόδια πρησμένα πάρα πολύ και η τομή τραβάει...
Θα σας τα πω, το έχω ανάγκη, απλά όσες δεν έχετε γεννήσει να θυμάστε ότι υπάρχουν και πολύ πιο εύκολες γέννες όπως αλλωστε και η πρώτη μου γέννα που ήταν υπέροχη!
Κυριακή βράδυ γύρω στις 3 το πρωί μου έρχεται μια απίστευτη επιθυμία να φάω μακαρόνια με άσπρη σάλτσα, σηκώνομαι λοιπόν και ξεκινάω τα μαγειρέματα, σε κάποια φάση με πιάνει ένας πόνος που λυγίζουν τα γόνατά μου, σταματάει , ξαναξεκινάει και αυτό συνεχίζεται για λίγο, ήμουν έτοιμη να σηκωθώ να πάω στο νοσοκομείο άλλα είπα να κάνω υπομονή μια και θα πηγαίναμε ούτως ή άλλως Δευτέρα πρωί να δουν αν προχωρούσε η διαστολή μου (είχα 2 διαστολή από το Σάββατο).
Πάμε λοιπόν κατά τις 8.30 με κοιτάν από κάτω , η διαστολή πάει προς 3 με αφήνουν χωρίς ορό και στον καρδιοτοκογράφο, κάνω συσπασούλες δυνατές άλλα όχι πολύ κοντινές, σηκώνομαι προχωράω και όταν φτάνει η διαστολή γύρω στο 4 μου βάζουν ορό γιατί αργούσα. Δεν ξέρω την ώρα γιατί δεν κοιτούσα καθόλου.
Η διαστολή ξεκινάει να προχωράει με αρκετά πονάκια, με ανασούλες στο διάδρομο, με γέλια αρκετά, μέχρι που φτάνει 6-7 και είναι πλέον αρκετά δυνατοί, έχω αρχίσει να κουράζομαι, οι συσπάσεις πυκνώνουν, φτάνω σε ένα σημείο που τους λέω θέλω να σπρώξω άλλα με κρατάνε πίσω. Ο λόγος γιατί ο τράχηλος είναι ακόμα άδειος από πίσω, δηλαδή έπιαναν το μωρό εμπεδωμένο μεν άλλα ακόμα ψηλά. Επειδή όμως δεν έκανε καμία αλλοίωση στους παλμούς αφήσαν τον τοκετό να εξελιχθεί κανονικά.
Η διαστολή έχει πάει 8-9 και όπως ξέρουμε όσες περάσαμε φυσιολογικό τοκετό, οι πόνοι είναι πολλοί δυνατοί, έρχονται με κοιτάνε συνέχεια από κάτω και δεν ξέρουν τι να κάνουν , αλλοίωση μηδέν, οι παλμοί στους 135 σταθερά, φτάνω τέλεια διαστολή και με κατεβάζουν στην αίθουσα τοκετού. Ξαπλώνω, μου λένε θα κάνεις άλλες 2 φορές ανάσες χωρίς να σπρώξεις και μετά θα σου πούμε να σπρώξεις , εγώ να σφαδάζω, άλλα έκανα υπομονή, με ξανακοιτάνε από κάτω, τίποτα πάλι. Ξανά ανασούλες, να μου φεύγει η δύναμη και να σπρώχνω αντανακλαστικά και να μη βγαίνει τίποτα. Με αλλάζουν θέση τα πόδια μια δεξιά, μία αριστερά, με σηκώνουν όρθια να κάνω βαθύ κάθισμα, όλα αυτά με πόνους που τρελαίναν το μυαλό μου, δεν υπήρχε δευτερόλεπτο που δεν πονούσα, είχα ήδη μία ώρα με διαστολή 10 και τίποτα.
Η μάνα μου δίπλα μου να την κοιτάζω και να λέω "πως το έκανες αυτό το πράγμα 5 φορές, πώς το άντεξες?" θυμόμουν από τη μαρκέλλα μου ότι μόλις πήγαμε στην αίθουσα τοκετού έσπρωξα 3 φορές και τέλος, σε 10 λεπτά το μωρό ήταν έξω, δεν καταλάβαινε κανείς τι γινόταν.
Σε κάποια φάση η μαία με κοιτάει από κάτω και λέει ο τράχηλος έκανε οίδημα, κόψτε με να φωνάζω, κόψτε με δεν αντέχω άλλο, τρέχουμε εσπευσμένα καισαρική, κάνω σπασμούς από το σοκ που έχω περάσει, με περάσαν ξαπλωμένη με το φορείο να με παν στα χειρουργεία και οι δικοί μου κλαίγανε που με είδαν έτσι...
Μέχρι να ετοιμαστούν για την έκτακτη καισαρική, κάνω άλλες 3 ωδίνες τρέμοντας και ουρλιάζοντας, μου είπαν κάτι φίλοι μας πως βρισκόντουσαν κάτω στο ισόγειο στο κυλικείο κι εγώ ακουγόμουν από τον πρώτο που φώναζα, όλοι είχανε φρικάρει. Ένας νοσοκόμος με κρατούσε καθιστή από τις μασχάλες περιμένοντας να σταματήσω με κάποιον τρόπο να σπαρταράω για να μπορέσει η αναισθησιολόγος να μου περάσει την επισκληρίδιο, γύρω μου καμιά δεκαριά άτομα με σκουφάκια και μάσκες, δεν καταλάβαινα τίποτα ήμουν σαν τρελή από τον πόνο και το σοκ.
Μετά από λίγο άρχισε να με πιάνει η νάρκωση Χριστέ μου τι Παράδεισος ήταν αυτός, άρχισα να λέω ασυναρτησίες, "σας αγαπώ, σας ευχαριστώ και κάτι τέτοια", η αναισθησιολόγος από πάνω μου μου χάιδευε το πρόσωπο συνεχώς μου μιλούσε, μου ελεγε τι κάνουν και τι θα νιώσω και τα λοιπά.
Το μωρό μου βγήκε 4 λεπτά αφότου με ανοίξανε και δεν μου τον φέραν καν κοντά μου μου τον δείξαν από μακριά, φώναζα δώστε μου τα γυαλιά μου να τον δω, όλα καλά μου είπαν για την περυτίλιξη κι ότι γιαυτό δεν μπορούσε να κατέβει το μωρό. Μετά τον πήγανε στη θερμοκοιτίδα και συνεχίσανε το ράψιμο, το καθάρισμα γιατί ήμουν γεμάτη αίματα από τις ωδίνες από τα μπουτια μέχρι τις πατούσες, κόντεψα να κοιμηθώ, τι αγαλλίαση να μην πονάς Θεέ μου.
Βγαίνουμε απο το χειρουργείο, κλάματα πάλι, εκεί έκλαψα κι εγώ, οι σπασμοί επανήλθαν, αυτή τη φορά από την νάρκωση και σε λίγο μου φέραν το μωρό στο δωμάτιο όπου θήλασε κατευθείαν, εγώ έτρεμα και δεν μπορούσα να σηκώσω τα χέρια μου από την εξάντληση άλλα τον έβλεπα κι έπαιρνα κουράγιο.
Δεν κοιμήθηκα όλο το βράδυ από την υπερένταση, μου δώσαν κι άλλη νάρκωση για να μην πονέσω μόλις περάσει η επίδραση από την επισκληρίδιο και μετά με συνδέσαν με 24ωρο παυσίπονο για να μην πονάει η καισαρική, εγώ ένιωθα όπως όταν έχεις δυνατή περίοδο και μου λέει μια άλλη αναισθησιολόγος, φαντάσου πώς θα ήταν χωρίς την παυσίπονη.
Μέσα στη νύχτα έρχεται η γιατρός και μας λέει ότι οι εξετάσεις αίματός μου έβγαλαν οριακά θετικούς τους δείκτες για ηπατητιδα C κι ότι δεν πρέπει με τίποτα να θηλάσω. Της λέω ότι ήδη θηλάσαμε και μου λέει να μην ξαναθηλάσεις μέχρι να ξανακάνουμε τις εξετάσεις.
Μπορείτε να καταλάβετε τι έπαθα, από που κι ως που ηπατίτιδα, ενώ είχα κάνει τις εξετάσεις 6 μήνες πριν και είχαν βγει αρνητικές. Και τώρα να υπάρχει το ενδεχόμενο να έχω τον ιο (αναρωτιόμουν από που έγκυος γυναίκα) και να τον έχω περάσει και στο μωρό.
Έλεγα αποκλείεται, δεν έχω τίποτα, το αποτέλεσμα είναι ψευδές (μου είπαν ότι έχουν υπάρξει αρκετές τέτοιες περιπτώσεις γιατί λόγω των ορμονών της εγκυμοσύνης κάποιοι δείκτες βγαίνουν λάθος) άλλα κανείς παιδίατρος να μην παίρνει την ευθύνη.
Ξεκινάει λοιπόν άλλος γολγοθάς, με συμβούλια παιδιάτρων, οι γιατροί να θέλουν να μου δώσουν χάπια να κοπεί το γάλα μου, η μάνα μου να τρέχει κάθε τρείς και λίγο να ρωτάει, τέλοσπάντων, την τρίτη μέρα στην επίσκεψη των γιατρών πέρασε ο διευθυντής της μαιευτικής που του είπαν την περίπτωση και μόλις άκουσε ότι είχα ήδη προλάβει να θηλάσω, μου λέει ότι τώρα αν έχει γίνει κάτι ήδη έγινε, να θηλάσει η γυναίκα, άσε που πιστεύω ότι είναι ψευδές το αποτέλεσμα, γιατί είναι πολύ μικρός ο δείκτης κτλ. Εγώ άρχισα να τον ευχαριστώ, να κλαίω από τη χαρά μου , 2 μέρες δεν είχα κοιμηθεί από την στεναχώρια και έβγαζα το γάλα με θήλαστρο.
Τέλος καλό όλα καλά, πλέον θηλάζουμε κανονικά, εγώ σηκώθηκα αρκετά γρήγορα από την καισαρική και ελπίζω να αναρρώσω το γρηγορότερο. Αυτά τράβηξα εν ολίγοις κορίτσια, το σημαντικότερο είναι πως πλέον είμαστε σπίτι μας και όλοι υγιείς και πως όλα αυτά θα μοιάζουν με τον καιρό σαν κακό όνειρο.
Να ευχηθώ με τη σειρά μου στις κοριτσάρες που γεννήσανε να τους ζήσουν τα λουλουδάκια τους, τώρα το μενού έχει αυπνία-θηλασμός-κούραση, άλλα και πολλή πολλή πολλή χαρά.
Σας φιλώωωωω!
Φόρουμ
Αναζήτηση
Latest images
Εγγραφή
Σύνδεση
Απ: Εγκυούλες Ιουνίου-Ιουλίου 2012 #7 Πεμ Ιουλ 05, 2012 10:08 pm
χχχχχχ