karlinaki έγραψε:Ευχαριστώ για το κουραγιο..δουλέυω απο τα 17 μου και είμαι 31, πάντα ήμουν ανεξάρτητη και τώρα στην πιο κρίσιμη στιγμή της ζωής μου, μετά απο τόσους κόπους και τόση δουλεία δεν μπορώ να είμαι στο παιδί μου όπως πρέπει..νιώθω πολύ άσχημα..αλλά φοβάμαι να περάσω την εγκυμοσύνη μόνη μου χωρίς λεφτα..πραγματικά νιώθω ανήμπορη ..ελπίζω όταν γεννήσω να ανακ΄τησω τις δυνάμεις μου.έχω φτιάξει ένα σπίτι πάνω απο της μαμάς μου, εκέι είναι το σπίτι μου και εκει θα πάω με το μωρο. Ελπίζω μόνο να μην πεινάσει εξαιτίας μου.

karlinaki έγραψε:Καλημέρα κορίτσια,είμαι στην 14 εβδομάδα με την εγκυμοσύνη μου και το μωρό μου όλα είναι καλά, στην αρχή είχα κάποια προβλήματα αλλα τώρα είναι όλα καλα. Γράφω γιατί χρειάζομαι να ακούσω συμβουλές..το οικείο μου περιβάλον δεν θέλω να μαθει τι γίνεται.Λοιπόν..είμαι με τον αρραβωνιαστικό μου 1,5 χρόνο τώρα και όλα γίνανε πολύ γρήγορα,η συγκατοικηση, ο αρραβώνας..Είχαμε ερωτευτεί πολύ και δεθέι για αυτο κ η τόση βιασύνη..Αρραβωνιαστήκαμε περισι τον Απρίλιο και ζησαμε μαζί,μου είχε πεί πως αμέσως μετά τον αρραβωνα θέλει να σταματήσω να εργάζομαι στην δουλειά μου και να μείνω σπίτι και να τον βοηθάω και στην δική του δουλεια. Μεγάλο ταιραστιο λαθος αλλά δέχτηκα(το μετάνιωσα 1000 φορές αυτό).Αφησα λοιπόν το σπίτι μου την δουλειά μου πήρα και όλα μου τα έπιπλα και τα πράγματα και μετακόμισα στο καινουριο σπιτι.Και απο εκει και πέρα σταδιακά άλλαξαν ολα, εγώ χωρίς λεφτα οτι μου έδινε εκείνος,η συμπεριφορά του πολύ άσχημη,μου έλεγε πως ή θα κάνω ακριβώς οτι μου λέει ή να σηκωθώ να φυγω.και να παω που σκεφτομουν αφου δεν εχω δουλειά και ούτε χρήματα μια και τα είχα βάλει στο "κοινό μας" ταμείο. Αλλά μετά απο μεγάλους καυγάδες και αφού με χτύπησε και 2 φορές αποφάσισα να πάω στους γονείς μου.Οχι και οτι καλυτερο αφου μετα απο 40 χρονια γάμου χωρίζουν και δεν εχουν και να φανε αυτην την περιοδο..αλλα τότε ανακάλυψα πως είμαι έγκυος, έτσι έκατσα στα αυγά μου και ήλπιζα να αλλάξουν όλα, όμως δεν άλλαξαν..στην αρχη κατι πήγε να γίνει αλλά μετάάρχισε να κοιμάται στον καναπέ να μην μου δίνει σημασία ολη μέρα και να μου μιλάει ασχημα και νευρικά, σε σημείο να φοβάμαι να του μηλίσω. Μέχρι που σήμερα το πρωι μου είπε να τα μαζέψω και να φύγω στην μαμά μουπάνω σε έναν καυγά.Και τώρα κλαίω και αυτός κάθεται αταραχος στο σαλόνι και μιλάει με τους φίλους του.Σκεφτομαι να φύγω αλλά πολύ φοβάμαι πως θα πέσω στην ανέχεια και δεν θα έχω λεφτά ουτε για τις εξετάσεις του μωρού..φοβάμαι μονη μου..τουλάχιστον ο αρραβωνιαστικός μου σε οτι αφορά το μωρό, εξετάσεις, γιατρους, ειναι άψογος.Δεν ξέρω τι να κάνω...νιώθω να είμαι σε αδιέξοδο,και νιώθω και τύψεις που φέρνω το μωρό σε τέτοιο περιβάλλον και ανησυχο μην πάθει τιποτα ετσι που στεναχωριέμαι...

marinaki <3 <3 έγραψε:λοιπον δυσκολη κατασταση θα φυγεις θα πας στην μανα σου κ πηγαινε σε εναν δικηγορο γτ ευθηνες εχει κ ο κυριος να παρεις κ διατροφη στο τελος,κ ζητα βοηθεια απο την προνοια..δνε τα ξερω καλα αυτα αλλα μν στεναχωριεσαι κ καθεσε αλλο με αυτον τον κοπανο ντροπη του εχεις δικο σου σπιτι αν ναι τι καθεσε εκει σηκω κ φυγε δεν θα σε αφησει ετσι κανενας

karlinaki έγραψε:Στην οικογένεια μου δεν έχω πεί τίποτα, γιατί είχα γυρίσει σπίτι μου όταν με χτύπησε είχα φύγει, και έγινε μεγάλη φασαρία,ακομα δεν του μιλανε,μετα απο μια βδομάδα όμως έμαθα οτι είμαι έγκυος και ξαναγύρισα αφου συζήτησα μαζί του και είπαμε να κάνουμε αλλη μια προσπάθεια για το μωρό. Τότε ο δικοι μου έγιναν έξαλλοι που θα ξαναγύρναγα και απο τότε είπα πως οτι γινει απο δω κ πέρα μέσα στο σπιτι μου δεν θα το μαθαίνει κανένας.Κοπελιά μου έχεις δίκιο έτσι σκληρά που μιλάς και μένα αν μου έλεγε μια κοπέλα όλα αυτά αφρούς θα έβγαζα, αλλα απο τότε που τον γνώρισα δεν ξέρω τι έχω παθει..το ίδιο μου ειπε και η μάνα μου.."δεν σε αναγνωρίζω πια"

karlinaki έγραψε:Δυστυχώς αυτη είναι η αλήθεια..πως ο ανθρωπος δεν αλλάζει τελικα...Ναι το ξέρω πως δεν έχω δικαιώματα χωρίς γάμο αλλά έχουμε πεί πως θα γίνει αναγνώριση και επειδή απο χρήματα δεν πάσχει θέλω να πιστεύω πως παρά της μεταξύ μας διαφορές, όσον αφορα το μωρο θα είναι εντάξει..διαφορετικα τι να πω θα είναι αξιος της μοίρας του.Στο σπιτακι μου λοιπόν κορίτσια..μαζι με το μωρο μου..αφου μας διώχνει ούτως ή άλλος...και θέλω να πιστευω πως όταν έρθει το νινί θα βρώ πολύ δύναμη.

karlinaki έγραψε:Δυστυχώς αυτη είναι η αλήθεια..πως ο ανθρωπος δεν αλλάζει τελικα...Ναι το ξέρω πως δεν έχω δικαιώματα χωρίς γάμο αλλά έχουμε πεί πως θα γίνει αναγνώριση και επειδή απο χρήματα δεν πάσχει θέλω να πιστεύω πως παρά της μεταξύ μας διαφορές, όσον αφορα το μωρο θα είναι εντάξει..διαφορετικα τι να πω θα είναι αξιος της μοίρας του.Στο σπιτακι μου λοιπόν κορίτσια..μαζι με το μωρο μου..αφου μας διώχνει ούτως ή άλλος...και θέλω να πιστευω πως όταν έρθει το νινί θα βρώ πολύ δύναμη.

karlinaki έγραψε:Δυστυχώς αυτη είναι η αλήθεια..πως ο ανθρωπος δεν αλλάζει τελικα...Ναι το ξέρω πως δεν έχω δικαιώματα χωρίς γάμο αλλά έχουμε πεί πως θα γίνει αναγνώριση και επειδή απο χρήματα δεν πάσχει θέλω να πιστεύω πως παρά της μεταξύ μας διαφορές, όσον αφορα το μωρο θα είναι εντάξει..διαφορετικα τι να πω θα είναι αξιος της μοίρας του.Στο σπιτακι μου λοιπόν κορίτσια..μαζι με το μωρο μου..αφου μας διώχνει ούτως ή άλλος...και θέλω να πιστευω πως όταν έρθει το νινί θα βρώ πολύ δύναμη.

karlinaki έγραψε:Καλημέρα κορίτσια,είμαι στην 14 εβδομάδα με την εγκυμοσύνη μου και το μωρό μου όλα είναι καλά, στην αρχή είχα κάποια προβλήματα αλλα τώρα είναι όλα καλα. Γράφω γιατί χρειάζομαι να ακούσω συμβουλές..το οικείο μου περιβάλον δεν θέλω να μαθει τι γίνεται.Λοιπόν..είμαι με τον αρραβωνιαστικό μου 1,5 χρόνο τώρα και όλα γίνανε πολύ γρήγορα,η συγκατοικηση, ο αρραβώνας..Είχαμε ερωτευτεί πολύ και δεθέι για αυτο κ η τόση βιασύνη..Αρραβωνιαστήκαμε περισι τον Απρίλιο και ζησαμε μαζί,μου είχε πεί πως αμέσως μετά τον αρραβωνα θέλει να σταματήσω να εργάζομαι στην δουλειά μου και να μείνω σπίτι και να τον βοηθάω και στην δική του δουλεια. Μεγάλο ταιραστιο λαθος αλλά δέχτηκα(το μετάνιωσα 1000 φορές αυτό).Αφησα λοιπόν το σπίτι μου την δουλειά μου πήρα και όλα μου τα έπιπλα και τα πράγματα και μετακόμισα στο καινουριο σπιτι.Και απο εκει και πέρα σταδιακά άλλαξαν ολα, εγώ χωρίς λεφτα οτι μου έδινε εκείνος,η συμπεριφορά του πολύ άσχημη,μου έλεγε πως ή θα κάνω ακριβώς οτι μου λέει ή να σηκωθώ να φυγω.και να παω που σκεφτομουν αφου δεν εχω δουλειά και ούτε χρήματα μια και τα είχα βάλει στο "κοινό μας" ταμείο. Αλλά μετά απο μεγάλους καυγάδες και αφού με χτύπησε και 2 φορές αποφάσισα να πάω στους γονείς μου.Οχι και οτι καλυτερο αφου μετα απο 40 χρονια γάμου χωρίζουν και δεν εχουν και να φανε αυτην την περιοδο..αλλα τότε ανακάλυψα πως είμαι έγκυος, έτσι έκατσα στα αυγά μου και ήλπιζα να αλλάξουν όλα, όμως δεν άλλαξαν..στην αρχη κατι πήγε να γίνει αλλά μετάάρχισε να κοιμάται στον καναπέ να μην μου δίνει σημασία ολη μέρα και να μου μιλάει ασχημα και νευρικά, σε σημείο να φοβάμαι να του μηλίσω. Μέχρι που σήμερα το πρωι μου είπε να τα μαζέψω και να φύγω στην μαμά μουπάνω σε έναν καυγά.Και τώρα κλαίω και αυτός κάθεται αταραχος στο σαλόνι και μιλάει με τους φίλους του.Σκεφτομαι να φύγω αλλά πολύ φοβάμαι πως θα πέσω στην ανέχεια και δεν θα έχω λεφτά ουτε για τις εξετάσεις του μωρού..φοβάμαι μονη μου..τουλάχιστον ο αρραβωνιαστικός μου σε οτι αφορά το μωρό, εξετάσεις, γιατρους, ειναι άψογος.Δεν ξέρω τι να κάνω...νιώθω να είμαι σε αδιέξοδο,και νιώθω και τύψεις που φέρνω το μωρό σε τέτοιο περιβάλλον και ανησυχο μην πάθει τιποτα ετσι που στεναχωριέμαι...

ΜΠΕΜΠΟΥΛΗΣ έγραψε:καλα με συγχωρεις αλλα μετα απο τετοια συμπεριφορα απεναντι σου εμεινες και εγκυος???
δεν εβλεπες οτι δεν 'τραβαει' το θεμα???