Athin@ έγραψε:...είπα να τον πω κι εγώ τώρα που ηρέμισα λίγο.Και το λέω αυτό γιατί πριν απο λίγο κόντεψα να δείρω τη 17 μηνών κόρη μου.Θεωρητικά όχι για τόσο σημαντικό λόγο αλλά μου έχει τεντώσει τα νεύρα (εντάξει και απο μόνη μου δεν είμαι και ο ποιο ήρεμος άνθρωπος του κόσμου).

Η μικρή είναι πολύ νευρικό παιδί,είναι απαιτητική,πεισματάρα και τρομερά επίμονη (ίδια η μανούλα) με αποτέλεσμα να μην με ακούει και να κάνει πολλές ζημιές ή να χτυπάει και δεν πα να τη μαλώνω,να της χτυπάω τα χεράκια ή τον ποπό της...δεν τη νοιάζει τίποτα και αν θέλει να κάνει κάτι θα το κάνει ο κόσμος να χαλάσει,είτε γελώντας είτε κλαίγοντας.

Τα Χριστούγεννα μου έσπασε τα γυαλιά ηλίου και δεν φτιάχνονται οπότε σκουπίδια (150ευρώ),πριν λίγο καιρό μου χάλασε το κινητό και δεν φτιάχνεται (400ευρώ-όταν το πήρα)και λεφτά δεν υπάρχουν.Έχουν βγει έξοδα-επιπλέον απο τα πάγια- για αυτόν τον μήνα 1700 ευρώ και δουλεύει μόνο ο άντρας μου.Ο καημένος θέλει να μου πάρει γυαλιά γιατί έχω πρόβλημα με τη γκριμάτσα στον ήλιο-πονάω για κάποιον λόγο τέλος πάτων-και στεναχωρήθηκε που δεν μπορεί και του είπα εντάξει δεν πειράζει,θα τη βγάλω με τα παλιά που έχω-που είναι τα ανοιχτόχρωμα για την αντιλιά.

Σήμερα ήμουνα χαρούμενη που είχε τόσο ωραία μέρα,ντύθηκα,έντυσα και τη μικρή και πάω να βάλω λεφτά στο πορτοφόλι μου και με το που ξαναπάω κοντά της τη βλέπω με τα γυαλιά στο χέρι σπασμένα...
Κορίτσια μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι,έβαλα τέτοια φωνή που σίγουρα με άκουσε όλος ο Πειραιάς.Απο τα νεύρα μου και για να μη τη χτυπήσω κλώτσησα τη συρταριέρα και έσπασε ένα κομμάτι της.Η μικρή άρχισε να κλαίει απο τον φόβο της και φυσικά δεν την πήγα βόλτα και πλάνταξε μέχρι που πρίστηκαν τα μάτια της..

Αυτή τη στιγμή έχω τέτοια νεύρα....ειμαι κλεισμένη στο σπίτι,με ένα παιδί νευρικό,με έναν άντρα μέσα στο άγχος που πρέπει και να τον νταντεύω,φυσικά ελάχιστο σεξ,χωρίς βοήθεια για το παιδί,μόνη μου,χωρίς βόλτες,χωρίς εξόδους,χωρίς λεφτά γιατί τα τρώει το σπίτι που φτιάχνουμε και γιατί δουλεύει ένας,χωρίς την άνεση για shopping therapy και με τα πράγματά μου να διαλύονται ένα ένα χωρίς να μπορώ να τα αντικαταστήσω.

Ναι ευτυχώς στην υγεία μας είμαστε καλά αλλά με την ψυχολογία τι γίνεται;Σε κάθε ξέσπασμά μου φωνάζω στο παιδί,την έκανα να κλαίει γιατί μου έσπασε τα γυαλιά....σιγά....θα την κάνω να με φοβάται επειδή μου έσπασε τα γυαλιά...μα πόσο τέρας μπορεί να είμαι;;;;;;;;Την έβαλα για ύπνο χωρίς να της μιλήσω ή να τη φιλήσω και με κοίταζε γιατί τα περίμενε.Στην κυριολεξία την παράτησα μέσα στην κούνια της και έφυγα...

Έχω διαβάσει πολλά παρόμοια θέματα και ειλικρινά δεν περιμένω απαντήσεις γιατί λίγο πολύ όλες οι κλεισμένες τα ίδια περνάμε,απλά ήθελα να ξεσπάσω γιατί με πιάσανε τα κλάμματα-για μια ακόμη φορά.