Catty έγραψε:Έχω μια θεωρία που είναι από το κεφάλι μου και μαλλον εκεί πρέπει να μεινει. Η φύση επίτηδες τα κάνει τα νήπια τοσο ζόρικα για να μας κρατάει σε εγρήγορση και για να μας δείξει ότι δεν είναι έτοιμα να ζήσουν έξω από το σπίτι. Την φύση δεν την νοιάζει αν εσύ πρέπει να γυρίσεις στη δουλεια η αν θελεις να κανείς μπάνιο κάθε μέρα και να βγεις βόλτα. Για την φύση είμαστε θηλαστικά και σαν θηλαστικά πρέπει να τα μεγαλώσουμε. Το αρσενικό φέρνει την τροφή, το θηλυκό εκπαιδεύει τα μικρά. Τα υπόλοιπα είναι πολιτισμος
Παμε τώρα στα τέλεια παιδιά δυο τινά. Η μαλλον τρία. Το πρώτο είναι να υπάρχουν όντως υπάκουα και εύκολα εκπαιδευσιμα παιδάκια. Το δεύτερο να υπαρχει κάποια μαθησιακή δυσκολία τύπου αυτισμός που κάνει το νήπιο να είναι υπερβολικά ήσυχο εως άβουλο και το τρίτο είναι μαμάδες που θέλουν τοσο πολύ να δείξουν ότι η οικογένεια τους είναι αξια να μιμηθεις που την ανυπακοή την παρουσιάζουν χαριτωμενια. Αγαπημένες φράσεις "τα μικρά δαχτυλακια που χώνονται παντού", "οι ζηλιτσες στο αδερφάκι" "τα τρώμε όλο μας το φαγητακι" "τα αυτοκόλλητα επιβράβευσης" "μας αρέσει να κοιμόμαστε αγκαλιά δεν είναι ότι υπαρχει πρόβλημα ύπνου" και αλλα τέτοια που μια κακή μαμά θα το συνόψισε στο εξής "αγαπώ το παιδί μου αλλα δεν έχουμε περάσει ΜΙΑ μέρα χωρίς να κάνει κάτι να μου σπάσει τα νευρα τα σπασμένα"!!!

HappyMama έγραψε:

αγαπη 25 έγραψε:Καλημέρα!μαμαγοριου ναι την έβαλες στην θέση της !λοιπον έχω θεμα με τον μικρο!ξυπναει καθε βράδυ στις 4 και θελει σώνει και ντέ  να κανει ποδήλατο!και εντάξει εγω να παίξω μαζί του ακομα και τέτοια. Ωρα!οταν θα γεννηθεί το δεύτερο πως θα τα βγάλω πέρα;;;και το καλύτερο δεν σας το είπα ειναι και αυτο αγόρι!!!ε οχι δεν με λυπάται ο θεός!! πέρα απο την πλάκα πως να σταματήσω αυτήν την συνήθεια;;επισης μόνο ο δικός μου ξυπνάει με γκρίνια η είστε και άλλες;;

Με το καλό εύχομαι και το δεύτερο αγοράκι σου!! Κι εμείς την περάσαμε αυτή τη φάση, ξυπνούσε για ένα 2ωρο μες τη νύχτα και ήθελε να παίξουμε κλπ. Κι εγώ ήμουν έγκυος και σε καταλαβαίνω! Σε εμάς ξέρεις πως σταμάτησε;
Εσβηνα σε όλο το σπίτι τα φώτα και πήγαινα στο δωμάτιο της, της έλεγα ένα ξερό "νανι" και καθόμουν ακίνητη και ανέκφραστη σε μια γωνιά. Στην αρχή ερχόταν και με πείραζε, γκρίνιαζε να παίξουμε κλπ, αλλά εγώ σαν να κοιμόμουν όρθια. Το φως εξαιρετικά χαμηλό έτσι ώστε δεν μπορούσε να κάνει πολλά πράγματα και στο τέλος το έκοψε. Μην του μιλάς, μην παίζεις μαζί του, μην ανάβεις τηλεόραση ή φώτα! Κουράγιο,  θα περάσει!