Elenitsa1 έγραψε:καλημερα σας.ευχαριστω για ολες τις απαντησεις.το αγορι μου το θελει το μωρο.θελει να παντρευτουμε.αλλα οι γονεις μου θα με σκοτωσουν.δεν ειναι κακοι.ειναι μεγαλοι κι αυστηροι.ισως με διωξουν κιολας.θα πεθανουν απ τη στενοχωρια τους.θα θεωρησουν οτι ειμαι μια αλητισσα κι οτι τους εκανα ρεζιλι.και δικιο θα εχουν.θελω να φυγω απ το σπιτι.ολη μερα κλαιω.με τι εφοδια θα το μεγαλωσω?ξυπνησα το πρωι με πολλους πονους,κ ειμαι μονη μου.δεν μπορω να πω σε κανεναν τι συμβαινει.θα τρελαθω.φυσικα κι εγω φταιω,αλλα δεν το επεδιωξα.ημουν σχεδον σιγουρη οτι δε θα ειμαι..αλλα απ την αλλη,μπορει το τεστ να εχει κανει λαθος?ουτε και να μην ειμαι θελω.κι αυτοι οι πονοι ειναι φυσιολογικοι?συγγνωμη που σας πρηζω,αλλα δεν ξερω και σε ποιον να τα πω.για το θεμα του οαεδ,επειδη ειμαι ηδη στο δημοσιο ασφαλισμενη στο θεμα υγειας,δε θα ειναι και το μωρο μου?αν ναι,το προτιμω απ το να παντρευτω πριν γεννηθει και να χασουμε αυτο το εφοδιο.επισης εχω καποια ενσημα,μπορω να παω να πληρωσω τα υπολοιπα ,για να βγαλω καρτα και να παιρνω ενα χρονο το επιδομα?ευχαριστω πολυ ολες σας!

Elenitsa1 έγραψε:επισης,φοβαμαι μετα μηπως το παιδι μου με βριζει οταν μεγαλωσει,επειδη δε θα του τα εχω προσφερει ολα.επειδη δε θα ειναι σε κανονικη οικογενεια.(Σε περιπτωση που δεν καταφερω να ειμαι μαζι του)..και πραγματικα θα κανω οση υπομονη χρειαστει και υποχωρησεις,αλλα αν κι εκεινος δεν κανει υποχωρησεις(Το αγορι μου) ή που θα τρελαθω ή που θα χωρισω.γι αυτο σκεφτηκα την εκτρωση.δε θελω να το βασανισω..

Elenitsa1 έγραψε:επισης,φοβαμαι μετα μηπως το παιδι μου με βριζει οταν μεγαλωσει,επειδη δε θα του τα εχω προσφερει ολα.επειδη δε θα ειναι σε κανονικη οικογενεια.(Σε περιπτωση που δεν καταφερω να ειμαι μαζι του)..και πραγματικα θα κανω οση υπομονη χρειαστει και υποχωρησεις,αλλα αν κι εκεινος δεν κανει υποχωρησεις(Το αγορι μου) ή που θα τρελαθω ή που θα χωρισω.γι αυτο σκεφτηκα την εκτρωση.δε θελω να το βασανισω..

Elenitsa1 έγραψε:δε διαφωνω στο οτι μαλλον δε θα επρεπε να κανω παιδι ακομα.αλλα επειδη δεν ειμαι και σιγουρη για το τι πρεπει να κανω,εγραψα αυτο το θεμα.επισης,στην οικογενεια μου παντοτε κοιτουσαμε τι θα γινει στο μελλον.οι γονεις μου οταν με εκαναν,ειχαν ολα τα εφοδια να μου προσφερουν.ετσι εχω μαθει.κι αυτο με φοβιζει.δεν μπορω να σκεφτω απλα οτι θα γεννησω και μετα θα δουμε τι θα γινει.γιατι ετσι δε σκεφτομαι τη ζωη του.δεν ξερω αν μιλαω ανωριμα,αλλα αυτος ειναι ο τροπος σκεψης μου.